Vlak voordat we naar Portugal zouden vertrekken werd Skyler opeens ziek. Gewoon een beetje grieperig, dachten we nog. Maar toen zijn koorts bleef stijgen, Skyler steeds minder aanwezig leek te zijn en hij continu aan het krijsen was van de pijn, belden we dat weekend de huisartsenpost en konden we direct langskomen. Er werd een oorontsteking geconstateerd en we mochten weer naar huis met een kuur antibiotica. Dat middel deed wonderen want een paar dagen later genoten we van een fijne vakantie in Portugal en had Skyler nergens last meer van.
Vanaf dat moment ben ik oplettend geworden. Dat moment in de auto dat Skyler zo afwezig en wazig werd, was best beangstigend en het idee dat hij dagen daarvoor al last van zijn oortjes had vind ik verschrikkelijk. Het is als ouder zijnde altijd maar gissen waar je kindje last van kan hebben en op dat moment wist ik het gewoon echt niet. Maar als jouw kind eerder oorontsteking heeft gehad, herken je de volgende keren sneller de symptomen. Zo viel het het me vlak daarna op dat Skyler wel heel vaak naar zijn oren greep en ’s nachts niet wilde liggen. Hij was snotverkouden, huilerig, greep naar zijn hoofdje en de koorts bleef weer stijgen. Hup, weer een doktersbezoekje. Ook dat was weer een oorontsteking. Weliswaar niet zo erg als de eerste keer, maar het was er wel. En zo volgde er later nóg een bezoek wegens dezelfde klachten en uiteindelijk met dezelfde boodschap: Skyler heeft weer oorontsteking. Iedere keer kregen we een antibioticakuur mee naar huis, om vervolgens een paar weken later weer op bezoek te gaan. De teller staat toen op drie in drie maanden. Maar daar komt het: drie keer in drie maanden die ik geconstateerd heb. Hoe vaak daarvoor zullen het zijn oortjes zijn geweest? Of nog beter gezegd: heeft Skyler niet al die maanden al pijn waardoor hij zo onrustig is, voornamelijk ’s nachts?
Gisteren was mijn moeder er weer en toen ik wakker werd, naar de huiskamer liep en mijn moeder vroeg hoe de nacht was verlopen, moest ik weer constateren dat het drama was. Skyler lag tussen ons is, wilde niet plat liggen, was alleen maar het huilen en gillen en –jawel- bleef weer continu naar zijn oren grijpen. En ondanks dat de koorts uitbleef waren mijn moeder en ik het erover eens: we gaan maar weer eens langs bij de huisarts. Gelukkig konden we vrij snel terecht en na een kijkje in zijn oren kregen we het weer te horen: Skyler heeft een oorontsteking te pakken. Dit keer nam ik geen genoegen met een antibioticakuur en wilde ik een doorverwijzing naar een KNO-arts in het ziekenhuis. Gelukkig dacht de huisarts daar hetzelfde over en had ik niet veel later de brief in the pocket. Zonder antibiotica verliet ik de praktijk. Ik mocht kiezen of ik het wilde maar aangezien Skyler er al drie in drie maanden achter de kiezen heeft, wilde ik het dit keer toch alleen doen met zetpillen en neusspray. De dokter stelde dit voor aangezien antibiotica alleen zorgt voor ‘slechts een dag minder pijn’. Nu doe ik er natuurlijk alles aan om Skyler zo pijnvrij mogelijk door deze shit heen te helpen, maar al die kuren zijn ook niet goed voor zo’n kleintje. En dus koos ik er dit keer niet voor. Dat is dus oorontsteking nummer vier sinds oktober.
Eenmaal thuis belde ik het ziekenhuis om een afspraak te maken bij de KNO-arts en gelukkig kan ik redelijk snel terecht; de afspraak staat gepland voor 7 januari. Heel spannend, en ik ben dan ook benieuwd wat er zoal uit gaat komen. Nu begrijp ik dat veel kindjes te kampen hebben met verkoudheden en oorontstekingen maar juist vanwege de rotnachten die we al 13 maanden hebben, had ik opeens zo’n oersterk gevoel dat ik die doorverwijzing nodig had. Want wat als dat al 13 maanden voor pijn en onrust zorgt?
