Toen Corona drie jaar geleden Nederland binnenkwam en de eerste lockdown werd aangekondigd, maakte ik een project van mijn gezondheid. Ik introduceerde het ‘rondje tegen het korte lontje’ en begon met dagelijks wandelen. Het voelde goed om aan de meest fitte versie van mezelf te werken, zonder dat ik daardoor geleid werd door afvallen. Mensen die me al langer volgen weten dat ik altijd op dieet ben geweest en veel struggles kende met mijn gewicht. Dat ik ging wandelen voor mijn gezondheid, was een mooie stap in de goede richting om daarvan los te komen.
De meest fitte versie van mezelf
Het wandelen triggerde iets in me, iets wat ik eigenlijk nog nooit gevoeld had. Fuck de kilo’s, mijn gezondheid is het allerbelangrijkste. Ik besloot dat uit te breiden en te kijken of ik zo ook met het sporten om kon gaan. Niet sporten omdat ik moest afvallen, maar sporten om de meest fitte versie van mezelf te worden. Ik begon met half uur circuitjes in de sportschool en toen Corona een lockdown veroorzaakte, deed ik mee met de buitengroepslessen die nog wel waren toegestaan. Drie keer per week schreef ik me in en genoot ik van het in beweging zijn. Dit heb ik uitgebouwd, ik ben maandenlang fanatiek wezen trainen en zag binnen no time mijn lichaam shapen. Maar beter nog: ik voelde me daadwerkelijk die meest fitte versie van mezelf. Ik maakte veel stappen en werd steeds sterker en sterker. Dat beviel me ontzettend goed. Zoals altijd deel ik mijn verhalen en heb ik ook hier vaak over geschreven. En toen werd ik ziek.
Longontsteking
De lockdowns tijdens Corona lieten me niet altijd tegenhouden. De sportschool kwam met maatregelen waardoor ik door kon sporten. Zelfs met -2 was ik buiten de sportschool in een ‘sport’tent te vinden om mijn ritme niet te verbreken. Maar mijn longontsteking heeft me uit het veld geslagen. Na de longontsteking pakte ik het weer op, maar ik merkte dat ik totaal niet meer fit was. Ik was minder sterk, mijn conditie was om te huilen en ik was er echt even van ontdaan. Maar ik pakte de boel weer op en ook al lukte het me niet om vooruit te gaan, de stabiliteit was voor mij ook voldoende. En toen werd ik weer ziek. En weer. En weer.
Helemaal kwijt
Het laatste jaar ben ik het kwijt. Ik heb het lang volgehouden om steeds weer vol te houden en op te bouwen, maar vorig jaar in maart heeft de longontsteking me echt buiten spel gezet. De keren dat ik naar de sportschool ging, waren de keren dat mijn hartslag skyhigh werd en ik amper nog gewicht kon tillen. Dat motiveerde niet meer. Mijn gezondheid blijft 0ok een beetje een zoektocht, want na deze longontsteking, ben ik ontzettend vatbaar voor benauwdheden. Ik zat in december nog bij de huisarts voor weer een kuur prednison. Dat doet ook wat met je. Ik heb volgens mij al 10 kuren achter mijn kiezen de afgelopen twee jaar.
Het lukte me maar niet om het weer op te pakken en tot de dag van vandaag struggle ik daar enorm mee. Zodra ik de sportschool binnenstap, vraag ik mezelf af wat ik daar doe. Ik waag me aan een paar oefeningen, om vervolgens na een half uur weer naar buiten te lopen met een shitgevoel. Maar ik mis het. Ik mis het om progressie te boeken. Om sterker en fitter te worden. Ik ga niet vooruit op dit gebied en dat vind ik geen fijn gevoel.
Niet mijn jaar
Ik merk sowieso dat vorig jaar niet mijn jaar was. Naast de vele gezondheidsklachten (ik ging van ontsteking naar ontsteking), ging ook het bedrijf failliet waar ik voor werkte. Ik heb maandenlang voor niks gewerkt en geen geld gekregen. Ik ben een emo-eter en zelfs mijn gezonde gewoontes gingen de deur uit. Allemaal externe factoren waar ik geen invloed op had, maar die ik wel intern anders had kunnen (moeten) aanpakken. Ik had na mijn herstel naar de sportschool kunnen gaan om op te bouwen, maar ik heb het niet gedaan. Ik had mijn gewoonte om meer water te drinken niet hoeven te verbreken. Ik had mijn wandelrondjes niet hoeven skippen en ik had ook zeker niet mijn voedingspatroon zo hoeven te verzieken door deze dingen. Maar het is gebeurd. En daar leer ik weer van. Ik ben net een mens, hè?
Ik mis het
Inmiddels zit ik weer beter in mijn vel. Ik werk nu een half jaar bij een ontzettend leuk bedrijf waar ik veel voldoening uit haal. Ik zit op mijn plek en heb een goed ritme te pakken. En toch blijft dat sportritme uit. Ik ga zeker nog naar de sportschool, maar het voelt doelloos. Ik vind het lastig om op mijn vrije dag te gaan en ’s avonds na mijn werk ben ik te moe. Ik dacht dat het allemaal wel te combineren was, maar tot op heden lukt het me niet om mezelf te motiveren. Maar er zijn mogelijkheden. Ik mis het! Ik mis die fitte versie van mezelf, die steeds sterker werd en daar veel voldoening uithaalde. En ik ga daar iets aan doen. Maar ik kan het niet alleen en heb hulp ingeschakeld van Saro van Uplift Sports.
Uplift Sports
Een paar weken geleden kwam ik in contact met Saro. Saro is sinds kort Uplift Sports gestart en zit met haar studio in Aalsmeer. Ze volgde me en we raakten aan de praat. Ik vroeg haar wat ze voor me kon betekenen en ik ben bij haar langs geweest. Ik heb alles op tafel gegooid. Mijn afvalverleden, mijn struggles rondom voeding en de reis die ik drie jaar geleden ben begonnen. Ik vertelde dat ik de persoon mis die ik twee jaar geleden was. Maar ik vertelde ook over mijn gezondheid en dat het misschien goed is om alles onder begeleiding weer op te pakken, zodat ik niet all in ga en een maand later weer plat lig. We hadden een klik en ik heb besloten om het gewoon te doen. Twee keer per week ga ik sporten met Saro en zij gaat me hopelijk weer in die sportflow brengen. Niet afbeulen, maar gewoon weer fijn sporten, doelen behalen en met de dag sterker worden.
Drie maanden
Voor drie maanden ga ik twee keer per week met Saro bij Uplift Sports trainen. De agenda is gevuld en morgen ga ik starten, tot de zomervakantie van de jongens. Ik heb weer even die (lieve maar goede) schop onder mijn kont nodig. Die doelen. Die motivatie. Die drive. Mijn werk loopt prima, met de kinderen gaat alles goed en mijn gezondheid is redelijk oké. Afgelopen week ben ik nog een keer naar de sportschool gegaan en toen wist ik dat dit een goede keuze was. Ik liep in de rondte en wist het gewoon even niet. Ik ben het gewoon kwijt en wil het op een rustig tempo weer oppakken. En Saro gaat me helpen om die drive weer terug te vinden. Hoop ik, haha.
