10 maanden

Gisteravond gaf ik Skyler de fles en viel hij heerlijk tegen me aan in slaap. Ik droeg toevallig hetzelfde slaapshirt als na mijn bevalling, dat ik aantrok toen ik Skyler in de couveuse ging ontmoeten en we samen een momentje hadden. Ook toen lag hij heerlijk vredig bij me te slapen en was er even niets anders dan moeder en kind. Dat moment is precies tien maanden geleden. Tien maanden geleden zette ik heel onverwachts een maand te vroeg een baby ter wereld en ik had nooit voor mogelijk gehouden hoe dat een leven zou kunnen veranderen. Hoe me dat als persoon zou veranderen. Ik ben een moeder in hart en nieren en iedere dag wordt me dat steeds een beetje duidelijker. De maand achterstand heeft Skyler trouwens ruimschoots ingehaald en daar is werkelijk niets meer van te merken. Hij ontwikkelt zich gewoon als een baby van tien maanden, groeit als een baby van tien maanden en gedraagt zich als een baby van tien maanden. Het gaat allemaal ontzettend snel en enerzijds vind ik het jammer dat ik geen baby meer heb die in maat 50 past en die de hele dag bij me op schoot slaapt; anderzijds is het heerlijk om nu een kereltje in de rondte te zien kruipen, dat al mijn energie opslokt en steeds meer een persoonlijkheid wordt.

Want eerlijk is eerlijk: het babyzijnde gaat er nu toch wel echt af. Over twee maanden vieren we een eerste verjaardag en steeds weer vraag ik mezelf af waar die tijd is gebleven. Zo cliche om te zeggen maar het gaat allemaal veel te hard. Maar wel leuk hard! Er is leven in huis en het is fantastisch om de ontwikkelingen van je eigen kindje te kunnen zien. Je hebt meer interactie en kunt veel meer ondernemen. Lag hij eerst nog veelal slapend in de wagen; nu zit Skyler rechtop, neemt hij de wereld in zich op en vertelt hij hele verhalen. Hij praat honderduit, heeft duidelijke interesses en probeert alles en iedereen uit.

Lopen kan hij nog niet, maar voor de rest gaat hij toch wel erg snel. Skyler kruipt als een malle het hele huis door, trekt zich aan alles en iedereen op, zet stapjes langs de bank en tafel en wil lopen als je zijn beide handjes vasthoudt. Ik ben heel benieuwd hoe lang het nog gaat duren voordat hij zelfstandig door het huis heen stapt. Voor de rest kan hij zichzelf nu een stuk beter vermaken en speelt hij vaak met zijn speelgoed op het speelkleed. Alhoewel de spullen in huis een stuk interessanter zijn. Geef hem een maatbeker of gieter en zijn wereld is compleet en al zijn blokken, speelgoed met geluid en knuffels kunnen hem gestolen worden.

We hebben een onrustige periode achter de rug. Binnen no time had Skyler zes tanden in zijn mond zitten en dat zorgde voor veel huilbuien, wat koorts, veel kwijl, een doosje zetpillen en gehang bij mama. Gelukkig lijkt het voor nu even bij die zes tanden te blijven. Kan zijn mond weer even tot rust komen. Arm ventje. Het geeft Skyler wel direct een echt dreumeskoppie. De vier boventanden zie je nog niet echt goed, op de grote hoektand na, maar de twee onderste tandjes komen altijd tevoorschijn als Skyler je een grote glimlach toewerpt. Super schattig en in combinatie met de kuiltjes in zijn wangen die hij nog steeds heeft, doet me dat heel erg smelten.

De onrustige periode heeft hoogstwaarschijnlijk ook met de sprong rond de negen maanden te maken, die door iedereen als hels wordt bestempeld. Nu weten we allemaal dat een sprong voor meer onrust kan zorgen en in combinatie met tanden is dat helemaal geen pretje, maar het is leuk om te zien wat een kindje na zo’n sprongetje allemaal kan en doet. Het stappen langs de tafel is een feit, van de week probeerde hij opeens te zwaaien en hij roept steeds vaker ‘mamam’. Ik keur hem helemaal goed en ben zo trots als een pauw.

Helaas heeft deze sprong ook weer roet in het eten gegooid qua slapeloze nachten. Natuurlijk is Skyler altijd al erg onrustig geweest ’s nachts en hoef (en wil…) ik daar niet meer al teveel woorden aan vuil maken, maar van twee a drie keer wakker naar zes a zeven keer wakker per nacht is geen pretje. Gelukkig maakt Skyler dat overdag helemaal goed en heeft hij een goed ritme te pakken. ’s Ochtends is hij vaak rond dezelfde tijd wakker en overdag heeft hij nog twee slaapjes die redelijk vaak op hetzelfde tijdstip plaatsvinden. Ook aan het eten went hij en omdat alles op vaste tijden gebeurt, weet Skyler precies waar hij aan toe is. Het kan allemaal wat strakker maar dat gaat zeker gebeuren zodra Skyler ook nog eens naar het kinderdagverblijf gaat. Nu zijn we nog best vaak op pad waardoor zijn ritme af en toe wat te wensen overlaat. Maar ten opzichte van een paar maanden geleden zien we dat hij met grote sprongen vooruit gaat. Ik ben trots op Skyler en vind het fantastisch om te zien hoe hij overdag is. Ontzettend lief, sociaal, totaal (nog?) niet eenkennig, kan zichzelf echt heel erg goed vermaken sinds een paar weken en is gewoon lekker actief.

Qua eten zijn we nog wel heel erg zoekende. Skyler is nog niet zo dol op belegd brood en geeft meer de voorkeuren aan droge zachte bolletjes en korsten. Bovendien houdt hij erg vast aan zijn flesje melk waar hij de rust in vindt die hij soms echt goed kan gebruiken. Wel gaat zijn pap en fruit er goed in en is hij dól op vers geprakte banaantjes. Ook de gewone fruithapjes en Nijntje-koekjes zijn favoriet. Het avondeten gaat met ups en downs. Geef hem een potje met een totaal glad gepureerde maaltijd en hij eet het allemaal op, maar zodra er stukjes in zitten protesteert hij hevig en begint hij ons in de maling te nemen door te kokhalsen en daarna hard te lachen. Tsjah, het is af en toe een grote clown in huis.

Zoals je kunt lezen gaat het allemaal fantastisch. In tien maanden tijd hebben we het hier, op de nachten na, allemaal goed op de rit en functioneert en ontwikkelt Skyler zich enorm goed. Volgende maand moeten we weer naar het consultatiebureau en ik ben benieuwd wat ze daar allemaal te vertellen hebben en hoe groot Skyler nu precies is. Maar voordat het zover is gaan we eerst nog lekker even een weekendje naar Brussel en een paar dagen naar Portugal. En heel erg genieten van de tijd dat Skyler nog net geen één is. Want als dát eenmaal gebeurt, dan wil ik helemaal niet weten waar die tijd blijft…