Het is vandaag 16 november en dat betekent dat Skyler alweer 10 dagen oud is. Jeetje, waar blijft die tijd? Het besef dat ik moeder ben is er nog niet helemaal en steeds weer als ik in de wagen kijk waar hij in slaapt, geloof ik niet dat dat mooie kereltje van mij is. Misschien omdat het een vroeggeboorte was; misschien omdat de bevalling zo ontzettend snel ging dat er niet eens tijd was om te beseffen wat er gebeurde. Het is niet niks om een kind op de wereld te zetten en de tijd daarna is voornamelijk in een roes voorbij gegaan. Het leek een bizarre film waar ik in zat. Een waargebeurde weliswaar. Langzaamaan begin ik in het ritme te komen en word ik de oude Shir. Mijn lichaam is herstellende en op de vermoeidheid na voel ik me eigenlijk ontzettend goed. Ook Skyler doet het, ondanks zijn vroege aankondiging, boven verwachting goed. Ik wil jullie graag vertellen over de eerste week van het mama zijn. Ik geef er wel een kleine disclaimer bij: ik doe veel op gevoel en heb veel gesproken met de verloskundige en kraamhulp. De keuzes die ik de afgelopen week heb gemaakt waren geheel in samenspraak met de mensen om me heen en natuurlijk met mijn vriend. Ik weet dat er veel mensen anders zullen denken maar ik hoop dat mijn keuze gerespecteerd wordt en dat ik niet al teveel betweterige reacties krijg. Ik deel gewoon mijn ervaring en bevindingen. Dat gezegd hebbende: komt ‘ie!
De bevalling dus. Jullie hebben er inmiddels alles over kunnen lezen. Om 05:30 uur kwamen de weeën. Direct om de vijf minuten. ‘Dit is prima vol te houden’, dacht ik nog. Maar een uur later kwam de storm en had ik niet eens tijd om op adem te komen tussen de krampen door. Ik drukte op de alarmknop in het ziekenhuis, kreeg paracetamol voorgeschreven en een minuut later hing ik boven de wc-pot omdat ik kotsmisselijk was van de pijn. Eenmaal terug in bed besloot ik weer op de knop te drukken. Dit was niet meer te houden en het gevoel dat het zou beginnen was zó sterk. Op dat moment kreeg ik ook nog even een ontbijtje geserveerd en ik weet echt dat die mevrouw het goed bedoelde en niet kon weten dat ik op dat moment de rustige zelve niet was, maar ik geloof dat ik bij deze even mijn excuses moet aanbieden aan die lieve dame. Weeën doen iets met je en na een kotsbeurt is een ontbijt wel het laatste waar ik aan denk. Niet veel later lag ik op een ander bed en werd ik naar de bevalkamer gereden. Tijd voor pijnbestrijding was er niet meer en thank God dat mijn vriend op tijd de kamer binnen kwam; een half uur later is meneertje Skyler geboren. Hij had haast en vond het tijd worden om zijn papa en mama te ontmoeten. Gelukkig is alles voor de rest goed gegaan. Ik ben er zonder al teveel kleerscheuren vanaf gekomen en Skyler deed het boven verwachting goed.
Omdat ‘ie geboren werd met 36 weken en 4 dagen werd ‘ie gerekend onder de prematuurkindjes. Zijn temperatuur was niet helemaal in orde en omdat ook zijn suikerspiegel niet helemaal was zoals het hoorde te zijn, werd er besloten om hem in de couveuse te leggen. Er werd me verteld dat ik rekening moest houden met een paar nachten ziekenhuis. Het was woensdag en ik zou ongeveer tot zaterdag moeten blijven. Nu heb ik helemaal niks met ziekenhuizen maar op dat moment voelt het gewoon oké. Lekker rustig aan doen en de kleine laten aansterken. Gelukkig was ‘s avonds alles stabiel bij Skyler en werd er besloten om hem slechts één nachtje te houden en de volgende dag zou er dan een kamer gereed worden gemaakt voor Skyler en mij zodat we de nachtjes daarna samen zouden zijn. Maar niets was minder waar. Donderdagochtend werd ik gewekt met de boodschap dat Skyler wakker was en dat ‘ie me wilde zien. Hij had het zo goed gedaan dat ‘ie al uit de couveuse was en klaar was om naar me toe te komen. Een uur later was ‘ie bij me en nog eens een uur later kwam de gynaecoloog me vertellen dat er geen reden was om ons te houden. We mochten naar huis. Direct!
