23 x kenmerkend voor deze zwangerschap

Terwijl de dagen echt helemaal niet zo snel gaan, vliegen de zwangerschapsweken voorbij. Het is bizar hoe snel de vorige twee trimesters zijn omgevlogen en dat ik nu al mag spreken over het laatste trimester en de laatste loodjes. Bij Skyler ging het voor mijn gevoel helemaal niet zo snel. Behalve de snelheid, zijn er nog veel meer dingen kenmerkend voor deze tweede zwangerschap. Ik zette een paar typische kenmerken op een rij. Wát een andere beleving en andere kwaaltjes. Kijk maar mee.

– Sinds de week van de zwangerschapstest heb ik al een enorm verminderde eetlust. In Griekenland merkte ik al dat het ontbijt me totaal niet meer smaakte terwijl je me daar normaal echt voor wakker kunt maken. Een paar dagen later vertelde de zwangerschapstest me hoe dat kwam. Momenteel is het nog steeds zo. Ik eet wel, maar zeker niet van harte. Ik zit ook zo snel vol!

– Maagzuur to the max! Had ik er bij Skyler vooral de laatste weken last van; nu zijn de dozen Rennies al weken niet aan te slepen. Volgens mij heb ik er al last van sinds de derde maand. Heel vervelend, vooral ’s nachts.

– De laatste twee maanden van de eerste zwangerschap begon ik me heel erg terug te trekken in mijn eigen bubbel. Nu is dat eigenlijk al sinds het begin zo. Ik vind het altijd al heerlijk om thuis te zijn, maar daar doet de zwangerschap een schepje bovenop. Af en toe een frisse neus vind ik prima, maar ik word dolgelukkig van een lege agenda zonder afspraken zodat ik lekker veel thuis ben.

– Ik sta iedere dag wel een aantal keer voor de spiegel mijn buik te bewonderen. Ik vind het echt een wonder dat er een kindje in groeit en dat besef is deze tweede keer nog veel groter. Wat tof dat het kan! En wat is het een mooi verschijnsel.

– Mijn huid is echt een rámp. Werd ik bij de eerste zwangerschap compleet eczeemvrij verklaard; nu heb ik echt veel jeuk en eczeemplekken over mijn hele lichaam. Ik kon afgelopen weekend wel huilen van geluk toen ik na een flinke zoektocht achterin de kast nog een nieuwe tube hormoonzalf vond en mezelf even in kon smeren.

– Tijdens de eerste zwangerschap was ik er dól op maar nu wil ik er niks van weten; het voedingskussen. Hij ligt voor de show op bed en zodat ‘ie voor het grijpen ligt, maar het enige dat ik ermee doe is het iedere nacht weer van bed gooien.

– Ik ben een emotioneel wrak! All You Need Is Love is echt niet tof meer momenteel en ik wind me iedere aflevering van VT Wonen weer op over het feit dat ze áltijd voor groen kiezen op de muren. Wees eens origineel, als woonprogramma!

– Als er iemand geen huisvrouw is, ben ik het wel. Echter zorgt de nesteldrang ervoor dat ik op mijn knieën op de grond de badkamervloer zit te poetsen. En ik kan je vertellen; dat is nog nooit gebeurd in mijn hele leven.

– De gedachten aan een concert beangstigde me ergens zo erg en ik zag er zó tegenop om met een dikke buik tussen de mensen te staan, dat ik afgelopen maanden drie concerten heb afgezegd en mijn kaartjes heb verkocht. Het idee dat ik tussen de mensenmassa moest, moest rijden naar Rotterdam en daar veel uren moest verblijven vond ik verschrikkelijk. Eigenlijk heel gek, aangezien ik normaal mijn energie haal uit concerten en ik echt zin had in een avondje Waylon en Nick & Simon. Jammer, maar ik moet het dus doen met Waylon op televisie in plaats van tijdens zijn concert. Ook geen straf hoor, zo bij TVOH. Kwijl. De volgende concerten die ik bezoek zijn ná de bevalling, en wel die van Anouk. Kijk, daar word ik dan weer intens gelukkig van.

– Zullen we het avondeten skippen? Het kan me werkelijk gestolen worden. Veel liever eet ik een broodje of een bak yoghurt…

– McDonald cravings! Zo erg, dat Raymond een ommetje moét maken omdat ‘ie anders ruzie heeft. En zelfs zo erg, dat ik er in mijn up na een afspraak een HappyMeal zit weg te werken. Goddelijk.

