Een tijdje geleden kreeg ik een mail van iemand. Iemand die het nodig vond om tegen mij te zeggen dat ik te snel borstvoeding had opgegeven. Dat het echt wel was gelukt als ik door had gezet en dat dat uiteindelijk het beste was geweest voor mijn kind. Maar wat is het beste voor je kind? Een moeder die zwaar gefrustreerd, huilend met open tepels, continu kolft en waar amper wat uit komt, om vervolgens een baby steeds weer aan te leggen, maar dat hij of zij helemaal overstuur is omdat het niet lukt, het honger heeft en gewoon wil eten? In deze situatie bevond ik me namelijk. Net als zoveel moeders besloot ik ook borstvoeding te willen geven. Tijdens mijn zwangerschap verdiepte ik me er al in, las ik erover en bezocht ik een informatieavond in het ziekenhuis. Ik wilde mijn kindje zelf voeden, omdat dat natuurlijk is, ik het graag wilde ervaren en vanwege mijn eczeem en het feit dat ik Skyler antistoffen zou kunnen meegeven. Ik was nog geen dag zwanger of had al voor borstvoeding gekozen. Maar soms lopen dingen anders. Tepels vol met eczeem die totaal niet aantrekkelijk zijn voor een kindje omdat er een geurtje aan hangt, de melkproductie die achterblijft, medische redenen of wat dan ook. Wát het ook is; als iemand besluit te stoppen of het niet eens wil proberen, is dat haar eigen keuze. Haar keuze voor haar kindje. En wat dan het beste is? Dat weet de moeder op dat moment zelf. Hetzelfde geldt voor de opmerkingen die ik krijg over potjes geven, of omdat Skyler bij ons vaak in bed belandt vanwege de slechte nachten. Of dat het belachelijk is dat ik Skyler naar een kinderdagverblijf breng omdat ‘ik toch maar gewoon thuis ben en de hele dag shop’. Waar gaat het over?
Waar komt dat toch vandaan, dat we dingen door andermans strot willen duwen? Dat andere moeders zich geroepen voelen om commentaar te geven? Dat vrouwen die niet eens moeder zíjn even beslissen wat het beste is voor je kindje? Dat ze toch even willen zeggen hoe slecht ze het vinden wat je doet? Zowel on- als offline heb ik mezelf al vaak moeten verdedigen voor keuzes. Ook weer zo’n moederdingetje. Want je wil verdedigen waar jij je goed bij voelt. En trouwens, is er wel een goed of fout? Afgelopen week kwamen er twee nieuwsberichten over voeding naar buiten, vlak na elkaar. In het ene bericht stond dat we kinderen teveel suiker geven omdat de tussendoortjes veel ongezonder zijn dan we dachten. Het andere bericht vertelde ons dat er veel kindjes ondervoed zijn, omdat ouders doorslaan in de gezonde voedingshype en hun kind absoluut geen enige vorm van koolhydraten willen geven. Het is het ene uiterste in het andere uiterste. Te gezond, te veel zoetigheid. Iedereen heeft er iets over te vertellen. Maar daar gaat het om de gezondheid van een kind. Ziekenhuisopnames vanwege ondervoeding, kindjes met overgewicht vanwege teveel suiker. Maar de middenweg? Leef en laat leven. Laat de moeder zelf beslissen wat ze het beste vindt voor haar kindje.
Neem nu moeders die borstvoeding geven. Prima, hartstikke mooi. Stopt ze na een jaar? Wat goed dat je het een jaar hebt gedaan! Stopt ze na twee jaar? Wauw, wat mooi dat je het zo lang hebt volgehouden. En geeft ze, net zoals van de week een programma op TLC, met zes jaar nog steeds borstvoeding? Mijn wenkbrauw gaat omhoog omdat ik daar zelf niet voor zou kiezen, maar haar even zeggen dat ze belachelijk bezig is? Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Neem nu ouders die hun kindje suikervrij opvoeden. Mooi als dat je standpunt is en als jullie dat het beste vinden voor jouw kind. Ik ben daar iets losser en makkelijker in en geef Skyler gewoon limonade en koekjes. Ieder zijn keuze. Maak jij verse prakjes of trek je een potje open? Good for you, je weet zelf wel waar je je het fijnste bij voelt.