En dat is toch een raar moment. Ik kon zelf nog niet zo goed lopen, stond wankel op mijn benen en was nog een beetje versuft en verward door alles. Om nog maar te zwijgen van de lappen maandverband tussen mijn benen om alles op te kunnen vangen wat ik op dat moment nog aan het verliezen was. Maar ook dit ging weer op de automatische piloot. Ik belde de kraamhulp dat we naar huis mochten, mijn vriend haalde de Maxi Cosi, ik pakte mijn spullen in en met rolstoel en al werden we naar beneden gereden tot de deur. ‘Tot ziens mevrouw Visser, veel geluk!’ Daar sta je dan.
Eenmaal thuis was het vreemd en onwennig maar gelukkig kregen we drie uurtjes kraamzorg om toch de komende uren door te komen. Het opstarten hield vooral in dat we allebei even gecontroleerd werden, dat ze ons liet zien hoe we moesten temperaturen en de luier moesten verschonen, hoe we hem eten moesten geven en hoe we vooral moesten overleven tot de volgende ochtend. Dan zou Cerise voor onze deur staan om de volledige zorg over te nemen. Toen de opstartkraamhulp weg was, zaten mijn vriend en ik een beetje beduusd op de bank. Wat was er in godsnaam allemaal gebeurd de afgelopen paar uur? Het is zo moeilijk te bevatten dat je opeens een baby thuis hebt. Dat de bevalling achter de rug is en dat het zwanger zijn over is. Dat je opeens ouders bent van een hummeltje waar je stiekem nog helemaal niks over weet.
Over de kraamhulp hebben jullie ook alles kunnen lezen. Cerise is een schat en ik ben echt ontzettend blij dat zij ons de afgelopen dagen heeft kunnen bijstaan. Ze leerde ons een hoop, gaf ons tips en adviezen en zorgde goed voor Skyler en mij. Ik heb echt even een traantje gelaten toen zij weg ging. Gelukkig houden we contact en mag ik altijd nog aankloppen als ik vragen heb. Gelukkig, want als je er opeens ‘alleen’ voor staat is het allemaal toch iets moeilijker dan gedacht. Het moedergevoel is er direct en stiekem weet je wat je moet doen, maar toch. De twijfel is groot, vooral als het je eerste kindje is.
De disclaimer waar ik het in de intro over had gaat over de volgende twee punten: eten en slapen. Laten we bij de borstvoeding beginnen. De keuze om borstvoeding te geven was al vrij snel in de zwangerschap gemaakt. Vanwege mijn allergieën leek mij dat het beste en ook het feit dat je altijd voedsel bij je hebt en dat het iets heel natuurlijks is maakte het voor mij een vrij gemakkelijke keuze. Na de geboorte werd Skyler direct aangelegd bij me maar op dat moment had hij nog geen zin om zijn best te doen. In het ziekenhuis werd hij gevoed met een spuitje en moest ik beginnen met kolven om mijn melkproductie op gang te brengen. Eenmaal thuis zette ik dit voort. Ik aan het kolfapparaat voor Skyler, meneertje voeden met een spuitje en ondertussen toch steeds proberen om hem aan te leggen in de hoop dat hij mijn borst zou pakken. Dit hielden we een paar dagen vol tot het moment dat het allemaal nogal veel werd. Voornamelijk voor Skyler. Hij is nog zo klein en kwetsbaar en heeft er echt best veel moeite mee om alles te kunnen behappen. We waren steeds lang bezig met aanleggen, tot meneer zo overstuur was dat ‘ie daarna amper nog uit het spuitje wilde drinken. De voedingsmomenten duurden op een gegeven moment 1.5 uur en na dagenlange frustratie hakten we, na overleg met de verloskundige en kraamhulp, de knoop door: ik zou blijven kolven en hem deze voeding geven in een fles. Omdat ik nog niet genoeg productie heb, voeden we hem bij met kunstvoeding. En wauw, wat een rust bracht dit terug in huis. Skyler at opeens ontzettend goed en ook ik was veel minder gestresst. Tot op de dag van vandaag doen we dit. Soms probeer ik hem nog aan te leggen en dan probeert hij wel te happen, maar na 2 seconden laat hij los en heeft hij er geen zin meer in. Nu ben ik niet per sé pro borstvoeding of pro kunstvoeding en het belangrijkste voor mij is dat Skyler goed eet en goed groeit. De keuze was dus fijn, bracht een hoop rust en maakte het voor ons allemaal een stuk leuker. Nu heb ik goed overlegd met de verloskundige en kraamhulp en we hebben een verklaring voor zijn gedrag: ik heb enorm last van eczeem en mijn tepels liggen vrijwel altijd open. En ja, open eczeem ruikt gewoon niet zoals een normale huid ruikt. Tel daar de hormoonzalf bij op die ik smeer en de tepel wordt gewoon niet aantrekkelijk. Snap ik helemaal. Nu werd me verteld dat ik een lactatiedeskundige moest bellen als ik het toch nog wilde proberen. Maar heel eerlijk? Voor nu vind ik het goed. Hij krijgt dagelijks minstens twee flesjes moedermelk en voor de rest drinkt hij de kunstvoeding perfect. Ik voel me er goed bij, mijn vriend voelt zich er goed bij en vooral Skyler voelt zich goed. En dat is me meer waard dan de keuze om borstvoeding te geven.
