Random personal

De laatste week is mijn hoofd een enorme chaos. Dat resulteert niet alleen in vermoeidheid en veel hoofdpijn, maar ook in rommelige sites. Mijn inspiratie is ver te zoeken en af en toe sla ik maar gewoon een dag over omdat ik geen letter op papier krijg. Voor Styleguide voel ik me verplicht om iedere dag te schrijven en dat lukt uiteindelijk ook wel, maar op Mommytobe gebeurt het weleens dat er een dag niks online komt. Niet echt een groot probleem, maar toch voor mijn gevoel niet leuk. Het liefst plaats ik iedere dag een leuke update, ook omdat ik het zo heerlijk vind om te schrijven. Vandaar dat ik vandaag maar eens random ga typen. Over hoe het thuis gaat, met Skyler, met ons, etc. Gewoon een persoonlijk artikeltje over het reilen en zeilen hier in huis.

Laat ik beginnen met het belangrijkste: Skyler. Wát een mannetje is dat aan het worden. Hij gaat alweer richting de twintig maanden en dat betekent dat het niet lang meer duurt voordat er twee kaarsjes worden uitgeblazen. En dat is goed te merken, want Skyler gaat met sprongen vooruit. Iedere dag leert hij meer en er is niks meer over van die baby die rustig in de box lag te spelen. De hele dag is hij aan het kletsen en daar word ik onwijs vrolijk van. Het is fantastisch om hem te horen brabbelen over en in zijn belevingswereld. Echte woorden en zinnen zijn het nog lang niet, maar hier en daar ontcijferen we toch wat hij bedoelt. Dat vind ik ook gelijk het fijne van deze leeftijd; ze weten goed wat ze willen en kunnen dat kenbaar maken. Als ik vraag of hij wil drinken kan hij ja of nee schudden en hetzelfde geldt voor eten. Geen gegis en toch duidelijkere taal dan voorheen. Dat bespaart ons én hem een hoop frustratie.

Dat de nachten beter gaan zorgt ook voor een stuk meer rust in huis. Het wisselt echt heel erg per avond en steeds als ik erover schrijf zet hij de volgende nacht de boel op stelten (echt!), maar –heel hard afkloppend- over het algemeen gaat het stukken beter dan de maanden hiervoor. Nog steeds ligt Skyler rond half 8 in bed en dat is toch wel een goede bedtijd voor hem. Als we mazzel hebben gaat Skyler zonder protesteren slapen en hoeven we er ’s nachts één of twee keer uit. Op slechtere dagen lopen we ’s avonds wel anderhalf uur heen en weer omdat ‘ie maar blijft huilen. Ik heb daar al eerder een artikel over geschreven en momenteel is het voor ons weer gewoon een kwestie van ‘laten huilen’. We merken dat Skyler ons aan het uitproberen is want zodra we komen is hij direct stil en zit hij lachend in zijn bed. Na de vakantie was dat heel erg een paar dagen. Gelukkig is de rust momenteel teruggekeerd en gaat hij lekker slapen als we hem instoppen.

’s Nachts moeten we er gemiddeld nog twee keer uit. Afgelopen week zat er een nacht tussen dat ik vijf keer uit bed ben geweest, maar de andere nachten waren heel erg goed te noemen; twee keer doorgeslapen en vier keer slechts één keer eruit. Nou, daar teken ik voor! We weten immers hoe het ook kan zijn en ik heb lang uitgekeken naar deze nachten. Voorheen werd Skyler uiteindelijk om 6 uur wakker en kwam hij nog even bij ons slapen tot half 8; nu is hij rond 6 uur wel klaar om de dag te beginnen. Ik denk ook omdat het licht is zodra hij zijn ogen opent. Het is even wennen dit tijdstip, maar als de nacht goed is verlopen heb ik er vrede mee. Neemt niet weg dat zes uur écht zes uur is. Heel erg vroeg.

