Afgelopen dinsdag was het groot feest. Mijn moeder en haar geliefde stapten in het huwelijksbootje!
Mijn moeder en haar liefde zijn natuurlijk al wat ouder (nog jong van geest!) dus ik vind het extra bijzonder.
In de ochtend kwam Natascha mijn make-up doen en Priscilla mijn haar. Echt zo fijn, ik was helemaal glam. Mooie jurk aan, oorbellen, hoge hakken (die heb ik na de kerk wel ingeruild voor een sleehak) en het was fijn om te ervaren dat ik me ook weer prettig in mijn lijf voelde om zo op te tutten.
Samen met mijn zus was ik ceremoniemeester. We hebben de afgelopen maanden heel wat gepland, overleg gehad, dingen uitgezocht en noem maar op. Hoe leuk het ook is, het is toch echt een groot evenement. Mijn zus en ik zijn de perfecte combinatie als het gaat om samenwerken en taken verdelen. Waar zij creatief is en heel goed kan spreken in het openbaar ben ik meer op de achtergrond van het regelen, organiseren en van alle plannen doelen maken die haalbaar zijn. Nu ben ik al heel hecht met mijn zus (we hebben elke dag wel even contact), maar het was ook mooi om te zien dat ik echt een partner in crime had. Een teamgenoot.
Het thema van de dag was: ‘Als de liefde niet bestond’. Een prachtig uitgangspunt want wat als de liefde niet bestaat? Wat blijft er dan over? Het was prachtig, want iedereen heeft zo zijn eigen idee hierover. Maar eigenlijk hoorde ik niets anders dan dat niemand zonder liefde en liefhebben kan. Wat is het toch bijzonder dat, hoe jong of oud we ook zijn, liefde altijd overwint. Er is geen wereld als er ook geen liefde is. Ik heb dat zelf natuurlijk afgelopen jaar mogen ervaren. Wat een liefde wij hebben gekregen van mensen. Mensen die heel dicht bij je staan, maar ook zeker van mensen van wie je het niet verwacht.
Het was prachtig om alle vrienden en familie te zien. Zo samen bij elkaar. Het leven vieren. Dat we er allemaal zijn. Dat is gewoon niet vanzelfsprekend meer. Ik geniet zoveel meer. Juist van de kleine details. Ons prachtige meisje als bruidsmeisje dat bloemblaadjes mocht strooien. De manier waarop ze dat deed. Ik genoot. Onze zoon die trots het trouwsieraad mocht brengen, die de gasten in de kerk naar hun plek wilde begeleiden, of het moment dat ik iets ging checken en dat ik van een afstand naar alle mensen keek. Dat ik ze zag lachen met elkaar, genieten. Mensen die elkaar vasthielden, meezongen met de muziek. Prachtig vind ik dat. Ik sta dan echt even te kijken. Neem de tijd om dit op me in te laten werken. Ik verzamel tegenwoordig dit soort prachtige momenten. Die stop ik in mijn hart en neem ik mee. Die waardering voor het leven, ik ben dankbaar dat ik het voel. Ik heb ook meerdere keren die dag stilgestaan bij het feit dat ik er tussen stond. Het klinkt misschien heftig, maar ik besef steeds vaker dat het ook anders had kunnen lopen.
In de kerk mocht ik een speech geven. Ik ben niet heel erg bedreven in het spreken in het openbaar, maar ik probeert er altijd wat van te maken. Meestal schrijf ik gedichten. Het zijn er inmiddels al een aantal. En gelukkig ging het goed en vond iedereen het prachtig. De rest van de dag hadden we de receptie en diner bij de Golfclub/Landgoed. Aan het eind van de avond konden we allemaal ontspannen, dit was een super succes. Het eerste grote feest sinds Corona. Wat was het heerlijk om dit zo te kunnen doen. En wat hoop ik toch dat dit voortaan en voor altijd gewoon weer kan. Bij elkaar zijn is toch veel fijner dan alleen.
Nu zit ook deze mooie herinnering in mijn hart. En gebruik ik deze dagen om naast alle dagelijkse dingen bij te komen. Dit ‘project’ is volbracht. Vanaf volgende week wil ik weer wat meer mijn business gaan opbouwen. Spannend en zo leuk tegelijk. Ik heb er zin in!
Stonne Moerdijk is 39 jaar en moeder van twee kinderen. Getrouwd met Diderik en woont in Aalsmeer. Ze is ondernemer, hooggevoelig, houdt van lekker eten met gezellige mensen, is wandelgek, sport en shopt veel. Houdt van een opgeruimd huis, want ‘opgeruimd hoofd’. En ja, ze is herstellende van borstkanker en probeert er altijd het beste van te maken. Stonne schrijft iedere vrijdag voor Mommyhood.
