Tijdens mijn tweede zwangerschap was ik eigenlijk niet zo heel bang voor wat er komen ging qua het hebben van twee kinderen. Ik maakte me niet druk over hoe ik twee kinderen zou gaan combineren en vond het een heerlijk vooruitzicht dat ik weer kon gaan knuffelen met zo’n klein hummeltje. Er was echter één ding dat me constant bezig hield; hoe zou het gaan met de slapeloze nachten? Dat is echt een soort obsessie geworden na de ellende met Skyler en het blijft daarom ook steeds weer een terugkomend onderwerp. Het beïnvloedt mijn gesteldheid en dagelijks leven. Ik ben er gewoon al 4.5 jaar zoet mee.
Fijne start
Het is geen geheim meer dat Skyler er bijna drie jaar een potje van maakte ’s nachts en dat ik er alles aan wilde doen om dat met Maddox anders te laten verlopen. Toen Maddox tijdens de kraamweek al van 00:00 uur tot 07:00 uur doorsliep had ik goede hoop; dit ging helemaal goedkomen! De weken daarna gingen ook prima. Maddox sliep goed in de Sleepyhead tussen ons in, vond zijn eigen wiegje naast ons bed ook prettig en de overgang naar zijn eigen kamer verliep niets meer dan soepel. Maddox werd slechts één keer wakker voor een voeding, soms nog even voor een speen en dat was het wel. Maar dat bleek helaas van korte duur. Hoe anders we het nu ook aanpakken qua slapen als dat we toen met Skyler deden; de uitwerking is hetzelfde. Drama.
Nooit een oorzaak gevonden
Als ik kijk naar hoe ik het met Skyler heb aangepakt en hoe we het nu met Maddox doen, zie ik een wereld van verschil. Skyler sliep vooral in de woonkamer in de box of in de kinderwagen, lag overdag nóóit in zijn bed en heeft ook nooit zijn middagslaapje in zijn eigen kamer gedaan. ’s Avonds is hij maandenlang tot 23:00 uur op geweest en uiteindelijk belandde hij na heel even in zijn eigen bed óf in de kinderwagen te hebben gelegen, tussen ons in in bed. Skyler had geen ritme en we deden maar wat. Met veertien maanden heeft hij buisjes gekregen vanwege de vele oorontstekingen maar ook dat veranderde de nachten niet. Uiteindelijk hebben we nooit echt een oorzaak gevonden voor de dramatische taferelen. Bij ons in bed ging het redelijk oké maar zijn eigen kamer zag hij vrij weinig. Toen we terugkwamen van vakantie en hij in september, vlak voor zijn derde verjaardag in november een peuterbed kreeg, gebeurde er een wonder; Skyler begon door te slapen en tot de dag van vandaag slaapt hij klokje rond.
Direct een eigen plekje
Ik nam me dus voor om het bij Maddox anders aan te pakken. Natuurlijk kon ik hem niet direct na de geboorte in een peuterbed leggen, maar voor de rest was ik vrij strikt qua regels. De eerste twee maanden sliep Maddox beneden in de Sleepyhead en heel af en toe in de wieg op onze kamer, maar daarna ging hij direct naar boven naar zijn eigen plekje. De slaapjes overdag gebeurde in zijn eigen kamer en nog steeds is dat zijn plek om zijn ogen te sluiten. Maddox sliep en slaapt nooit in de kinderwagen en zijn bed is heilig. Wat dat betreft hebben we ontzettend veel winst behaald ten opzichte van Skyler.
Strak ritme
Qua ritme ben ik ook heel streng en strikt. In het begin nog niet echt maar toen het overdag iets rommelig werd, hebben we flink tijd geïnvesteerd om met Maddox een fijn ritme te creëren. En terwijl ik met Skyler de hele dag wel weg kon omdat hij toch niet sliep in zijn kamer en alleen in de kinderwagen zijn ogen sloot, was ik voor Maddox altijd thuis als het bedtijd was. Nog steeds trouwens. Ik plan de meeste afspraken tussen het ochtend- en het middagslaapje in. Ik ben er een beetje krampachtig mee en ben weinig flexibel, maar ik weet dat hij het daar het beste op doet en dat ik daar een vrolijker kind voor terug krijg.
