Door: de nieuwe zwangere.
Twee echo’s verder hebben wij eindelijk een uitgerekende datum. Vandaag ben ik precies 12 weken zwanger. De weken gaan razendsnel voorbij. De laatste tijd voel ik mij weer heel erg beroerd. Ontspannen is niet één van mijn beste kanten. Ik blijf maar doorgaan met als gevolg dat ik vaak moe en soms te gespannen ben. Voor de komende maand heb ik in ieder geval wel een beste vriend erbij.
Zwangerschapskwaaltjes
Zonder mijn beste vriend kom ik de dag niet door. Elke avond gaan wij samen naar bed zodat ik de nacht en volgende dag weer door kan komen. Het wil dan nog wel eens voor komen dat ik het vergeet, heel stom. In de ochtend ben ik dan niet vooruit te branden, zo’n overgereden door een bus gevoel. Niets helpt dan ook, geen eten geen drinken, helemaal niets. Zo snel mogelijk mijn beste vriend zijn werk laten doen voordat het te laat is. Misschien raad je het al, misselijkheid staat bij mij stipt op 1. Helaas was dit bij mijn eerste zwangerschap ook heel erg aanwezig, wat tot vervelende gevolgen heeft geleid. Dit keer wil ik het voor zijn. Mijn beste vriend Emesafene sleept mij er doorheen.
Ik ben er meer dan dankbaar voor want zonder zou het een lastige klus worden om de dag door te komen. Nog steeds is het lastig maar het is even doorbijten en doorgaan. Ik zit vaak in verwondering, hoe doen andere moeders het toch? Al die ballen omhoog houden? Kinderen, het huishouden, me time, quality time met partner en eventueel nog werk? Ik vind het maar lastig. Voor mijn eerste zwangerschap had ik er wel een beetje orde over. Nu helemaal niet meer. Kon ik maar voor even huishoudelijk hulp inschakelen, scheelt toch heel wat uren zelf poetsen.
Naast misselijkheid heb ik vrij weinig klachten, hier en daar alleen wat bandenpijn. Vooral na een drukke dag merk ik dat. En dan nog mijn haar. Ja dat wil dus echt niet zitten, valt niet mee te werken en het ergste van alles; het valt uit. De nachtmerrie van iedere vrouw. Wie heeft dit nog meer meegemaakt? Jeetje, schrik hier toch van. Vorig jaar werd het heel dik.
Het eerste trimester zit er bijna op. Ik moet er nog steeds aan wennen om weer zwanger te zijn en aan de gedachten dat ik volgend jaar moeder ben van twee kids. Wie had dat gedacht? Ik kijk ontzettend uit naar de 20 weken echo, dan wordt het voor ons meer echt. Via deze echo wordt de baby helemaal gescreend en geeft het mij en ook mijn vriend hopelijk een rustig gevoel. Het is toch spannend. Nog een paar weekjes te gaan. Hij staat dikgedrukt in onze agenda.
Even kort terug op mijn update van vorige week; dank jullie wel voor de vele reacties. Ik had mijn twijfels om mijn onzekerheid te delen. Zoals in mijn reactie aangegeven gaat het puur om mijn onzekerheid en om dit soort zaken rondom het moederschap bespreekbaar te maken. Dit leek bij sommigen in het verkeerde keelgat te schieten. Het was absoluut niet de bedoeling om mijn werkgever als slecht af te schilderen. Anders zou ik er niet blijven werken. Het advies om het stuk te verwijderen of aan te passen kreeg ik ook en na wat twijfelen heb ik toch besloten om het stuk iets aan te passen. Dit zodat mijn onzekerheid hierover duidelijker is. Dit is natuurlijk in overleg met Shirley gegaan.
Tot volgende week!
Wat fijn dat je goede echo’s gehad hebt en dat je eindelijk een uitgerekende datum hebt, en de 12 weken mijlpaal is al een hele belangrijke. Wel vervelend dat je nog zo ontzettend misselijk bent, hopelijk trekt dit de komende weken weg.
Wat fijn dat je nu 12 weken zwanger bent, dat is al een mooie mijlpaal 🙂
Ik snap dat je uitkijkt naar de 20 weken echo, dat had ik zelf ook heel erg. Wel vervelend van die misselijkheid trouwens, hopelijk gaat dat binnenkort wat beter!
Wat fijn dat je goede echo’s hebt gehad! Dat is alweer zo’n geruststelling. Vervelend dat je zo misselijk bent. Ik heb hier gelukkig nooit last van gehad, maar kan mij wel voorstellen dat het je belemmerd in je dagelijkse dingen. Hopelijk voel je je snel beter!
Ik had erge last van t zuur en van constipatie. Voor de rest mag ik eigenlijk niet klagen over mijn twee zwangerschappen. Veel succes en hou vol x
12 weken alweer, leuk! Al lijkt die misselijkheid me best een uitdaging. Succes!
Dat haar uitvallen…. Ze zeggen altijd dat een jongetje een een moeder mooier maakt en dat een meisje de mooiheid juist inpikt. Dus… Misschien deze keer een meisje? 😉
Ik heb een vermoeden dat ik denk te weten wie je bent!, ben benieuwd of dat als je je een keer bekend maakt ook echt zo is..haha!
Fijn dat je die twaalf weken grens hebt gehaald. Hopelijk wordt de misselijkheid het komende trimester een stuk minder en krijg je de rest op orde. Nu ik zwanger ben en een peuter heb rondlopen, is het ook chaos, maar dat komt wel weer goed als je je beter voelt of desnoods als de baby er is en jij weer herstelt bent!
He wat vervelend voor je dat je zo beroerd bent! Is dat dan dat eerste trimester? Ik volg jou, manon en betty en jullie hebben alle drie zo verschillende spzwangerschappen… Bijzonder om te lezen. Als ik even door tel is je uitgerekende datum rond mijn verjaardag. Ik hoop dan zelf ook zwanger te zijn maar niet zo misselijk als jij! 🙁 sterkte!!!