Zo’n zeven maanden geleden werd ik moeder van Maddox. Alweer zeven maanden draait mijn leven om ons gezin dat twee kinderen telt. Het wennen vond ik eigenlijk niet zo lastig. Maddox kwam erbij en het voelde alsof het nooit anders was geweest. Ik kon me tijdens de zwangerschap urenlang druk maken en denken aan de meest verschrikkelijke scenario’s met twee kids, maar niets was minder waar. Het verliep en verloopt allemaal vrij vlekkeloos en hier geldt dus absoluut de zin ‘die tweede doe je er gewoon bij’. Echter zijn er nu zoveel zorgen om Maddox (en ik ben nogal een druktemaker), dat ik het allemaal best heftig vind. Ik ben moe, ontzettend moe, heb veel last van mijn eczeem, merk dat ik het lastig vind om alles in goede banen te leiden, dat ik kortaf doe tegen Raymond, nergens zin in heb, me afreageer op Skyler en ik weet dat ik ooit wel eens gezelliger ben geweest. Ik schrijf vaak over de kindjes maar dacht: laat ik eens vertellen hoe het echt met mij gaat, dat wil ik namelijk nog weleens vergeten.
Verschrikkelijk moe
Twee maanden geleden, vlak nadat ik ziek werd, dacht ik echt dat ik richting een postnatale depressie ging. Ik voelde me hartstikke ellendig en was zo oververmoeid, dat ik alles maar stom vond. En dat is heel licht uitgedrukt. Gelukkig was het ‘slechts’ oververmoeidheid door het tekort aan slaap, mijn gezondheid en de hectische tijd met Maddox. Mijn gezondheid gaat momenteel wel een stuk beter, ik ben niet meer zo benauwd en ben echt wel iets gezelliger. Ik ben alleen nog steeds verschrikkelijk moe en heb maar weinig energie. Dan heb ik ook gelijk maar het antwoord op de vraag die ik momenteel het meest gesteld krijg: nee, ik ben ook al even niet meer in de sportschool geweest en daarom staat project Personal Body Plan op hold. Het ging eigenlijk hartstikke goed, totdat ik ziek werd en totdat we in de rollercoaster met Maddox belandden. Excuses, excuses? Het maakt me eigenlijk niet uit hoe het opgepakt wordt, haha. Ik heb er simpelweg de energie niet voor om op die manier aan mezelf te werken. Jammer, maar helaas. Ik probeer goed op mijn eten te letten maar track niet alles meer. Daarnaast ga ik dus ook even niet naar de sportschool.
Wandelen
Ik heb de balans qua kids en werk redelijk gevonden. Ik breng Skyler naar school, ik werk, ik verzorg Maddox, ik haal Skyler weer op en dit ritueel herhaalt zich alle doordeweekse dagen. Het loopt allemaal zoals het zou moeten lopen en het lijkt alsof alles dik in orde is. Raymond is er rond het eten en dan kunnen we alles samen doen, maar overdag komt dus neer op mijn schouders. Niet erg, want het lukt me allemaal prima. Echter vergeet ik mezelf nog weleens en is de balans op dat gebied een beetje zoek. Door het slechte slapen heb ik weinig energie overdag en lig ik ’s avonds uitgeteld op de bank of in bed. En zo gaat dat dus iedere dag. Ik verzorg de kinderen, ik werk, ik loop tussen de 12.000 en 15.000 stappen per dag door al dat heen en weer gewandel naar de basisschool, maak eten, lig ’s avonds op de bank en ga vroeg naar bed. Alle ballen blijven op dit gebied omhoog en daar ben ik trots op. Sporten? Het zou misschien goed voor me zijn om er even uit te gaan, maar eerlijk gezegd weet ik niet waar ik momenteel de energie vandaan moet halen. Ik wandel ontzéttend veel en dat is voor nu genoeg beweging.