Een tijdje geleden liepen we bij de kinderarts vanwege deze onrustige nachten. Skyler is goed nagekeken, op zijn oren na. Ze keken wel heel even, vonden het er prima uitzien en verder onderzoek is er toen niet verricht. Op dat moment was er dus niks aan de hand, maar misschien vlak daarvoor of daarna wel. Lichamelijk is alles voor de rest in orde en zijn veel dingen uitgesloten. Na het terugbrengen van de nachtfles op advies van de arts ging het op dat moment redelijk, waren de nachtelijke krijsbuien even verleden tijd en heeft de kinderarts direct het dossier gesloten omdat het op dat moment oké ging. Oké als in: niet al teveel huilen en slechts twee of drie keer wakker ’s nachts. Feit is dat ik drie weken later alweer last had van een huilbaby ’s nachts en dat de fles er slechts voor zorgde dat hij daarvan rustig werd en weer in slaap viel. Of misschien zorgde het zuigen op de speen van de fles wel voor een verminderde druk op zijn oren?
Ik heb in diverse artikelen gezegd dat ik de slapeloosheid van Skyler had geaccepteerd en dat ik vrede had met de boodschap van de kinderarts: ‘Skyler is slechts een slechte slaper’. Alleen dat is niet helemaal waar. Ik heb zo’n naar, knagend onderbuikgevoel. Alsof er iets niet in orde is en ik iets gigantisch over het hoofd zie. Dat moedergevoel is zo ontzettend sterk. Skyler is namelijk helemaal niet zo’n slechte slaper. Hij kan gerust tot 09:00 uur in bed liggen en klokje rond slapen. Maar dan wel als de nachten heel erg slecht zijn geweest. Tsjah, hij moet immers ook zijn slaap een keer gaan inhalen. Overdag zijn zijn slaapjes in orde en zolang hij nooit langer dan drie uur hoeft te slapen en plat ligt gaat het vrijwel altijd wel goed. Ook op het kinderdagverblijf. Maar die nachten? Die blijven onrustig met een krijsend kind dat volledig over zijn toeren is, in zijn bed staat te springen en niet plat wil liggen. En of het aan de oren ligt? Dat zullen we 7 januari vast en zeker gaan horen. Zo niet: dan is hij hopelijk in ieder geval geholpen aan al die oorontstekingen en zal Skyler misschien inderdaad die slechte slaper zijn. Maar ik rust niet tot ik dat zwart op wit heb. Laat mijn gevoel me dan zo erg in de steek of zit er echt iets niet goed met die oren van ‘m?
Oh wat vreselijk moeilijk dit! Eigenlijk zou het wel heel ‘fijn’ zijn als hij echt iets aan zijn oren mankeert en er aan geholpen kan worden.. Misschien zorgt dat wel voor veel rustigere nachten.. al wil je natuurlijk het liefst dat je kindje 100% gezond is. Nu maar wachten op 7 januari dan! Heel veel sterkte en liefs voor jullie <3
Och jee. Ik leef met je mee en ik hoop dat 7 januari een hoop duidelijk wordt! Het is zo frustrerend om je zoontje zo te zien…Veel succes. X, Judith
Mijn neusamandelen zijn deels verwijderd volgens mij omdat ik als kind vaak oorontsteking had.. Heeft wel goed geholpen. Echter was ik toen een jaar of 4/5 denk ik.
Ik hoop voor je dat er duidelijkheid kan komen!
Oh wat lastig! Hopelijk krijgen jullie snel een antwoord waar je iets mee kan!
Lijkt me zo moeilijk als je zo machteloos staat en je kindje met veel pijn ziet. Goed dat je het toch laat onderzoeken!
