Maddox is vier weken

Vandaag is Maddox vier weken. VIER! Zijn de afgelopen weken niet bizar snel voorbij gegaan? Enerzijds vind ik het ontzettend jammer dat de tijd zo verdomd snel gaat, maar anderzijds is het fantastisch om zo’n kleintje te zien ontwikkelen. Maddox is steeds vaker en langer wakker, probeert meer contact te maken en begint nu ook echt goed te groeien. Maat 50 past nog wel, maar zeker niet voor lang meer. Ik probeer overal onwijs van te genieten, urenlang op de bank te zitten met een baby op schoot zodat de tijd voorbij krúipt en ieder geluidje, iedere beweging en ieder geurtje in me op te nemen. Vier weken alweer… Ik ga jullie eens bijpraten over Maddox en hoe alles gaat.

Slaap kindje slaap
Zal ik maar beginnen met het slapen? Daar krijg ik immers de meeste vragen over en daar was ik zelf het meest bang voor tijdens de zwangerschap. Tijdens de kraamweek werden we getrakteerd op onwijs goede nachten. En moet goede nachten bedoel ik ook écht goede nachten. We sliepen namelijk grotendeels door. Ja, echt! Maddox kreeg tussen 23:00 uur en 00:00 uur de laatste fles en meldde zich vaak rond 07:00 uur. Nu zijn er heel wisselende verhalen over een newborn laten doorslapen of de wekker zetten om hem of haar wakker te maken voor een voeding, maar volgens mijn kraamverzorgende was het prima om Maddox te laten slapen en hier maakten we dan ook goed gebruik van.

In de weken die volgden werden de nachten iets minder maar het is zéker niks om over te klagen. Het zijn gewoon de standaard gebroken nachten waar de meeste kersverse ouders mee kampen. Terwijl we met Skyler sinds nacht twee al ellende hadden en uren met hem hebben rondgelopen, is er nu hier sprake van normale babynachten. Zo voed ik Maddox rond 22:30-23:30 uur, wordt hij rond 03:00 uur wakker voor de nachtvoeding en meldt hij zich vervolgens rond 06:00 of 07:00 uur weer. Meestal 06:00 uur, waarna hij weer een voeding wil en vervolgens nog even verder slaapt. Ik moet weer even wennen aan de gebroken nachten, maar ben onwijs tevreden met dit resultaat.

Wel moet ik bekennen dat Maddox toch weer bij ons ligt, ondanks het voornemen om het niet te doen. Het ledikant in zijn eigen kamer vonden we inderdaad toch –letterlijk en figuurlijk- een stap te ver zoals de meesten al hadden geroepen, en ook het wiegje naast ons bed gaat nog niet altijd van harte. We proberen het wel, maar Maddox geeft de voorkeur aan de Sleepyhead. Op ons bed, tussen ons in. Hij valt in slaap bij mij na de laatste voeding, ik leg hem over in de Sleepyhead en ’s nachts wordt ‘ie dan vanzelf wakker voor de nachtvoeding. En na die voeding? Vaak leg ik hem terug in het babynestje, maar het gebeurt ook regelmatig dat we allebei in slaap vallen. Ik, met een baby in mijn arm of een baby op mijn borst. Niet het voornemen dat ik had, maar wel iets wat eigenlijk weer heel erg fijn voelt. Ach, zo zie je maar dat je jezelf van alles kunt voornemen maar dat we vooral heel erg kindvolgend handelen. In de Sleepyhead tussen ons in, dus. Maar wél goede nachten. En daar zijn we heel, héél blij mee. We zijn bezig met af en toe de wieg proberen (in verschillende combinaties als met slaapzak, inbakeren of gewoon in pyjama), maar we zien het allemaal wel. Voor nu zeggen we halleluja tegen minimaal zes uur slaap per nacht! Dat hij soms opeens klaarwakker is om 05:00 uur vergeten we voor het gemak gewoon even.

Knuffelbeer
Als ik Maddox met één woord moet omschrijven kies ik absoluut voor knuffelbeer. Het is niet zo gek dat hij niet eerder ter wereld kwam en een zetje nodig had met 41 weken, want het liefst zit hij 24 uur, 7 dagen per week aan me vastgeplakt. Terwijl Skyler regelmatig in de box of in de kinderwagen lag te spartelen, wil Maddox daar absoluut niks van weten en begint hij vrij snel te huilen. Ik ben daarom onwijs blij met mijn draagzak en er gaat geen dag voorbij zonder dat ik hem heb gebruikt. Maddox lekker dicht tegen me aan en ik mijn handen vrij om evengoed wat voor elkaar te krijgen die dag. Nu is het wel zo dat Maddox natuurlijk pas vier weken is en dat er nog een hoop kan veranderen. Ik ben benieuwd! Vooralsnog draag ik hem dus lekker vaak en dat vinden zowel hij als ik erg prettig. Ik wist niet dat ik dat zo leuk zou vinden. Handig, fijn en leuk! Dáár moest Skyler dan weer niks van weten, dat geplak in zo’n zak, haha.

