Gisteren stond er weer een bezoekje aan de kinderarts op de planning. Het was alweer twee weken geleden dat ik daar voor het eerst was en medicijnen mee kreeg tegen reflux, en na de belafspraak van vorige week werd het nu tijd voor een echt bezoekje. Ik krijg trouwens nog steeds regelmatig opmerkingen dat het erbij hoort. Dat baby’s nu eenmaal huilen en dat de gebroken nachten gewoon bij de eerste maanden van het moederschap horen. Hier word ik stiekem een beetje boos en verdrietig van. Want als het écht alleen maar een beetje huilen was, dan had ik natuurlijk niet bij een kinderarts gelopen. Skyler is hysterisch en terwijl dat de ene nacht binnen een kwartier is opgelost, zijn we ook weleens anderhalf uur in de weer met hem. En nee, dat is niet normaal. Het is dan ook pijnlijk om te lezen dat mensen vinden dat ik me aanstel en dat ik overdrijf. Zelfs de artsen staan (stonden?) voor een raadsel dus het is niet meer dan logisch dat ik me ook zorgen maak. Dat gezegd hebbende; terug naar de afspraak.
Twee weken geleden kreeg ik Omeprazol mee. De arts was er niet van overtuigd dat Skyler reflux had vanwege de onduidelijke klachten (hij is hysterisch en spuugt wat, maar lijkt weinig last te hebben van het opboeren wat normaal wel duidelijk een symptoom is), maar om het uit te kunnen sluiten óf te kunnen bevestigen moeten we dat testen. En dat werd dus gedaan met medicatie. Ik ging op een maandag naar de kinderarts en de apotheek en kreeg 14 pillen mee. Genoeg voor twee weken. De volgende afspraak werd echter verplaatst naar dinsdag en dat betekende dat ik een pil te kort kwam. De ultieme test.
Skyler had vorige week twee doorslaapnachten en daar waren wij natuurlijk dolgelukkig mee. Het was een bijzonder moment en we zagen dit absoluut als een nieuw en goed begin van goede nachten. Helaas is het bij deze twee nachten gebleven. MAAR -en ja, dat moet met hoofdletters- de hysterie bleef uit. De overige nachten waren rommelig, Skyler was huilerig en hangerig, vaak wakker en gewoon niet in zijn hum, maar de vreselijke huilbuien zijn niet voorgekomen. Hoe kwam dat? Werkten de medicijnen eindelijk na een week? De eerste week was hij namelijk nog aan het huilen. Of was het toch de grote lamp of de vollere fles? Maandagnacht was het zover en moesten we het testen; een nacht zonder medicijnen.
En wat gebeurde er? Skyler werd om 03:00 uur weer helemaal over zijn toeren wakker. Gillen, overstrekken, helemaal uit zijn doen. Ik ben weer veel met hem wezen wandelen en had hem na een half uur stil. Lamp aan? Check. Vollere fles? Check. Medicijnen? Nope. Met dit gegeven vertrok ik dinsdag naar het Slotervaart ziekenhuis voor de afspraak.
Eenmaal binnen vroeg ze me direct hoe het gegaan was. De week daarvoor spraken we elkaar via de telefoon en kon ik haar helaas nog geen verbetering melden. Dit was na een week medicijnen. Maar de twee nachten daarna waren de doorslaapavonden, dus vertelde ik haar over mijn bevindingen. Na een week waren de nachten goed, heeft Skyler twee keer doorgeslapen en bleven de andere dagen de hysterische huilbuien uit. Tot afgelopen nacht. De arts had dezelfde conclusie als ik; het moeten de medicijnen zijn die hun werk gaan doen. Ondanks dat Skyler niet de typische klachten heeft en dat de arts daar nog steeds een beetje verbaasd over is omdat reflux ook vaak overdag een rol speelt, moest ze toch de diagnose reflux gaan stellen. Ik kreeg een nieuw recept mee en moet Omeprazol weer zes weken gebruiken. Over zes weken moet ik dan weer terug om te kijken wat voor verbeteringen er zijn, of het eventueel mogelijk is om al af te bouwen of om te kijken, als dat het niet is, wat de volgende stappen gaan zijn.
