Als ik mezelf als ouder zou moeten omschrijven, zou ik mezelf vooral ‘makkelijk’ noemen. Er zijn duidelijke grenzen hier in huis, maar daar tussen is een hoop mogelijk. Skyler ontdekt veel zelf en mag ook wel veel. Verwend? Misschien een klein beetje. Ik vind het vooral belangrijk dat Skyler zichzelf kan zijn, zich in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier kan ontwikkelen en niet continu op dingen gewezen wordt. Een beetje zoals mijn eigen opvoeding was. Skyler is nog jong en ik merk dat hij behoefte heeft aan regelmaat en bepaalde regels, maar voor de rest is het een kwestie van uitproberen en ontdekken. En zo resulteert dat ook weleens in dingen waar anderen het niet helemaal mee eens zijn. Neem nu filmpjes kijken op de iPad. Ik heb Skyler regelmatig afgeleid met Woezel en Pip en Micky Mouse, al toen hij vrij klein was. Grotendeels vanwege het feit dat ik thuis werk en soms ook even iets moet regelen terwijl Skyler de boel op stelten zet. Of gewoon omdat ik wat tijd voor mezelf wil en dit een makkelijke manier is om hem bezig te houden. Ik voel me er goed bij en Skyler vindt het fantastisch. Een win win situatie, als je het mij vraagt. Tegenwoordig blijft het een dingetje, dat mediagebruik van al die jonge kindjes. Enerzijds omdat het soms gevaarlijk kan zijn, anderzijds omdat ze anders aan het beeldscherm gekluisterd zitten en nooit meer in een speeltuin komen voor wat lichamelijke beweging. Zo weet Skyler precies op welk knopje hij moet drukken van de iPhone om het schermpje aan te laten schieten, Facetimet hij weleens met opa en oma en rent hij naar de computer als ik hem vraag of hij Woezel en Pip wilt kijken. Maar hij rent nog steeds nét wat sneller naar de deur als ik zeg dat we buiten gaan spelen.
In mijn tijd was dit absoluut nog niet het geval. Het online gebeuren dan. Ik zat vroeger ook regelmatig voor de televisie voor een tekenfilm en kan me de momenten nog goed herinneren dat ik voor schooltijd naar Dommel mocht kijken. Mijn eerste telefoon had ik echter pas toen ik twaalf was, terwijl je nu al vaak heel jonge kindjes met een apparaat aan hun oor ziet lopen. Ik heb nooit het gevoel gehad dat het kijken van televisie en op latere leeftijd het internet slecht voor mij was en dat ik beter naar buiten had kunnen gaan. Dat deed ik namelijk óók. En dat gevoel heb ik ook niet als ik Skyler met de iPad op de bank parkeer. Zolang het afgewisseld wordt met buiten spelen, een boekje lezen en knutselen, is er in mijn ogen niks mis met een beetje mediagebruik. En daar is het Nederlands Jeugdinstituut (NJi) het met me eens.
Gisteren ontving ik de krant en las ik de grote kop ‘Laat kind gerust op een scherm’. Het wekte direct mijn interesse, aangezien ik me er zelf dus ook regelmatig aan schuldig maak. Het NJi zegt dat we het schuldgevoel los moeten laten en media niet alleen als slecht moeten bestempelen. Er valt namelijk ook heel veel te leren. Zo weet Skyler dankzij Woezel en Pip best wat dingen aan te wijzen, weet hij op verbazingwekkende reden dat een filmpje 1 minuut voor tijd bijna is afgelopen en speelt hij een online spelletje van Fisher Price waarmee hij nu heel precies kleine balletjes kan aanwijzen. Maar niet dat dit dagelijks úren gebeurt. Met Woezel en Pip leid ik Skyler af als ik met het eten bezig ben en ik hem anders aan mijn been heb hangen, en het spelletje is er eentje dat slechts een paar keer per maand geopend wordt. De rest van de tijd zijn we in de weer met auto’s, boekjes, uitjes en tekenen. Want zoals NJi ook zo mooi zegt: ‘wanneer de drukte teveel wordt is het gewoon heel makkelijk om de kinderen een uurtje voor Netflix te parkeren. Als ze daarna maar gewoon een boek lezen, of een balletje trappen.’ Zoals alles is het een kwestie van balans. En zolang je je kind niet 4 uur per dag laat gamen of naar een tekenfilm laat staren, is er in mijn ogen niks aan de hand.
