Een jaar verloofd

Trouwen is altijd een droom van me geweest. Ik ben zo iemand die in een witte jurk haar ja-woord wil geven aan haar partner en die ontzettend veel waarde hecht aan zo’n papiertje omdat ik dat zoiets bijzonders vind. Ik heb geen idee waar dat gevoel vandaan komt, maar sinds kleins af aan droom ik van dat moment. Toen Raymond en ik net samen waren kwam het woordje trouwen al eens ter sprake. Niet omdat ik dat toen écht al wilde, maar gewoon om eens te peilen. Helaas kreeg ik op die momenten vaak te horen dat trouwen voor hem niet hoefde en dat hij juist geen waarde hecht aan het papiertje. Het was voor hem totaal niet belangrijk en daardoor voelde ik toch wel een teleurstelling. Trouwen heeft niet zoveel prioriteit dat ik twijfelde aan onze relatie, maar het was wel even een domper voor deze hopeloze romanticus die zichzelf voor het altaar zag staan in een prinsessenjurk. Toch bleef het een ding om over te dromen. Het belandde op mijn bucketlist, het stond regelmatig op mijn visionboard en als mensen vroegen wat mijn dromen waren, vertelde ik maar al te graag dat ik ooit in het huwelijksbootje wilde stappen.

Naarmate de tijd en onze relatie vorderde, hoe serieuzer alles werd. Raymond en ik zijn al sinds 2003 samen en zijn toch al een tijd zeker van onze relatie. Helemaal na een pauze een paar jaar geleden. We raakten elkaar eventjes kwijt, vonden elkaar weer en waren uiteindelijk zeker genoeg voor onze liefde voor elkaar. Trouwen stond nog zeker op mijn lijstje, maar ik vond het vooral fijn dat we weer in elkaar geloofden en voor de volle 100% voor elkaar kozen. Trouwen kwam zeker nog weleens ter sprake en alhoewel het antwoord niet altijd was waar ik op hoopte, merkte ik toch dat er het één en ander veranderde in Raymonds woorden. Ik kreeg niet steeds te horen ‘nee, wil ik niet’ en ‘nee, het hoeft voor mij niet’, maar antwoorden als ‘wie weet’, ‘we zien het wel’ en ‘wacht nou maar gewoon geduldig af’ wisselden elkaar af. Toen Skyler op komst was en we hem de naam Skyler Chase wilde meegeven, riep Raymond nog: ‘is dat wel handig, dezelfde voorletters als jij?’ Ondanks dat Skyler Raymonds achternaam draagt en niet die van mij, was het toch een aandachtspuntje. Want: ‘wat als we zouden trouwen, dan hebben jullie dezelfde initialen?’ vertelde Raymond me. We voegden een derde naam toe en stiekem hoopte ik heel erg dat Raymond zijn kans zou pakken op een bijzondere plek. Want hé, misschien zou het dan toch?

In New York samen werd het hem niet en ook tijdens onze vakantie in Bali en de prachtige plekken en momenten die we daar met zijn drietjes hebben gehad kwam het aanzoek niet. Ik wist wel dat het voor hem niet heel belangrijk was maar constant dacht ik: ‘man, grijp nou eens je kans!’ Haha. Vooral sinds de komst van Skyler en het feit dat ik ook hun achternaam wil dragen, is dat gevoel van trouwen versterkt. Wat ik niet wist maar nu achteraf wel, is dat Raymond me eigenlijk ten huwelijk wilde vragen op Bali. Echter waren er zoveel mensen om hem heen die zeiden ‘oh, dat is een perfecte plek voor een huwelijksaanzoek!’ dat hij er vanaf zag. En dat klopt helemaal met hoe Raymond is. Hij wil niet iets voorspelbaars en gewoon rustig zijn eigen ding doen. Ik weet nog hoe teleurgesteld ik was toen we de laatste avond in Bali in gingen. Ik had ondertussen al twee huwelijksaanzoeken bij anderen gezien op mijn Instagram en baalde stiekem enorm dat Raymond me maar niet wilde vragen. Want als je niet op je knieën gaat in New York of Bali, waar dan wel? Klinkt wel heel erg dramatisch en hopeloos, hè? Maar op dat moment zag ik mijn droom echt een beetje in duigen vallen, hoe belachelijk dat voor sommigen ook klinkt.

Op 1 mei vieren we steeds weer dat we een jaar langer bij elkaar zijn. Vorig jaar waren we 13 jaar samen en vonden we het wel leuk om eventjes een weekend samen te hebben. Skyler bij opa en oma en wij lekker uit eten en naar de bioscoop. Qualitytime samen. Ik reserveerde een restaurant, we zochten een film uit en Skyler was onder de pannen. Helaas ik ook: ik lag doodziek in bed en moest zaterdagochtend alle plannen cancelen. Ik zag de teleurstelling in Raymonds ogen maar dat vond ik niet zo gek: we hebben niet heel veel qualitytime en we verheugden ons hier allebei al weken op. Toch weerhield mijn griep Raymond niet om zijn sneaky plannen door te voeren. Ik sleepte mezelf ’s avonds van bed naar bank en toen ik om 22:00 uur naar boven ging om mijn tanden te poetsen, riep Raymond me daarna nog even beneden. De open haard stond aan, er stonden kaarsjes in de woonkamer en toen ik zei dat ik even moest gaan zitten omdat ik behoorlijk misselijk was, kwam ‘ie naast me zitten. Er was een doosje met een ring, er was een brief met lieve woorden en opeens was er een partner, mijn allereerste vriend en al 13 jaar mijn liefde, die op één knie ging. ‘Wil je met me trouwen?’ Precies een jaar geleden zijn we verloofd en ik vind het fantastisch dat het moment eraan zit te komen. Dat ik een prachtige ring om mijn vinger heb die symbool staat voor de liefde tussen ons. We hebben de plannen even in de ijskast geschoven vanwege de komst van de baby, maar het idee dat ik volgend jaar eindelijk in de witte jurk mijn ja-woord mag geven vind ik ongelofelijk romantisch en fijn tegelijk. Werkelijk een droom die uitkomt. En dan te bedenken dat ik daar ook nog eens met twee kanjers van kinderen ben en dat we na die avond allemaal dezelfde achternaam dragen. In het jaar dat we 15 jaar samen zijn. Daar word ik echt intens gelukkig van.