Gelezen boeken van maart/april (13/30)

Het is bijna twee maanden geleden dat de laatste boekenupdate online kwam, maar ik was de leesflow een beetje kwijt en een artikel schrijven met 1 of 2 boeken heeft niet zoveel zin. Eind februari stond de teller op 8 boeken; inmiddels zijn dat er 12. Tijd om jullie te vertellen over de gelezen exemplaren.

Eerst even over een boek waar ik niet doorheen kwam en waardoor het allemaal wat lang duurde; De Zeven Zussen. Ik kwam er maar niet doorheen, had totaal geen zin meer om verder te lezen en ondanks dat ik mezelf er doorheen wilde worstelen vanwege de lovende verhalen, heb ik het boek uiteindelijk bij 30% gelezen (houdt mijn e-reader bij), weggelegd. Het is te zonde om door een boek de leesflow te verliezen, maar ik leg maar moeilijk een boek weg. Ik tel niet uitgelezen boeken in ieder geval niet mee qua hoeveelheid in 2019.

Dubbel zes – Daphne Deckers

De columns van Daphne Deckers vind ik mwah, maar van haar boek ‘Alles is zoals het zou moeten’ heb ik onwijs genoten. Ik was dan ook direct benieuwd naar haar nieuwste roman ‘Dubbel zes’ en schafte hem op de releasedatum aan.

Annabel Brinkmeester presteert het om op één dag alles kwijt te raken wat haar dierbaar is: de nalatenschap van haar ouders, haar relatie, zelfs haar geliefde huis aan de Orthoskade 66. Zonder de financiële hangmat waar ze jaren in heeft gelegen, moet Annabel nu écht de mouwen opstropen en een nieuwe toekomst voor zichzelf bewerkstelligen. Maar al snel raakt ze verstrikt in twee mannen én in twee identiteiten, en stapelen de problemen zich in een razend tempo op.

Het bevat alles wat ik leuk vind in een boek. Een leuk en origineel verhaal, beetje chicklit, goede romances, verrassende wendingen. Vanaf de eerste bladzijde zat ik er goed in en het is dan ook een boek waar ik van begin tot eind van genoten heb. Veel pagina’s en perfect om lekker voor te gaan zitten.

Je vindt het boek hier.

Grip, het geheim van slim werken – Rick Pastoor

Er is een periode geweest dat ik alleen maar ‘zelfhulpboeken’ las, maar ik ben nu toch wel blij met de afwisseling met fictie. Toch grijp ik regelmatig nog naar een boek waarvan ik hoop dat ik er veel van ga leren. Grip is een boek over productief en gefocust werken, vol met tips. Ik vond dit boek zo fijn en praktisch, dat ik onwijs veel aantekeningen heb gemaakt tijdens het lezen.

Het is best gek dat we nooit écht hebben leren werken. Hoe houden we ons staande in deze tijd van voortdurende bereikbaarheid? Hoe bewaren we overzicht, met die uitpuilende mailbox, overvolle agenda en eindeloze takenlijst? En nog veel belangrijker: hoe zorgen we ervoor dat we eindelijk toekomen aan de plannen die we wel hebben maar niet uitvoeren? Sommige mensen lijken altijd grip op de zaak te hebben. Een van hen is Blendle-man Rick Pastoor. In dit boek deelt hij zijn razendslimme werkmethode GRIP, die hij door de jaren heen ontwikkelde. Zijn no-nonsenseaanpak leert je hoe je rust, ruimte en richting in je werkweek krijgt. En hoe je jezelf kunt uitdagen, ook al heb je het druk. Het resultaat? Je gaat niet alleen effi ciënter aan de slag, maar vooral effectiever. En zodra je grip hebt, ontstaat er ruimte voor grotere plannen en levensdromen. GRIP toont hoe je die kunt realiseren. In dit boek geen eindeloze theorieën, maar eenvoudige, concrete stappen. En je begint gewoon vandaag.

Lekker praktisch en vol met handvatten waar je direct mee aan de slag kunt gaan. Een van de betere boeken over productiviteit die ik heb gelezen. Gewoon een fijn en handig boek voor tussendoor!

Je vindt het boek hier.

Voor wat, hoort wat – Sophie Kinsella

Sophie Kinsella behoort tot mijn favoriete schrijvers dus toen ik hoorde dat ze met een nieuw boek kwam, hield ik het dan ook nauwlettend in de gaten. Ik vind gewoon alles wat ze schrijft heel erg leuk. Precies het genre waar ik van hou: verstand op 0 en genieten van de chicklit.

Fixie Farr heeft altijd volgens haar vaders motto geleefd: family first. Wanneer ze in een koffiezaakje voorkomt dat er iets gebeurt met de laptop van een knappe vreemdeling, schrijft laptopeigenaar Sebastian als bedankje een IOU op een servetje. Als Sebastian vervolgens een baan regelt voor Fixie’s jeugdliefde Ryan, zijn de rollen weer omgedraaid en een nieuwe serie IOU’s volgt, van kleine gunsten tot levensveranderende momenten. Al snel moet ze kiezen tussen haar familie en het leven dat ze eigenlijk wil. Durft ze eindelijk voor zichzelf te kiezen?

