Trowback: 1, 2, 3, 4, 5 & 6 jaar geleden

De app Timehop vind ik geniaal. Ik ben al een paar jaar actief op social media en middels deze app kan ik zien wat ik heb gepost de afgelopen jaren. Normaal scroll ik er wat doorheen iedere ochtend, denk ik ‘o ja, zo lang geleden alweer?’ en ga ik verder met de dag. Nu scrollde ik er doorheen en kwam ik een aantal beelden tegen waar ik graag nog iets over wilde zeggen. Eigenlijk over slechts één foto maar uiteindelijk waren er allemaal dingen gaande de vorige jaren op deze dag, dat ik ze graag eens met júllie wilde delen. Een persoonlijk en openhartig blogje!

Een jaar geleden

Dit moment is nog niet zo heel erg lang geleden en kan ik nog goed voor de geest halen. Ik kampte met een longontsteking en voelde me zieker dan ik ooit ben geweest. Ik heb wel vaker wat longontstekingen gehad maar deze was heel heftig. Ik was ontzettend benauwd, iedere stap voelde als één teveel, ik stond te draaien op mijn benen en de zorg voor mijn twee kinderen kon ik niet meer op me nemen. Skyler ging een paar dagen logeren bij opa en oma en Maddox bleef bij mij. Ik ben zelfs toen nog een dag in het ziekenhuis geweest voor wat onderzoeken en vond dat best even schrikken.

Met pijn in mijn hart heb ik toen ook een Anouk-concert afgezegd. Live on the Beach vond plaats op vrijdag toen het heel erg hard regende en stormde. Ik twijfelde zelf nog een beetje maar dat is was natuurlijk van de zotte. Ik ben blij dat zowel Raymond als mijn ouders me dwongen om thuis te blijven. Ik kon wel huilen maar achteraf was het een goede keuze. Ik was gewoon echt te ziek, haha.

Het was ook de periode van bijna naar de basisschool gaan. Skyler begon in september met zijn eerste wendagen en inmiddels is dat dus alweer een jaar geleden. Ik heb hem vanmorgen weer voor het eerst sinds de vakantie naar school gebracht en wat is hij dan opeens weer groot. Enne, vrijdag mag ik in de herkansing; dan ga ik wél naar Anouk in Scheveningen voor het Live on the Beach concert. Ik hoef jullie niet te vertellen dat ik daar intens van ga genieten.

Twee jaar geleden

Twee jaar geleden kwamen we na een lange autorit aan in Italië voor onze zomervakantie. We zaten daar anderhalve week in een stacaravan vlakbij het Gardameer. Twee dagen daarvoor had ik net de eerste echo gekregen en ik was toentertijd zeven weken zwanger van Maddox. Onze laatste vakantie met zijn drietjes, dus! Het werd een heel leuke vakantie met veel dorpjes bezoeken, lezen, zwemmen, lekker eten en vooral erg genieten. Ik weet nog wel dat ik me tijdens deze hele vakantie een beetje weeïg voelde, daar had ik enorm veel last van tijdens de zwangerschap. Vooral ’s ochtends had ik een beetje moeite met opstaan en functioneren, maar al met al voelde ik me dolgelukkig met mijn toen al beginnende buikje. Blij dat ik even op vakantie was zodat ik het niet hoefde te verstoppen.

Drie jaar geleden

Het is alweer drie jaar geleden dat we ons huis in Amsterdam Osdorp verlieten en dat we een paar weken bij mijn ouders in huis woonden omdat we moesten wachten op de sleuteloverdracht in Aalsmeer. Zo fijn dat we bij mijn ouders konden logeren! Drie jaar geleden hadden we net onze nacht in Hoorn gehad en uiteindelijk verbleven we daar een week of zes. We moesten allemaal even wennen; mijn ouders om ons in huis te hebben, wij omdat we geen eigen ruimte hadden en opeens weer ‘thuis’ woonden en Skyler ook, omdat opa en oma opeens altijd om hem heen waren. Inmiddels wonen we dus alweer bijna drie jaar in Aalsmeer en zitten we helemaal op onze plek. Time flies!