Vervolgens het slapen. Hij slaapt momenteel in zijn kinderwagen omdat het bedje wat we hebben echt gigantisch is. Daar verdwijnt ons hummeltje helemaal in. Omdat hij ook te groot is om te verplaatsen en we geen wiegje naast ons bed hebben, laten we hem in de Bugaboo zijn tukkie doen. Overdag gaat dat helemaal prima en horen we hem niet. Hij komt eruit om te eten, om te verschonen en om met ons te knuffelen. De rest van de tijd slaapt hij heerlijk en is het een voorbeeldig kindje. De eerste nacht (of eigenlijk de tweede, als je het ziekenhuis mee telt) sliep hij ook ontzettend goed. Ik moest hem wakker maken voor zijn voeding en daarna sliep hij weer heerlijk door. In de wagen. Maar na dag drie werd dit een probleem. Rond tienen werd hij onrustig en wilde hij niet meer in de wagen slapen. We hebben hem bij ons genomen, hem de laatste fles gegeven en hem daarna weer teruggelegd. En ondanks zijn vroeggeboorte werken zijn longetjes uitstekend. Ik denk dat heel Osdorp hem gehoord heeft. Nu dacht ik eerst dat het krampjes waren. Ik haalde hem uit bed en ben met hem op de bank gaan liggen. De hele nacht. Alleen dan was hij rustig en kon hij slapen. De volgende dag overlegde ik dit met de kraamhulp en zij dacht inderdaad dat het krampen waren. Maar ook: misschien heeft hij behoefte aan jouw lichaamswarmte en hartslag. Hij is natuurlijk te vroeg geboren en nog heel erg klein, dus het kan zijn dat hij gewoon geborgenheid nodig heeft. Ik dacht terug aan de zwangerschap en op dat moment bedacht ik me dat tien uur ook de tijd was dat hij wakker werd in mijn buik, om vervolgens de hele nacht lekker mijn ribben aan gort te trappen. De volgende avond begon het gehuil weer en besloot ik hem bij me in bed te nemen. Nou, Skyler is nog nooit zo rustig geweest. Hij lag tussen mij en een voedingskussen in, heerlijk in zijn pyjamaatje te slapen. En tot op de dag van vandaag is dat nog steeds het geval. Hij wil gewoon niet ‘s avonds slapen in de wagen en we hebben alles geprobeerd. Inbakeren, temperaturen gecheckt, kruik erbij, zonder kruik, op zijn zij, op zijn rug. En ook de voeding of een vieze luier kan het niet zijn. Mijn vriend is bang dat we hem hiermee verwennen en dat hij alleen nog maar bij ons wil slapen. Ik denk dat dat wel meevalt. Overdag wil hij nog steeds netjes in zijn wagen en horen we hem niet. Alleen dus ‘s avonds. Gisteravond legde we hem weer in zijn eigen wagen om het te proberen maar na een half uur huilen kon ik het niet meer aan en heb ik hem weer gepakt. De kraamhulp en verloskundige vertelden me dat dat geen kwaad kon en dat je hem met deze leeftijd niet kunt verwennen. Bovendien is het niet zo gek dat hij bij me wil slapen. Hij is net geboren en nog zo ontzettend klein, dat hij ook moet wennen aan de nieuwe situatie.
