Lieve Skyler,
Terwijl ik dit typ loop jij met de loopkar door het huis. Je glundert helemaal en kijkt soms even op of ik je wel zie. En ja, dat doe ik zeker. Ik zie hoe je geniet van de fase waarin je nu zit. Dat je wat meer kan en wat minder afhankelijk van papa en mama bent. Want wat doet dat je goed. Alsof je veel meer energie kwijt kunt en daardoor ook gewoon beter in je vel zit. Je lacht alleen maar, vermaakt jezelf uitstekend en ondanks dat ik de hele dag moet opletten op wat je uitspookt, kan ik je gerust een uurtje zelf je gang laten gaan. Dat is weleens anders geweest. Toen je nog een hulpeloze baby was die veel meer wilde doen dan hij kon, waardoor de frustraties je hoog kwamen te zitten. Ook de fase waarin je net niet kon staan en net niet die ene stap kon zetten die je graag wilde zetten waren voor zowel jou als ons geen pretje. Maar kleine kindjes worden groot en zo jij ook. Van een baby die alleen maar op zijn rug kan liggen tot een dreumes die het huis doorcrosst met de loopkar, af en toe zelf wat stapjes kan zetten en nog steeds dol is op kruipen. De tijd gaat hard, heel hard. Soms zou ik willen dat ik de tijd stop kon zetten. Maar anderzijds is dat helemaal niet wat ik wil; ik wil je zien groeien, zien wat je nog meer gaat leren en genieten van al dat moois dat iedere fase te bieden heeft.
Wat ben ik trots op je hoe je het doet op het kinderdagverblijf. Je bent iemand die de kat uit de boom kijkt en die de eerste dagen enorm moest wennen. Je huilde als mama weg ging, wilde overdag alleen maar bij de leidsters zitten en kon jezelf niet zo goed vermaken zoals je dat thuis kan. Terwijl je de hele tijd enorm onder de indruk was van de grotere kindjes, was je soms toch ook wel een beetje bang voor ze. Zij konden al staan en goed lopen, renden langs je heen en lieten je schrikken. Maar nu je wat meer gewend bent, twee dagen in de week gaat en uit je moeilijke fase bent, gaat alles een stuk beter. Daar heeft staan, stappen en ergens achter lopen absoluut aan mee geholpen. Je loopt stoer met een poppenwagen, bent dol op de blokkenkar en probeert op alle mogelijke manieren aandacht van iedereen te trekken door opeens gekke bekken te trekken of keihard te lachen. Zelfs het eten gaat enorm goed en zorgt er ook voor dat je thuis steeds beter met ons mee gaat eten. Iedereen is dol op je en als ik dan steeds weer de mededeling krijg dat je het zo goed hebt gedaan, glunder ik van trots en weet ik weer even dat dit een goede zet is geweest. Het kinderdagverblijf doet je goed, maakt je iets zelfstandiger en laat je zelfs groeien. En ook mama groeit door deze beslissing. Ik vind het makkelijker om je los te laten, geniet even van de rust in huis en heb een oplaadmomentje. Precies wat ik nodig had om weer dichter bij mezelf te komen en ook daadwerkelijk mezelf weer te worden. Ik denk dat ik nu op dat punt ben gekomen. Ik voel me weer goed, heb de energie teruggevonden en geniet iedere dag met volle teugen van het moederschap en van jou om me heen.
Maar naast alle mooie momenten, de liedjes die we samen zingen, het dansen, het wandelen, de eendjes voeren, naar de geitenboerderij, samen een filmpje van Woezel en Pip kijken en samen gek doen, hebben we toch ook af en toe nog wel een beetje ruzie met elkaar. Dan wordt mama boos op je, raakt ze gefrustreerd en zegt ze soms dingen waar ze achteraf een beetje spijt van heeft. Die momenten zijn altijd ’s nachts. Als ik er voor de zoveelste keer uit moet omdat je huilt en niet wil slapen. Het brengt papa en mama nog steeds tot wanhoop en steeds weer geven we er toch maar aan toe door je bij ons te nemen zodat jij –en wij- rustig verder kunt slapen. We bevinden ons zelfs nu in de onrustige weken dat je zelfs tussen ons in regelmatig wakker wordt. Na een jaar zorgt dat voor ietwat ongezellige momenten midden in de nacht. Maar als ik dan ‘s ochtends mijn ogen open en jou naar me zie kijken met je slaperige ogen, je haren door de war en je grote glimlach, dan weet ik weer even wat voor heerlijk kind je bent en vergeet ik de uurtjes daarvoor. Ik roep weleens dat je perfect zou zijn als je ook nog eens de nachten door zou slapen. Maar weet je? Je bent nu ook hartstikke perfect. Iedereen heeft zo zijn gebreken en de slapeloze nachten zijn nu eenmaal jouw dingetje. Na een jaar speelt de vermoeidheid soms nog steeds een beetje op maar ik kan gelukkig ook zeggen dat we er redelijk gewend aan zijn geraakt. Het is niet leuk, maar het hoort bij jou en we kunnen niets anders dan het accepteren.
