De tijd gaat snel. Heel erg snel. Terwijl ik de dagen soms ontzéttend lang vind duren, vliegen de jaren voorbij alsof het niks is. Als ik ’s ochtends mijn kinderen sta uit te zwaaien op het schoolplein, Maddox naar de klas loopt en ik Skyler de trap op zie lopen naar de bovenbouw, grijpt het me af en toe naar de keel. Hoe zijn al die jaren opeens zo voorbijgevlogen? Terwijl Maddox net zijn eerste vriendjes maakt en alles nog een beetje moet ontdekken, heeft Skyler al heel wat mijlpalen achter de rug en zit hij ‘opeens’ in groep 5. Hij is op de helft van de basisschoolperiode en als de komende jaren net zo snel gaan als de laatste vier jaar, mag ik hem over niet al te lange tijd uitzwaaien om naar de brugklas te gaan. Stop de tijd!
Allemansvriend
Het is mooi om te zien wat voor ontwikkeling ze doormaken. Skyler heeft een heel eigen leven naast zijn leven thuis en dat is gek en prachtig tegelijk. Zo mocht hij vrijdag na school mee met een vriendje naar een boerderij om een partijtje te vieren. Na afloop aten ze een pizza en om 19.00 uur was ‘ie weer thuis. Zaterdag werd hij opgehaald door een vriend om te gaan lasergamen. De week daarvoor was ‘ie naar een trampolinepark en er zullen vast nog veel van dit soort uitjes volgen. Skyler is een allemansvriend en kan het met veel kinderen goed vinden. Hij wordt dus regelmatig uitgenodigd en gevraagd voor dit soort activiteiten. Als hij eindelijk klaar is met zijn zwemdiploma, waar hij overigens kneiterhard voor werkt iedere week, wil hij op basketbal. Niet omdat dat zijn lievelingssport is, maar wel omdat er allemaal vrienden op zitten. Zo kan hij ook weer van een sport een sociale activiteit maken. Om vervolgens thuis te komen en weer even in zijn eigen bubbel, zijn kamer, een potje Fortnite te spelen met zijn andere ‘online’ vrienden. Oftewel: klasgenoten en daar weer vrienden van.
Samen hoofdsteden leren
Vorige week kwam hij op school de trap af gelopen en overhandigde hij een brief: ‘mam, ik heb mijn eerste huiswerk!’ Hij had zelf boven aan het blaadje geschreven dat ‘ie donderdag 14 oktober een toets heeft. We moesten aan de bak met topografie en alle hoofdsteden van de provincies leren. En dan zit je opeens met een bijna achtjarige huiswerk te maken, terwijl ik hem pas net twee jaar geleden het leven heb gegeven. Ook hebben we hem moeten overhoren voor taal en weet hij uitleg te geven bij de gevraagde woorden. Hij is bijdehand, heel leergierig, ontzettend slim en heel erg sociaal. Zoals de juf altijd zegt: Skyler gaat zijn gangetje wel.
Trotse broer
Drie keer knipperen met mijn ogen en we vieren opeens over twee weken een achtste verjaardag. Hij wil een Playstation voor zijn verjaardag en of dat hem gaat worden, moeten we nog even bekijken. We willen graag dat ‘ie iets vaker naar buiten gaat om te spelen maar aan de andere kant: hij heeft genoeg activiteiten. School, huiswerk, afspreken met vrienden, zwemmen en straks nog sporten. Oh, en af en toe spelen met zijn broertje. Want ondanks dat ‘ie soms roept ‘je bent echt een baby, ik ga echt niet met jou spelen!’ en ‘blijf uit mijn kamer!’, kruipen ze vaak maar al te graag tegen elkaar aan om samen te spelen en met elkaar tegen anderen te gamen. Als ik dan hoor ‘goed zo, Maddox!’ kan ik niets anders dan trots zijn.
Zijn gangetje
Skyler is heel groot aan het worden en de ontwikkelingen gaan me soms een beetje te snel. Ik koester daarom extra de momenten zoals een paar weken geleden, dat Raymond er niet was, we samen in bed kropen en we samen helemaal in een deuk lagen om een film. Bakje pepernoten erbij, lekker tegen me aan en genieten. Ja, Skyler gaat zijn gangetje wel, maar hopelijk nog wel een beetje bij mij in de buurt.