Met een gerust hart vertrok ik naar huis. Nieuwe medicijnen dus nieuwe, goede nachten. Maar I was wrong… Gisteravond kreeg Skyler weer keurig zijn medicatie en gingen we naar bed. Na een uur strugglen omdat Skyler niet wilde slapen nam ik hem bij me, zodat we in ieder geval een goede nacht zouden hebben. Ik vind het niet erg om hem af en toe bij me te nemen en als dat ervoor zorgt dat we allemaal goed slapen; so be it. Maar helaas werd Skyler om 02:15 uur weer wakker. Helemaal over zijn toeren, weer hysterisch en niet stil te krijgen. Shit, wat nu?
Omdat de medicijnen de eerste week zijn werk niet hebben gedaan en Skyler echt een ‘bodempje’ nodig heeft voordat het aanslaat, ga ik er vanuit dat dat nu ook het geval is. Dat de medicatie weer even uit zijn doen is vanwege de nacht die wij hebben overgeslagen en dat het weer even tijd nodig heeft om te werken. Ik hoop het. Ik hoop het echt heel erg.
Van de arts kreeg ik als advies om een lekker warm flesje te maken als Skyler weer een hysterisch moment heeft. Het is al eerder gebleken dat dat helpt en dat hij daar weer rustig en slaperig van wordt. Vaak drinkt hij maar een klein beetje, maar dat is net genoeg om de rustige nacht weer in te gaan. Dat heb ik dus de afgelopen twee nachten ook gedaan. Eerst proberen te kalmeren maar als dat echt niet lukt, gaat er een flesje in. Dan spookt toch weer het woord ‘honger’ in mijn achterhoofd. Wil hij niet gewoon drinken? Maar nee, dat kan het gewoon echt niet zijn. Hij is soms een uur na zijn laatste fles over zijn toeren en zelfs toen hij nachtvoedingen had, was er geen touw aan vast te knopen. Ik denk dat het voor hem een troost is en dat het vertrouwd voelt om een lekker warm flesje melk te drinken. Nou, voor nu vind ik het allemaal best. We hopen natuurlijk van harte dat de nachtelijke hysterie uit blijft maar als dat niet zo is, maak ik met veel liefde de fles. Alles om maar weer een beetje te kunnen slapen.
Keep you posted! Again…
Ahhhw wat een ellende toch voor jullie. Ik hoop zo dat het de medicijnen zijn en dat hij weer een bodempje nodig heeft.. ik hoop zo voor jullie dat het over een paar dagen weer goed gaat shirley. Ik duim voor je. En wat betreft dat het erbij hoort, huilen hoort erbij maar de hysterie van Skyler niet.. dus je hebt goed gesproken. Liefs
Bah, vervelend dat mensen altijd een oordeel hebben. Ik hoop heel erg met je mee dat de medicijnen de oplossing zijn!
Ik heb je al eens verteld dat mijn Sam 14 maanden lang hysterisch huilde s,nachts. Alleen snachts. Achteraf bleek dit verborgen reflux te zijn maar ook ik gaf een flesje. Als je al van alles gedaan hebt en dat werkt…dan doe je in mijn ogen het juiste. Je doet waar jou mannetje op dat moment het beste op doet.
Vervelend hoor, jullie situatie. Dan wil je toch soms zo graag dat baby’s even kunnen praten en vertellen wat er aan de hand is. Veel succes en sterkte ermee!!
Ik ben over 6 weekjes uitgerekend van m’n tweede kindje (eerste zoon!), ik ben benieuwd hoe hij als baby zal zijn..
