De meivakantie. We hadden leuke plannen, maar helaas. Als je dit leest is de meivakantie inmiddels voorbij maar als ik dit schrijf, zit ik er middenin. We hebben Corona. Het begon de eerste maandag van de vakantie. Onze zoon was niet lekker en fit. Geen andere klachten, behalve lekker op de bank liggen, filmpje kijken en niet zoveel eten. En dat is niks voor onze zoon. Die heeft zoveel energie dat hij elke dag voetbalt. Heeft hij geen training, dan kan je hem steevast vinden op het voetbalveld achter ons huis waar de hele (voetbal)jeugd zich verzamelt om met elkaar een potje te voetballen.
Hij knapte dinsdag weer op en woensdag tijdens Koningsdag was hij fit genoeg om naar opa en oma te gaan om bij hun in het dorp met z’n allen Koningsdag te vieren. We zijn in het dorp de vrijmarkt afgegaan, we hebben iets gegeten en gedronken en we zijn weer naar huis gegaan. Onze dochter kan zich goed vermaken met een spelletje, ze speelt uren met haar knuffels en ze is gek op tekenen, knippen en plakken. Voor iedereen die ze kent wordt er een kaart gemaakt. Zelfs voor de poes van haar voormalig gastouder.
Donderdag en vrijdag voelden we ons ook niet heel fit. Vooral heel moe. Vrijdagnacht begon het bij mij. Ik werd wakker met zo’n keelpijn en hoofdpijn, en ik voelde me ziek. De rest van de zaterdag bleef het zo. Corona. De test sloeg de eerste keer niet aan, maar twee dagen later zag ik een dikke, rode streep. Mijn man heeft ook Corona en die is vooral moe en snotterig, maar gelukkig niet zo ziek, ondanks dat we allebei volledig gevaccineerd zijn. Dit was tijdens mijn behandeling gewoon mogelijk. Pas tegen woensdag voelde ik me weer wat beter worden.
Wat is dit balen. Vooral voor de kinderen vind ik het sneu. Bijna al hun vriendjes zijn op vakantie of op de opvang en we kunnen geen kant op. Wel heb ik samen met mijn zoon een Rummikub competitie gespeeld. Beiden fanatiek en hij heeft me dik ingemaakt haha. Voor de rest hebben we naast spelletjes spelen ook veel films gekeken en hebben ze op de trampoline gespeeld en geknutseld. Mijn man werkt thuis in ons kantoor. Het doet me zo denken aan het begin van de Corona-periode. Dat we allemaal niet veel konden doen. Toen zaten we ook allemaal verplicht thuis.
Shirley en ik vonden het een leuk idee als ik ook eens in de zoveel tijd een diary zou gaan bijgehouden en de meivakantie zou de eerste zijn. Nou, dat liep dus even anders en ik zal je de foto’s van een Stonne met griep echt besparen. Een ding weet ik wel. Mijn doel is om volgend jaar in de meivakantie een weekje naar de zon te gaan. Voorheen waren we vaak tijdens de meivakantie in Spanje te vinden. Ik vind het in deze tijd zo heerlijk daar. We hebben dus een mooi doel om naartoe te werken. Eigenlijk is dit mijn eerste concrete doel!
Het voordeel van verplicht thuis zijn en rustig aan doen, is dat ik weer tijd heb om die vakantie voor volgend jaar alvast uit te zoeken. Ik snuffel wat naar mooie accommodaties en ik kijk op social media naar hotelinspiratie van de mensen die wel lekker in Spanje zitten. Kijk, elk nadeel heb z’n voordeel om Johan Cruijff maar eens te quoten. Dat fotodagboek houden jullie van me tegoed!
Stonne Moerdijk is 39 jaar en moeder van twee kinderen. Getrouwd met Diderik en woont in Aalsmeer. Ze is ondernemer, hooggevoelig, houdt van lekker eten met gezellige mensen, is wandelgek, sport en shopt veel. Houdt van een opgeruimd huis, want ‘opgeruimd hoofd’. En ja, ze is herstellende van borstkanker en probeert er altijd het beste van te maken. Stonne schrijft iedere vrijdag voor Mommyhood.