Het consultatiebureau was iets minder te spreken over onze keuze. Tsjah, en dat zijn dus de lastige momenten. Ik heb de afgelopen dagen mijn moedergevoel laten spreken en tot op de dag van vandaag sta ik achter mijn keuze. Ook met borstvoeding is dat het geval. Het is dan enorm verwarrend als iemand dat tegen gaat spreken. De twijfels van een mama. De één zegt dat ik een goede keuze maak; de andere trapt dat vrijwel direct de grond in. Zowel het slapen als het borstvoeden heb ik na de intake met het consultatiebureau dus weer even anders gedaan: ik ben begonnen met hem aanleggen en heb hem ‘s avonds in zijn eigen wagen gelegd om te slapen. Resultaat van beiden keren: een baby die volkomen overstuur is en een vader en moeder die daar ruzie over lopen te maken. En dat terwijl het zo heerlijk rustig was de afgelopen dagen en we het allemaal ontzettend goed deden. Voor nu blijf ik bij mijn moedergevoel. Ze zeggen dat die negen van de tien keer klopt en daar hoop ik op. Ik voel me er goed bij en ja, hoe dat later gaat uitpakken moet nog even blijken. Voor nu dus de borstvoeding afkolven en Skyler dit geven door middel van de fles en ja, ’s avonds toch echt lekker bij mama slapen…
Als laatste nog even over de kraamtranen. Mijn hemel. Ik huil om álles. Ik ben een emotioneel wrak en het kost me gewoon even veel tijd om aan alles te wennen. Ik stond gisteren onder de douche en toen ik naar mijn platte buik keek begon ik als een gek te janken. Wat is er in hemelsnaam gebeurd de afgelopen paar dagen? Waarom zo snel? En ben ik er wel klaar voor? Maar een blik in de wagen zegt genoeg: een tevreden Skyler ligt heerlijk te slapen, groeit goed, begint met zijn eerste lachjes en is een kind om op te vreten. Ik ben een tevreden mama en zolang ik niet twijfel aan mijn gevoel en doe wat voor mij goed voelt, komt alles dik in orde.
Wat een lieve foto’s!
Heel mooi geschreven Shirley! Wat een zeldzaam verhaal.. Al mijn vrienden zeggen gewoon “ja ik moest dit en dat dus deed ik dat maar” en “ons kind huilt de hele nacht” maar meer laten ze niet los en verder zijn de baby’s perfect. Tuurlijk , kijk even naar je wallen 😉
Fijn dat je het zo eerlijk beschrijft.. Ik denk dat veel zwangeren en mama’s hier iets mee kunnen. En wat een doorzettingsvermogen dat je toch blijft kolven om hem het beste te geven..
Heel erg mooi beschreven Shirley, zo oprecht en zo echt. Ik herken dat gevoel van overdonderd worden helemaal. En zoals ik al tegen je gezegt hebt: mommy knows best, nee mommy always knows best! En zo doe ik dat ook bij ons dochtertje. Tijdens de borstvoeding in de nacht, val ik zo in slaap, wordt ik uren later pas wakker, met Lana in mijn armen, ach laat het consultatie bureau maar kletsen, mommy knows best 🙂 een tevreden meisje en heel tevreden mama. Bovendien kan papalief dan ook lekker door slapen want voor hem gaat de wekker al vroeg weer om te werken 🙂 Volg je gevoel, je doet het super!
Wat een mooi stuk heb je geschreven. En volg idd je gevoel maar, dat is vaak goed
Prachtig stuk. Hij is zo’n dotje. Geniet ervan en geloof in je eigen intuïtie.
Mooi artikel! jij bent de moeder van skyler en hebt hem bij je gedragen, dan kunnen andere die jou kind niet kennen wel een oordeel hebben, maar jij kent je kind toch het beste?
Ik zou zeker op je moedergevoel afgaan want die klopt altijd. geniet er verder van, wat een mooi mannetje!
Je weet het als moeder toch het beste lieve Shirley. Zolang jullie je er prima bij voelen en Skyler maar tevreden is. Mijn zoontje was een randprematuur en erg klein. Ook hij sliep ’s nachts tussen ons in. Inderdaad op een voedingskussen met ademende vulling, met zo’n waskussenhoes eromheen. Gewoon je gevoel volgen en op jezelf vertrouwen. Je bent supergoede moeder, juist omdat je zo goed naar je kindje kijkt. X
Oh wat fijn om te lezen dat alles zo goed gaat! Het lijkt me inderdaad heel erg heftig om drie weken zwangerschap en mentale voorbereiding te ‘verliezen’. Zo’n vroeggeboorte brengt, lijkt me, extra twijfels met zich mee, maar ik vind het eigenlijk heel erg raar dat ze op het consultatiebureau een punt maakte van het voeden en slapen. Ik bedoel, zolang het tussen jullie in slapen maar niet duurt totdat ie 10 jaar is en niet voor intimiteitsproblemen zorgt tussen jou en je vriend, who cares? De baby slaapt, dus jullie slapen: Iedereen blij!