Overdag is er nauwelijks nog sprake van een slaapuurtje. Er werd me door veel moeders verteld dat, zodra Skyler gewend zou zijn aan één keer slapen, hij wel een paar uur flink zou doorhalen. Daar is hier niets van waar. De hoge uitzondering is 1.5 uur, maar het zijn voornamelijk powernaps van een half uur tot een uurtje. En dat maakt de afgelopen week ook een beetje rommelig. Ik red het namelijk niet altijd om in dit tijdsbestek aan artikelen te werken. Daar moet ik dus even een weg in zien te vinden. Skyler weet zich beter te vermaken dus uiteindelijk pak ik overal wel een paar minuten om achter de computer te zitten, maar ik hou nog ook steeds vast aan mijn goede voornemen; moeder zijn als Skyler wakker is en werken zodra die kleine op bed ligt. Ik ben dus heel erg zoekende en moet nu even roeien met de riemen die ik heb. En ’s avonds achter de computer kruipen, alhoewel ik daar niet altijd zin in heb, haha.

De afgelopen week was hectisch, vooral vanwege de vele afspraken. Ik kan wel zeggen dat Mommytobe een groot succes is en dat gaan bedrijven nu ook echt merken. Zo had ik afgelopen week met Joolz een superleuke fotoshoot en had ik een afspraak bij de uitgeverij van Wij en alle bladen die daar bij horen. Daarnaast is Styleguide natuurlijk ook nog erg druk; naast de twee artikelen per dag die ik daarvoor schrijf, probeer ik ook hier en daar weer eens een evenement mee te pakken. Ik moet keuzes maken omdat Skyler niet overal mee naartoe kan en mag en ik ook veel tijd met hem wil doorbrengen, maar over het algemeen loopt alles weer een stuk beter dan voorheen en ben ik ook weer wat vaker bij dit soort dingen te vinden. Aankomende week ben ik ook 24 uur op pad; Skyler is dan bij mijn ouders en ik ben van ’s ochtends 11 tot de volgende ochtend 11 uur iets héél leuks aan het doen waar ik jullie middels een plog in mee ga nemen. Buiten de afspraken en Skyler om vermaak ik me natuurlijk met schrijven. Genoeg te doen, dus.

En dan alle andere dingen dan werk en Skyler. Mijn sporten gaat nog steeds goed. Ik ben iedere week lekker aan het trainen met mijn personal trainer en probeer daarnaast ook nog naar Basic Fit te gaan om op twee of drie keer sporten uit te komen. Ik was ook heel lekker aan het hardlopen, maar dat pak ik over een paar weken weer op. Mijn trainer wil dat ik voor nu heel even de focus hou op het sporten en dat ik mijn knieën de rust geef om te herstellen. Die hebben toch wel een klap gehad van mijn tien kilometer run. Ik ben nog niet geblesseerd, maar wil dat ook absoluut voorkomen en moet me daarom nog even twee a drie weken koest houden. Geen probleem. Ik mis het wel, maar ik heb het ook even te druk om rondjes te rennen.

Wat kan ik jullie nog meer vertellen? O ja, laat ik eindigen met hetgeen dat alle stress veroorzaakt. Ons huis staat al heel wat maanden te koop (bijna twee jaar!) en het ziet er naar uit dat het nu eindelijk verkocht is. Hoera! Dat is natuurlijk heel erg goed nieuws en niks om stresserig voor te doen. Echter zijn de huizen die we op het oog hadden óók allemaal verkocht. En dat is wel een heel grote teleurstelling. Aangezien we in principe over 2,5 maand de sleuteloverdracht hebben, moeten we héél snel schakelen. Huizen bezichtigen, rondjes rijden door wijken, Funda afstruinen, lijstjes maken en zelfs bieden en onderhandelen. We moeten echt grote stappen gaan maken momenteel en dat zorgt wel voor slapeloze nachten. Al die tijd staan er drie droomhuizen te koop en moeten we helaas wachten met bieden en kopen. En nu kúnnen we stappen gaan maken, en zijn alle huizen als warme broodjes over de toonbank verdwenen. Zul je net zien.

Maar zoals altijd: alles komt goed. Als we al die slapeloze nachten hebben overleefd en we nu rustige uurtjes kunnen slapen, komt het met het huis ook wel in orde. Tot die tijd hou ik me maar gewoon bezig met artikelen schrijven. En fantaseren over een compleet nieuwe inrichting. Maar sorry als het dus even iets rustiger is hier; er moeten even snel wat dingen geregeld worden.