Vreselijk dat hij hier zoveel last van moet hebben en dit niet met taal kan aangeven. Ik hoop dat de KNO arts jullie goed kan helpen en dat dit een oplossing voor de mindere nachten kan betekenen, dat is jullie echt gegund
“Skyler is goed nagekeken, op zijn oren na. Ze keken wel heel even, vonden het er prima uitzien en verder onderzoek is er toen niet verricht.” Wat bedoel je hiermee? Onderzoek van de oren betekent erin kijken, veel meer valt er niet te onderzoeken… Ik gun je het beste en hoop dat het slapen verbetert, maar druk op de oortjes verandert direct zodra je gaat liggen en niet pas na 3 uur, dus denk niet dat het het slechte slapen verklaart (want dan zou die overdag ook niet plat willen liggen). Maar hij zal wellicht wel buisjes krijgen vanwege de terugkerende oorontstekingen en dat betekent in ieder geval minder vaak oorpijn en koorts; da’s ook wat waard.
Auteur
Ik hoop dat een KNO-arts misschien verder kan kijken dan die ene tel door de kinderarts (in zijn oren dan, de kinderarts heeft hem erg goed gecheckt op alle lichamelijke vlakken). Wat betreft het slapen: geen idee. De huisarts dacht gewoon met me mee en wilde het allemaal voor de zekerheid laten nakijken. Vanwege die oorontstekingen maar ook of er enig verband is met slapen. Zo niet: dan is het in ieder geval uitgesloten. Overdag slaapt Skyler (eerlijk toegegeven) voornamelijk in de kinderwagen. Niet helemaal plat, maar een beetje half omhoog. Dus vandaar al onze twijfels 🙂 Ach, het blijft allemaal speculeren en misschien laat mijn gevoel me volkomen in de steek, maar sowieso is vier keer oorontsteking in drie maanden een reden voor een bezoekje. En als slapen daarmee ook beter gaat? Is het mooi meegenomen. En anders is het gewoon echt een slechte slaper, wat ik gewoon niet denk!
Janine, mijn zoon heeft 14 maanden lang s,nachts uren gekrijst. Zonder aantoonbare reden. Hij is nu vier en heeft al 11 antibiotica kuren en 3 prednison kuren gehad. Met 14 maanden kwamen we eracht dat hij een oorprobleem kindje is. Inmiddels is hij al 3x geholpen aan zijn neusamandel en buisjes…sindsdien slaapt hij snachts goed. In de tijd dat het niet goed ging kwamen wij erachter maar ook wij dachten dat het niet kon omdat hij overdag wel goed sliep en plat wilde liggen. Snachts niet… dus het kan zeker wel dat Skyler toch veel last van zijn oren heeft en daardoor slecht slaapt. Wou ik je toch even zeggen zonder aanvallend te zijn.
Oh wat rot! Je gaat bijna hopen dat er wat is met zijn oortjes, dan kan hij er in elk geval aan geholpen worden.. En als de nachten dan verbeteren, dat zou natuurlijk heerlijk zijn!!
Spannend hoor, en je moedergevoel volgen is volgens mij ook altijd het beste.. Is in elk geval ook wat ik hoop te doen als de kleine er straks is. Ik hoop dat er wat duidelijkheid komt de 7e! X
Ik leef zo met jullie mee. Het is echt niets om je kindje zo te zien huilen en met pijn te zien. Hopelijk kan de kno arts duidelijkheid geven..
Ik hoop echt dat het een geluk bij een ongeluk is en die stomme oorontstekingen de reden zijn van Skylers slechte nachten. Het doorslapen is voor jullie fijner, maar uiteraard ook voor Skyler. Maar uiteraard is dat Skyler er hovenop komt het allerbelangrijkst! Heel veel succes en ik ben benieuwd wat we uit het gesprek met de kno arts komtm
Het zou fijn zijn als je een oorzaak weet. Bij oorontstekingen is het wel een kip – ei verhaal want weinig slaap heeft volgens bevriend kno-arts juist te maken met het ontstaan van oorontstekingen. Hopelijk kan de kno-arts jullie wel helpen!