Ik had het er gisteravond met Raymond nog over, waar toch steeds al die discussies vandaan komen. Gewoon vanwege het feit dat wij allemaal doen wat het beste voor ons kindje is. Maar ‘ons beste keuze’ is gewoon niet altijd ‘de beste keuze voor een ander kindje’. En volgens mij geldt dat voor alles. Zolang we niet meedraaien in andermans gezin en slechts een deel horen of bijvoorbeeld zien op een blog of foto, kunnen we never nooit oordelen. Niet oordelen over iemands leven en zeker niet oordelen over andermans keuze en opvoedingstechnieken. Natuurlijk mag je het denken. ‘Nou, ik had dat nooit zo gedaan’ of ‘jeetje, die pakt het wel heel erg anders aan dan ik’. Natuurlijk mag dat. Dat doe ik zo vaak. Iedere dag denk ik dat soms weleens. Maar iemand vertellen dat het niet goed is wat ze doet? Dat ze een verkeerde keuze maakt? Dat ze bizar bezig is? Dat ze dat écht niet moet doen? Dat is uit den boze. Iedereen doet het namelijk goed op haar eigen manier, ook al vind je van niet. Voor hén voelt het goed en hun kindje doet het daar goed op. De echte uitzonderingen nagelaten als we praten over drugs, mishandeling en andere ernstige zaken. Maar we zijn slim genoeg om dat in te zien. Dat we allemaal weten waar dit om gaat. Leef en laat leven. Respecteer elkaars keuze. Borstvoeding of flesvoeding? Je weet nooit welke reden achter iemands keuze schuilt. Potjes of verse prakjes? Kies het lekker zelf. Pampers of Lidl luiers? Maak een keuze die het beste bij jou past. Kinderdagverblijf? Kies ervoor als je dat wil! Dat geldt voor alles. En voor iedereen. Blogger of geen blogger, vriendin of geen vriendin, moeder of geen moeder. Openhartig of niet openhartig. Lees, luister en reageer respectvol. Of reageer niet als je je er niet goed bij voelt. De moeder voelt zich goed bij de keuzes die ze maakt. Laat haar in haar waarde.
Het moedergevoel is sterk, mooi en ik kan uit ervaring vertellen dat, zolang je dat gevoel volgt en keuzes maakt waarbij je dicht bij jezelf en je kindje blijft, je keuze gewoon altijd goed is. Vertrouw daar op. En laat je niet uit het veld slaan. Je doet het goed! Op jouw eigen, unieke manier.
Hoezee!
Precies!
Wij zitten nu in de fase ‘Kan jouw zoontje dat nog niet? En hij is al ruim 9 maanden…’. Ook zo irritant! Je wil je niet verdedigen, maar doet dit toch al snel… grr!
Auteur
Het blijft bizar. Ieder kindje ontwikkelt zich op zijn of haar eigen tempo. Natuurlijk was ik trots toen Skyler redelijk snel liep maar om hem nu te vergelijken met andere kindjes of andere moeders daar op aan te spreken? Dat hoor je gewoon niet te doen 🙂
Exact! Daarbij komt kijken dat het ook niet in je macht ligt om er ook maar iets aan te veranderen! Het is zoals het is! Én meestal heeft het kind een andere kwaliteit, maar daar wil die loedermoeder dan vaak niets van weten 🙂
Inderdaad! Mooi verwoord.
Wauw, heel goed verwoord.
Soms erg vermoeiend dat verdedigen (want waarom drinkt Luca appelsap en geen water of thee?). Leef en laat leven. Jeej 🙂
AMEN!!
idd AMEN!! Laten we als moeders er eens mee stoppen elkaar te veroordelen! Ook dat eeuwige vergelijken wordt ik zo moe van: Drinkt jou zoon nog niet uit een beker? eet jouw zoon nog niet met de pot mee? Krijgt jouw zoon nog een speen, want die van MIJ….blablabla….Zo vervelend!! Fijn dat er meer moeders zijn die zich hieraan irriteren! Jouw zoon lijkt erg gelukkig en heeft volgens mij erg lieve ouders….Dat is toch echt het belangrijkste!