’s Nachts
Maar dan komen we bij ’s nachts. In de avond gaat het ook goed. Terwijl ik Skyler meestal wel tot 23:00 uur bij me op de bank had en dat hij toen wat slaapjes bij mij deed, ligt Maddox er eigenlijk altijd voor 19:00 uur wel in. Wat een verademing! We hebben onze avonden zo heerlijk kindloos en dat voelt erg prettig. Wel is Maddox vaak wakker –vooral de laatste tijd weer- en ben ik continu heen en weer aan het lopen. Maar ik weiger hem eruit te halen en meestal is het wel stil tot middernacht. Tot de ellende begint.
Niet bij ons in bed
’s Nachts is Maddox dus ontiegelijk vaak wakker, eigenlijk vergelijkbaar met Skyler. Wat echter anders is, is dat Maddox niét goed tussen ons in kan slapen. Als ik Skyler bij me pakte, sloot hij vrij snel zijn ogen weer en sliepen we in ieder geval nog een beetje. Maddox kan zijn draai niet vinden in ons bed en blijft maar zitten, neer vallen, omdraaien en weer zitten. Het meest laat ik hem dus in zijn eigen bed. Maar ja, soms heb je na zes keer lopen gewoon geen zin meer.
Net zo’n slechte slaper
Ondanks dat we het nu dus op een heel andere manier aanpakken, vrij strikt zijn qua slapen en me goed aan ‘de regels’ hou van weinig oppakken, in eigen kamer, een strak ritme en weet ik veel wat er allemaal nog meer, is Maddox dus net zo’n slechte slaper als zijn broer. Het positieve is dus wel dat er overdag beter in de eigen kamer wordt geslapen en dat we de avonden enigszins terug hebben. Dat wijt ik zeker aan onze striktheid. Toen ik van de week op Facebook ergens een discussie over baby’s en slapen las (echt zo’n dooddoener…) was er iemand die zei: ‘relaxte ouders betekent relaxte kindjes qua slapen’. Ik ben het daar dus absoluut niet mee eens. Je kunt nog zo relaxt zijn en nog zo goed je best doen en het anders willen dan de vorige keer, ik denk ook zeker dat het een persoonlijkheidskwestie is. Het ene kindje slaapt nu eenmaal beter dan het andere, welke regels je ook hanteert en welk ritme je ook gebruikt.
Vaak wel een oorzaak
Wat ik nu wel ‘fijn’ vind aan de nachten, is dat we met Maddox negen van de tien keer weten hoe het komt. Hij heeft nu eenmaal pech met veel dingen en dus is er altijd wel iets dat speelt. Hij had reflux, koemelkallergie, heeft kramp, is snotverkouden en krijgt amper lucht, hij heeft ontiegelijke jeuk vanwege eczeem, last van zijn oren, een virus, een griepje. We hebben het allemaal voorbij zien komen. Bij Skyler was veel van dit niet (of misschien toch wel?) het geval en dat maakt het meer frustrerend. Nu vind ik het vooral zielig voor Maddox, terwijl ik het toentertijd met Skyler vooral zielig voor mezelf vond. Alhoewel ik nu ook een beetje medelijden met mezelf heb, dat we voor de tweede keer deze situatie kennen.
Niet alles in eigen hand
Met Skyler had ik het gevoel dat ik het prima deed; met Maddox nu vind ik dat we het mega goed doen. Het strakke ritme, de eigen kamer, echt een eigen plek voor het slapen en de rust die we gecreëerd hebben voor hem. We hebben een hoop winst behaald. Helaas alleen niet qua nachten. We zitten het dus maar uit en hopelijk kan hij héél snel naar een peuterbed. Nog eens anderhalf jaar niet slapen zie ik eigenlijk niet zo zitten… Wat ik met dit artikel wil zeggen is dat je niet alles zelf in de hand hebt. Je kunt het nog zo goed willen doen, nog zó anders doen dan de vorige keer waarbij het niet zo goed uitpakte als dat je hoopte; het kindje beslist toch vaak zelf en soms zit het er gewoon niet in.
Ik ben van mening -en die mening zal niet iedereen met me delen- dat niet alles te sturen valt, helemaal niet qua slapen. Als een kind niet wil doorslapen, wil het niet doorslapen. Of je hem nu wel of niet in zo’n slaapmethode duwt. Wel een beetje want je ziet dat het bij ons overdag heel erg goed gaat, maar zeker niet altijd. De kinderen zijn niet in hokjes te plaatsen en doen niet altijd maar wat de regels hebben beschreven. Wees niet te streng voor jezelf en blijf je gevoel volgen. Ook de meest fantastische regels en methoden hoeven en kunnen niet de oplossing te zijn. Daar ben ik na al die jaren, en vooral nu met Maddox, wel achter.