– Ik ben zó onrustig. Ik moet bezig blijven, vind het verschrikkelijk als ik inspiratieloos ben want ik wil maar schrijven en doorgaan, ik wil iedere week mijn kledingkast uitmesten, loop wel tien keer achter elkaar naar de keuken en ’s nachts blijf ik maar draaien. Waar komt dat vandaan? Ik ben normaal de rustheid zelve!

– Kieskeurig! Kocht ik bij Skyler nog alles dat los en vast zat; nu heb ik een duidelijk beeld van wat ik allemaal wil hebben. Het resulteert evengoed in een tasje vol bij Zara vandaan, maar wel dingen met een relatief neutrale stijl. Ik zal jullie later weer eens een shoplog én wat favoriete setjes laten zien.

– Ik denk ontzéttend vaak terug aan de vorige bevalling. Maar echt! De afgelopen weken heeft de bevalling tientallen keren als een film in mijn hoofd afgespeeld. Ik kijk er met een goed en mooi gevoel op terug en zie ook nergens tegenop de tweede keer, maar toch is het iets wat me heel erg bezighoudt. Misschien omdat de volgende bevalling toch wel weer in de buurt komt.

– Wat ben ik eigenlijk relax over het dragen van een tweede kindje in vergelijking met toentertijd met Skyler? Ik hoef niet te lezen in boeken, ik maak me geen zorgen om een pijntje en heb vertrouwen in mijn lichaam. Wat een fijn gevoel en wat een rust brengt dat met zich mee.

– Het allermooiste: ‘Mama, zit de baby hier? Mag ik de baby een kusje geven?’ Of: ‘Ik hoef mijn speen en tut even niet meer, misschien wil de baby ze even lenen?’ Het is fantastisch hoe Skyler ermee bezig is en dat is zeker één van de mooiste dingen van deze zwangerschap.

– Ik word opeens straalmisselijk van een frikandel speciaal. Dat is weleens anders geweest…

– Paniek! Help! We hebben straks twee kinderen, Raymond werkt 40/50 uur per week, ik werk thuis. Ik red het niet! Hoe ga ik het allemaal doen?

– De verslaving Pittige Kip Samba-salade is nog steeds in volle gang. De roomyoghurt van de eerste weken kan me echter opeens gestolen worden.

– Ondanks dat ik hem vol trots draag en ik iedere keer maar in de spiegel kijk om hem te bewonderen, zit de buik me niet helemaal lekker deze tweede keer. Hij is wat groter dan bij Skyler, hij zit wat hoog en ik heb er gewoon echt wat meer last van. Veel last van mijn banden, veel last van mijn blaas, veel gespannen en harde buiken. Om dat te compenseren maken we lekker veel buikfoto’s en loop ik er ontiegelijk mee te pronken. Want ja, ik wil er wel van genieten!

– Bij Skyler had ik al sterk het gevoel dat ‘ie eerder zou komen en dat is nu niet anders. Wat mij betreft komt de baby rond week 37. Ik vond het héérlijk en het is misschien heel dom en stom, maar ergens hou ik er nu weer rekening mee. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik door loop tot 42 weken zwangerschap. Het kan natuurlijk wel gewoon, ondanks de eerste bevalling bij 36 weken. Dus wat dat betreft: dan beval ik over een week of 8? 9? Ai!

– Dat gewicht, jongens. Het houdt me maar bezig. Er komen nu langzaam wat onsjes aan maar over een echte spurt kunnen we nog niet spreken. Ik begin eindelijk weer richting mijn begingewicht te komen. Ik kan er gewoon niet over uit hoe chíll dat is. Met Skyler al acht kilo aangekomen rond deze zwangerschapsweek en gewoon nu helemaal niks. Ga ik rond de +5 kilo eindigen en dus even zwaar of zelfs lichter zijn na de zwangerschap? Dat zou ik wel echt supertof vinden. Of word ik nu direct afgestraft met een flinke groeispurt en kom ik evengoed nog 10 of 20 kilo aan in de komende weken?

– Ik kwam wat moeilijk op gang maar begin goed in de baby-bubbel te zitten. Rommelen in de babykamer, kleding kopen, fantaseren over twee jongens, over het knuffelen met de baby en iedere avond onwijs genieten van het getrappel in mijn buik. Ja hoor, het besef komt er nu echt. Baby twee is coming!