Ik heb je dit soort artikelen meerdere keren zien schrijven en ben het helemaal met je eens. Wat ik alleen totaal niet kan begrijpen is dat mensen jou speciaal gaan mailen om te vertellen wat je ‘niet goed doet’ echt bespottelijk. Lekker je ding doen inderdaad!
Éen woord: amen!
Ik kan ook niet veel anders zeggen als AMEN! Ook ik krijg mails, over mijn keuzes, waarom ik het zo doe, veroordelende woorden, terwijl ik gewoon doe wat voor mijn kindje werkt, happy moeder, happy baby. ‘Loopt jouw kind nog niet?’ Mijne deed dat al bij ‘ X aantal mnd’ enzovoorts, nee just follow my own way 🙂
Auteur
Het blijft een rare gewaarwording. Dat je als moeder, maar vooral als blogger dit soort dingen op je afroept. Dat we erover schrijven betekent niet dat we bekritiseerd willen worden. We willen alleen delen en wat de lezer daarmee doet moet ze zelf weten. Maar dit soort dingen horen gewoon niet. We bloggen niet om afgezeken te worden of om continu met de nek te worden aangekeken.
Heel goed! Ik word er soms zo moe van, die eindeloze discussies en vergelijken. Het was Betty die het pas heel treffend omschreef ‘dat ik kies voor het een wil niet zeggen dat ik tegen het ander ben’. En zo is het, en wie ben ik om over een andere moeder te oordelen? Leef en laat leven.
Woohoo!
Spijker op z’n kop! Toevallig heb ik hier deze week ook een stuk over in mijn concepten gezet, nadat ik een, wat ik noem, Loedermoeder op mijn pad kreeg en ik in mijn omgeving ook wat online uithalen tegenkwam. Ik heb het alleen nog even geparkeerd om te laten bezinken, omdat het venijn waarmee sommige vrouwen kunnen uithalen zo onbegrijpelijk is en het maakt me soms verdrietig! Ik zou juist zeggen: pik de punten op waar je ook iets aan hebt en laat de rest voor wat t is. Leer van elkaar en wees lief.
Het shockeert me steeds ook weer dat jij en andere bloggers hier serieus mails over krijgen. Het zou niet eens in me opkomen…
A.M.E.N! Ik had voor/tijdens mijn zwangerschap ook een aantal dingen die ik echt wel of niet van plan was. Borstvoeding wilde ik geven. Echter ben ik na 1,5 dag gestopt. Na een rotnacht, pijnlijke/open tepels, onwijs moe en emotioneel nam ik de beslissing om te stoppen. Later had ik spijt. Maarja, daar heb je niks aan. Volgende keer probeer ik het gewoon weer. Ik wilde geen iPad/tv kind. Eerlijk? Als zij nu ontroostbaar is plaats ik de wipstoel voor de TV en ze is stil.. De beste stuurlui staan aan wal toch? Iedere moeder (en vader!) wilt het beste voor zijn/haar kindje en doet dat inderdaad op zijn/haar eigen manier.
Ik ben een bijna mommy met nog 6 weken zwangerschap te gaan en ik irriteer me hier al vanaf begin mijn zwangerschap aan. Mijn keuze om flesvoeding te geven ipv borstvoeding wordt overal de grond in geboord. Bij de verloskundige, kennissen en zelfs bij een intake kraam Hulp was de eerste vraag die ik kreeg: Zo, je gaat natuurlijk borstvoeding geven toch? Pfff wie denkt men te zijn om zich zo bemoeizuchtig op te stellen. Borst voeding zou beter zijn? Nou ik heb zelf als baby flesvoeding gehad en ik heb geen medische achtergrond terwijl mijn zusje ruim een jaar borstvoeding heeft gehad en nu zware astma heeft. En wat ze over jou zeggen waarom je Skyler naar het kdv brengt. Haha, je zou het ook kunnen omdraaien Door te zeggen: Wie ben ik om mn kind sociale contacten te onthouden. En over in bed slapen, als mijn kindje slecht slaapt in zijn eigen bedje dan leg ik hem lekker langs me neer. In de oertijd zeiden ze toch ook niet tegen een baby: Zo, Ga jij even in de grot hier langs liggen? Je doet het super Shirley en ik lees elke post met veel plezier en sterker nog, dankzij deze stukken durf ik zekerder te zijn over mijn eigen keuzes. Veel liefs!
