Wat een léuke en interessante reacties kwamen er op de laatste ‘Moeder vraagt, moeder antwoordt’. Ik vroeg jullie of je liever fulltime moeder wilde zijn of fulltime wilde werken en de goed onderbouwde comments maakte het enorm leuk om te lezen. Respectvol, maar wel duidelijk een eigen mening. Fijn! Vandaag vind ik het tijd voor een nieuwe, interessante vraag waar hopelijk weer leuke reacties van mede-ouders op gaan komen.
Liggen jij en je partner op één lijn als het gaat om de opvoeding van jullie kindje? Waar verschillen jullie in?
Zowel mijn vriend als ik hebben daar antwoord op gegeven;
Shirley: ‘De grote lijnen zijn hetzelfde en ik denk ook dat dat heel belangrijk is. Toch is ieder persoon anders en ben je dus ook als ouder anders dan een ander. Ik merk dat ik vooral vanuit moedergevoel handel en daarom toch al snel wat minder kan hebben dan Raymond. Ik geef Skyler vaak kansen om te luisteren, laat hem liever niet huilen en trap nogal vaak in zijn toneelstukjes, haha. Ik ben ook wat minder streng, maar heb wel een grens. Een grens die iets verder ligt dan die van Raymond; iets waar we nog wel een beetje op moeten letten. Ik ben natuurlijk heel veel met Skyler en Raymond zit gewoon doordeweeks op zijn werk. Hierdoor komt best veel op mijn schouders terecht en zijn het vooral meer mijn regels overdag. Raymond vertrouwt me daarin en laat me ook veel mijn eigen gevoel volgen, gewoon omdat ik dus dagelijks veel meer met hem in de weer ben dan hij en het soms daarom iets beter in kan schatten. Hij volgt me dan al snel. Toch zou ik ook wel wat meer dat mannengevoel wil hebben. Dat ik me niet teveel laat leiden door het gevoel van een zachtgekookt ei aka het moedergevoel, haha.’
Raymond: ‘Zoals Shirley zegt zijn de grote lijnen wel hetzelfde. Alleen ben ik zelf op bepaalde punten makkelijker en ook strenger. Nee is nee. Zie ik dit als een probleem? Absoluut niet. Ik denk dat niemand precies op één lijn zit en dat je daar zelf een balans in moet vinden. Uiteindelijk zal het kind dit ook gaan uitspelen tussen beide ouders en daar moet natuurlijk voor gewaakt worden.
Zelf heb ik vrij weinig geduld dus als Skyler bijvoorbeeld een keukenkast optrekt, ga ik niet eerst 6 keer nee zeggen wat Shirley wel doet. Ik sta er al gelijk om hem weg te trekken. Niet juist, maar ik doe het wel. Skyler denkt al snel dat het een spelletje is maar Shirley geeft hem wat vaker de kans om het echt te leren en hem eerst een paar keer te corrigeren voordat je naar handelen over gaat. Maar bijvoorbeeld als Skyler slaapt en huilend wakker wordt midden in de nacht kan ik hem makkelijker laten liggen. Negen van de tien keer is er niks aan de hand. Ik kan hem dan makkelijker laten liggen dan Shirley. Maar dat zal dat moedergevoel weer zijn 😉 Iets waar Shirley heel erg op vertrouwt en wat uiteindelijk ook best vaak de waarheid heeft gesproken…’
Ik ben benieuwd naar de reacties! Je leest altijd in boeken dat het zo belangrijk is dat je op één lijn ligt en dat begrijp ik écht wel, maar ik blijf erbij dat er twee meningen gepaard zijn en dat je daar de juiste balans in moet zien te vinden. En de weg er naartoe is nog best lastig!
Nogmaals: hou de reacties netjes en val elkaar niet aan. Opvoeden is iets heel persoonlijks en iedereen kijkt er anders tegenaan. Maar het is wel leuk om de verschillen te lezen zonder daar beoordeeld op te worden!
