Het is de eerste week van augustus en dat betekent dat het weer Wereld Borstvoeding Week is. Een mooi iets om bij stil te staan want ondanks dat het hier thuis helaas niet gelukt is om Skyler zelf te voeden, blijft het voor mij wel iets heel speciaals. Vorige week had ik een event waar borstvoeding ter sprake kwam en ondanks dat ik gewoon blij ben met de keuze om over te stappen op flesvoeding, keek ik toch ook wel vol bewondering naar de vrouwen daar die een jaar of zelfs bijna twee jaar aan het voeden zijn. Ik kreeg de vraag of ik het bij een eventueel volgende kindje weer zou proberen om borstvoeding te geven of dat ik gelijk begin met flesvoeding. Daar moest ik best even over nadenken.
Direct na de geboorte werd Skyler bij me aangelegd en toen hij eenmaal in de couveuse lag, werd het gigantische borstkolfapparaat mijn kamer in gereden. Tijd om te kolven. Op dat moment kwam er niet één drupje melk uit en stiekem vond ik dat al helemaal niet leuk. Dat hoorde toch allemaal vanzelf te gaan? Niet dus. Het heeft heel wat voeten in de aarde om borstvoeding te geven. Het gaat bij sommige mensen van een leien dakje, maar er zijn ook zeker veel gevallen waarbij het iedere dag weer vechten is. Vooral als je kindje wat eerder geboren wordt kan het wat lastig op gang komen.
Dat vechten zetten we thuis door. Het kolfapparaat ging mee naar huis en ik vulde mijn dagen met Skyler aanleggen en kolven. Het aanleggen had helaas helemaal geen effect. Skyler wilde er niks van weten. Met het kolven ging het iets beter. Ik was zo trots als een pauw toen de eerste druppeltjes melk in het flesje vielen. Maar hoe vaak ik ook kolfde, het werd nooit meer dan 20ml. De eerste week kon ik Skyler een eigen flesje melk aanbieden maar al gauw had ik tekort en moesten we aanvullen met kunstvoeding.
Het aanhappen lukte Skyler nog steeds niet. Skyler raakte gefrustreerd en huilde van de honger en daardoor schoot ik ook weer in de stress. Dat komt natuurlijk niet ten goede voor de borstvoeding. Ik wijt het slechte aanhappen nog steeds aan het feit dat mijn tepels heel erg open lagen van het eczeem. Vochtplekken die gewoon niet heel aantrekkelijk ruiken voor zo’n baby’tje. Het werd erger en erger, Skyler weigerde steeds meer en mijn melkproductie was nog steeds niet om over naar huis te schrijven. Op een gegeven moment vroeg mijn kraamhulp of dit wel was wat ik wilde. En nee, ik werd er doodongelukkig van. Zoveel frustraties bij ons allebei. Ik hakte de knoop door; niet meer kolven, niet meer aanleggen en Skyler voeden met kunstvoeding. Hij heeft wat eerste moedermelk op en ik was blij dat ik hem dat kon geven, maar ik was ook enorm opgelucht toen ik de keuze had gemaakt om te stoppen. Skyler was rustiger en dronk zijn flesje en daardoor viel er ook een zware last van mijn schouder. Hij gelukkig, ik gelukkig. Dan maar geen borstvoeding.
Begrijp me niet verkeerd; ik vind borstvoeding een van de mooiste dingen die er is en ik had het graag willen geven. Het is tenslotte toch wel een betere keuze voor je kindje. Maar het moet niet ten koste van alles gaan. De keuze voelde op dat moment goed en tot op de dag van vandaag heb ik daar geen spijt van. Maar toen kwam de vraag; ga je het bij een volgend kindje weer proberen? En daar wist ik gewoon het antwoord niet op.