Vier jaar geleden

Oh, wat had ik veel moeite met de gedachte om Skyler naar het kinderdagverblijf te brengen. Ik heb altijd geroepen dat hij bij me kon blijven omdat ik toch thuis werkte. Maar dat bleek achteraf toch niet zo goed te werken. Of zeg maar gerust helemaal niet. Op dat moment voelde dat een beetje als falen en moest ik bepaalde keuzes terugdraaien, maar uiteindelijk had ik geen betere keuze kunnen maken. We bezochten een kinderdagverblijf voor Skyler, het voelde direct goed en een paar weken later kon hij starten. Wat heeft Skyler het daar ontzettend leuk gehad! Het was echt een heel goede zet voor zowel hem als voor mij als moeder. Vanaf deze tijd ging Skyler dus twee dagen per week naar het kinderdagverblijf, kon ik weer een beetje opladen, genoot ik heel erg van de eigen tijd én de tijd die ik opeens weer met Skyler had als hij wel thuis was en was het dankzij deze keuze ook weer makkelijker om voor Maddox dezelfde keuze te maken. Maddox ging zelfs iets eerder want Skyler was uiteindelijk tien maanden en dat was een beetje een lastige leeftijd om te starten op de crèche. Met Maddox was dat bij zes maanden en dat is in mijn ogen echt perfect.

Skyler is deze week gestart in groep twee en ik kan er niet over uit hoe snel het allemaal is gegaan. Kijk nou wat een klein dropje nog!

Vijf jaar geleden

Zwanger van Skyler! Aan de ene kant voelt dit moment als gisteren en aan de andere kant lijkt het ook weer eeuwen geleden. Na jaren dromen was ik zwanger van ons eerste kindje en ik zat onwijs goed in mijn vel. Ik droeg mijn buik met trots en voelde me echt heel erg goed. Ik had er net een flinke afvalstrijd op zitten maar kon dat gelukkig redelijk goed loslaten toen ik zwanger was. Ik checkte nog aardig vaak de weegschaal, maar het beheerste niet meer mijn leven. Ik denk dat ik me tijdens mijn twee zwangerschappen echt op mijn aller best heb gevoeld. Beide keren voelde ik me mooi, trots, blij en gewoon heel erg goed. Een bijzondere tijd om op terug te kijken.

Zes jaar geleden

Zijn we nu aangekomen bij de foto die me aanzette tot dit artikel. Zes jaar geleden zat ik bijna op de 65 kilo. Na een aantal jaren afvallen tikte ik bijna de -25 kilo aan. In mijn hoofd was ik nog steeds het dikke meisje van 90 kilo en in mijn hoofd was het nog niet genoeg. Het was namelijk niet de 60 kilo die ik voor mezelf had genoteerd als streefgewicht.

Ik kan me dit moment nog wel herinneren. Ik kwam dit fantastische jurkje tegen bij H&M Trend en voelde me er gigantisch in. Ik heb het over de heupen en zag mezelf als iemand die veel te dik nog was voor deze jurk. Als ik daar nu aan terug denk kan ik wel huilen. Ik heb zoveel strijd geleverd en heb zoveel moeten laten om op dat punt te komen en nog was ik niet tevreden. Nu denk ik alleen maar ‘mens, check je taille!’, ‘mens, kijk hoe mooi je bent!’ Het is bizar hoe vertekend mijn lichaamsbeeld was en hoe dik ik in mijn hoofd nog was. Voor mijn gevoel was ik er nog lang niet terwijl ik nu alleen maar kan denken ‘had ik mezelf maar gezien zoals ik toen was.’

Ik weet niet zo goed wat ik zo moeilijk vind aan dit beeld. Misschien omdat ik niet tevreden was, mega onzeker was en zelf niet in zag hoe prachtig ik toen was. Ik voel me verdrietig omdat ik toen nog steeds opmerkingen kreeg over hoe dik ik was en dat ik me daardoor liet leiden. Ik kreeg die opmerkingen online maar ook gewoon van mezelf. Dit jurkje heb ik uiteindelijk gekocht, maar slechts één keer gedragen. Het was niet voor mij weggelegd. Dacht ik.

Momenteel ben ik een heel stuk zwaarder dan daar op die foto maar voel ik me gelukkig wel een stuk beter. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik bij deze foto toch denk ‘zal ik weer afvallen zodat ik zo word?’, maar anderzijds weet ik gewoon dat ik weer niet tevreden ga zijn. Er is momenteel zoveel meer om dankbaar voor te zijn en mijn leven is zo anders, dat ik echt oprecht kan zeggen dat ik nu gelukkiger ben. Mijn figuur speelt veel minder een rol en ik laat me minder leiden door mijn maat. De jurk op de foto is maat 36 en met mijn maat 42 nu kom ik er never nooit meer in. Ik heb hem laatst toevallig weggedaan, met een lach en met een traan. Ik ben van ver gekomen.