Mijn man en ik zitten erg op één lijn. Wij kijken hetzelfde tegen opvoeden aan en onze grenzen liggen ook redelijk gelijk. Hij is wel wat harder wat betreft laten huilen. Verder denken we over vrijwel alles hetzelfde. Mochten we echt afwijken op punten, dan overleggen we daarover. Hij is dan wel vaak geneigd mijn idee te volgen, haha!
Mijn man en ik zitten behoorlijk op een lijn, hij heeft geen ervaring met kinderen, terwijl ik veel oppaservaring heb (gezinnen met 5 kinderen van alle leeftijden en alle “rugzakjes”) plus dat ik ook veel boeken lees en cursussen volg, als ik hem uitleg waarom ik iets doe dan is hij het bijna altijd wel eens. Is ook wel een stukje gemakzuch, haha.
Wel merk ik dat hij iets minder flexibel is. Om de 3 uur voeden zou hij letterlijk op de minuut volgen, terwijl ik een half uurtje speling neem als onze zoon iets eerder of later honger aangeeft, hij vergeet soms dat je ook flexibel met adviezen om kan gaan, haha.
Wij zitten best wel op 1 lijn, als ik er zo over nadenk. Ik ben wel wat bezorgder als het gaat om klimmen, vallen, koorts etc, maar verder denken we aardig hetzelfde. Ik ben qua eten wel wat makkelijker. Wilt ze niet eten? Prima, dan niet, ik kan haar niet dwingen. Mijn man probeert eerst nog allerlei fratsen uit voordat hij het ook opgeeft ;).
Hier zitten we ook wel op een lijn, ik herken Raymond erg in mijn vriend. Die handelt een beetje hetzelfde. (Al worden er hier nog geen keukenkastjes opengetrokken ;-))
Mijn vriend en ik zitten zo goed als op een lijn. Als mijn zoontje, hij is 6 maanden, jengelt als hij wilt gaan slapen dan zou mijn vriend hem het liefste gelijk troosten. Dat is iets wat ik niet doe en laat hem even liggen, vaak valt hij zelf in slaap. Anders troost ik hem uiteraard wel. Mijn vriend is wel opgegroeid met ‘Alles aan je kind geven’. Zo ben ik ook wel, want mijn kind is mijn nummer 1 en ik zal alles voor hem doen. Maar ik vind zelf ergens voor sparen of zelf ergens voor werken wel erg belangrijk voor het verantwoordelijkheidsgevoel. Al denk ik wel dat we hier later uit gaan komen, al zal hij misschien wat vaker een ja van zijn papa krijgen als hij iets wilt haha. Maar als dat zo af en toe gebeurd dan zal ik daar geen probleem van maken.
Jij vond de reacties leuk, wij vonden het een leuk artikel om te lezen! Zo ook dit artikel, wat leuk om eens een stukje van Raymond’s hand te lezen. Mijn man en ik zitten ook aardig op een lijn qua ideeën over de opvoeding. Wel/niet laten huilen, wanneer eerste hapje, wel/niet inbakeren, vaccinaties, etc. Hoe streng we allebei zijn moet nog blijken; Ivar is nu ruim 6 maanden en het uitproberen is nog niet echt aan de orde.