Amen, Shirley!
En je hebt groot gelijk
Ik herken zo wat je zegt! Ook ik stopte snel met borstvoeding, ik had te weinig en vond er eigenlijk ook niets aan. Toen begonnen de opmerkingen al. Ook wij hebben 1,5 jaar gebroken nachten gehad omdat onze zoon totaal overstuur was. En ja, hoewel ik altijd heb gezegd dat ik nooit mijn kind tussenin zou nemen, deed ik het toch en wat heb ik lekker geslapen!
Nu is hij 4 en kruipt hij nog wel tussenin, we merken het vaak niet eens meer. Ook daar hebben mensen een mening over. Maar toen zelfs de huisarts zei dat het vast wel over is als hij met zijn eerste vriendinnetje thuiskomt durfde ik pas op mezelf te vertrouwen.
Toen praatte hij ook nog eens laat. Iedereen was er nog drukker mee dan wij zelf. Nu praat hij meer dan goed voor zijn leeftijd, spreekt zelfs al een aardig woordje engels en kent bijna het hele alfabet.
Iedereen weet het altijd zo goed, voor een ander… Je hebt groot gelijk dus 😉
Ik ben geen moeder maar kan me voorstellen hoe irritant het is. Ik snap ook niet waar mensen zich druk om maken. Er ook nog eens een mail over gaan sturen. Leef een laat leven!
Haha je huisarts, wat een heerlijke opmerking! Laten we vooral lachen om onszelf en om elkaar. Lekker luchtig houden. We vinden allemaal dat we iets zo of zo zouden doen totdat we zelf kindjes hebben en beseffen shit t is toch lastiger dan ik dacht. Is menselijk. Laten we gewoon mild voor elkaar zijn. Daar kunnen we aan werken.
X
Goed geschreven Shirley!
Zoveel mensen, zoveel wensen!
Hier een kleuter en moet me NOG STEEDS verdedigen over bijv. sommige voedselkeuzes, terwijl ze weten en gezien hebben wat een verkeerde keuze teweeg brengt! Argh, zo irritant, maar blijkbaar zit het in de aard van de mens. Ik weet het niet…..
Hoi Shirley
Bedankt voor je fijne blog! Ik moest ook even mijn zegje doen en heb meteen naar jou verwezen in de blog. Fijn om als moeders onder elkaar ieders keuze te respecteren!
Ik vind er niks mee dat iemand zijn mening geeft. Zeker niet in een gesprek, discussie of als erom gevraagd wordt. Maar ik heb er wel een hekel aan als een mening ongevraagd opgedrongen wordt, zoals bij jou in een mail. Nogal brutaal eigenlijk!
Shirley, ik ben niet het type dat vaak een reactie achter laat. Nu voelde ik ineens de drang om even laten weten dat ik echt respect heb voor je. Ik lees je beide blogs met heel veel plezier en ik kan toch wel zeggen dat je mijn favoriete blogster bent.
Je schrijft hier geweldige, eerlijke artikelen, die voor mij als moeder zeer herkenbaar zijn en op styleguide vermaak ik me met je persoonlijke artikelen over je sport avonturen etc.
Ga zo door!! Je bent denk ik een super mommy en super leuk persoon!
Ik vind het heel ‘bijzonder’ dat mensen het nodig vinden je te mailen over je keuzes. Het is toch jou kindje? Goede post!
AMEN! Helemaal perfect verwoord! Iedereen mag een mening hebben en deze uitspreken, maar het gaat wel over de manier waarop. Als iemand iets anders doet dan jij, dan is het niet perse slecht.
Je bent een supermama en meningen verschillen nu eenmaal. Je verwoordt het perfect. Ik kreeg dezelfde commentaren toen ik wou stoppen met BV, zelfs door onze vroedvrouw. Ze was kwaad omdat ik het zo snel wou opgeven. (Ook zoveel pijn, kloven, bloedende borsten,…) Ik huilde nog maar toen mijn zoontje wakker werd en ik er aan dacht dat hij weer zou moeten drinken. Nog steeds vind ik het ontzettend jammer dat het niet goed gegaan is… Commentaren kunnen zo hard zijn. Zo lang je maar beseft dat je altijd het beste doet voor je eigen kindje, that’s the spirit!! Goed bezig! X
Amen!!! Prachtig gezegd, leef en laat leven. Je mening ergens over hebben prima maar als iemand het anders doet als jij hoeft dat niet te betekenen dat die manier ook slechter is.