Ik moet eerlijk bekennen dat ik wat moeite had met dit boek in het begin. De personages, de verhaallijn, het sprak me niet zo aan en er gebeurde niet zoveel. Halverwege is dat veranderd en vond ik het wel weer heel erg leuk en typisch Kinsella. Ik heb dit de laatste tijd vaker met haar nieuwste boeken; terwijl ik er eerst vanaf de eerste bladzijde altijd in zat, hebben haar nieuwe boeken meer tijd nodig. Zo ook dit exemplaar. Leuk boek, uiteindelijk toch van genoten, maar er zijn betere van haar hand.

Je vindt het boek hier.

Emma wil leven – Josha Zwaan

Het klinkt gek, maar Emma zit altijd een beetje in mijn achterhoofd sinds ik de documentaire heb gezien over haar. Ik kon niet anders dan ook dit boek lezen over de prachtige Anna die helaas het gevecht tegen anorexia niet wint. Wat een strijd en wat een verschrikkelijke weg heeft dit meisje moeten afleggen. Ondanks dat ik het verhaal dus al kende, kreeg ik weer overal kippenvel bij het lezen van dit verhaal.

‘Emma wil leven’ van Josha Zwaan gaat over een meisje dat 12 is als ze gediagnosticeerd wordt met anorexia. Jarenlang streed Emma tegen deze verschrikkelijke eetstoornis, tot ze het absolute dieptepunt bereikte. Ze vertrok naar een kliniek in Portugal, om daar een intensieve behandeling te ondergaan. Want Emma wilde maar één ding: leven. Maar het meedogenloze monster dat anorexia heet, liet haar niet meer los. In april 2016 overleed Emma, 18 jaar jong.
Dit boek, dat leest als een roman, diept het verhaal van Emma uit, en plaatst haar gevecht in een breder perspectief. Auteur Josha Zwaan bekeek de vele uren filmmateriaal en sprak intensief met de ouders van Emma, haar zus en vriendinnen, docenten en haar artsen. De perspectieven van de betrokkenen worden afgewisseld met dagboekfragmenten van Emma zelf.

Je leest mee met haar ouders, haar zussen, haar vriendinnen, haar begeleider. Misschien dat het me daarom zo aangreep. Ik had in het begin ietwat moeite met de schrijfstijl maar na een paar hoofdstukken schaamde ik me voor deze gedachte. Wat nou schrijfstijl, het gaat hier om het verhaal en het is mooi dat dit nu op papier staat. Hopelijk om heel veel anderen te helpen.

Je vindt het boek hier.

Knap voor een dik meisje – Tatjana Almuli

Sluit ik af met mijn favoriet, het verhaal van Tatjana Almuli. Ze doet een boekje open over haar eigen leven, het leven met eetbuien, een verkeerde relatie met eten en haar zoektocht naar het perfecte lijf. Je kent haar misschien van het programma Obese, waar ze ontzettend veel afviel. Maar daarna kwam ze aan, en nog meer aan. Tatjana vertelt over haar wereld, die haar continu bekritiseert, en over hoe het is om als dikke vrouw in de ‘dunne’ wereld te leven. Dit boek raakte me enorm want ondanks dat ik niet kamp met eetbuien zoals zij ze kent en niet zoveel overgewicht heb, voelde ik wel heel erg mee met haar zoektocht. Naar het idee dat je gelukkig bent als je dun bent, de commentaren die je krijgt en de wereld om je heen die slanker is. Herkenbare situaties.

Tatjana is al haar hele leven dik. En krijgt dus al zo lang ze zich kan herinneren ongevraagd commentaar op haar lijf. Naaste familie, wildvreemden, specialisten: iedereen vindt het nodig haar te vertellen dat dik zijn iets slechts is en dat ze daar zo snel mogelijk iets aan moet doen. Alsof het haar niet al duidelijk was hoeveel haar extra kilo’s haar hebben gekost. In haar puberteit waren er geen prille liefdes of eerste seksuele ervaringen, geen onbezorgd ontdekken van de wereld. In plaats daarvan waren er pestende klasgenoten, stiekeme vreetbuien en een constante schaamte.
Wanneer ze eenderde van haar lichaamsgewicht verliest ervaart ze voor het eerst de privileges die bij slank zijn horen. Toch neemt het ongevraagde commentaar alleen maar toe – al helemaal als ze weer begint aan te komen. In dit boek neemt ze zélf de regie in het gesprek over haar lichaam, en doet ze openhartig verslag van het leven als dikke vrouw in een land waar dun zijn de norm is.

Het boek behoort tot mijn favorieten en dat heb ik Tatjana ook laten weten. Inmiddels vind ik mezelf goed zoals ik ben maar nog altijd ken ik dagen dat ik niet zo over mezelf denk. Dat ik weer voel dat ik moet dieten, dat ik me te dik vind voor de wereld waarin ik nu zit. Ik denk soms nog steeds dat ik gelukkiger ga zijn als ik maat 36 heb en vind het soms echt nog wel moeilijk om in bikini te moeten. Ik heb mijn goede en slechte dagen. Wat ik zo mooi vond wat Tatjana beschreef, is dat je heus wel goed over jezelf kan denken en dat je je kunt vinden in de body positivity movement, maar dat het nooit verkeerd is om het beste met je lijf voor te hebben. Accepteren betekent niet laten verslonzen. Sporten, lekker gebalanceerd eten en goed voor jezelf zorgen. Echter is dat niet vanzelfsprekend en zeker niet makkelijk voor iedereen. Ook niet voor mij. Bedankt Tatjana, voor dit boek. You rock!

Je vindt het boek hier.