Band tussen mij en mijn ouders; is mijn moeder belangrijker?

Afgelopen week kreeg ik een comment op een artikel die me inspiratie gaf voor dit stuk. Dat gebeurt wel vaker; ik word dan op een bepaalde manier getriggerd omdat het me stof geeft tot nadenken. En de uitkomst van deze gedachtes zijn dan vaak een inspiratie voor een artikel hier op Mommyhood. Altijd fijn, zo’n blog-hoofd dat in alles een interessante blogpost ziet, haha. Maar goed, de comment luidde als volgt;

‘Elke keer vraag ik me dit af: Doe je je vader niet tekort door altijd maar aan te geven dat je zo’n goede en bijzondere band met je moeder hebt? Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om zoiets uit te spreken en moet er ook niet aan denken dat mijn kinderen dat zouden gaan doen. Zoiets voel je uiteraard en wordt vast opgemerkt maar het zou me steken als mijn zoontje besluit dat de ene ouder ‘belangrijker’ is dan de ander.’

Niet waar

Laat ik voorop stellen dat ik dit op geen enkele manier verkeerd opvat. Ik vond het juist een heel interessante reactie en moest er echt even over nadenken. Toch had ik al vrij snel mijn conclusie getrokken; het is niet waar. Ik vind de ene ouder niet belangrijker dan de ander. Mijn moeder is niet belangrijker voor me dan mijn vader en ze zijn voor mij even speciaal. Beiden op een andere manier, maar dan gebruik ik zeker niet ‘belangrijker’ of ‘specialer’ als graadmeter. Wel schrijf ik inderdaad vaak in artikelen over mijn moeder en over onze band en daar heb ik maar één simpele verklaring voor; ik ben zelf ook moeder en gebruik dan mijn eigen moeder als voorbeeld. Zo van ‘de mooie band die ik met mijn moeder heb hoop ik ook te hebben met mijn zoontjes’.

Goede band met beiden

De relatie met mijn ouders is behoorlijk goed te noemen. Ik heb een stabiele thuissituatie gehad en nog steeds voelt het goed om bij mijn ouders over de vloer te komen. Het is ook iedere keer weer leuk als op vrijdagochtend mijn wekker gaat en mijn ouders er weer zijn. Mijn vader dropt mijn moeder iedere vrijdag rond zevenen bij ons en rijdt vervolgens door naar zijn werk. Aan het einde van de dag rijdt hij weer naar ons, eten we gezellig samen en na het eten gaan mijn ouders weer naar Hoorn. Mijn moeder is er altijd voor me, maar mijn vader ook. Ik heb het gezellig met mijn moeder, maar ook met mijn vader. Ik heb een goede band met mijn moeder, maar ook zeker met mijn vader.

Ja hoor, bel je je moeder weer?

Toen ik die avond met mijn moeder ging Facetimen omdat de kinderen even gedag wilden zeggen, riep mijn vader direct ‘ja hoor, bel je je moeder weer? Waarom heb je die goede band met haar en niet met je vader?’ Haha. Mijn vader leest ook heel trouw mijn blog, volgt mijn Instagram en is van alles op de hoogte. We lachten erom, we weten dat de comment niet waar is en mijn vader weet dondersgoed dat hij veel voor me betekent. Ik zou werkelijkwaar niet kunnen kiezen tussen beiden.

Anders

Wel is het met mijn moeder anders. Als er iets is, zou ik als eerste mijn moeder appen. Simpelweg omdat ze er altijd is. Sinds kleins af aan is mijn moeder thuis geweest en was zij mijn eerste aanspreekpunt. Mijn vader werkte en was met het eten gewoon gezellig thuis. Nog steeds werkt mijn vader veel en ik zie het gewoon niet gebeuren dat ik dagelijks app met hem. Wel weet mijn vader alles. Als ik foto’s van de jongens doorstuur naar mijn moeder, ziet mijn vader die ’s avonds na zijn werk ook. Vertel ik iets tegen mijn moeder, dan is mijn vader ’s avonds ook op de hoogte. Tenzij ik mijn moeder nadrukkelijk vertel dat ik het niet wil, maar dat gebeurt eigenlijk nooit.

Andere rollen

Mijn vader en mijn moeder zijn in mijn ogen gelijk. De band is anders, maar allebei even speciaal. Het zijn simpelweg iets andere rollen die zij vervullen. Raymond kan het met beiden ook goed vinden, maar heeft bijvoorbeeld meer contact met mijn vader over zaken als het huis, klussen (haha), caravan-zaken (lol) en dergelijke. Ik heb dan weer meer dagelijks contact met mijn moeder, over de jongens, wat voor eten we nu weer moeten maken of als ik weer eens een ellendige nacht achter de rug heb. Ik val mijn vader daar simpelweg niet mee lastig. Mijn moeder staat ook vaker op de foto en op mijn site/Instagram. Als ik mijn vader probeer vast te leggen hoor ik al vaak ‘sodemieter op met je foto’, haha.

Opa en oma

Skyler en Maddox zijn ook dol op mijn beide ouders. ’s Ochtends als ze wakker worden op vrijdag en ze komen beneden, is oma er. De hele dag zijn ze dolgelukkig met oma en bestaat mama eigenlijk niet meer. Maar komt mijn vader aanrijden en parkeert hij zijn auto voor de deur, dan staan er twee neusjes gedrukt tegen het raam en hangen ze vervolgens aan zijn been. Dan is oma ook even klaar en wordt het opa-tijd.

Geen onderlinge concurrentie

Ik ben me dus eigenlijk nooit bewust geweest van het feit dat mensen het gevoel hadden kunnen hebben dat dit anders was. Dat mijn band met mijn moeder meer speciaal is dan die met mijn vader. Ik noem hem iets minder, maar dat is nooit met een reden geweest. Ik praat vaak over mezelf als moeder, en dan is mijn moeder en onze band een goed voorbeeld om erbij te halen. Gelukkig voelen mijn beide ouders totaal geen onderlinge concurrentie en hebben ze ook totaal geen reden om zo te denken. Het feit dat mijn vader en ik er ’s avonds om lachten, zegt wel genoeg.

Op naar Tino Martin, pap!