Vorige week was het zover: mijn eerste check moment in het ziekenhuis. De eerste mammografie na de operatie en behandelingen. Voor mijn gevoel het moment om een ‘groen vinkje’ te halen. Het moment dat voor mij staat voor een nieuw deel van mijn leven, dat hopelijk nog heel lang mag duren.
De dagen voor de mammografie sliep ik slecht en ook overdag merkte ik dat ik meer gespannen was. Ik heb er altijd een goed gevoel over gehad, maar ik snakte ook naar het moment dat je het echt zeker weet. Het moment dat er foto’s gemaakt worden van beide borsten en ze deze vergelijken met de vorige keer. Dat ze opnieuw kijken of het er allemaal ‘goed’ uitziet.
Gelukkig had ik vrijdagmorgen om 08.30 uur al de afspraak. Diderik mocht gelukkig weer met me mee. Voorheen door alle Corona maatregelen heb ik best veel alleen moeten ondergaan en dat is gewoon eenzaam. We gingen naar de wachtkamer bij de Radiologie en al vrij snel werd ik opgeroepen.
De mammografie is geen prettig onderzoek en er was wat onduidelijkheid over foto’s van de vorige keer. Dan schrik ik. Ik ben dan zo bedacht op de reactie van de Radioloog. Laat ze merken dat iets niet goed is? Je wordt er zo onzeker van. Na de mammografie moesten we even wachten. De spanning greep me naar de keel. Ik kon nergens anders aan denken. Diderik probeerde me gerust te stellen door foto’s van onze kindjes te kijken. Wat voor leuke dingen we allemaal hebben meegemaakt met elkaar. Vervolgens kregen we een ‘go’ om naar mijn behandelend arts te gaan die de uitslag had doorgekregen. Gelukkig werden we daar ook snel geholpen. Je kunt je voorstellen dat er zoveel spanning door je lijf giert.
De arts kon ons vertellen dat alles GOED was. Wat een opluchting! De tranen stroomden over mijn wangen, mijn man pakte mijn hand stevig beet en ik haalde diep adem. YES! Dat gevoel is onbeschrijfelijk. Voor ons zo’n belangrijk moment. Voor mij een soort van nieuw begin. Ik kan en mag door, ofzo. Ik kan verder met mijn herstel en ook mijn werk weer langzaam opbouwen. Het klinkt wellicht gek, maar op dat moment voelde ik dat ik me weer wat meer kon overgeven, zonder ergens een voorbehoud.
De andere kant is wel dat ik natuurlijk altijd onder controle blijf. En de pijn die ik dagelijks voel in mijn borst. Of dat minder wordt is te hopen. De arts zegt dat hoe het na een jaar voelt, het waarschijnlijk blijvend is. Goed mee te leven hoor, maar wel vervelend. De arts vertelde ons nogmaals dat de eerste vijf jaar het meest spannend zijn. Als er geen kanker terugkeert binnen vijf jaar, dan word je schoon verklaard. Het zal altijd een spannend moment zijn. En als je weet dat je meer kans hebt dan een ander, dan is dat soms best lastig.
Maar ik zou mezelf niet zijn als ik vol vertrouwen verder ga. Me richt op positieve dingen, geniet van alles om me heen. Dankbaar ben voor wat er allemaal wel is. Dat is, denk ik, de belangrijkste les die ik de afgelopen tijd heb geleerd. Er is zoveel moois om ons heen. We hoeven niet ver te reizen, we hoeven niet elke week in het meest hippe restaurant te zitten. Begrijp me niet verkeerd, want natuurlijk is dat ook fijn. Alleen wel als je ook het kleine kunt waarderen, denk ik. Als je het moois bij jezelf kunt zien, het moois dat er al is. Dat is uiteindelijk het geschenk. Als je tevreden bent met jezelf.
Toen we naar het ziekenhuis liepen dacht ik aan mijn schoonmoeder die helaas twee jaar geleden overleden is aan deze rotziekte. Ik denk vaak aan haar, praat tegen haar en vraag ook soms om steun als ik even niet lekker in mijn vel zit. Ik stel me haar altijd voor als een roodborstje. En soms zie ik dan zo’n vogeltje en dan heb ik het gevoel dat ze bij me is. En toen we vanmorgen opkeken naar de bomen, toen zat ze daar… een roodborstje. Toen wist ik dat het goed was. Op naar een mooie toekomst!
Volg Stonne ook op Instagram.
Stonne Moerdijk is 39 jaar en moeder van twee kinderen. Getrouwd met Diderik en woont in Aalsmeer. Ze is ondernemer, hooggevoelig, houdt van lekker eten met gezellige mensen, is wandelgek, sport en shopt veel. Houdt van een opgeruimd huis, want ‘opgeruimd hoofd’. En ja, ze is herstellende van borstkanker en probeert er altijd het beste van te maken. Stonne schrijft iedere vrijdag voor Mommyhood.
