Precies een jaar geleden mocht Maddox voor het eerst komen wennen op de basisschool. Ze hebben bij ons de regel dat ze twee keer in de week voor vijf weken lang een ochtend of middag mogen meedraaien en dat vind ik héél erg fijn voor de kinderen. Maddox is dus voor zijn vierde verjaardag gestart met twee dagen in de week ‘oefenen’ en omdat hij jarig is in de meivakantie, mocht hij daarna volledig starten. Dit heeft voor hem heel erg goed uitgepakt. De eerste weken waren drama maar omdat de vakantie ertussen zat, hij op adem kon kopen en letterlijk en figuurlijk een beetje gegroeid was, ging hij na de vakantie vol zelfvertrouwen de klas in. En tot de dag van vandaag is hij helemaal op zijn plek. Als we het hebben over kinderen die op school opbloeien, dan is dat zeker bij Maddox het geval.
‘Ik heb de hele dag op mijn stoel gewacht’
De eerste paar keer wennen waren vreselijk. Maddox was intens verdrietig, wilde mij maar niet loslaten en hij was erg aanhankelijk. Als ik hem bij het ophalen vroeg wat hij gedaan had, hoorde ik alleen maar: ‘ik heb de hele dag op mijn stoel gewacht tot mijn mama me kwam halen.’ Ik vond dat wel even heel lastig, maar ik wist ook dat het een kwestie van tijd was. Op school wilde hij niks anders doen dan op zijn stoel zitten en op schoot bij de juf om zijn tijd uit te zitten, tot ik de juf vertelde dat hij dol is op ‘klusjes’. Hij houdt enorm van helpen en ik zei dat dat nog wel eens de truc kon zijn. En het hielp! De juf vroeg hem om te helpen met het themabord, Maddox mocht ‘helpen’ met dingen knippen, de potloden sorteren in de bakjes, helpen met de deur, jassen ophangen. Maddox’ zelfvertrouwen groeit heel snel als hij merkt dat hij iets goed kan dus als je zegt dat hij een goede hulp is, straalt hij van oor tot oor. Op deze manier heeft de juf hem toch aan zijn ‘taakjes’ gekregen, school laagdrempeliger gemaakt en zijn vertrouwen gewonnen.
Hoge drempel
Wat we ook heel erg merkten, was dat de drempel bij de deur letterlijk te hoog was. Het afscheid bij de deur ging oké, maar altijd bleef hij even door de drempel staan treuzelen. Als de juf hem dan over de drempel heen hielp of ik gaf hem even dat zetje, stapte hij de klas binnen en was er niks meer aan de hand. Ik weet niet of het voor hem positief of negatief heeft uitgepakt dat hij is begonnen in Corona-tijd. Bij Skyler mocht ik altijd mee naar binnen, mochten we samen opstarten met een boekje en als de bel dan ging, moesten ouders de klas verlaten. Nu moest ik Maddox steeds voor de deur afzetten en ging ik nooit mee naar binnen. Enerzijds jammer, anderzijds misschien toch wel goed. Anders bleef hij misschien nog meer aan me hangen. We zullen het niet weten. Wat ik wel weet, is dat Maddox nu onwijs op zijn plek zit.
Sociaal dier
Maddox is een sociaal dier. Hij heeft veel vrienden (dat zegt hij ook altijd: ‘mijn vrienden wachten op me’), wil altijd afspreken en gaat goed op de regelmaat en regels van school. Hij heeft ontzettend veel aan Madeleine, de dochter van Stonne. Ze zijn ook ‘stickervriendjes’ op school dus ze moeten elkaar ook regelmatig opzoeken. Ze wachten elkaar op, gaan samen naar binnen, zijn in de klas veel samen en willen altijd samen weer naar huis lopen. Dat heeft hem ook echt wel geholpen na de zomervakantie, om weer volle bak te starten. Voor de rest heeft hij nog wat vriendjes in de klas, en zijn beste vriend zit in de andere kleuterklas. Ze zien elkaar veel omdat ze ’s middags bij ons op school groepsdoorbrekend werken. Dit houdt voor groep 1 in dat ze ’s middags, op de lange dagen maandag, dinsdag en donderdag, bij elkaar komen. En omdat het zo’n kleine school is, komen deze kinderen ook in groep 3 bij elkaar tot en met groep 8. Dat vind ik ook zo leuk! Je ziet echt dat er onderling veel contact is in beide klassen en dat vind ik heel goed. Het is een leuke mix!
Rustige jongen
In Maddox’ eerste rapport, die we een paar weken geleden kregen, stond: ‘Maddox, je bent een rustige jongen in de klas.’ Nou, als je Maddox een beetje kent, weet je dat ‘ie helemaal niet zo rustig is, haha. Tijdens het gesprek met de juf bleek inderdaad dat de Maddox op school iets anders is dan de Maddox buiten school. De juf kent hem al jaren, omdat Skyler ook bij haar in de klas zat. Ze zei al dat ze dat verschil zelf ook zag. Maar het is nu ook weer niet zo dat hij niet op zijn gemak is. Hij doet het prima, voelt zich goed en doet prima mee. Hij is wel iets verlegen, maar dat herken ik ook wel van hem in andere situaties. Dat hij zijn naam niet durft of wil zeggen tegen mensen die hij nog niet kent of dat hij wat onwennig om zich heen kijkt. Ongemakkelijkheid, verlegen of misschien gewoon eigenwijs- en koppigheid?
Time flies. Alweer een jaar op de basisschool. Na de zomervakantie mag hij naar groep 2 en ik ben heel benieuwd hoe dat allemaal gaat. Maddox is in ieder geval flink gegroeid. Qua lengte, qua uitstraling en qua ontwikkeling. Bizar, wat een schooljaar met een kind doet. Wel heel leuk! Het doet hem goed en dat is onwijs fijn om te zien!