Goed dat jullie naar de kno arts gaan! Mijn zoontje is ook astmatisch heeft ook chronisch last van oorontstekingen. Hij heeft nu zijn neusamandel geknipt en buisjes in zijn oren. Die neusamandel omdat hij altijd verkouden was. Hij is nu nog geregeld ziek maar de pijn in zijn oren is gelukkig een stuk minder geworden! Helaas is het wel zo dat kindjes met een astmatische achtergrond ontzettend vatbaar zijn voor dit soort kwalen en dit vaak ook wel blijven. Dylan is nu 7 en we kwakkelen al vanaf dat hij een baby van 6 maanden is. Sterkte in ieder geval meid, ik hoop voor jullie dat het bezoek iets positiefs opleverd.
Mocht er niets uitkomen bij de KNO arts, heb je wel eens aan een observatie opname gedacht in het ziekenhuis op kinderafdeling voor zijn slaapproblemen?
Verschillende disciplines kijken mee en dan kan er ook worden uitgesloten of er iets met hem is, of dat hij inderdaad een slechte slaper is, of dat hij gedrag is waar je iets aan kunt doen.
Auteur
Ja, dat heb ik ook aangevraagd bij de kinderarts maar nadat de fles toen tijdelijk de oplossing was, vonden ze dat niet nodig. Laatst bij het consultatiebureau vroeg ik erom en toen zeiden ze dat je daarvoor weer naar de kinderarts moest en ja, daar ben ik natuurlijk uitgeschreven. Nu eerst de KNO-arts maar even afwachten en misschien dat als laatste optie houden 🙂
Zeker goed om naar de KNO arts te gaan. Wij hebben met ons zoontje ook soortgelijke problemen gehad. Hij heeft voor zijn 2e jaar ook al iets van 10 kuren gehad en de ene ontsteking na de andere (ook luchtwegen). De kinderarts heeft hem fysiek ook helemaal nagekeken, maar niks ontdekt. De KNO arts kon ook niet echt iets ontdekken, behalve constateren dat hij gevoelig was aan z’n luchtwegen en oren. Ze hebben toen met 1,5 jaar zijn neusamandelen geknipt en dat scheelde al veel. Hij was echt een stuk minder ziek! Aan buisjes is toen ook nog gedacht, maar ze wilden eerst even aankijken hoe dit zou uitpakken. Het slechte slapen was bij mijn zoontje achteraf een combinatie van pijn (af en toe) en daardoor een ontregeld slaapritme, waardoor hij ook als hij geen pijn had bleef spoken ’s nachts. Toen we zeker wisten dat hij fysiek niks mankeerde (check bij de kinderarts) en toen hij na het knippen van de amandelen al een tijdje niet ziek was geweest, zijn we begonnen met slaaptraining. Hij was toen met 21 maanden echter al iets ouder dan Skyler. Dat was een week heel erg zwaar, maar heeft wel geholpen. Hij is nu 3,5 en heeft nergens meer last van. Al is het nog steeds geen super goede slaper. Waar zijn zusje overal doorheen slaapt, ook als ze verkouden is, hoest, of kiezen krijgt, blijft hij sneller wakker worden als hij niet 100% fit is. Dat hebben we geaccepteerd en als je ziet waar we vandaan kwamen met de nachten, is dit absoluut goed te doen. Ik hoop voor je dat je er snel achter komt wat er aan de hand is!
Heel vervelend, die oorontstekingen steeds. Zou ‘fijn’ zijn als hij inderdaad iets mankeert aan zijn oortjes dat opgelost kan worden, als de nachten daardoor ook fijner worden!
Wauw ik lees je bericht en herken hier zo hard mijn zoontje in.
Ook hysterische nachten, niet willen liggen, krijsen. Enkel bij ons in bed op een arm slapen en dan nog verschillende keren wakker worden. Aan zijn oren trekken en wrijven. Het geven van pijnstilling helpt ook niet.
Wat is er uit gekomen bij jullie? Ik ga deze week naar de dokter en ga ook een doorverwijzing vragen.
Auteur
KNO en buisjes! Daarna geen probleem meer met oorontstekingen 🙂