En het lijkt me een mooie oplossing wat je nu hebt gedaan met de voeding, best of both worlds, toch?
Ik hoop het ook ooit een keertje mee te maken, dus ik geniet alvast van jou verhalen!
Wat mooi beschreven. Ik ben trots op je!!!!!! 🙂
Niemand weet HOE het moet, en die mensen van dat consultatiebureau die weten soms ook niet wat ze zeggen hoor. 🙂 Ik bedoel… ik at gewoon met de pot mee en volgens hun was dat niet oke… Trek je eigen plan, jullie zijn de ouders. X
Je doet t super! Skyler mag gelukkig zijn met zo’n lieve papa en mama! <3
wat goed om je ervaringen te lezen. denk dat je de goede keuze maakt door op je gevoel af te gaan…. en gekolfde bv is toch ook moedermelk!!
zo te zien heb je een heerlijk ventje!
hier inmiddels bijna 38 weken…hopelijk meld onze uk zich een dezer dagen ook!!! kan niet meer wachten!
Geniet ervan!!!
liefffff en o zo mooi geschreven!! x Volg gewoon je hart, wat kan er dan misgaan?!
Je doet het echt heel goed! Of jullie.. Volg je gevoel en kijk naar je kind.. De algemene ‘regels’ van het consternatiebureau mag je naast je neer leggen. Petje af hoor voor jullie!
Wat een mooi mannetje is het, zo schattig!
Komt allemaal goed! Ik begrijp de onzekerheid wel. Toen ik nog op een kinderdagverblijf werkte kwamen er ook regelmatig ouders die op het consultatiebureau te horen kregen dat ze zoveel verkeerd deden. Ze maken ouders eerder onzeker dan dat ze echt helpen, denk ik wel eens. Volg inderdaad gewoon je gevoel, ook wat betreft het slapen. Als je hem nu nog niet kan verwennen, prima toch?
Lieve meid, je doet dat super goed!! En samen slapen best normaal hoor, zou jij na 9 maanden heerlijk warm bij mama te hebben gelegen helemaal alleen willen zijn. Hier hebben beide jongens de eerste 4 a 6 maanden bij ons geslapen, en nu slapen ze perfect in hun eigen bedje.
En qua borstvoeding super dat skyler afgekolfd krijgen, doen wat voor jullie goed voelt.
Een draagdoek is daarom ook heerlijk voor een babytje wat wat onrustig is 🙂
Wat een mooi artikel. Je doet het goed! Je moet je er toch allemaal happy bij voelen. En dat gebeurd op jullie manier prima! Ga zo door…laat je niet van de wijs brengen door wat iedereen tegen je zegt.
Lieve Shirley,
Ik werk sinds een aantal maanden als verpleegkundige op een ander consultatiebureau in Amsterdam en als ik je blog zo lees denk ik alleen maar; SUPER! Je volgt je hart en je gevoel en dat zou ik als verpleegkundige alleen maar aanmoedigen. En ja, het kan inderdaad gevaarlijk zijn om je kindje in je bed te laten slapen, maar het feit dat hij zo vroeg geboren is pleit wel voor het feit dat hij jullie warmte nog nodig heeft. En zolang hij op een voedingskussen ligt, lijkt het mij redelijk veilig? Tot ongeveer 3 maanden kun je een baby eigenlijk niet ‘ verwennen’ zoals je al beschreef.. pas vanaf 3 maanden krijgen ze in de gaten hoe ze aandacht moeten krijgen en dan lukt het misschien niet meer om ze in hun eigen bedje te krijgen. En wat betreft je borstvoeding; je hebt gedaan wat je kon en hij krijgt tenminste iets! Wees trots op jezelf meid, volgens mij had hij niet een liefdevoller gezin terecht kunnen komen 🙂
Laat je niet onzeker maken door andere meningen! Ik heb het idee dat je goed nadenkt over wat je doet en waarom, en daarnaast zit het met jouw moederinstinct volgens mij hartstikke goed!
