Vorige week vroeg ik aan mijn moeder of ze met me mee wilde naar de theatershow van Waylon. Ik zag dat hij naar Carré zou komen en dat vind ik een waanzinnige zaal. Dat ik de theatershow Gewoon Willem al twee keer had gezien maakt me niet uit. Ik vind Waylon fantastisch en geniet keer op keer van zijn optredens. Helaas kon mijn moeder niet omdat mijn ouders die avond op Beau gingen passen. Daarmee viel ook de mogelijkheid af om met Raymond te gaan, omdat mijn ouders ook altijd bij onze jongens blijven als wij een avondje weg willen. Ik vroeg nog iemand anders, maar ik heb niet zo veel Waylon-fans in mijn omgeving die ik hier een plezier mee doe. Skyler gaf zich vrijwillig op, maar ik weet zeker dat hij niet mee wilde om de muziek maar om een (laat) avondje uit met mama, haha.
Ga gewoon!
In eerste instantie dacht ik: dan houdt het op, ik sla een keer over. Maar het idee van Waylon in Carré kreeg ik niet uit mijn hoofd. ‘Is het gek om alleen te gaan?’, vroeg ik Raymond. ‘Nee joh, ga gewoon als je dat graag wil.’ Ik ging naar de website van Carré, opende de plattegrond, selecteerde een kaartje en zitplek en rekende af. Zaterdagavond was het zover. Tijd om in mijn eentje naar een theatershow te gaan.
Ik doe altijd graag dingen alleen, maar naar Amsterdam voor een concert vond ik toch wel andere koek. Ik vond het zo spannend. Toch wilde ik me niet laten tegenhouden. Ik word onwijs gelukkig van muziek, ik ken Carré goed, weet de weg prima te vinden en het is kleinschalig met zitplekken. Naar bijvoorbeeld Ahoy was ik niet snel gegaan, zo alleen. Ik wilde me in dit geval niet laten tegenhouden. En dat deed ik dus ook niet.
Moeiteloos
Zaterdagavond om 18.15 uur reed ik weg van huis zodat ik lekker de tijd heb. Ik kan altijd enorm stressen van geen parkeerplek vinden in Amsterdam en te laat komen. Maar de goden waren me gunstig gezind; ik reed moeiteloos, met natuurlijk de cd van Waylon aan, naar Carré en kon achter het theater parkeren. Bij de artiesteningang waren nog wat plekjes. Zo fijn! De zon scheen volop dus na een klein wandelingetje langs de Amstel sloot ik aan in de rij om Carré binnen te gaan.
Gezelschap
Het wachten in de lobby is wel een beetje gek, zo alleen. Ik zag allemaal groepen mensen langs me heen lopen en had zo´n vermoeden dat het leek alsof ik op iemand aan het wachten was, lol. Maar dat was niet zo. Toen de deuren naar de zaal opengingen, liep ik naar mijn plek en nam ik plaats naast twee vrouwen op leeftijd. Ze vertelden over hun weekendje samen naar Amsterdam en ik vertelde over het feit dat ik hier alleen ben. Dat ik fan ben van Waylon en de show al vaker heb gezien. De spanning verdween als sneeuw voor de zon en binnen no time was het 20.00 uur en ging de show beginnen.
Genoten
Van begin tot eind heb ik onwíjs genoten van de muziek. Het is echt een heel andere beleving als je alleen bent. Ik ben toch altijd wel een beetje bezig met mijn gezelschap en of zij het naar hun zin hebben. Nu hoefde ik alleen maar rekening te houden met mezelf. Het is een stuk intenser, omdat je echt in je eigen bubbel zit. Zitten en genieten is alles wat ik hoefde te doen. En dat heb ik echt gedaan. Ik ben echt ontzettend blij dat ik deze keuze heb gemaakt en weet zeker dat dit niet de laatste keer is dat ik dit gedaan heb.
Herinnering
In de pauze vond ik het een beetje ongemakkelijk maar met wat drinken in de hand liep ik terug naar mijn plek en daar bleef ik gewoon wachten tot de show weer verder ging. Ik raakte nog aan de praat met andere muziekliefhebbers en dat vind ik wel echt heel erg leuk, dat je in je eentje meer aanspraak hebt en ook leuke gesprekken voert. Dat vond ik echt tof, hoe makkelijk dat eigenlijk ging. Uiteindelijk duurde de show extra lang, trakteerde Waylon Carré op extra nummers en was ik net voor twaalven weer bij de auto. Die dus om de hoek stond. Om 00.30 uur was ik thuis, kletste ik nog wat na met Raymond en liet ik wat filmpjes zien. Ik heb niemand om de herinnering mee te delen, maar ik had mezelf. En dat beviel me eigenlijk prima. Het genieten was er niet minder om. Juist niet. Misschien was het wel extra speciaal.
Wanneer mag ik weer?
