Twee weken geleden ging het decembernummer van AmstelveenZ naar de drukker. Het magazine telde ruim 70 pagina’s, in plaats van de 50 die we normaal vullen. Het was aanpoten en heel veel schrijven, om vervolgens in de laatste week nog veel te corrigeren. De hele week kampte ik met hoofdpijn en ik kwam maar niet uit mijn dip vandaag. Normaal ben ik ontzettend scherp op spelfouten en andere correcties, maar nu heb ik toch wel hier en daar een steekje laten vallen. Gelukkig heb ik een collega naast me zitten die de rest van de fouten eruit gevist heeft, waardoor we toch weer een prachtig nummer naar de drukker hebben kunnen sturen.
De week daarna mochten we hetzelfde doen voor UithoornZ. Ik had slechts een paar pagina’s te vullen omdat het meeste extern wordt geschreven, maar ook het corrigeren gebeurt door ons. Ik zat er lekkerder in, en uiteindelijk verliep het redelijk van een leien dakje. De week nadat we met AmstelveenZ naar de drukker zijn, is het altijd even rustig. Ik vind dit niet de meest fijne week omdat ik graag bezig ben en blijf, maar toch miste ik even het rustmoment. Want toen dit nummer van UithoornZ naar de drukker ging, kon ik me gelijk opmaken voor het januarinummer van AmstelveenZ.
In het januarinummer staat jaarlijks de scholenspecial en net als vorig jaar mag ik de middelbare scholen af. Ik spreek leerlingen, ik interview docenten en ik neem een fotograaf mee voor de foto’s. Ontzettend leuk om te doen, omdat ik zo echt een kijkje krijg ik een nieuwe wereld, die over anderhalf jaar ook de onze is. Skyler zit in groep 7 en mag zich al een beetje gaan oriënteren. Wat een gek idee dat hij daar over niet al te lange tijd rondloopt. Door de lange gangen met honderden leerlingen en verschillende vakken. Elke school heeft zijn voors en tegens, maar ik heb absoluut mijn favorieten.
Inmiddels is het 12 december en is er net een mail uitgegaan van school met daarin de kerstactiviteiten. Foute kersttruiendag, kerstkaartendag, een bakje mee voor een kerststukje, fietsouders gezocht, helpen met papier maché in de klas, intekenen voor het kerstdiner, een nette outfit voor het kerstdiner scoren en niet te vergeten nog een last minute partijtje op vrijdagmiddag in de agenda. En o ja, de sportclubjes gaan door, maar dan weer niet op bepaalde dagen. Je moet weten: mijn agenda was al heilig, maar ik kan nu helemaal niet meer zonder.
Vorig jaar, toen ik hoorde over de ‘verplichte’ kerstvakantie op mijn werk omdat we dicht zijn, baalde ik een beetje. Ik werkte daar net sinds eind oktober en begon in de flow te komen. Ik vond het zo jammer dat ik twee weken niets hoefde. Inmiddels denk ik daar anders over. Ik ben toch wel toe aan vakantie. Het was veel de afgelopen weken en het wordt nog veel de komende twee weken. Ik heb nog wat scholen te gaan, ik moet alles uitwerken, heb nog twee grote interviews en alles moet goedgekeurd en wel klaar voor de vakantie start. En ondertussen heb ik me ingetekend voor het kerstdiner voor de mini pizza’s, is de kersttrui voor Skyler besteld omdat de vorige wel erg klein was geworden en trek ik de trouwpakken van de jongens uit de kast voor het avondeten op school.
Ik heb het onder controle. Nog wel. Maar het is een flink zware en drukke eindsprint naar het einde van 2023. Ook de kinderen hebben het zwaar. Ze zijn ’s ochtends hun bed niet uit te komen, lopen met gigantische wallen onder hun ogen en hebben na school nog vrij weinig energie voor hun sport. Nog even een sprintje richting de vakantie en dan even rustig aan. Wat dat betreft komt de vakantie net even twee weken te laat. Voor mij, maar ook zeker voor de jongens.
Vergeef me als ik een keer geen blog online heb. Ik schrijf zo ontzettend veel momenteel, dat ik soms gewoon helemaal leeg ben Vergeef me als ik een foutje maak omdat de letters duizelen voor mijn ogen en vergeef me als ik even niet zo vriendelijk ben als normaal. Deze introvert snakt naar haar bubbel na elke dag twee of drie afspraken.
Hang in there, moms! De meestal saaie januari staat voor de deur. Ik heb er nu al zin in!