Wat heeeeeerlijk om dit te lezen. En die foto’s! 😀
Fijn dat alles zo goed gaat 🙂 Mening van een leek op dit gebied haha: volgens mij doen jullie het heel goed!
Weer top beschreven allemaal! Iedere nieuwe moeder zal zich in dit verhaal herkennen en zoals al veel gezegd: mommy knows best. Als anderen nu eens ophouden met goedbedoelde maar o zo irritante adviezen, zouden mama’s zich een stuk beter voelen! Dat gedoe over verwennen; in het groeiboekje staat dat dit bijna onmogelijk is tot 6 maanden.
Hier geen borstvoeding, maar vanaf dag 1 fles. Daar waren redenen voor. Je wilt niet weten hoe vaak ik (zelfs na 4,5 maand) commentaar aan moet horen. Adviezen, ‘ja maar’ en soms zelfs vuilbekkerij. En iedereen wilt weten waarom ik niet het beste met mijn kind voor heb? Zonder ook maar het verhaal te kennen, denken sommige mensen dat ze zomaar alles mogen zeggen. Ook hier lang bij ons geslapen. Was ook een kleintje (2650 gr na bijna 42 weken zwangerschap). Maar dat was puur omdat IK dat prettig vond en zij daardoor na een week al doorsliep. Na een maandje over naar het wiegje, na 4 maanden naar haar eigen kamertje. Ik ben absoluut niet tegen of voor iets. Ik ben voor eigen keus.
Voor jou is het nog veel erger, omdat je er openlijk over beschrijft. Maar dat is geen excuus om alles maar te hoeven pikken? Jouw kindje, jouw gezin en jouw leven. En ander heeft daar helemaal niks mee te maken. Absoluut niet nodig om je keuzes te ‘verdedigen’, als je het mij vraagt. Vooral doorgaan met dingen die goed werken.
And keep the pictures coming! Love it!
Als je voor het eerst mama wordt, weet je niéts. En tegelijkertijd ook een beetje alles. Bij mij is het borstvoeden dan toch gelukt, maar ik had het kolfapparaat mee naar huis, want dat ging vlot en ik voelde me daar prettig bij. En ik mijn kleine man had makkelijk last van krampjes en sliep eigenlijk alleen maar in op een arm. Op den duur sliep die ook bij ons in bed, en god, daar heb ik ook hopen commentaar op gehad. Op den duur verhuisde hij iets makkelijker naar het bedje ernaast, tot we elkaar gingen wakker houden. Maar dan nog steeds: inslapen lukte enkel op de arm, hoe vaak ik het ook probeerde. Als hij dan goed moe was, kon ik hem in zijn bedje leggen, maar anders niet. Ook héél veel mensen hebben het woord ‘verwennen’ laten vallen. Inmiddels had mijn instinct al zo vaak juist gezeten, dat ik het maar heb gelaten. Op de crèche sliep hij prima en thuis ook, maar dan op de arm. En toen opeens, van de ene dag op de andere wilde hij niet meer. Zelf doen. Sinds hij een maand of vijf is werkt het prima zoals ‘het hoort’. Hij was er klaar voor. Amen.
Dus hoe vaak ik ook mijn wenkbrauwen frons bij wat andere moeders doen of laten, ik denk er ook meteen weer achteraan: maar zij zijn de mama. Zeker in het begin is dat het antwoord op héél veel, zoniet alles.
Bij deze: jij bent de mama. Het komt helemaal goed.
wat een heerlijk oprecht en open stuk. Je moet altijd doen waar jij je goed bij voelt. De stress die er anders ontstaat voelt de kleine man anders net zo goed, dus dat is ook geen “goede” oplossing. Ik weet zeker dat je het super doet als moeder.
Mooi stukje. En een moederinstinct kan niet fout zijn, dus luister lekker naar wat voor jou goed voelt. Je kent je eigen kind toch het beste. Sterkte in deze opstartfase en probeer vooral te genieten van jullie mannetje.
Je moet altijd doen wat je zelf goed vindt! En volgens mij doe jij het hartstikke goed als ik het zo hoor:)
Shirley je bent een top moeder. Als moeder weet jij het beste wat je kind nodig heeft. Het jullie doen het super. Het cb zal nog wel vaker adviezen geven. En de ene keer is het een advies waar jullie echt iets mee kunnen en bij je kind past en de andere keer keer gewoon ja zeggen.
Gewoon proberen van elk moment te genieten. Van je jullie gezinnetje.
