Soms kijk ik naar Skyler en denk ik: ‘Oké, dat is écht mijn kind.’ Andere momenten denk ik: ‘Hé, wie is dát dan?’ Hij heeft veel van mij in zich, vooral in hoe hij denkt en voelt, maar hij doet ook alles op zijn eigen manier. Nu hij op de middelbare school zit, valt dat extra op: sommige trekjes verdwijnen een beetje naar de achtergrond, terwijl andere juist overduidelijk op de voorgrond komen. Grappig om te zien hoe dat werkt.
Hieronder vijf punten waarin wij compleet van elkaar verschillen. Maar dan ook echt compléét.
Agenda versus digitale chaos
Toen ik op de middelbare school zat, had ik een dikke, volle agenda: papiertjes, stickers, notities, vriendinnen die erin schreven… het was echt een project op zich. Soms had ik zelfs zes agenda’s in één schooljaar, omdat ik steeds weer iets nieuws tegenkwam dat ik mooier of handiger vond. Alles schreef ik netjes over om het up-to-date te houden. Skyler heeft ook een agenda, maar hij klapt ‘m niet open. Niemand gebruikt een agenda in de klas. Alles gaat digitaal. Ik mis die tijd wel, maar ik help hem de digitale chaos een beetje in goede banen te leiden tijdens toetsweken en huiswerk. Hoop ik.
Geschiedenis versus 3’tjes
Skyler is helemaal weg van geschiedenis; hij schrijft alles mee en zuigt de stof op. Ik daarentegen… ik heb vijf jaar lang op de havo gezwoegd en stond meestal een onvoldoende. Geschiedenis vond ik saai en proefwerken moeilijk. Vaker kwam ik thuis met een 3 dan een 6. Gelukkig haalde ik voor het eindexamen een 7, waardoor ik uiteindelijk een 6 op mijn eindlijst had. Geen idee hoe ik dat gedaan heb, trouwens.
Schriftenchaos
Toen ik Skyler vanmorgen even hielp met zijn tas inpakken, vroeg ik naar zijn schrift Nederlands. Hij wees naar één schrift… waarin ook Frans en Engels stonden. Eén schrift voor alles! Haha, mijn innerlijke organisator zou daar duizelig van worden. Ik had voor elk vak aparte schriften en mapjes, én een kladnotitieboek voor snelle krabbels. Thuis schreef ik alles netjes over in de juiste schriften. Het voelde soms als tijdverspilling, maar eigenlijk was het ook meteen leren. Skyler is chaotisch, maar… hij heeft wél altijd zijn zaakjes op orde en kan me precies vertellen wat waar staat. Dat vind ik knap in dit ongeorganiseerde zooitje.
Presenteren zonder angst
Skyler praat moeiteloos voor de klas. Dat heeft hij te danken aan de basisschool, waar ze vaak moesten presenteren en hij zich vrij voelde met jarenlang dezelfde klasgenoten. Toen hij vorige week moest presenteren, had hij totaal geen spanning. Ik vind het tot de dag van vandaag doodeng, maar hij draait er zijn hand niet voor om.
Perfectionisme versus relaxte mentaliteit
Waar ik vroeger elke dag druk was met huiswerk, altijd met mijn hoofd bij school en perfectionistisch bezig was, vindt Skyler het prima. Als het klaar is, is het klaar. Als de chaos werkt en hij alles op orde heeft, dan vindt hij het prima. Wat dat betreft kan ik nog wat van hem leren. Maar hij leert hopelijk ook een beetje van mijn structuur. Of is dat een te positieve gedachte?