In het artikel vertelt NJi over hun adviesrapport, dat als het goed is vandaag wordt gepubliceerd. Ze vertellen daar ook in dat we vooral interesse moeten blijven houden in wat ons kind uitspookt. En daarnaast is het een kwestie van vertrouwen en moeten we ze ook de vrijheid gunnen. Want gamen betekent niet alleen maar schieten en moorden, maar ook leerzame spelletjes die momenteel in omloop zijn. En googlen kan net zo goed betekenen dat ze iets opzoeken over iets wat ze net geleerd hebben op school, in plaats van zoeken op chatsites waar ze in aanraking komen met vieze mannen met verkeerde bedoelingen. Iemand anders omschrijft het als leren fietsen: niemand gaat direct voor het eerst alleen naar school fietsen, de eerste minuut zonder zijwielen. Help, ontdek samen, geef het goede voorbeeld en doe het samen. Om je kind vervolgens steeds wat meer los te laten, het vertrouwen te geven en er zelf vertrouwen in te krijgen. Maar ook om hen te leren om af te wisselen. Ik vind dat een heel mooi iets.
De iPad is hier zeker een handig hulpmiddel, evenals de televisie en heel soms de telefoon. Voor afleiding en voor een half uurtje plezier. Om vervolgens Skylers schoenen aan te trekken en te gaan rennen buiten. Waar hij misschien toch wel het meest gelukkig van wordt. En zolang dat nog goed zit, is er niks aan de hand. Balans, mensen. Balans.
Hoe zit het met het mediagebruik van jullie (jonge) kindje? Zijn jullie tegen televisie kijken en spelletjes spelen of zien jullie de waarde er soms wel van in?
Ik ben het helemaal eens met jou! Ik word wel eens een beetje moe van mensen die zeggen “ja maar vroeger…” Dan denk ik: ja maar vroeger hádden we dit niet dus kón het ook niet. En ik ken ook alle Disneyfilms, Dommel en BoesBoes van voor naar achter en ik ben daar (denk ik) ook niet slechter van geworden. De keren dat ik mijn baby bewust voor de tv/laptop heb gezet hier is nog op 2 handen te tellen maar ik weet zeker, dat als hij ouder wordt, dit ook wel meer gaat worden. Ach, als ze dan op school gaan werken met de iPad weten ze tenminste hoe dat werkt haha.
Sam is gruwelijk druk en ondernemend. Echt een buitenkind dat heel verdrietig is ala het regent. Ik gebruik de tablet vaak even als rustpuntje. Hij blijft anders maar door stuiteren. Hoe moeier hij is des te drukker hij wordt. Wanneer hij hysterisch vijftig rondjes om de tuintafel besluit te rennen, zet ik een filmpje op en parkeer ik hem even op de bank. Niets mis mee denk ik. Voor ons werkt het in ieder geval.
Ja eens! Soms moet ik gewoon even wat doen, of word ik gek van het geren en gestuiter in huis en geef ik de jongens de ipad. Natuurlijk niet de hele dag, maar verder vind ik het ideaal!
Ik ben het ook eens met jouw standpunt, zeker het uurtje voor het eten is het een life saver. Dat is anders altijd het moment dat er dingen mis gaan haha. Wat ik ook heel leuk vind, juist met mijn oudere kinderen, is samen gamen. Minecraft, Mario, plants vs zombies; we spelen het allemaal samen en dat is hartstikke gezellig 🙂
De iPad is hier thuis ook onmisbaar hoor! Vermakelijk, leerzaam maar ook ontzettend handig. We stimuleren onze dochter ook gewoon om lekker buiten te spelen en andere dingen te doen. Dat vind ze ook super leuk dus een combi van beide werkt hier thuis super. 🙂
Als er mensen zijn die zeggen dat ze hun kids nooit eens een half uurtje voor de tv zetten om zelf even wat te kunnen doen als koken of opruimen, dan liegen ze zeker!!
Mijn kleine ventje (1.5 jaar) speelt enorm vaak buiten, maar zeker kijkt hij eens per dag een uurtje tv. Ik vind het zelfs erg leerzaam, Dora, umizoomi, etc. ze leren er veel van! Op de Ipad hebben we een spelletje met dieren als je erop klikt zie je een foto van het betreffende dier en hoor je het geluid, binnen no-time kent hij nu een stuk of 12 dierengeluiden, hoezo slecht?! natuurlijk is het vaak DIE DIE DIE (wijzend naar de Ipad), maar dit doen we alleen s avonds na het eten. Ligt natuurlijk helemaal aan jezelf wat je hiermee doet.