Door de eerste twee weken van het moederschap heb ik er misschien wat negatieve gevoelens over gekregen. Ik wil namelijk niet weer zo beginnen met onrust en vreselijke pijn vanwege m’n eczeem. Ik wil een rustig kindje en zelf ook een rustige start. Maar oh, wat lijkt het me mooi om het toch eens mee te maken. Toen Skyler in de eerste twee weken wél die ene keer aanhapte en een slokje borstvoeding binnen kreeg, was ik intens gelukkig en belde ik gelijk met een vriendin om het te melden en advies te vragen omdat ze zelf ervaring had. Helaas was het ons op dat moment toch niet helemaal gegund en bleef het bij die ene keer. Ik denk dat de tijd het ons gaat leren hoe het een eventuele volgende keer gaat zijn. Ik zal mijn twijfels delen met een verloskundige en op dat moment beslissen wat juist voelt. Misschien wel een lactatiedeskundige inschakelen. Want dat het een eerste keer niet is gelukt betekent natuurlijk niet dat het een volgende keer weer zo gaat zijn. Het mooie van borstvoeding werd alleen helaas naar de achtergrond geschoven vanwege de druk. En die druk mag nooit het plezier bederven van het moederschap, vind ik. Wat hier wel een beetje het geval was. Skyler deed het goed op flesvoeding en nog steeds sta ik achter mijn keuze van dat moment. De tijd zal het ons leren hoe dat bij een volgend kindje gaat zijn. Dat ik borstvoeding iets heel moois vind, staat buiten kijf. En deze week is het extra speciaal om daar even bij stil te staan. Ook als het jou wél gelukt is. Het voelt namelijk al snel als vanzelfsprekend. En dat is het natuurlijk alles behalve…
Vertel eens; hoe is jouw ervaring met borstvoeding?
Ik geef nu 10 weken borstvoeding en gelukkig gaat het heel goed. Ook hier een kindje wat te vroeg geboren was dus moest ik ook aan de slag met kolven. Mijn geluk is geweest dat Melle gelijk goed uit de borst dronk en bleef drinken en dat mijn productie goed op gang kwam. Ik vind het zo mooi dat als hij dorst heeft en smakgeluidjes maakt, daarna vol smaak aan de borst kan drinken. Zo bijzonder om hem dan tevreden te horen klokken. Ik heb in de eerste weken veel moeten investeren maar ik hoop dat ik in ieder geval tot 6 maanden kan voeden, daarna zien we wel..
Ik hoop dat jij dat mooie gevoel ook ooit mee mag maken Shirley! (Als je er dan voor kiest om borstvoeding te gaan geven natuurlijk!) toch weer ik zeker dat een blije mama het allerbelangrijkste is, of dat nu met een fles of borstvoeding is.
Ik vind borstvoeding geven een prachtig gedachte, helaas is het bij niet gelukt door een operatie die ik heb gehad. Als het lukt en je kan het gewoon geven zal ik het ook zeker toejuichen, lukt het niet door een reden moet je daar ook vrede mee hebben. Mijn dochtertje is dol op de melkpoeder van Kruitvat en nog nooit ziek geweest;)
Ik heb 16 weken borstvoeding gegeven en dat is me heel goed bevallen. Ik heb nooit gekolfd, dat vond ik namelijk niet prettig. Toen het einde van het verlof naderde ben ik dus gaan afbouwen. Met tranen in mijn ogen heb ik de laatste borstvoeding gegeven, ik vond het op de een of andere manier zielig terwijl dat natuurlijk nergens op slaat! Misschien vond ik het gewoon zielig voor mezelf, de intieme momentjes samen waren me ontzettend dierbaar! Als het me weer gegund is dan geef ik een volgende keer weer borstvoeding!
De eerste week ging de borstvoeding prachtig: B. dronk goed en zat binnen no-time weer op zijn geboortegewicht. Daarna ging het langzaamaan steeds minder. Ik kreeg spruw, de kleine wilde niet goed aanhappen, hij sliep al door ’s nachts en was voor de nachtvoeding amper wakker te krijgen… Na twee maanden (waarvan de laatste twee weken een soort blur van borstvoeding en kolven waren), heb ik de handdoek in de ring gegooid. Wat hielp was dat B. ontzettend goed en makkelijk uit de fles dronk. Bij een volgende zou ik zeker weer borstvoeding proberen, maar ik kan niet ontkennen dat ik flesvoeding ook wel heel makkelijk vond.
Borstvoeding is echt pas leuk vanaf een maand of twee. Vind ik. Daarvoor is het keihard werken en afzien.
+1 en soms duurt dat zelfs nog wel langer 😉
Wat balen dat het aanhappen niet lukte, ik geef nu ruim 5 maanden volledig borstvoeding en op de dagen dat ik werk dan kolf ik. Als een baby drinkt voelt het als zachte kneepjes in je borst terwijl het kolfapparaat echt aan je tepel rukt als een vacuuumpomp. Ook komt er bij mij na 10-15 minuten met het kolfapparaat niets meer uit en bij mijn baby gaat het altijd door. Je maakt gewoon tijdens het voeden van je kindje veel meer hormonen aan. Als ik jou was zou ik zeggen: kijken of je baby aanhapt en alleen door je kindje zelf de productie laten opvoeren, want kolven is niet geschikt voor jouw tere huid en lijkt je productie ook niet ten goede te komen.
Maar uiteindelijk weet je vaak op het moment wel wat het beste voor jou en je kindje is!
