Maddox is 14 maanden

Maddox is vandaag 14 maanden en regelmatig zit ik babyfoto’s terug te kijken. Wat is het toch allemaal snel voorbij gegaan. De eerste weken had ik iedere keer weer buikpijn als we naar bed gingen omdat Maddox steeds een dagje ouder werd en nu ik erop terug kijk denk ik: ‘ja, het gaat echt een beetje te snel. Ik geef eerlijk toe dat ik niet alleen het zwanger zijn mis, maar dat ik het ook heel lastig vind om de babyperiode los te laten. Had ik de superkracht maar om de tijd te stoppen of om even in een tijdmachine te springen om terug te gaan naar 14 maanden geleden. Dan zou ik daar zeker af en toe gebruik van maken. Deze tweede keer was zo intens genieten, dat het voor mij wel eeuwen had mogen duren. Maar kinderen groeien en Maddox is inmiddels een dreumes. Ook heel erg leuk! Bovenstaande betekent trouwens niet dat het toch weer begint te kriebelen en we nadenken over een derde. Dit zou ik alleen overwegen als mijn derde kindje forever een maand oud zou blijven. En aangezien dat niet het geval is, is er van een zwangerschap geen sprake meer.

Kleine acteur

Maddox is een echte dreumes met zijn ontwikkelingen en streken. Zo wil hij alleen nog maar lopen, heeft hij af en toe die momenten dat hij denkt zijn moeder niet meer nodig te hebben en is hij tegelijkertijd nog zo klein, dat hij me constant opzoekt als de wereld om hem heen te groot wordt. Het is mooi om te zien dat hij alles steeds meer ontdekt, steeds vaker duidelijk kan maken wat hij wel en niet wil en ons als ouders ook begrijpt. Dat hij daar vervolgens niks mee doet, hoort ook echt bij dat dreumesgedrag. Nee wordt een ja en gaat gepaard met hard gelach. Streken, dus. De dreumesperiode houdt ook in dat hij steeds meer begint te kletsen en alhoewel veel woorden bij Maddox nog ver te zoeken zijn, horen we wel al duidelijk papa, mama en die. Regelmatig denk ik ook iets te horen wat op Skyler lijkt en dat zou ik wel echt fantastisch vinden. De grootste streek van hem is het aanstellen als iets niet lukt of mag. Maddox kan per direct solliciteren bij GTST met zijn houding: voorover gebogen met zijn hoofd, met zijn handen op zijn knieën en dan keihard nephuilen. Iedere keer moet ik weer lachen. Het neolachen is ook aangebroken en dat zorgt voor hilariteit in huis.

Gebroken nachten

Qua slapen gaan we de goede kant op. Hij slaapt toch weer twee keer per dag en slaapt dan gemiddeld anderhalf uur. Maddox is heel erg actief en kan deze uren dus enorm goed gebruiken. Ik moet hem ’s middags soms ook echt wakker maken omdat hij anders te lang slaapt en ’s avonds niet meer lekker in slaap komt. Nog steeds ligt hij ongeveer van 10:00 uur tot 11:30 uur te slapen en van 15:00/15:30 uur tot 16:30 uur. Zijn, maar ook mijn rustmomenten, haha. ’s Avonds om 19:00 uur ligt hij dan in bed. Doorslapen doet Maddox nog niet maar ik kan wel zeggen dat het beter gaat dan eerst. Hij slaapt nu zoals eerder verteld zonder Sleepyhead en ik geef hem toch nog steeds de visoliecapsules omdat het misschien meer doet dan ik in eerste instantie dacht. Rond 23:00 uur/00:00 wordt hij, ondanks de fles van 19:00 uur en het eten daarvoor, wakker voor een fles. Die geven we hem gewoon omdat hij alle extra’s nog best kan gebruiken. Vervolgens wordt hij klokslag 04:00 uur wakker (hoe krijgt hij het voor elkaar?). Dan dek ik hem even toe en geef ik hem zijn speen en dan slaapt hij eigenlijk wel weer gelijk door, om vervolgens om 07:00 uur weer wakker te worden. De laatste tijd wil hij ook nog weleens om 5 uur klaarwakker zijn maar na even keten in bed, sluit hij negen van de tien keer wel weer zijn ogen. Wie weet kan eerdaags de fles eraf of laat hij dat moment om 04:00 uur eruit. We gaan het zien. Voor nu heb ik het maar losgelaten en ben ik tevreden als hij het hierbij houdt. Gaan we bijvoorbeeld weg, zoals afgelopen weekend naar Duinrell, dan is het wel dramatisch. Dan wordt hij vaak wakker en eenmaal thuis zijn de eerste twee nachten ook drama. Een andere omgeving en verwerking van prikkels zijn dan de boosdoener, maar gelukkig hebben we dat redelijk snel weer onder controle thuis. Het is in ieder geval geen reden om deze weekenden of bijvoorbeeld vakanties niet meer te doen.

