Een tijd geleden deed ik mee aan een enquête via Babybytes. Ik beantwoordde een paar vragen over geluk voor, tijdens en na mijn zwangerschap en niet veel later kreeg ik de resultaten doorgestuurd. Wat blijkt? Terwijl Duitse moeders niet zo positief waren over hun leven na de komst van hun eerste kind, blijkt dat in Nederland en Belgie het tegenovergestelde te zijn. Terwijl de vrouwen voor de zwangerschap hun geluk een 7.6 gaven, daalde dat in de zwangerschap even naar 7.1, om vervolgens als moeder een 8.2 aan dat geluksgevoel te koppelen. Toch een heel mooi getal. Hoe is dat eigenlijk bij mij?
Voor de zwangerschap
Voor de zwangerschap voelde ik me goed. Mijn relatie met Raymond zat goed, mijn werk liep ontzettend lekker, ik was heel veel kilo afgevallen waar ik trots op was en zat in een goede, positieve flow. Het enige dat voor mijn gevoel nog miste op dat moment was een kindje om alles compleet te maken. Ik was er al een tijdje mee bezig maar Raymond was nog niet zover om daadwerkelijk voor deze keuze te gaan. Ik wilde het wel héél erg graag, maar niet zo erg dat dat mijn geluksgevoel beinvloedde. Ik was eigenlijk wel tevreden met alles. Tot in 2012 Raymond vertelde dat hij nu ook klaar was voor een baby. We konden ons geluk niet op en in maart 2013 had ik een positieve test in mijn handen. Ik was zwanger!
Tijdens de zwangerschap
Tijdens mijn zwangerschap was mijn geluk ongekend. De positieve lijn van voor de zwangerschap zette door en de zwangerschap zelf verliep zó voorspoedig en fijn, dat ik het gevoel had dat ik de hele wereld aan kon. Ik voelde me prachtig met mijn buik, genoot intens van de bewegingen van baby Skyler, zat op een dikke roze wolk, mijn werk verliep voorspoedig en ook Mommyhood was een schot in de roos. Ik zat heel erg goed in mijn vel. Van mij mocht de zwangerschap nog wel eventjes duren, zo goed voelde ik me. Op 6 november beviel ik uiteindelijk van Skyler en bevond ik me in de welbekende babybubbel.
Na de zwangerschap
De eerste periode na de zwangerschap was ik dolgelukkig. Mijn leven was compleet! Met Raymond aan mijn zijde, een baby op schoot en twee blogs die uitstekend liepen voelde het alsof ik niks meer te wensen had. Helaas veranderde dat wel na een aantal weken, toen er weer werd verwacht dat ik het normale leven op zou pakken. Ik was enorm in gevecht met alles. Mijn werk, het moederschap, het huishouden, mijn sociale contacten, de slapeloze nachten. Hoe moest ik dat allemaal doen? Ik vond het eerste jaar ontzettend heftig en heb echt lang de tijd nodig gehad om mezelf op de rit te krijgen. Misschien dat dat anders was geweest als ik goed had geslapen en ’s ochtends uitgerust wakker werd. Ik heb geen idee. We hebben niet in die situatie gezeten, dus het is heel moeilijk om daar een conclusie aan te verbinden. Feit blijft dat ik het eerste jaar moeilijk vond, maar ook het tweede jaar nog niet echt dat geluksgevoel had waar ik zo op hoopte. Dat veranderde echter na eind vorig jaar, toen alles in rustiger vaarwater kwam.
De retreat in Zeeland, de verhuizing die achter de rug was en de rustigere en betere periode met het slapen met Skyler hebben voor grote veranderingen gezorgd. Ik werd weer een beetje mezelf. De coachingsessies hebben me helder voor ogen gebracht wat ik daadwerkelijk wilde, ik heb voor mezelf doelen gesteld, we hebben een ontzettend fijne en lange vakantie naar Bali gehad en daarna kwam ik meer opgeladen terug. Tel daarbij op dat we makkelijker werden met Skyler, dat ik rustiger werd qua werk en je zult begrijpen dat ik langzaamaan begon te genieten van alles. En nu? Nu voelt alles goed. Heel erg goed.
Ben ik nu echt gelukkiger?
Ben ik nu gelukkiger dan voor de zwangerschap? Het is een heel ander soort van geluk dat ik nu ken. Was ik toen vooral gelukkig met mijn gewicht, met mijn werk en hoe goed alles liep; word ik nu veel meer gelukkig van de kleine dingen. Ik ben me veel meer bewust van dingen die echt belangrijk zijn en haal mijn geluk uit meer kleine en dagelijkse dingen. Ik maak me niet meer druk om een kilootje meer of minder, heb meer mijn draai gevonden qua werk en het moederschap en weet nu wat écht belangrijk is. Het is fijn dat mijn moeder veel heeft geholpen en dat wordt in de resultaten van de enquête ook mooi aangekaart; de meeste moeders van tegenwoordig hebben een fijn sociaal vangnet, dat ook weer voor geluksmomentjes zorgt. Mijn relatie is stabiel, ik ben verloofd en een tweede kindje is op komst.