Zorgenkindje
Gisteren waren we bij de kinderarts en daar ontdekten we dat Maddox niet groeit. Qua lengte doet hij het oké, maar zijn gewicht is de afgelopen twee maanden amper gestegen. Sterker nog: de afgelopen maand is hij zelfs afgevallen. Natuurlijk hoeft dat niks te betekenen aangezien ‘ie behoorlijk actief is en dus veel energie verbruikt, maar de alarmbellen ging wel af bij de arts. Vanmorgen moesten we bloed laten prikken en hebben ze zes buisjes afgenomen uit dat kleine armpje die gecontroleerd worden op voedselintolerantie en nare dingen waarvan je niet eens het bestaan wíl weten. De conclusie wordt hoogstwaarschijnlijk dat Maddox gewoon meer voeding tot zich moet nemen, maar feit is dat hij momenteel op het randje van ondergewicht zit en hij dus goed in de gaten moet worden gehouden. Tel daar het darmenprobleem en de slapeloze nachten bij op en je zult begrijpen dat mijn prioriteit bij alles behalve mezelf ligt. En daar moet ik dus wel een beetje voor waken. Het is fijn dat Maddox nu in ieder geval twee dagen gestart is op de crèche waardoor ik iets meer ruimte krijg en misschien moet ik de overblijf voor Skyler op deze dagen ook maar eens gaan regelen. Dat zal me ook iets meer lucht en tijd geven. ’s Avonds iets vaker de telefoon weg, af en toe mijn e-reader er weer bij pakken en hopelijk snel weer voldoende slaap, waardoor ik iets meer energie krijg voor wat meer leuke dingen voor mezelf. I get it. Ik weet het allemaal. Maar dat uitvoeren, hè?
Het is oké
Skyler is net gestart op school, met Maddox hebben we een rommelige en ietwat onzekere tijd, mijn werk dat ik overal tussendoor doe, de bezoekjes aan doktoren/osteopaten/diëtisten/andere afdelingen die we hebben gehad én er nog aan zitten te komen, de slapeloze nachten. Ik kan er niks anders van maken dan ‘nee, het gaat even niet zo goed.’ Het is oké, het komt wel weer goed, maar nu is het belangrijk om alles weer even rustig op orde te krijgen. Daar hoort sporten voor mij nu niet bij en dus is PBP het eerste dat ik nu even moest staken. En heel eerlijk: ik voel me eigenlijk (nog steeds) prima over mezelf. Dan maar niet strak, dan maar geen afgetraind lijf. Ik vind mezelf met maat 40 ook leuk en ik ben eigenlijk super trots op hoe ik eruit zie, dat ik mezelf nu meer accepteer en dat ik ondanks alles een goede moeder ben die de ballen zoveel mogelijk omhoog houdt in deze situatie. Maar ja, dat balletje voor mezelf is wel even gevallen. Die rapen we de komende tijd langzaam weer op en als ik meer energie krijg en beter in mijn vel zit, zal sporten daar echt wel weer bij gaan horen. Al is het alleen maar even om stoom af te blazen en een moment voor mezelf te creëren. Vanavond in ieder geval mijn tv-avond: The Voice met zowel Anouk als Waylon. Genieten!
Gaan ze ook testen op glutenintolerantie (coeliakie)? Vraag ik me af ivm darmen en groei? In ieder geval je doet het super !
Liefs
Auteur
Klopt inderdaad 🙂
Wat doe jij het knap, Shirley! Petje af, niet voor niets is de metafoor ‘balletjes in gelucht houden’, er valt er af en toe eentje naar beneden, die altijd weer omhoog kan komen.
Heel veel succes met de onderzoeken van Maddox, hopelijk komt alles snel goed en komt de rust weer terug in jullie leven! Ondertussen genieten wij van alle vrolijke foto’s van jou en je mannen (en de outfits, die superleuk blijven)!
Je doet het fantastisch! Echt. Rustig blijven en lekker momentjes pakken als het kan. En regel dat overblijven 😉
Jammer dat jullie er nu zo voor staan, hopelijk is er snel meer duidelijk rondom Maddox en gaat het allemaal langzaamaan een beetje beter. Voor nu heel veel sterkte. Je bent een topper!