Lekker spekken

De vakantie naar Turkije heeft Maddox veel goeds gedaan. Hij heeft enorm genoten van de rust, de zon en het lekkere eten. Vlak voor de vakantie was Maddox ziek en zakte hij terug naar onder de 8.5 kilo, maar uiteindelijk heeft hij dat tijdens de vakantie helemaal recht getrokken. Laatst was ik erg nieuwsgierig en gingen we even naar het weeguurtje bij het consultatiebureau en ook bij de kinderarts vorige week is hij gewogen. Maddox is nu 9.4 kilo en we zien dus een fijne, stijgende lijn. Zo stijgend, dat zijn gewicht nu in verhouding is met zijn lengte en beiden op de -1 lijn zitten. Dat voelt echt heel erg goed! Van ondergewicht is geen sprake meer en hij begint eindelijk spekkies te kweken. Moeten we toch vaker even op vakantie, wat een straf…

Het gaat dus heel erg goed met Maddox. Het is een grote doerak en hij heeft veel streken. Ik ben continu met hem bezig omdat hij heel actief en uitdagend is. Hij houdt van dansen, is helemaal gek van zijn houten loopkar en vindt het kinderdagverblijf nog steeds fantastisch. Iemand op het kinderdagverblijf zei vorige week toen ik hem kwam ophalen: ‘hij wil lekker veel prikkels tegelijk. Als je even niet oplet kan hij bij wijze van spreken ondersteboven aan een traphekje hangen om te schommelen en ondertussen bedenken wat zijn volgende activiteit gaat worden’. Dat dekt wel zo’n beetje de lading. Hij is heel ongeduldig, wil veel tegelijk en is in zijn hoofd volgens mij al tien jaar ouder.

We zijn momenteel bezig met het starten van koemelk maar over dit traject, hoe het gaat en wat Maddox zoal eet komt later deze week een artikel online.

Veel looporen

Waar hij nog wel heel erg last van heeft, is van looporen. Tijdens onze vakantie liep zijn oor 1.5 week en lukte het hem niet om er zonder oordruppels vanaf te komen. Nu zijn we drie weken thuis en is zijn oor weer aan het lopen. Zodra er een verkoudheid komt opzetten, krijgt hij ook direct last van zijn oren. Gelukkig gaat het dankzij de buisjes lopen en het bevestigt voor mij in ieder geval dat de buisjes een goede zet zijn geweest. Wat zal hij een last hebben gehad voor de ingreep, toen hij constant verkouden was en zijn oren dus niet liepen. Bleef er toch al die tijd druk achter zitten. Hopelijk krijgen we dit snel onder controle en kan Maddox zich lekker zonder kwaaltjes verder ontwikkelen.

Maddox is een echte dreumes en ondanks dat het soms best pittig is, is het ook heel erg genieten, vooral nu het een stuk beter gaat met hem. Van een kabouter is geen sprake meer. Voor nu noemen we hem dus maar gewoon ons draakje. Want dat is zeker aan de orde… Handen vol aan deze leukerd!