Hier iemand wiens kind (ongeveer zelfde leeftijd als jouw zoontke) niét (en nog nooit) voor de ipod/laptop/tv zit. Wij zelf ook niet veel, behalve als ze ’s avonds slaapt. En ook hier worden dieren enorm veel nagedaan en benoemd. Dit door middel van boekjes, de kinderboerderij, dieren op straat, etc etc. Dus nee, ik vind media niet perse leerzamer dan de “analoge wereld”. En daarbij lieg ik hier echt niet over (waarom zou ik?).
Mijn dochter is begin vorige maand 1 geworden en ook wij laten haar weleens Bumba/Dora/Teletubbies kijken. Ze is een erg ondernemend kindje en dan is het ook weleens lekker als je als mama even de handen vrij hebt. Ook zij houdt van buiten spelen en als het weer het toelaat zijn we daar ook vaak te vinden, maar af en toe een paar minuutjes op de Ipad daar zie ik niks kwaads in. En ik vind ook dat het wel leerzaam is!
Over dat gamen ben ik het eens. Mijn dochters mogen alleen in het weekend op de Wii en dan kiezen ze vaak spelletjes die je samen moet spelen. Het bevordert de team spirit. En ze maken minder ruzie dan dat ze samen met de Barbies spelen.
Nou, ik sluit me volledig bij jou aan. Niet te moeilijk over doen en ook het positieve ervan inzien. Eén van onze dochters heeft een ontzettend ochtendhumeur, die parkeren we dus ’s ochtends direct voor de tv. Als ze is bijgetrokken en wat heeft gegeten komt ze vanzelf weer gezellig bij ons. Peuterbuien tijdens het eten? Dan grijpen we ook weleens naar onze telefoon voor een filmpje. Zonder daar veel woorden aan vuil te maken. Het is geen gewoonte en we kunnen ook zonder. Maar, het houdt het nét even wat leuker. Ze spelen ook weleens een spelletje op de Ipad, als ze daarom vragen. Tot nu toe duurt dat echter hooguit een half uurtje. Doordat we er redelijk makkelijk in zijn is het (denk ik) niet zo’n groot ding. Soms kijken ze er dagen niet naar om en blijven zowel de tv (op de ochtend na dus) en de Ipad gewoon uit.
Helemaal met je eens! Het eerste jaar heeft Lana weinig apparaten gezien maar nu ze wat groter wordt vind ik het een hele leuke manier van entertainment, naast gewoon het spelen met speelgoed, buitenspelen enzovoorts. Het hoort ook gewoon bij het tijdperk waarin we leven
Eon heeft weinig mediagebruik tot nu toe. Heel af en toe speel ik een spelletje (fisherprice) met hem op de iPad maar hij vindt er niet zoveel aan. Ook tekenfilmpjes genieten niet lang zijn interesse. Mee het nieuws kijken en masterchef echter wel (??? raar kind).
Gelukkig weet Eon zichzelf tot nu toe goed te vermaken met zijn speelgoed in de box of met zijn voeten. En met naar de vogels en auto’s kijken. Maar ik ben niet tegen een beetje iPad, of tekenfilms. Maar wel met mate.
Shirley, wellicht een idee om een artikel te wijden aan welke programma’s, apps e.d. Je goed kan gebruiken voor de kind, met aandacht voor o.a. Leeftijden, leerzaamheid en andere onderwerpen?
Ik ben het namelijk zeker met je eens, maar voor mijn gevoel is er veel meer (en misschien leuker, leerzamer e.d?) dan dat ik eigenlijk weet. Ik gooi maar een balletje op 😉
Ik vind dat je helemaal gelijk hebt…het kan best zo lang de spelletjes en tv programma’s verantwoord zijn en worden afgewisseld met lekker spelen…waarom niet!
Ik heb er hier nooit zo’n probleem van gemaakt. Het is de tijd waar ze in opgroeien. Guusje kwam pas geleden uit school: “Mama, we mochten vandaag op de ipads werken”. Kind zit in groep2!!! Dan kun je het thuis niet doen, maar uiteindelijk hebben we geen keuze en moeten we wel met de tijd mee… en daar hoort nu eenmaal een beeldscherm bij!
Shae speelt nooit op de tablet of telefoon, maar kijkt gerust tekenfilmpjes gedurende de dag. Na een paar minuten is ze toch alweer afgeleid door iets en speelt zo tussen het kijken door weer met wat speelgoed. Gewoon een balans vinden, zoals met alles 😉