Ik vind het super interessant om van andere moeders te horen welke keuzes ze in de opvoeding maken en wanneer een kindje een bepaalde vaardigheid had geleerd. Niet zodat ik kan pochen met mijn eigen kind (die ontwikkelt zich vooralsnog gemiddeld, geen hoogvlieger dus), maar gewoon, omdat ik dat leuk vind om te weten. Hetzelfde geldt dus voor de opvoedingskeuzes. Ik denk dat iedere ouder bewuste keuzes maakt en hoewel ik het met sommige keuzes niet eens ben, zal ik dat niet snel laten merken. Behalve in een discussie.
Het is enorm brutaal dat mensen je zelfs een mail sturen met daarin een verwijt. Houd lekker je mening voor je, als daar niet om is gevraagd. En al HELEMAAL als je er niks meer aan kan doen. Alsof je in je tijdmachine zou moeten kruipen om Skyler alsnog bv te geven…
Amen! Goed verwoord (maar dat vind ik wel vaker van jouw artikelen).
Ik denk altijd maar zo: elk kind en moeder is anders, ieder wil t beste voor zijn / haar kind. Het is geen wedstrijd!!!
Amen! Hier een overtuigde flessen-mama die bv niet eens geprobeerd heeft. Wat heb ik daarover veel rotopmerkingen gehad…De bv-maffia bestaat in mijn optiek absoluut. Mijn dochter is nu bijna 21 maanden, rent in het rond, kletst de hele dag en is bijna nooit ziek. Er zijn veel wegen naar Rome, zeker in het moederschap!
Amen!
Het blijft helaas toch altijd hetzelfde…
Dit filmpje laat precies hetzelfde zien als waar je over schrijft…vooral het einde maakt een hoop duidelijk https://www.youtube.com/watch?v=Me9yrREXOj4
Amen!
IK heb bij Jazz ook geen borstvoeding gegeven omdat ik een rot zwangerschap had om het zo te zeggen maar ga er nu wel voor. Gewoon voor zover ik kan.
Qua eten en tussendoortjes hoor ik het ook vaak van is dat wel verstandig. Ze is nu 15 a 16 maanden en heeft 1 fles op de dag omdat ze daar aan toe is. De rest eet ze gewoon met de pot mee. Ja, ze krijgt ook peper maar dat komt omdat er ook Surinaams gegeten wordt. Het is niet zo dat ze veel krijgt als wat ik in een normale portie stopt. Ze vindt het lekker en kan er tegen, ze krijgt niet veel echt een klein beetje. Ze lust nu eindelijk alles, eerst haast niet. Ik laat haar experimenteren met eten en het gaat goed. Ze is vrolijk, is er dan een probleem? Nee.
Als een kind maar gelukkig is, dan is er ook geen probleem!
Hulde en helemaal mee eens!
Ander voorbeeld: ben alweer 14 maanden mama, iedere dag is er wel een klein of iets groter ‘ding’ wat me aan het twijfelen brengt. Terwijl het ventje groter en sterker wordt en het gewoon goed doet en zich op zijn eigen tempo ontwikkelt. Tijgert als een gek, loopt aan de hand maar kruipt pas sinds 2 weken.
Vandaag was er een klein moppie van 2 maanden op bezoek. Ik kon mijn complete trucendoos uit de kast trekken met dingen die voor mijn zoon hielpen om hem te troosten maar vergeet het maar dat het bij het kleintje van 2 maanden werkte. Ieder kind is anders en heb zelf de instelling: zolang ik er geen last van heb (ofwel dat de andere mama mij opeens gaat vertellen hoe het moet) moet iedereen doen wat hij of zij zelf wil.
En wat betreft Skyler: een mannetje wat zo breed lachend op foto’s staat en stoer wandelt en speelt heeft een goede basis en dat zijn jullie voor hem!