Natuurlijk mis ik soms nog weleens mijn leven voor Skyler. De spontaniteit, het makkelijkere en onbezorgdere bestaan. Het leven dat alleen om mij draaide en dat ik kon gaan en staan waar ik wilde. Maar nu voelt het allemaal compleet en dat zorgt voor een héél mooi en intens geluksgevoel. Ik denk dat mijn leven voor Skyler daar absoluut niet aan kan tippen. Juist dat sterke gevoel dat je veel meer aan kunt, stabieler in het leven staat, jezelf meer kent en jezelf completer voelt zorgt er ook bij mij voor dat dat geluksgevoel gestegen is ten opzichte van vier jaar geleden.
Vertel eens medemoeders, hoe zit dat bij jullie?
Ik herken me wel in je verhaal. Ook ik had een zorgeloze zwangerschap, maar vond de eerste maanden met baby ondanks dat ze prachtig waren ook erg wennen. Het heeft bij mij niet zo lang geduurd voor ik weer mezelf werd, maar dat heeft ook vast te maken met een beter slapende baby. Overigens vind ik dat slaapgebrek nu weer best heftig, maar maak ik me minder druk om dingen. Ik weer nu dat het tijdelijk is en er beter uitgeruste tijden komen 😉
Heel herkenbaar, hoewel ik nog helemaal niet met baby’s bezig was. Wel heel mooi om te lezen dat je bewuster bent van de kleine dingen waar je gelukkig van wordt De hulp van je mama is heel fijn en waardevol!
Ik was echt de feestende student en moest m’n leven 360 graden omgooien. Daarnaast kwam ik er pas na 3 maanden achter dat ik zwanger was en had ik ook nog eens een rot zwangerschap, haha.
Nu ik zitten we in een bepaald ritme en alles loopt goed. Ik ben zoveel gelukkiger dan hiervoor 🙂
Wat mooi om te lezen. Ik ben zelf vooral heel benieuwd hoe ik het straks zal gaan ervaren.
Ik was voor mijn zwangerschap ook al wel gelukkig. Ik had (en heb) een stabiele relatie met mijn vriend, lieve familie en vrienden. Maar er miste altijd wel wat. Na de komst van mijn zoontje voelde het ook alsof ik altijd al mama had moeten zijn. Een wondertje waardoor je kan lachen van geluk om de kleinste dingen en ik voel me zelf ook wel eens speciaal omdat er 2 kindjes zijn die afhankelijk zijn van mij en ik een toevoeging ben in hun leven. De band van moeder en haar kinderen is gewoon zo mooi. En ook hoe mijn vriend opeens papa werd.
Wat leuk om te lezen! Mijn geluksgevoel is ook gestegen na het krijgen van mijn zoontje. Het eerste jaar zaten daar ook wat pieken en dalen in, maar mijn leven is wel echt leuker geworden en heeft vooral veel meer betekenis gekregen. Al blijft het zoeken naar balans een dagelijkse struggle 😉
leuk en mooi om te lezen!! hier steeg het geluk!! en ja we hadden wel ups en downs maar genoot gewoon van alles
Wat een mooie vraag of je gelukkiger bent na het krijgen van de eerste. Heel indrukwekkend om je openhartige antwoorden te mogen lezen, je hebt er prachtig over geschreven. Ik ben benieuwd hoe ik het straks zal ervaren, maar het is goed om hierbij stil te staan. Mooi onderwerp!
Mooi geschreven en heel herkenbaar en ik vraag mezelf dat ook wel eens af. Ik denk dat ik persoonlijk wel gelukkiger ben en sinds de geboorte van Jaylin word ik al blij van hele kleine dingen,dat was daarvoor vaak niet zo.
Wat een mooie en eerlijke post! Ik ben heel benieuwd hoe ik dat ga ervaren als ik een kleintje zou krijgen.
Wat een prachtig verhaal en ook best herkenbaar. Het is ook zo lastig om – veeleisend als we tegenwoordig zijn – alle rollen die we vervullen, naar tevredenheid uit te voeren. Vrouw, partner, carrière, moeder, vriendin, het is nogal wat dat we eisen van onszelf. Ik heb ook meegedaan aan de enquête van Babybytes.nl en ga er misschien ook wel een blog aan wijden. Je hebt me geïnspireerd door er zo eerlijk over te durven schrijven! En van wat ik zo voorbij zie komen, heb je inderdaad een heel traject doorlopen, waar je krachtiger en zelfverzekerder uit bent gekomen. Daar mag je trots op zijn Shirley!