Ik heb het ook 2x niet getroffen op slaapvlak en erger me dood aan mensen die hun ‘goede’ adviezen zomaar komen spuien. De grootste dooddoener is inderdaad dat rustige ouders ook rustige kinderen hebben. As if! Of: “tja hij slaapt al na 3 weken door, dat zal wel in de genen zitten want de papa is ook zo’n slaapkop”. Grrr! Wie goede slapers heeft, mag zichzelf echt gelukkig prijzen, maar meestal vinden die ouders dat heel vanzelfsprekend.
Amen!!!
Ik heb sinds m’n dochter zo’n gigantische hekel al aan beschreven methodes en tips. Het werkt gewoon niet (altijd). En je wordt in die methodes ook nog onzeker gemaakt want dit is de situatie die jij hebt gecreëerd, je moet uit een bepaalde gewenning etc.
Nee soms lukt het gewoon niet. Maar er komt een dag dat ze slapen! Echt! Ik heb het 2/2.5 jaar niet geloofd. Maar ze slaapt.
En nu komt nummer 2….
Amen!!
Ik was het over enweer lopen zo zat dat ik van armoede het kussen van de poangstoel onder haarbed heb liggen die ik uithaal als het zo’n lastige nacht wordt. Bij ons in bed slaapt ze niet, maar als ik naast haar lig, is het dan iets rustiger en gaat ze makkelijker weer liggen. Maakt de onderbrekingen iets korter en is een beetje slaapwinst… hou moed *geeuw* !
*kuch toch een goed bedoeld advies want hoe lekker als je wel 2 slapers krijgt haha. Heb je al gedacht aan een kinderfluisteraar? Wie weet krijg je dan nog nieuwe inzichten.
Verder doe je het echt mega goed en heb je het gewoon niet getroffen.
Precies! En de winst van overdag in zijn eigen kamertje is al fijn. Nu hopen dat de nachten snel beter gaan.
Bij onze eerste duurde doorslapen lang. Vroeggeboorte dus lang behoefte aan nachtvoeding. Ze sliep daarna wel meteen verder. Maar echt doorslapen deed ze na 2,5 jaar pas.
Onze 2e een ramp. Stukje ligt de oorzaak ook privé, maar gewoon een andere slaper dan onze dochter. Zij is 7, vraagt om 19u mag ik naar bed en slaapt klok rond.
Onze 4 jarige duurt ff voor hij in slaapt valt. Is elke nacht wakker!! (Slaapt na een kus en knuffel verder) En in de ochtend ook weer 6u…. en doorslapen als baby, Uhm op 1 hand te tellen.
ik vond de periode met skyler al drama voor je en had zo gehoopt dat het met maddox anders zou zijn 🙁 ik kan er niet echt over mee praten want ik had echt slaap kinderen zowel overdag als snachts, ja tuurlijk en zaten wel eens nachten bij maar zoals bij jullie….nee echt niet. wel goed van je dat je gewoon een strak schema aanhoud!! en ja die goed bedoelde adviezen en tips en tricks houd je toch mop, maar nogmaals wat ik altijd zeg, jij kent je kind het beste 😉 fijne dagen lieverd xxx
Poeh ik weet dat ik het getroffen heb met een extreem goede slaper. Zeker omdat ik op instagram regelmatig van jou of andere foto’s zie over het slapen besef ik mij dat dit best uniek is. Maar ik moet eerlijk bekennen, Tygo heeft een maand in her ziekenhuis gelegen waar de voedingen echt in een strak ritme gingen en daar ben ik thuis mee door gegaan. Ook qua het slapen heb ik echt een strak ritme, zoals jij ook beschrijft, voor Tygo werkt dat dus heel goed merk ik. Ik hoop wel dat Maddox wat sneller beter gaat slapen dan Skyler doet, want dit lijkt mij echt niet vol te houden.
Wat ik trouwens niet snap is dat mensen, vooral ouders, zo vaak ongevraagd advies geven. Zeker als je zelf ouder bent snap je toch hoe vervelend dat is?