Soms denk ik weleens aan een broertje of zusje voor jou. Nog zo’n prachtig kindje met van die grote, blauwe ogen, lange wimpers en een lekkere kop met haar. Nog een kleintje erbij waar ik weer intens van kan genieten. Maar dan zijn het toch de nachten die daar een stokje voor steken. Ik kan het niet aan om midden in de nacht met twee van die nachtbrakers te zitten. Maar ook vraag ik me af hoe ik de aandacht kan gaan verdelen. Ik geniet nu zo van jou, van alles wat je doet en alles wat je gaat doen, dat ik daar echt nog even voor de volle 100% van wil genieten. Ik wil jou nu de aandacht kunnen geven die je verdient zonder het te moeten delen met een ander en iedere minuut in me op kunnen nemen. Ik wil geen moment missen van de fases die je doormaakt, ’s avonds heerlijk op de bank kunnen kruipen met alleen jou en alleen dat moeder en zoon-moment met jou delen. Mijn liefde voor jou is groot genoeg om het te delen met een ander. Maar nu nog even niet. Voor nu blijf je nog even mijn enige kleine grote liefde.
Dikke kus voor jou X
Wauw heel mooi en oprecht geschreven, recht uit je moederhart. Al die ontwikkelingen die je kindje doormaakt zijn zo mooi. Het wordt alleen maar mooier ervaar ik. Op doe onderste foto ziet hij er al zo groot uit hihi
Ah wat heb je dit prachtig mooi geschreven. Ben er gewoon stil van…
<3
Super lief!
lief!
Super mooi en de tranen rollen alweer! X
Mooie woorden voor een mooi ventje. Wat gaat dat dan ineens hard. Fijn dat je hem echt ziet genieten van zijn leventje, dat is toch wel heel belangrijk voor het moederhart.
Prachtige woorden van een hele trotse mama.
Je bent wel van de tranentrekkers vandaag hé Shirley? Mooi verwoord hoor en wat geniet ik van je eerlijkheid!
Ah, wat prachtig! Zelfde gevoel hier… ik herken mij er helemaal in!
Mooi geschreven zeg! Ook dat laatste stuk van jezelf gevonden en liefde delen met een ander kindje. Ik vraag me soms nog steeds af hoe ik dat straks moet doen, maar ‘ze’ zeggen dat het vanzelf gaat, dus dat geloof ik dan maar 😉
Pffff janken geblazen en dat op mijn werk. Je wordt bedankt hahaha.
Mooi geschreven.. Ik had toen ik wist dat ik een tweede neefje kreeg net betzelfde gevoel.. En weet je? Je hart wordt alleen maar groter.. Qua aandacht verdelen, dat ging spontaan vanzelf..
Prachtig geschreven Shirley.
Heel mooi! En wat is die eerste foto leuk!
Mooi! <3
Je had het niet beter kunnen verwoorden.. Prachtig!
Super lief! Mooi geschreven, leuk voor later als Skyler ooit groot is en dit leest. Wat zal hij trots zijn op zijn supermom! Liefs Denise
Wat ontzettend lief geschreven Shirley, vol met liefde voor Skyler. Ik kan niet anders zeggen dan geniet, geniet, geniet.
Wat een lief stukje! Helaas weet ik hoe je je voelt wat betreft de nachten… onze zoon van 15 mnd maakt er snachts ook een potje van. En ik ben moe, moe en moe…. komt gelukkig wel weer goed. Wij nemen hem ook bij ons hoor. Rust is ook belangrijk.
En dat gevoel of je van een tweede kindje net zoveel kan houden en net zoveel aandacht kan geven als de eerste had ik ook. En ja, dat kan. Je hoeft de liefde trouwens niet te verdelen. Bij de geboorte van een volgend kindje verdubbeld je liefde gewoon. Moeder natuur zit goed in elkaar ,) (ik heb drie kindjes)
Mooi geschreven!
Oh ik hoop toch zo dat ik over een paar jaar ook zo’n leuk kindje heb. Die foto in bed… wat een heerlijk kindje!
Prachtig geschreven!!
Prachtig geschreven Shirley! Kan uren kijken naar die prachtige plaatjes!
<3
Dit zijn voor mij de mooiste stukken op je site meis, als ik dit lees hoop ik zo dat dit ooit nog voor mij weg is gelegd.. x
Heel mooi geschreven, blijven genieten!
Smelt… heel lief en mooi geschreven
Wat ontzettend mooi geschreven
Ohhh Shirley, wat zijn deze brieven voor Skyler altijd mooi.
Traantjes.. mooi Shirley! Wat een heerlijk jongetje heb je, ondanks zijn nachtbrakerskwaliteiten 😉
Awwww, hartstikke lief en eerlijk geschreven!
heel mooi geschreven en die nachten komen vanzelf
Tranen blijven rollen… Prachtig geschreven, zo herkenbaar allemaal…
Bij toeval kwam ik op je site terecht en nu ik al je blogs teruglees zie ik dat we heel veel overeenkomsten hebben; Mijn zoontje is ook 4 weken te vroeg geboren (05-09-2013), mijn vriend heet ook Raymond en ik ben ook op 9 maart jarig! Grappig he!