De eerste twee weken van mijn nieuwe werkleven zit erop. Ik heb de afgelopen twee weken op maandag, dinsdag en donderdag op kantoor gezeten en gewerkt met andere mensen. Ik heb tijdens lunchpauzes in de kantine gezeten, mijn eigen meegenomen brood én de verse soepen van daar gegeten. Ik ben slechts één keer een minuut te laat op school aangekomen, Maddox is na twee keer al helemaal gewend op de BSO en Skyler vindt het prima om ’s middags op dinsdag alleen thuis te zijn. Sterker nog: hij is vooralsnog steeds buiten met vrienden als ik thuis kom. Alles draait op rolletjes en ik kan eigenlijk wel zeggen dat ik al gewend ben. Wel vind ik het allemaal even puzzelen met mijn andere activiteiten.
Kek Mama verlengd
Dat ik drie dagen werk, betekent niet dat ik op de andere twee dagen vrij ben. Ik ben inmiddels vijf weken aan het schrijven voor Kek Mama en heb vandaag gehoord dat deze freelance klus met twee weken verlengd wordt. Natuurlijk is dat onwijs tof. Ik voel me echt helemaal op mijn plek, ik krijg complimenten over mijn stukken en ze kunnen me nog even goed gebruiken. De teksten die ik schrijf liggen helemaal in mijn straatje. Maar dat betekent wel dat het allemaal wat druk is. Je zal merken dat het wat rustig is op Mommyhood, maar na vijf dagen voor anderen schrijven ben ik aan het eind van de dag wel leeg, haha. Jammer, maar voor nu is dat helemaal prima. Gelukkig heb ik ver vooruit gewerkt voor mijn andere opdrachten, waardoor ik daar nog even geen omkijken naar heb. Dat zijn ook maar een paar uurtjes per week.
Interviews
Ik was een beetje bang dat ik het kantoorleven overweldigend zou vinden. Maar niets is minder waar. Ik vind het een fijn gevoel dat ik vaste dagen heb om naar kantoor te gaan, dat ik ’s ochtends met open armen word ontvangen door de receptioniste en dat ik weet wat er van me verwacht wordt. Ik ben mee geweest met interviews, heb deze zelf kunnen uitwerken en had afgelopen week mijn eerste, eigen interview. Ook deze is inmiddels klaar en goedgekeurd. Het voelt goed om ergens naartoe te werken en daar ook daadwerkelijk waardering voor te krijgen. Ik vind het mooi dat we samen werken naar iets toe en dat over drie weken een echt magazine uitkomt waar mijn werk in staat.
Twijfels
De twijfels die ik voelde over deze baan gingen vooral over het feit dat ik naar kantoor zou moeten, niet meer echt de vrijheid had en bang was dat ik over dingen moest schrijven waar ik geen verstand van had. Maar inmiddels zijn die twijfels verdwenen. Ik vind naar kantoor gaan helemaal niet vervelend, heb nog steeds voldoende vrijheid om dingen te kunnen doen en de teksten vind ik juist heel erg leuk. Zo was ik bij een heel zakelijk bedrijf, maar mocht ik daar human interest stukken over schrijven. Ik was in het ziekenhuis op de borstpoli waar ik sprak met artsen, ik ga eerdaags naar een Amstelveense toe die een heel mooi verhaal heeft én ik ga praten met iemand van de politie. Nee, politiek is nog steeds niet mijn ding en sommige dingen zullen leuker zijn dan andere onderwerpen, maar van persberichten kan ik altijd wel iets leuks maken en iemand interviewen zorgt altijd wel voor een mooie invalshoek. Ik heb gemerkt dat ik tot veel meer in staat ben dan ik zelf dacht. De stukken voor Kek Mama liggen in mijn straatje en blijven leuk; AmstelveenZ trekt me uit mijn comfortzone en dat bevalt me nu al heel goed.
Op mijn plek
Voor nu is mijn leven nog een beetje rommelig. We zitten in een drukke tijd met verjaardagen, partijtjes, Sinterklaas, Kerst, veel feestjes, concerten en noem het maar op. Dat Kek Mama is verlengd is een onwijze eer en dat vind ik super tof, maar zorgt wel voor iets meer drukte. Maar de tweede werkweek ging al zoveel beter dan de eerste. Ik merk dat het langzaamaan allemaal op zijn plek valt. Ik zít op mijn plek en heb een goede keuze gemaakt. Nu moet ik het alleen nog even finetunen in mijn week. Werken in loondienst is zo gek nog niet…