Sporten?!! Ik zou al blij zijn als ik me in jouw geval zou kunnen aankleden. Echt superknap hoe jij dit allemaal doet. Echt bewondering voor! Heel veel sterkte met Maddox, ik kan me voorstellen dat dat zorgen met zich mee brengt.
Altijd sneu zo een kleintje die last heeft. Wees inderdaad niet hard voor jezelf en wees lief. Sporten komt wel weer. Ik hoop dat de zorgen minder worden en jullie precies ontdekken wat Maddox mankeert.
Jij sterke vrouw! Wat een eerlijke blog weer en ik hoop dat iedereen inziet hoe moedig het is om dit te delen. Je doet het super en ik hoop dat het snel beter gaat met jou en Maddox
Idd; sterke vrouw! Dikke knuffel en doe rustig aan. Sterkte xx
Veel respect voor hoe je het doet! En *piep* aan de rest, gewoon het lekker op jullie het doen. Hou vol, dame. Voor nu heel veel slaap gewenst. 🙂
Ik heb heel veel respect voor je, je doet het van wat ik meekrijgen hartstikke goed. En dat sporten komt wel weer een keer…. Succes en sterkte met alles, je hebt een mooi gezin. Xxx
Super stukje, erg herkenbaar. Zet m op, er komen betere tijden!
Ach wat zielig voor Maddox… En voor jou, eigenlijk voor jullie hele gezin. Het zit jullie echt even flink tegen. Ik herken veel in je verhaal en hoe uitzichtloos een situatie kan voelen. Tegelijkertijd geloof ik dat een mens niet meer voor zijn kiezen krijgt dan hij/zij aankan, blijf geloven in jezelf. Dat is voor mij een helpende gedachte. Je bent terecht trots dat je nog rechtop staat! Dapper dat je dit online deelt.
Zoals al eerder gezegd, dat je überhaupt pbp nog deed naast alle ballen die je al hoog moest houden. Je bent echt een power babe. Diepe buiging voor jou! Als ik maar de helft van jouw kracht zou hebben, zou ik zonder angsten kunnen uitvinden of ik moeder kan worden. Want dan kan ik alles aan!
Hang in there lieve Shirley! Ik hoop dat het gauw beter gaat met Maddox en dat jij ook weer meer aan jezelf toekomt. Veel liefs!
Sommige dingen herkenbaar! Dikke knuffel!
Ik reageer eigenlijk nooit maar wilde dat nu tóch doen, gewoon om even te zeggen: hé, het is oké! Soms willen we naast dat we onze rol als moeder hebben nog zóveel doen maar het is al onwijs knap dat je ondanks dat je zo vermoeid bent er toch voor Skyler en Maddox kunt zijn ♡ Doordat je zo eerlijk en oprecht bent gaat dat je juist helpen! Ik heb zelf ook de eerste 1,5 jaar van onze dochter als enorm zwaar ervaren doordat zij veel ziek was en ook nog eens koemelkallergie had waar we pas met 11(!) maanden achter kwamen (stomme consultatiebureau!m). Ze is inmiddels 2 en over haar KMA heen gegroeid en nauwelijks meer ziek. Die slapeloze nachten met enorme vermoeidheid tot gevolg waren echt killing, soms lijkt het uitzichtloos en weet je niet meer hoe je daar ooit nog bovenop gaat komen. Het komt goed, echt waar! Wij gingen met onze dochter naar een hele goede homeopaat die haar echt onwijs goed geholpen heeft (en vele vrienden met kinderen van ons), mocht je meer willen weten, mag je altijd een berichtje sturen.
*hetiseenfase, hetiseenfase, hetiseenfase*, die hopelijk weer snel voorbij gaat. Ik vind het knap hoe je het allemaal doet. Herkenbaar dat je nu niet de energie hebt voor me-time, maar dat komt wel weer. Accepteer dat het voor nu dit is, dat geeft al veel rust in je hoofd.