Helemaal mee eens. Mij valt op dat het ook vaak mensen zonder kinderen zijn die zeggen dat de invloed van de ouders enorm is… best wel irritant. Ik heb er zelf wel eens op gelet en merk dat het geen bal uitmaakt of ik al dan niet heel rustig/relaxed ben (in grote lijnen dan he, ik sta niet de hele dag te schreeuwen bij stress ofzo, dat zou denk ik wel invloed hebben haha 🙂 ). Mooiste voorbeeld was een vakantie waar ik als een berg tegenop zag vanwege het slechte slapen in een ander bed of nieuwe omgeving, maar het liep als een tierelier! Ik was dus gestresst, maar baby reageerde daar duidelijk niet op met slechter slapen. En in betere periodes hebben we vaak genoeg gehad dat het slapen weer slechter ging. Dus tja, tuurlijk zijn slaaptips en adviezen nuttig en handig, maar ze maken helaas niet alle verschil.
So herkenbaar onze zoon is nu 14 maanden en heeft ook nog nooit 1 nacht doorgeslapen. Iedereen raad van alles aan, maar in tussen dit alles al geprobeerd. Kleine man ligt nu vaak bij ons in bed ondanks dat het Consultatiebureau het hier niet mee eens is. Mijn man is doordeweeks van huis dus dan sta ik er alleen voor met een fulltime baan. Ik hou het momenteel beter voor samen in bed dan steeds heen en weer te lopen. Toevallig hebben wij ook al een peuterbed aangeschaft, deze moet alleen nog in elkaar. En dan hopen dat dit uiteindelijk net als bij skyler gaat werken.
Helemaal mee eens. Onze oudste is een goede slaper, altijd al geweest, onze jongste nu inmiddels ook dus nu heb ik echt niks te klagen maar toen hij nog kleiner was was hij dag en nacht om de twee uur wakker. Dat is zo slopend.. Dat hoef ik jou niet te vertellen. Dus ik denk dat bepaalde dingen zeker mee kunnen helpen (zoals een ritme of vaste slaapplek), maar uiteindelijk heb je geluk met een goed slapend kind. Of pech met een slechte slaper. En mensen die zeggen dat je m dan maar moet laten huilen, daar krijg ik ook de kriebels van.
Hoi Shirley,
Ik herken me – zoals zovelen – in je verhaal en het enige wat bij ons heeft geholpen, was het middagdutje overslaan op een gegeven moment. Daarnaast doen wij aan co-slapen. Je moet zelf aanvoelen – of eens uitproberen – of je kind op een gegeven moment dit dutje kan overslaan. Vervolgens is het zaak om ´s avonds op tijd te eten en het avondritueel te starten. Aan het einde van de dag zijn ze zonder middagdutje natuurlijk moe. Wordt het te laat, dan wordt eten een drama en vervolgens ook de rest van het voor-het-naar-bed-gaan ritueel. Soms moet je de tijd even rekken in de namiddag als je ziet dat ze moe zijn. Even lekker dansen en een leuk muziekje opzetten bijvoorbeeld, totdat het eten wordt geserveerd.
Succes en houd ons op de hoogte!
Kim
Auteur
Het middagslaapje overslaan zit hier er nog niet in. Heel soms gebeurt het wel, maar vaak ligt hij nog 1.5 a 2 uur. Zo niet, dan is hij te moe voor het avondeten. Is ook weer niet prettig!
Hier begon de oudste vanaf 4 jaar met af en toe een nacht doorslapen. Dat was ook drama vanaf het begin. Als baby kreeg je hem overdag niet in slaap en ’s avonds sliep hij van pure uitputting natuurlijk. Maar dan slaap je dus niet goed door. Vanaf 2,5 jaar kwamen daar nachtangsten bij. Dat betekende krijsen (soms ook rondjes lopen in zn kamer ondertussen), maar niet aanspreekbaar. Zijn broertje begon als goede slaper (vind ik dan :p), maar na een half jaar ging hij ’s nachts mee in het patroon van zn broer. En bij beiden hebben we ons ook best strict aan de ‘regeltjes’ gehouden, wat dus niks uitmaakte. Dikke vette pech ;).
Wat ik lastig vind is als andere moeders tegen me klagen over dat hun kind een keer 3 keer wakker is geworden of ‘al’ om half 7 wakker werd, het hele slapengedoe ligt best gevoelig bij me merk ik.