Heerlijk om te lezen, en jij bent echt de beste moeder 🙂
Och Shrily, je doet het toch perfect! Het is zo belangrijk dat je Skyler lekker dicht bij jou houdt, jij is idd vroeg geboren en moet nog wennen. Maar nog belangrijker, een goede veilige, hechte basis is zo belangrijk voor zijn toekomst. En dat creëer je enkel door het zo te doen als jij het doet, met liefde en toewijding en het advies van je kraamhulp. Zij heeft jullie tenslotte 40 uur kunnen observeren! Heel veel geluk samen!
Doe wat jij en je vriend goed vinden voelen! Last de rest kletsen.. You go girl!!! X
Jammer, dat de borstvoeding goed lukt maar knap dat je steeds aan het kolven bent. Ik zou verder ook doen wat mijn instinct zou zeggen, laat ze maar kletsen xx
Wat mooi om te lezen allemaal! Lijkt me heel lastig al die mensen die zeggen dat je iets moet.
Ten eerste je doet het prima!
Ik studeer zelf de verloskunde en het eerste wat wij leren is dat een pasgeborene buiten eten, slapen en een schone luier behoefte heeft aan huidcontact. Nog beter we noemen dat huidhonger. Je kind heeft de behoefte om bij je te zijn omdat hij die maanden juist dicht bij je was. Zoals je zelf al denkt je kind moet hieraan wennen. Je kan je kind niet verwennen omdat een pasgeborene dit nog niet kan bedenken. Het enige wat hij kan is huilen om aan te geven dat hij zich niet fijn voelt. Het bijzondere van moeder zijn is dat je kindje je echt nodig heeft en jij hem ook. Jullie allebei moeten wennen dat het veilige van een zwangerschap verandert is.
Dus ik denk dat je het niet beter kan doen! Je kindje huilt en jij als mama geeft waar hij behoeft aan heeft. Dus laat je niet gek maken, ik vind het jammer dat de consultatie je weer van de wijs brengt want moeder zijn is al moeilijk genoeg.
Heel herkenbaar verhaal met borstvoeding en niet willen slapen. Maar weet je, jij ben z’n mama en jouw gevoel is het belangrijkste. Als jij en je zoon happy en ontspannen zijn dan doet er verder niks toe. Lekker genieten van elkaar
Hi Shirley, als eerste nog van harte, ik reageer eigenlijk nooit maar lees alles 🙂 Je moet je niet te veel van het consultatie bureau (lees consternatiebureau) aantrekken. Ik heb zelf inmiddels 2 tieners en vooral bij de eerste sla je snel aan het twijfelen. Maar luister echt naar je instinct wat goed voelt voor jou en je vriend gewoon doen en niet naar alle goed bedoelde adviezen luisteren. Lekker genieten en echt je krijgt wel signalen als het niet goed gaat, geloof me. succes met de kleine, het is een kanjer om te zien.
Wauw Shir, wat een prachtige woorden. Ik ben er van overtuigd dat het moedergevoel de juiste is en je dus de juiste keuzes maakt. Helemaal dat je er bewust van bent dat je hem niet moet verwennen. Maar zo is het gewoon goed. Ik denk dat het voor elke newborn mama even wennen is. Zo zit hij in je mooie buik en vervolgens is hij er al. Zo onwerkelijk en die buik is opeens weg. Niet zo gek ook dat die kraamtranen dan komen. Als ik het allemaal zo lees vind ik dat je het super goed doet. Dit ventje heeft een super mama! En ook een geweldige papa. Geniet er van lieve Shirley!
zo fijn om dit te lezen! prachtig! en wat een mooi ventje!!
Genieten :)!
Prachtig geschreven! Ik heb er meerdere traantjes om gelaten. Het wnakelen als je opeens uit het ziekenhuis ontslagen wordt. Het ruzieen samen omdat je gevoel iets anders zegt dan dat ‘ze’ zeggen en het respect dat ik voor je heb om door te kolven. Geweldig! Mommy always knows best! Echt, je weet niks en tegelijkertijd weet je alles: zit het gewoon in je! Dus perfect hoe je het doet, is geen disclaimer voor nodig! Ga zo door chick!
Mooi stuk shir, en zo herkenbaar. Als moeder zijnde weet je echt wel waar je goed aan doet hoor. Laat je niet gek maken, jouw gevoel is juist !!
