Tegenpolen

Als ik kijk naar Raymond en daarna naar mezelf, kan ik van ons zeggen dat we elkaars tegenpolen zijn. Terwijl Raymond best druk kan zijn, ben ik de rustheid zelve. Terwijl ik toch wel wat uurtjes slaap nodig heb om goed te functioneren, is Raymond een avondmens en kan hij makkelijk om 1 of 2 uur naar bed. Daarentegen sta ik weer makkelijker op en moet Raymond wel een aantal keer snoozen om tot leven te komen. Raymond hecht best wat waarde aan geld, terwijl dat voor mij niet zo heel erg belangrijk is. Vind ik het prima om op vakantie wat rustiger aan te doen en vooral te chillen bij het zwembad; moet Raymond toch wel wat activiteiten toevoegen om het naar zijn zin te hebben. Hij is geen stilzitter, terwijl ik me de hele dag zou kunnen vermaken met een boek. In de afgelopen bijna twaalf jaar hebben we hier een goede balans in gevonden om met elkaar door één deur te kunnen (lol). We blijven onszelf, maar proberen ook een middenweg te vinden zodat we het allebei leuk vinden wat we doen. We zijn natuurlijk niet voor niks over twee weken alweer twaalf jaar bij elkaar. Het is uitdagend, maar zeker ook altijd leuk. Zo stap je toch wat meer uit je comfortzone om eens wat nieuwe dingen te proberen. Andere vakanties, andere activiteiten. En dat kan leuke ervaringen opleveren. Toen Skyler werd geboren was het al gauw duidelijk op wie hij leek; qua uiterlijk lijkt hij veel op mij, terwijl hij qua karakter behoorlijk gelijk is aan Raymond.

Ik hoor het mijn ouders vaak zeggen; ‘Skyler is echt precies het tegenovergestelde van jou’. En stiekem kan ik dat beamen. Skyler is heel druk, best onrustig en, zoals we inmiddels weten, absoluut geen slaper. Hij slaapt nu goed sinds de ingreep, maar echt niet te vergelijken met mij vroeger. Het is precies Raymond, die toen hij klein was, ook op één uurtje slaap in de middag de hele dag kon teren. Als ‘ie dat uurtje al haalde. Kon ik mezelf op een kleedje lang vermaken met Duplo; is Skyler het na een paar minuten zat. Tekenen of knutselen? Daar maak je Skyler echt niet blij mee, terwijl mijn moeder van mij mappen vol knutselwerkjes heeft. Skyler is het clowntje in huis, terwijl ik me toch wel vaak op de achtergrond wil houden. Skyler houdt van aandacht, gaat gek doen om op te vallen en kan hyperactief door het huis stuiteren. Gelukkig heeft hij ook zijn rustmomentje en kan hij soms best goed spelen in zijn speelgoedhuisje of plat op de grond liggen met een boekje. Maar voor de rest rent, kruipt en springt hij de hele dag door het huis heen. Als je zelf behoorlijk rustig bent kan dat soms best uitputtend zijn.

Dit weekend vertelde ik het nog tegen Raymond. Ik zat even lekker op de bank, gewoon rustig wat tv te kijken. Skyler was hyperactief. En met hyperactief bedoel ik ook écht hyperactief. Springen met zijn skippykoe, rennen door het huis en dan expres vallen, maf doen op de grond, van de ene bank naar de andere bank. En dan zit ik soms vol verbazing naar hem te kijken. Ik hoorde mezelf nog roepen tegen Raymond; ‘heeft hij dan echt geen rust in zijn kont?’ Zelfs ’s nachts is hij behoorlijk bewegelijk, vind ik hem in de raarste posities ’s ochtends en hoorde ik hem laatst zelfs ’s nachts ‘ja, ja, ja’ roepen. Alsof het allemaal doorgaat in zijn hoofdje als hij slaapt. Raymond snapte het wel en moest er alleen maar om lachen. Natuurlijk, want die twee zijn precies hetzelfde. Ik keek alleen en werd er moe van. ‘Man, doe even rustig’, dacht ik maar.

Ondanks onze grote verschillen is Skyler echt een moederskindje. Met papa is het fantastisch om te badderen, gek te doen en te spelen; bij mama vindt hij zijn rust. Hij wil bij mij liggen als hij moe is en bij een onrustige nacht kruipt hij tegen mij aan. Op mijn borst of op mijn kussen. Hij komt helemaal tot rust, vindt zijn plekje en valt dan rustig in slaap, om vervolgens de nacht weer slapend voort te zetten. Misschien dat tegenpolen het daarom juist wel zo goed doen. Je vindt immers iets wat je bij jezelf een beetje tekort komt. Zo trek ik er door Raymond vaker op uit tijdens vakanties en vindt Skyler zijn rustmomentjes bij mij. Precies wat je soms een beetje nodig hebt. Wat verschil, om het beste uit jezelf te halen. Tegenpolen zijn zo slecht nog niet.