Lief, klein draakje van me,
Gisteren vertelde mijn agenda me dat je alweer anderhalf jaar bent. Waar is al die tijd gebleven? Waar is die tijd gebleven dat ik je Puck noemde toen je nog in mijn buik zat? Dat je op mijn borst werd gelegd na de geboorte? Dat je in de box lag te trappelen en op het vloerkleed lag te spelen? Je bent een grote, stoere man geworden en ik word iedere dag een beetje meer verliefd op je. Gelukkig ben je nog steeds die knuffelbeer en kom je regelmatig even knuffelen. Blijf dat nog maar even doen en wees vooral nog heel erg klein. Groot zijn moet je je hele leven nog. Geniet van het onbezorgde, van het hebben van geen verplichtingen en van alles wat je tegemoet komt. Dan geniet ik met je mee. Van jou die de wereld ontdekt en alles reuze interessant vindt, van jou die steeds meer een eigen willetje krijgt, die steeds meer een eigen karakter ontwikkelt en zo zijn voorkeuren heeft. Ik geniet van jou en van ons. Misschien niet altijd even bewust, maar regelmatig sta ik even stil om naar je te kijken. Terwijl je speelt, kattenkwaad uithaalt of enthousiast naar een auto loopt te schreeuwen ‘otaaaa!’ Ik smelt iedere dag weer om de dingen die je doet en wat je zegt. Als je me met je mond open en glimmende oogjes weer een dikke kus komt brengen. Je bent mijn kanjer en ik kan me geen leven meer zonder jou voorstellen.
Anderhalf jaar lief en leed. Nu al. Want wat hebben we mooie momenten, maar wat hebben we ook lastige periodes. Met je slapen, je oortjes, met je temperamentje, je eigen willetje, de aandacht die je soms opeist. Een echt jongetje met een totaal ander karakter dan ik. En dat kan soms botsen. Maar het kan ook héél goed werken. We voelen elkaar aan en vinden bij elkaar wat we soms samen een beetje tekort komen. Jij haalt mij uit mijn comfortzone, laat me wat meer voor mezelf opkomen en zorgt ervoor dat ik soms wat harder ben dan ik in eerste instantie ben. Tegelijkertijd vind jij je rust bij mij. Je vertrouwenspunt. En ik vind het fantastisch dat we het elkaar kunnen bieden en dat niemand dit ooit van ons af kan pakken. De band tussen moeder en zoon is ontzettend speciaal. De band tussen ons is heel speciaal en heel erg mooi.
’s Avonds ben ik soms blij dat ik je eindelijk naar bed kan brengen maar o, wat word ik er ook blij van als ik wakker word en jou hoor. Of jou naar me zie kijken, lachend, als je weer eens tussen ons in bent beland midden in de nacht. Altijd vrolijk, blij en klaar om een nieuwe dag te beginnen. Jouw enthousiasme is aanstekelijk. Staan we ’s ochtends om 08:00 uur opeens te stofzuigen omdat jij daar zo gelukkig van wordt. In je eigen taaltje brabbel je een compleet verhaal en alles wat ik doe is luisteren. Luisteren en genieten. Soms pak je ook uit het niets de telefoon en roep je ‘papa’ of ‘opa’. Jouw helden. De mensen waar je tegen op kijkt. Zo lief en zo ontroerend. Muis is je grootste vriend en zodra ik zeg dat we gaan wandelen sta je te springen van enthousiasme en struikel je vaak over je eigen benen. Zo blij en zo gelukkig om naar buiten te gaan en mama te helpen. En daar word ik weer gelukkig van. Ik zou nog honderden dingen kunnen opnoemen die zo leuk en lief aan jou zijn. Ik zeg soms dat je pittig bent. Een draak, een druktemaker, iemand die me op mijn zenuwen werkt af en toe. Maar bovenal ben je ontzettend lief en een moederskindje. En dat is het belangrijkste en alles wat telt.
Je praat de oren van mijn hoofd, weet soms je eigen energie niet kwijt te kunnen en vindt het maar al te leuk om mama te helpen met alles. Daarnaast geniet je ultiem van de tijd samen. De uitjes die we iedere week maken nu je wat groter bent en overal meer besef van krijgt. De dierentuin, de ritjes op de fiets, in de speeltuin. Nu mama de balans meer heeft gevonden gaat het ook met jou een stuk beter. Rustiger, minder ondeugend en misschien wel een beetje gelukkiger. En als jij dat bent, ben ik dat ook.
Lieve Skyler, ik hou heel veel van je.
Kus van mama X
Wat mooi geschreven en vol liefde!
Precies zoals het is.. Geniet ervan. Onze zoon is inmiddels 3 zo groot maar ook weer zo klein!!
Prachtig geschreven!
Zo mooi geschreven, en wat een mooie foto’s!
Wat onwijs lief en ontroerend om te lezen… En ook herkenbaar als mama van 2 mini’s zijnde… Ondanks dat het om jouw Skyler ging raakte je mij. Dat is een absoluut een
compliment voor je mooie schrijfstijl!
awwww….wat mooi geschreven…ik voel de moederliefde er vanaf spatten…prachtig!
Wat mooi om te lezen hoe verschillend jullie zijn maar jullie elkaar daardoor wel aanvullen. Prachtig Shirley!
Jij verdiend echt een pluim voor jouw schrijfstijl! Jij schrijft echt op zo’n mooie intense manier, dat het net alsof is dat ik jouw & Skyler ken.
En ik voel heel erg wat jij ook voelt, met 2 kaboutertjes.
Ga zo door met je leuke/fijne blog!
Het zullen de hormonen zijn maar de tranen rollen over mijn wangen.. wat kijk ik ernaar uit om dit allemaal te voelen voor en beleven met het kleine mannetje wat nu in mij groeit!
Prachtig geschreven Shirley!
Leuk geschreven en wat zal dat mooi zijn voor hem om te lezen als hij ouder is!
Op dit foto aan het begin kijkt hij echt precies zo als jij op de foto ernaast. Twee druppels water 🙂
Awhh smelt! Prachtig geschreven weer Shirley! Ik hou van jouw schrijfstyle! Oh en wat een prachtige foto’s!
Wat mooi geschreven! Gaat vast in zijn fotoboek erbij 🙂
Tranen in mn ogen, zo lief !
Mooi! En wat een heerlijke foto’s!
Mooi geschreven!
Wat een super lieve foto’s!
Prachtig geschreven
Supermooi geschreven! Gaat echt veel te snel allemaal he?
Zo lief… *slik*
Zo mooi geschreven weer Shirley.
Wat een raak geschreven stuk, mooi! Herkenbaar en heel liefdevol.
Mooie woorden! Mooi om te lezen. Heel herkenbaar! Pluk de dag en genieten samen!!!
Lief! En zn haar is super leuk zo!
Prachtige schrijfstijl, het raakt mij echt!
Erg mooi en liefdevol geschreven weer