Als een tiet
Bedankt voor de onwijs lieve reacties op mijn artikel over borstvoeding geven. Ik vond het toch een beetje spannend om online te zetten, ondanks dat ik voor de volle 100% achter mijn keuze sta om borstvoeding te combineren met flesvoeding. We zijn inmiddels dus vier weken verder en nog steeds drinkt Maddox vaak moedermelk. Ik moet wel heel eerlijk bekennen dat de verhoudingen nu een beetje veranderd zijn. Was het eerst nog zo’n 70% moedermelk en 30% aanvulling met kunstvoeding; ik denk dat het nu precies andersom is. Niet zo gek natuurlijk, want Maddox groeit goed en vraagt ook steeds meer. Omdat ik mezelf niet volledig heb overgegeven aan het borstvoeden, gaat mijn productie niet heel erg meer vooruit. Ik heb nog genoeg melk en Maddox drinkt zeker nog vijf keer per dag bij mij, maar daarnaast worden de flessen kunstvoeding wel iets groter. En dat is prima! Dat wist ik al sinds dag 1 en het voelt voor mij op deze manier helemaal prima. Ik vind het ook mooi om te zien hoe borstvoeding als troost kan dienen, ook al komt er niet zoveel voeding uit. Maddox wordt er in ieder geval heel rustig van. Tsjah, knuffelbeer hè?

Met de ervaring van de afgelopen vier weken op zak merk ik dat ik niet echt een fanatieke borstvoeder ben, daar kom ik eerlijk voor uit. Ik geniet heel erg van de momentjes samen met Maddox en vind het fantástisch dat het gelukt is en dat Maddox melk via mij krijgt, maar ik vind het ook een behoorlijke opgave en heb respect voor iedere borstvoedende moeder. Ik heb soms gewoon geen zin om weer met mijn borsten bloot te zitten of om hele avonden te clusteren en maak dan liever een fles. Of als ik op pad ben buiten de deur, dan voel ik me comfortabeler met mijn thermosfles met heet water en een bakje poedermelk. Noem me onzeker, maar dan ben ik heel erg blij dat ik op dat moment gewoon een flesje kan gaan maken. Thuis gaat trouwens wel direct mijn shirt omhoog om de druk van de ketel te halen en Maddox te voeden via de borst. Afgelopen week kampte ik met veel open plekken op mijn tepels en ik stond even op het punt om de handdoek volledig in de ring te gooien toen Maddox aanhapte en ik wel door de grond kon zakken van de pijn, maar ik besloot op dat moment gewoon even een voeding met de borst over te slaan, mijn tepels en de huid er omheen goed te verzorgen en het te laten rusten. Ik maakte een fles en een voeding later ging het alweer een stuk beter. Een combinatie van borst- en flesvoeding werkt voor mij dus nu hartstikke fijn en we zien wel voor hoe lang we op deze manier verder gaan. De teller staat in ieder geval alweer op vier weken en ik vermoed, weet bijna wel zeker, dat daar nog minimaal een maand of twee bij gaan komen. Ik had en heb nog steeds geen doel en bekijk het allemaal per dag, maar ik denk zomaar dat de drie maanden zeker haalbaar kunnen zijn. Op míjn manier, met de kunstvoeding achter de hand en misschien wel als hoofdmaaltijd. Borstvoeding als voorafje is ook erg lekker, heb ik van Maddox vernomen.

Hoeveel Maddox momenteel precies weegt en hoe lang ‘ie is, weet ik niet. Volgende week moeten we voor het eerst naar het consultatiebureau en dan zullen we het gaan zien. Hij was in ieder geval een week nadat de kraamhulp weg was gewogen door een vrouw van het consultatiebureau hier thuis. Toen stond de teller alweer op 3900 gram en was hij maar liefst 250 gram aangekomen in een week. Hij doet het dus heel erg goed en ik verwacht volgende week ook zeker weer een paar honderd gram erbij. Dat maat 50 nu wat kort wordt, zegt ook genoeg over Maddox’ lengte. Tijdens de geboorte was hij 52 centimeter en ik ben benieuwd hoe lang hij nu is!

Tot zover de eerste, iets uitgebreidere update over hoe het gaat met Maddox. Ik ben heel erg tevreden en ontzettend gelukkig met hoe de afgelopen vier weken zijn verlopen. Wat was het allemaal fijn en wat ben ik aan het genieten. Maar volgens mij hoef ik dat niet meer te vertellen…