Hey mommy! Goed verhaal. Leest lekker weg. Hier pcies t zelfde met de voeding. Ik wou zo graag borstvoeding geven.. mja het werd echt een gevecht. Voeden duurde soms 2 uur. en dan had ze maar 4 druppels binnen. wat een gestress en wat een energie. Toen ze dr 1e kunstvoeding bij kreeg voelde dat zo goed. ze kwam in 1 dag 80 gram bij! daarvoor was ze alleen nog maar afgevallen. Nu is ze bijna 4 weken en drinkt elke 4 uur 160 ml. ze is nu een kilo bijgekomen vanaf dr geboortegewicht. ik hoop dat je hier iets aan hrbt. vertrouw sltijd op je eogen gevoel. laat je niets aanpraten door anderen. fijn weekend xxx
Het is ook allemaal snel gegaan. Zo ben je nog met van alles bezig, zo verlies je vruchtwater en zo is je knappe knul geboren. Dan is het allemaal onwerkelijk en moet je opzoek wat het beste werkt. En ik denk alleen maar dat dit ook alleen maar kan door het moeder gevoel. Ga zo door en dan komt het echt wel goed.
Ach, ik heb nooit borstvoeding gekregen en ik ben kerngezond (en was ook een gezond kindje). Fijn dat Skyler lekker bij jullie slaapt, dan ben jij ook meer uitgerust en dat lijkt me dan weer het beste voor le bebe. You rock!
Fijn om te horen dat je naar je gevoel luistert! Blijf gewoon doen waar jij en je vriend jullie je goed bij voelen hoor :). Je kunt je kindje echt niet verwennen. Komt vast allemaal goed :).
Wat een mooi verhaal! Het lijkt me echt niet makkelijk om voor de eerste keer mama te worden en ik kan me dan ook goed voorstellen dat je soms twijfelt over wat je moet doen. Ik zou – net als jou – doen waar ik me goed bij voel en wat mijn hart zegt. Daar kun je weinig verkeerd mee doen. Geniet van je prachtige zoontje!
Echt meid, ik ben nu bevallen van mijn derde kindje en wat een verademing: ik doe nu zoals IK het wil. Wat voor mij goed voelt. Ik Herken je gevoel, zeker bij je eerste kind, heel goed. Onthoud 1 ding: als je naar je moedergevoel luistert, zit je altijd goed!
Je doet het hartstikke goed, precies zoals het moet; luisteren naar je gevoel en naar je baby, beter kan niet!
Ik krijg er echt tranen van in mn ogen. Heel mooi stukje tekst en weet je, jij bent de mama. Iedereen in elk land en elk cultuur doet het anders en je kan echt niet zeggen dat de een beter is dan de ander. Je bent moeder, je wil het beste voor je kind en dat zal je kind krijgen ook. Klaar.
Geniet ervan meis, wij genieten mee!
You go shirley! Je bent een super mommy.
Ik blijf jullie volgen… Geniet samen, jullie zijn een prachtig gezin.
Alle goede gewenst!
Een van je verloskundigen,
Karlijn
Luister naar je gevoel, iedereen heeft een andere mening en zo kan je alleen maar gek worden. Jij bent Skyler zijn mama 🙂 Zo leuk! Hij is echt super cute 🙂 Geniet van je prachtige gezin!
Wat een ontzettend mooi en eerlijk stuk! Complimenten, lekker naar je gevoel luisteren en genieten! 🙂
Ohh, echt heel leuk om te lezen, deze updates! 🙂 Ik vind het ook bizar om te lezen hoe snel alles is gegaan, je hele zwangerschap is voorbij gevlogen en die supersnelle bevalling… en dan heb je opeens een baby. Gek hoor. 🙂 Wat is Skyler lief, zo klein!
Heel herkenbaar jou verhaal! Precies 3 jaar geleden werd mijn zoontje 3 weekjes te vroeg geboren. En liepen we tegen dezelfde dingen aan waar jullie nu “tegen aanlopen”.
Volg je gevoel…….jij bent zijn moeder! Wat anderen ook zeggen….volg je gevoel!
Ooooo en wat betreft die kraamtranen…ik ging tv kijken, kon om alles huilen. Nouja dan maar een boek lezen…allemaal tranen. Dan maar een tijdschrift…die tranen bleven stromen…snik snik!
Hele hectische tijd hoor wanneer je net je kindje hebt gekregen!
Geniet van je mooie zoon !
Wat een ontzettend lief mannetje! Die foto’s ook….*smelt*
En ja, luister naar je moeder gevoel. De een zegt dit, de ander dat. Tja….en wat is dan nu goed?