Mooi geschreven shirley.ik moest helaas na 6 wk stoppen ik kreeg aan mijn borst twee abcessen.waar ik in 6wk tijd twee keer aan geopereerd ben.heb al die tijd aan een borst gevoed.zat vol met antibiotica.en dan maar zeggen bv is het beste.nou mijn kind kreeg 4 soorten kuren binnen.na 6 wk kon ik niet meer ik was op.had een grote open wond op mijn borst.mijn goede borst ging door het vele voeden ook kapot.een lactatiekundige moest zeggen tegen me het is goed.je moet stoppen.en nog voelde ik me schuldig.en mensen die er geen verstand van hebben maar zeggen ja je moet er doorheen.bv geven doet nou eenmaal pijn. Na deze ervaring weet ik niet of ik nog een tweede keer bv ga geven.
En zo is het! 😀
Amen!
Wat een mooi geschreven artikel, ik ben het er helemaal mee eens.
Alles is vaak van twee (of meerdere) kanten te bekijken en ieder maakt zijn eigen keuzes en doet wat ze het beste vindt/lijkt.
Ik heb wel bv gegeven, een jaar lang en ik ben daar best wel trots op, het ging niet gemakkelijk. Maar wat ik wel heb ervaren is dat je ook als bv gevende mama veel kritiek kunt krijgen en veel vragen van mensen. Al vrij snel vanaf een maand of 4 hoorde ik geregeld: “Geef je nog stééds borstvoeding?” en “is het niet eens tijd voor een flesje? Ze wordt al zo groot.” En tijdens het moeilijke begin: “Doe nou niet zo moeilijk, de fles is toch ook prima, jullie zijn er ook groot op geworden, krijgen ze niks van.” “Heb je nou al flesvoeding gehaald?” Er is ook niks mis met flesvoeding (mijn dochter heeft na 6 maanden ook één flesvoeding per dag erbij gekregen en uiteindelijk 2, dus deed ik het part-time 😉 ) maar als je zelf heel graag wilt en wilt doorzetten en er voor gaan werkt dit heel ontmoedigend, zeker voor een onzekere kersverse moeder.
Ook heb ik vaak opmerkingen gehad in de zin van “oh dan ging het bij jou vast makkelijk” of “je hebt er ook de borsten voor”, terwijl ik echt keihard heb moeten werken om de borstvoeding te laten lopen en vol te houden. Ik hoef geen schouderklopjes maar mensen laten het dan klinken alsof het bij mij allemaal vanzelf ging en dit is niet zo en ik ben trots op wat ik uiteindelijk heb bereikt, trots op mezelf zonder iemand die flesvoeding geeft te veroordelen.
Mijn ervaring is dus dat wat je ook doet (in dit geval borst of flesvoeding) er zullen altijd mensen zijn die je keuzes veroordelen, raar vinden of wat dan ook. Ik heb best vaak een vervelend gevoel gehad omdat ik borstvoeding gaf, en heb ook vaak het gevoel dat fv-moeders bv-moeders soms ook over een kam scheren. Terwijl ik, overtuigd in mijn eigen keuze voor borstvoeding, het echt respecteer als moeders er niet voor kiezen of het opgeven omdat het niet lukt. Het zou misschien niet mijn keuze zijn maar ieder heeft zijn eigen ideeën en eigen grenzen en eigen pijnervaring. Je weet gewoonweg niet hoe het is om die ander te zijn in haar situatie, dus respect naar elke moeder! Ook de bv-moeders, niet alle bv-moeders zijn lid van de bv-maffia!
Helemaal mee eens! Ik ben bij de tweede met borstvoeding gestopt omdat ik er helemaal klaar mee was en dat moet ik lekker zelf weten. Gelukkig is iedereen anders, wat zou de wereld anders ongelofelijk saai zijn!
Ik ben zelf geen moeder, maar vriendinnen wel. Zij wilden zo graag borstvoeding geven en het lukte niet. De kindjes hadden honger en ze zijn overgestapt op flesvoeding. Ze hadden alles geprobeerd en voelen zich soms nog schuldig dat ze het niet door hebben gezet. Ik benoem dan je hebt het geprobeerd en het lukte niet.
En waarom een mening opdringen of door iemands strot duwen inderdaad. Die persoon was er niet bij en je hebt denk ik als moeder altijd het beste voor met je kindje. Soms lukt a niet en dan ga je naar b.
En ik denk dat je trots op jezelf mag zijn en op Skyler.