Auteur
Over al die eerste dingen zoals vaccinaties, inbakeren, hapjes zijn we het allemaal wel eens. We begonnen de eerste veranderingen te zien toen we ‘echt’ moesten gaan opvoeden na Skylers eerste verjaardag, haha 😉 En thanks! Ik probeer Raymond al geruime tijd over te halen om eens te schrijven voor me maar hij weet nooit waarover en vindt schrijven niet zo leuk. Dit kon er nog net vanaf 😉
Wij zitten over het algemeen ook wel op één lijn. Maar qua strengheid ben ik juist veel strikter. Ik weet niet of het komt omdat wij een dochter hebben en het in dat opzicht ook echt papa’s kleine prinsesje is. Hij laat in ieder geval veel meer toe en het is ook wel eens voorgekomen dat ik haar op een ‘boze’ toon ergens op aan sprak, zo laat ik het bijvoorbeeld absoluut niet toe dat zij de katten aan het plagen is, en dat ze daar dan van schrikt en dat mijn vriend dan ook zegt je moet niet zo streng tegen haar zijn… Ik voorzie daarin in de toekomst dus ook wel wat problemen. 😉
Leuk deze artikelen :). Wij zitten ook aardig op 1 lijn. Al ben ik wat geduldiger en toegeeflijker (ai). Mijn geduld komt vaak van pas, maar de duidelijkheid van ‘papa’ evengoed. Volgens mij is het voor kinderen niet zo erg dat de ouders iets verschillen, zolang het niet de spuigaten uitloopt natuurlijk.
Leuk, zulke artikelen! Ik ben heel benieuwd hoe dat later gaat bij mijn vriend en mij. Hele stomme vergelijking, ik weet het, maar ik merkte het verschil al tussen mij en mijn vriend toen we onze pup moesten opvoeden. Mark is veel strenger, soms zelfs ongeduldig en reageert snel impulsief maar ook goed consequent. Ik ben juist meer van het lezen, vragen en daarna uitproberen, waardoor Noah dan al wat gesloopt ipheeft en het soms te laat is, maar wat vaak op langere termijn beter werkt. Ik ben heel benieuwd daarom hoe dat straks bij ons kind gaat!
Leuk om af en toe ook eens Raymonds kant te lezen. 🙂
Wat leuk om van jullie allebei een reactie te lezen!
Wij zitten qua opvoeding sterk op 1 lijn, natuurlijk verschillen we soms wel eens maar over het algemeen komen we er altijd uit. Alleen denkt manlief soms nog veeeel te ouderwets jammer genoeg. Maar goed, ik ben weer iets te modern dus we vullen elkaar daarin weer aan. Ik vind het gewoon belangrijk dat ons kind weet en merkt dat papa en mama even lief zijn en niet bij de een meer mag dan de ander bijvoorbeeld. En volgens mij lukt dat tot nu toe aardig goed.
Ik denk dat wij over het algemeen ook wel op dezelfde lijn zitten, tijd zal dit uitwijzen vermits onze dochter nog maar 6 maanden is en het echte “opvoeden” nog moet beginnen. Maar qua grote lijnen denken we er beiden hetzelfde over: kinderen moeten respect hebben voor anderen, op een beleefde manier voor zichzelf opkomen en bepaalde grenzen zijn nu eenmaal nodig.
Als mama heb ik een ook iets zwakker karakter als het op “uithuilen” aan komt: ik zal eerder dan mijn man geneigd zijn om te gaan kijken en ik trap ook sneller in het “kei hard huilen, dan krijg ik aandacht en ga ik lachen” 🙂
Meestal overleggen we even van “wat denk jij” en handelen dan pas. Zelf lees ik ook af en toe wat over opvoeding en bespreek ik dit met mijn man. Van ervaringen van anderen kunnen we alleen maar leren, dus we horen ook graag de ervaring van onze vrienden met kinderen.
Uiteindelijk volg ik vooral héél veel mijn gevoel & “wat juist aan voelt” voor ons gezin. Wanneer we ons beiden goed voelen bij een aanpak & erachter staan, dan is iedereen tevreden. We hebben ook een pact gesloten om nooit met elkaar in discussie te gaan wanneer onze dochter erbij is. Zodat we elkaars gezag niet ondermijnen.
Wat ook belangrijk is, zoals hierboven reeds aangehaald, is dat beiden ouders een deel opvoeding & liefde geven en dat niet één van de 2 steeds de “boeman” is en het straffen / verbieden voor zijn/haar rekening neemt.