Ik denk dat je verhaal heel herkenbaar is voor moeders met (jonge) kinderen. Heel goed dat je van jezelf niet ook nog eens moet sporten etc want dat is weer een extra bal…. Alhoewel je er ook wel energie van krijgt maar dat zal ook die visuele cirkel zijn die je op een gegeven moment zult doorbreken als jii daar klaar voor bent. En idd regel dat overblijven, voor mijn zoontje geeft het ook veel meer rust dan als hij heen en weer moet vliegen en hij kan lekker met andere kinderen spelen. Doe je ding, je doet het goed x
Je doet het top hoor! Slaap tekort en de (extra) zorgen om je kindje is behoorlijk pittig. Ik snap dat je geen extra ruimte hebt om er veel andere dingen naast te ondernemen. Take care!!!
Ahh veel sterkte hopelijk komt t snel weer helemaal goed met Maddox!!
Dan voel je je zelf ook vast snel weer beter.
Ik heb zoveel bewondering voor jou! Maar echt. Want dat het leven gewoon even kut is, is niet leuk. Ik vind t echt heel vervelend voor jullie! Maar de manier hoe je ermee omgaat vind ik echt heel hoopgevend. Op een of andere manier laat het mij ook maar weer even zien dat dat mag. Dat je het even de boel mag laten. Het voelt zo vaak – voor mij afgelopen dinsdag bijvoorbeeld – dat je direct in t gareel moet om verder te gaan. Maar laat t even en zeg zoals jij ook zegt dat het even niet goed gaat. Dankjewel voor de inspiratie en heeeeeeeel veel beterschap gewenst!
ik hoef geen veer in je reet te steken want je weet dat ik weet dat je het goed doet. en excuus excuus…? nou als je je niet lekker voelt, moe bent of zorgen hebt….zou je je dan druk moeten maken om een sportschool…NOT mop!! je kids en jezelf zijn belangrijker!! <3
Herkenbaar.
Neem eens een dagje vrij van je werk als de kindjes naar school/opvang zijn en ga een dagje naar een masseur of lekker shoppen of uit eten in je eentje. Wij als lezers gunnen je dat en vinden een dagje geen artikel geen probleem. Zoek je energieleveranciers, las ik laatst ergens.
Ik hoop dat jullie de oorzaak vinden van het lage gewicht van Maddox en dat het niet iets ernstigs is.
Sterkte en wees lief voor jezelf.
Lieve Shirley , je bent een echte kanjer van een mama en vrouw, jij mag zo trots zijn op je zelf. Ik hoop dat Maddox snel geholpen word en jullie weer wat rust krijgen. Je bent echt een topper! Goed aan jezelf denken ook al is dat vaak erg moeilijk. Een dikke knuffel x
Oef. Alsof ik over mijzelf lees. (Inclusief kind dat onder de eczeem zit en tegen onder gewicht aan etc etc). Sterkte!
Oh wat kan het moeder zijn heftig zijn he. Zo jammer dat hier geen gebruiksaanwijzing voor is. En ook geen oplossing voor jouw situatie nu. Je weet het allemaal maar je moet wel energie hebben…Schrijven is waarschijnlijk fijn! Weet dat ik aan je denk!
Hopelijk gaat het snel wat beter met Maddox. Heel veel beterschap met hem. En sporten? Dat woord heb ik geschrapt in mijn woordenboek (al doe ik nog 1 avond per week aan yoga). Weet je: het hoeft allemaal niet perfect. En ik ben blij dat je leest dat je tevreden bent met maat 40 en je doet zo alles ontzettend goed met je 2 (sorry 3) mannen!
Logisch die zorgen voor Maddox! En dat vreet ook gewoon onwijs veel energie van je. Hopelijk wordt het snel duidelijk wat Maddox heeft, zodat jullie daar mee aan de slag kunnen.