Zes karaktertrekjes van mezelf die ik herken in de kinderen

Twee zwangerschappen leverden twee totaal verschillende kinderen op. Ook al zeggen veel mensen inmiddels dat Skyler en Maddox veel op elkaar gaan lijken; ik zie het niet helemaal. Ook qua karakter verschillen ze als dag en nacht. Maddox is heel erg uitgesproken, wil altijd op pad en staat werkelijk iedere dag vrolijk op. Skyler is meer ingetogen, is graag thuis, heeft zo zijn buien en kan bij wijze van spreken op de bank ploffen met de iPad om een spelletje te spelen of film te kijken en daar uren later nog zitten. Ik herken mezelf vooral heel erg in Skyler; laat ons maar ons eigen ding doen in onze omgeving en dan vinden we het prima. Echter, Maddox verandert ook steeds meer en af en toe denk ik ‘verrek, dat heeft hij toch echt van mij!’, ook al is het echt een kopie van Raymond. Vandaag eens zes karaktertrekjes van mij op een rij die ik enorm herken bij de kinderen.

Pietje precies

Zowel Skyler en Maddox zijn behoorlijk perfectionistisch. Maddox wil het liefst al zijn auto’s recht in een lijn en Skyler begint een tekening of een bladzijde schrijven graag helemaal opnieuw als hij een foutje heeft gemaakt. Dat herken ik wel heel erg bij mezelf. Ik pak het liefst een heel nieuw notitieboek na wat gekras en kan het absoluut niet hebben als iets niet perfect gelukt is. Werkt niet altijd in het voordeel want zo kosten dingen wel heel erg veel tijd. Dat merk ik nu met mijn boek, maar dat zag ik bij Skyler op school ook. Hij had een speurtocht op school en moest op zoek naar wat plaatjes om vervolgens het woord op te schrijven. Na een fout raakte hij wat gefrustreerd en moest er direct een gum bij komen. Viel me nog mee dat ‘ie niet om een heel nieuw papier vroeg, haha. Hij was als een van de laatsten klaar omdat het perfect moest.

Harde geluiden

Maddox kan in de auto keihard beginnen te huilen omdat de radio te hard staat, hij vindt de afzuiger ook niet altijd even prettig en de blower in de auto mag absoluut niet aan. Ik vind het zelf ook altijd vreselijk als dat aan staat en ook staat de muziek, op een enkel favoriet nummer na, niet al te hard.

Leave me alone!

Maddox wil heel graag na een drukke dag met rust gelaten worden. Na een dag opvang nestelt hij zich op de bank met wat drinken en de iPad en als je tegen hem praat, gaat dat negen van de tien keer langs hem heen. Ook Skyler vindt het ontzettend prettig om na een lange dag iets voor zichzelf te kunnen doen en zich even terug te trekken. Heb ik zelf ook heel erg veel behoefte aan. Rust in de tent en even afzonderen van alles en iedereen. Ook al zitten we dan evengoed met zijn allen in een ruimte; we doen ons eigen ding en dat doet ons heel erg goed.

Structuur

Ik ben van mening dat structuur en een vast ritme voor ieder kind fijn is en ik merk bij Skyler en Maddox dat ze erg lekker gaan op vastigheid. Deze week gaat Maddox een dag extra naar het kinderdagverblijf en daar moet hij echt aan wennen. Als op vrijdag oma er niet is vinden ze dat ontzettend raar en als we een winkel overslaan in het centrum of opeens anders gaan lopen in het bos, zijn ze allebei een beetje van slag. Ik kan absoluut niet tegen verandering en vind dat ook altijd omschakelen. Ik snap dan ook heel goed dat de kinderen ervan houden om alles bij hetzelfde te houden. Vaste dingen in onze week, zodat we precies weten waar we aan toe zijn, wanneer er iets van ons verwacht wordt en waar onze tijd in gaat zitten. Skyler vindt het dan ook altijd vreselijk om iets in het weekend te moeten doen; ‘ik hoef niet naar school en ik ben vrij dus ik blijf thuis!’

Eng!

Het verbaasde ons echt dat Maddox onwijs bang bleek voor vuurwerk tijdens de afgelopen jaarwisseling. Maddox vindt dingen namelijk niet zo snel eng, in tegenstelling tot Skyler. Terwijl Maddox de daredevil is van de twee, lijkt Skyler veel meer op mij en is hij behoorlijk voorzichtig. Springen in het water? Doe het trapje maar? Los fietsen? Dat kon hij pas toen hij vijf was. Ergens op klimmen? Inmiddels gaat het bijvoorbeeld met gym erg goed maar ik vond dat ook altijd doodeng. Nieuwe situaties? Die gaan we liever uit de weg. Pretparken? Doe alleen de draaimolen maar. Ik ben echt een angsthaas als het om bepaalde dingen gaat en dat zie ik heel erg bij Skyler terug. Hij probeert wel sneller dingen dan ik, en dat complimenteer ik dan uiteraard. Ik vind iedere overwinning geweldig, omdat ik weet hoe het je kan beperken op bepaalde momenten.

Je echt openstellen voor bepaalde contacten

Hier hebben we het vooral over Skyler, maar ik zie het ook wel terug bij Maddox. Als we iemand oprecht heel aardig vinden, als diegene dichtbij komt en we zien een bijzondere band, dan zijn we heel loyaal, echt en oprecht blij. Dat vertelde Anke me zo mooi:’jullie stellen je open voor mensen die écht binnenkomen.’ De kinderen springen een gat in de lucht als sommige vrienden over de vloer komen en Skyler had ook een enorm mooie band met de buurvrouw die hier tijdelijk naast ons woonde. Daar heeft ‘ie het, een jaar later, nog steeds wekelijks over en af en toe moet er ook post naar hen toe. Als Anke mij op komt halen rennen de kinderen naar de auto om even een knuffel te brengen en als ze zo’n klik voelen, kunnen ze er helemaal in opgaan. Zo heeft Skyler dat ook met de nieuwe vriendin van mijn broertje en heeft Maddox het heel erg met de leidster op school. Ik vind een speciale band echt iets om te koesteren en ben blij dat de kinderen dit ook ervaren en zich echt kunnen openstellen voor speciale mensen in hun leven. Ze zijn wel heel kieskeurig en laten zeker niet iedereen toe, en dat hebben ze dan ook weer van mij, haha.

Er zijn echt nog veel meer zaken die ik enorm herken, maar dit zijn wel echt de meest opvallende dingen die me direct te binnen schoten. Uiteraard kan het allemaal nog veranderen. Ik zie momenteel heel erg dat Skyler meer uit zijn comfortzone stapt. Nog steeds wel een rustig kind, maar hij wordt socialer en een stuk actiever. Maddox daarentegen hecht steeds meer waarde aan thuis spelen, terwijl hij eerst iedere dag wel naar buiten moest om uit te razen. Mooi om die veranderingen zo te zien. Ik ben benieuwd naar de jaren die nog komen gaan!