Ik geef nu bijna 8 maanden borstvoeding en ben nu aan het afbouwen ivm mijn werk (kolf 4 werkdagen). Ik heb al sinds ik baby ben eczeem en wilde om het risico hierop te verminderen minstens 6 maanden borstvoeding geven. Ook ik heb eczeem bij mijn tepels gehad en was ook erg bang dat mijn huid te gevoelig was om borstvoeding te geven.
Daarom heb ik een borstvoedingscursus gedaan (om goed aan te leggen) en een lactatiekundige ingeschakeld. Gelukkig is de kleine een ‘natuurtalent’ met drinken en heb ik met goed vet houden en zorgvuldig aanleggen tot nu toe maar 1 kloofje gehad. Ik ben wel tegen een hoop barrières aangelopen wat betreft medicatie en borstvoeding, ik werd niet serieus genomen en heb bijna moeten stoppen omdat mijn eczeem in mijn gezicht te erg werd en ik geen goede medicatie kreeg van artsen. Ook hier heb ik veel gehad aan mijn lactatiekundige.
Ik hoop je hiermee een hart onder de riem te steken want het kan ook heel goed gaan, zelfs met onze gevoelige huidjes!
Ik vond het heel mooi en fijn om borstvoeding te geven. Ik had van tevoren niet gedacht dat ik er zelfs wat “moeite” mee zou hebben om er weer mee te stoppen. Fijn en bijzonder als het kan, maar ook heel begrijpelijk als je het bij een eventueel tweede kindje niet wil proberen. Ik kan me voorstellen dat je dat veel meer rust geeft.
Mijn zoontje is geboren met een keizersnede en na de bevalling was ik zo sloom als wat. Alles ging langs me heen, kreeg ik in mijn ogen geen goede begeleiding vanuit het ziekenhuis, mijn zoontje bleef maar afvallen en hij plaste nauwelijks. Dat resulteerde dat ik zo onzeker al wat was en toen besloot over te stappen op kunstvoeding. Toen ik thuis kwam (4 dagen later) vroeg de kraamhulp of dat ik zeker wist dat ik het toch niet wilde proberen. Ik legde toen mijn onzekerheid uit en zij, en ook nog een andere kraamhulp, legde me uit dat mijn zoontje zo veel afviel omdat ik tijdens de bevalling vocht toegediend heb gekregen en hij dat dus ook binnen had gekregen.
Toen hebben we het de eerste nacht zo gedaan dat ik deed kolven, mijn vriend ons zoontje de fles gaf en daarna ik live bv gaf. Was een ontzettend intensieve nacht, maar toen ik zag dat alles goed ging ben ik vrij snel volledig naar live bv over gestapt en nu geef ik al bijna een jaar borstvoeding!
Vaak zie je dat bij een tweede kindje het beter lukt omdat er meer vertrouwen in eigen kunnen is. Ook al ben je wel bang voor afvallen, je hebt ervaren dat kindjes wel iets kunnen hebben. En dat je niet faalt als het niet lukt.
Lactatiekundige raad ik iedereen telkens aan. Heeft ons goed geholpen. Zonder haar was ik eerder gestopt. (Ik zit nu wel met het probleem, hoe afbouwen, waar op overstappen, moeten we überhaupt op iets overstappen dadelijk).
Bij mij moest de borstvoeding de eerste dagen ook op gang komen. Met de bevalling veel bloed verloren dus 2 zakken bloed toegediend gekregen. Hierdoor niet meteen kunnen aanleggen en ook de eerste gehele dag niet in staat (slap) om zelf te kunnen voeden. Wel geprobeerd maar uiteindelijk heeft de verpleegster hem bijvoeding gegeven.
Na 2 dagen mochten we naar huis met een kolf (was in het ziekenhuis inmiddels ook begonnen met kolven om de borstvoeding met een spuitje aan mijn zoontje te geven). Gelukkig kreeg ik thuis de juiste begeleiding en konden we de bijvoeding na 2 dagen stoppen, dronk mijn zoontje volledig bij mij en hoefden we niet meer te kolven.
Ik ben de kraamhulp dus erg dankbaar dat ze mij daarin zo goed ondersteund hebben want in het ziekenhuis moest ik het zelf maar een beetje uitzoeken.
Nu geef ik inmiddels 4 maanden volledige borstvoeding met ups en downs, het is heel mooi als je het kan geven maar ik vind dat het je wel onzeker kan maken. Niet eens of hij goed groeit, want dat doet hij prima. Maar meer met de hoeveelheid melk die je hebt (hoeveel moet hij nu hebben, heb ik wel genoeg?). Dat is met flesvoeding een stuk makkelijker.