Hopen dat het nu elke nacht weer wat beter gaat.. Denk aan jullie x
Wat heftig allemaal meid 🙁 het zit echt niet mee 🙁 ik hoop zo dat de medicijnen beter het werk gaan doen en de rust voor langere duur mag blijven. Die onderste foto is zo onwijs lief van Skyler, knuffel voor jullie! <3
Pff, het blijft lastig dat je bij de geboorte niet ook een gebruiksaanwijzing uitperst hè 🙁
Gelukkig lijkt het erop dat je op de goede weg bent! Hopelijk helpen de medicijnen weer snel en mag je vaker genieten van die hele nachten slaap!
Oh wat lastig allemaal! Hopelijk slaat de medicatie weer aan!
Probeer toch maar zoveel,mogelijk te genieten. Echt lastig voor jullie 🙁 op de duur word je nog oververmoeid.
Wat een gedoe toch allemaal. Ik hoop met je mee dat de medicijnen hun werk weer gaan doen. Het klinkt heel logisch allemaal dus het gaat vast goed komen. Wel heel fijn dat nu nu in ieder geval een diagnose hebt en gericht bezig bent met de oplossing. Hopelijk slaapt Skyler snel weer lekker.
Ah arme jullie! Ik vind het zo sneu! Ik kan me echt niet voorstellen dat mensen nu nog zeggen dat het er bij hoort. Doe normaal!!! Zoiets hoort er echt niet bij! Echt hoor, jullie doen het super en ik hoop heel erg dat het allemaal zo snel mogelijk wat oplevert! Kan me voorstellen dat dit echt heel erg heftig is. Sterkte!
Ik hoop oprecht dat het werkt en dat jullie jullie nachten weer kunnen oppakken! Ik ga duimen!
pfoe wat naar voor jullie allemaal! hoop dat skyler snel lekker kan slapen ’s nachts
Och germ, echt heel sneu voor Skyler, en jullie natuurlijk. Hopelijk is het toch reflux en gaan de medicijnen weer werken! En ik kan soms zo boos worden om hoe mensen soms bepaalde dingen wegwuiven als zijnde ‘hoort erbij’. Jouw moederhart zegt dat er iets niet klopt dus dan klopt er iets niet, wie kent jouw kind beter dan jij? Plus de artsen blijven onderzoeken, doen ze ook niet zomaar! En dan snappen mensen niet waarom je soms niet eerlijk durft te zijn.. pffff!
Ah lieverd, het is ook niet niks zeg. En het is zo’n mooi ventje. Wat zou je op zo’n moment toch graag willen dat ze gewoon konden praten en vertellen wat ze dwars zat. Ik snap ook niet dat mensen zeggen dat het er allemaal maar bij hoort. Natuurlijk zijn er makkelijke slapers en minder makkelijke slapers, maar dit is in mijn ‘niet-moeder-zijnde’ ogen ook niet oke. Je doet het super Shir en hoe moeilijk het soms ook is, je bent een super moeder!
Arme meid! En Skyler (en papa natuurlijk). Zoals je ziet aan alle bovenstaande reacties hadden we allemaal gehoopt dat er einde was gekomen aan alle narigheid. Hopelijk heeft hij inderdaad dat ‘bodempje’ nodig zoals je beschrijft. En die mensen die zeggen dat dit er bij hoort, je zou ze toch wat! Neem ze alsjeblieft niet serieus en voel je gesteund door de mensen die wel met je mee leven en begrijpen dat je radeloos zoekt naar een oplossing. We duimen voor je.
Ook hier nog een keertje een hart onder de riem, je doet het hartstikke goed en volgt je gevoel. Zo naar allemaal, ik hoop ook echt dat het snel beter gaat!
He bah, wat naar om te lezen dat Skyler nog steeds veel huilt ’s nachts. Belachelijk dat er mensen zijn die zeggen dat je je aanstelt en dat alle baby’s huilen: als mama voel je echt wel het verschil tussen gewoon huilen en hysterisch zijn. Blijf vertrouwen op je gevoel, dan komen jullie er wel.