Af en toe heb ik het wel eens benoemd in artikelen maar ik ben er nooit echt dieper op in gegaan. Sinds Skyler twee jaar is, ongeveer, wil hij ’s avonds niet mee eten. Hij ‘lust’ geen groenten, hij wil geen pasta, hij vindt aardappelen ‘vies’ en wil alleen maar brood. Laatst deelde ik op Instagram dat we zowaar stappen bereiken met Skyler en dat hij van helemaal niks willen eten ’s avonds naar iedere avond minstens tien happen is gegaan. Tien? Zo weinig? Het is voor ons héél erg veel. Ik kreeg veel de vraag over hoe we dit bereikt hadden omdat er ontzettend veel ouders in hetzelfde schuitje zitten. Laat ik er nu toch maar eens open over zijn dan!
Skyler is altijd wel een lekkere eter geweest. Veel fruit, brood, altijd zijn avondeten. Eigenlijk ging alles er wel in. Tot ‘ie opeens twee jaar was. Hij weigerde iedere vorm van avondeten. In eerste instantie dacht ik dat dat een fase was, en smeerde ik een boterham voor hem. Maar die fase ging van dagen naar weken naar maanden en toen opeens naar jaren. Inmiddels is Skyler ruim 4.5 (over drie maanden wordt hij 5) en beginnen we eindelijk weer stappen te maken met het avondeten.
Overdag gaat alles eigenlijk wel prima. Skyler eet brood, crackers, veel fruit en daar ben ik erg blij om. Vooral omdat ‘ie groenten overslaat is het een fijn geweten dat ‘ie dol is op fruit en zo toch gezonde dingen binnenkrijgt. Want hij mag dan nu zo’n tien happen nemen iedere avond; dingen als paprika en courgette worden er nog steeds met een heel vies gezicht uitgevist.
Toen mensen me vroegen om tips, heb ik even nagedacht over wat we precies de afgelopen maanden hebben gedaan om hier te komen. Nou, eigenlijk niks. We hebben er alleen nooit krampachtig over gedaan en er vooral geen gevecht van gemaakt. In het begin schepte ik iedere avond voor Skyler op en was het iedere avond een strijd aan tafel. Dat wilde ik niet meer. Want het is dan niet leuk voor Skyler; het is óók niet leuk voor ons. Wij willen namelijk wel rustig eten aan tafel. Daar ben ik dus mee gestopt. Skyler vraagt altijd wat we eten en als hij zegt ‘bah’ dan is het direct klaar en schep ik niks op. Dan doe ik vervolgens waar veel mensen totaal geen voorstander van zijn; ik smeer een boterham. Of ik warm van die (gore) kant en klare pannenkoeken op. Want met honger naar bed wil ik niet. Bovendien ben ik gehecht aan die paar uur slaap die ik pak ’s nachts en dan heb ik geen zin in een schreeuwende Skyler die honger heeft.
Je kunt er van zeggen wat je wil, maar voor ons voelde dit prima. Geen lekkere, goed gevulde maaltijd? Prima, werk dan maar brood of een kleffe pannenkoek naar binnen. Die zal je vast een keer je neus uitkomen. En inderdaad. Een paar weken geleden vroeg ik weer of Skyler wilde eten en zei hij ja. Pasta met zalm. Oké, de courgette werd er nog uitgehaald maar de pasta en de vis ging helemaal op. Veel meer dan tien happen, die we in eerste instantie hadden afgesproken want ‘het is toch wel lekker mama, je had gelijk!’
In Turkije at Skyler iedere avond vis en hij vond het heel erg lekker. Steeds meer dingen ging hij toen proeven en eenmaal thuis is dat doorgezet. Skyler heeft nog steeds een afkeer tegen aardappelen met groenten maar dingen als pasta’s en gerechten als bami gaan er goed in. Dat er veel groenten in verstopt zit is alleen maar mooi meegenomen. Echt zichtbare dingen als paprika en courgette noemt hij ‘kip’ en ‘kip is vies’. Maar goed, ‘echte’ kip eet ‘ie wel want dat is vlees. Logica van een kleuter met eetissues. Ik ben in ieder geval blij met iedere hap die erin gaat, ook al is het alleen de pasta. Want hé, het is iets anders dan brood of pannenkoek.
Ik heb er dus geen handleiding voor en volg mijn gevoel. Mijn enige tip is: doe er niet krampachtig over. Willen ze niet eten? Prima. Aan jou de keuze om te beslissen of je niets anders maakt of overgaat op hetzelfde als ik; brood en vieze dingen die snel hun neus wel uitkomen. Eten moet wel leuk blijven en als ik het op deze manier iets makkelijker heb kunnen maken, vind ik het prima. En blijkbaar met resultaat, want uiteindelijk zag ons bordje met Surinaamse bami er toch lekkerder uit dan een kant-en-klare pannenkoek. Tsjah… Laat die Surinaamse bami nu net volgestopt zitten met prei, spitskool, selderij en kip. Ik bedoel maar.
We zijn er nog lang niet. Skyler leeft voornamelijk op fruit en brood met dus een paar happen avondeten. Maar wat hebben we al veel bereikt de afgelopen maanden, juist door hem zijn gang te laten gaan en hem te laten proeven wanneer ‘ie dat zelf aangaf. En weet je? Als ‘ie 18 is zal hij vast meer eten dan pannenkoeken met poedersuiker. Of dan begint het traject weer van voor af aan, als hij in een studentenhuis zonder zijn moeder zit. Maar zoals je ziet op de foto’s: daar worden ze ook groot van.
Wees relaxt mensen, alles is een fase. Alleen duurt die fase soms iets langer dan je in eerste instantie denkt. Voor de rest geen tips, alleen: hang in there. Je bent lang niet de enige met een kleuter die zelfs een 2 mm stukje ‘gras’ uit zijn eten weet te vissen maar zijn Lego niet kan vinden.
Mijn broer at nooit avondeten. M’n vader dreigde het soms zelfs in z’n oren of neus te stoppen, het moest naar binnen. Zat urenlang aan tafel totdat hij wat gegeten had. Tot hij op zichzelf ging wonen en z’n eigen boodschappen ging doen. Een wereldreis maakte van een half jaar. En daar de vrouw van zijn kinderen ontmoette. Nu eet en kookt hij serieus de meest vreemde gerechten, bomvol groenten. Hij is ontzettend geïnteresseerd in voeding. En is kerngezond. Ik zie hem altijd als een voorbeeld voor veel jonge kinderen. En her had m’n ouders een hoop frustratie bespaard gebleven als ze dit wisten.
Meeeh, zijn vrouw, de moeder van zijn kinderen. Niet de vrouw van zijn kinderen natuurlijk
Vooral het loslaten heb ik ook geleerd. Ik at vroeger weinig, de dokter zei toen tegen mijn moeder: ze eet wel als ze honger krijgt… en precies.
Ik maak er thuis ook geen strijd van. Inmiddels eten ze steeds een beetje meer en beter. En vragen ze uit zichzelf, mag ik proeven?
Knap dat Skyler al vooruit gegaan is en langzaam warm eten gaat eten!
Auteur
Hier op vakantie wil Skyler ook echt uit het niets van alles proeven. Weliswaar maar een hapje en daarna een ‘hoef het toch niet’, maar dat hij het voorstelt is al heel wat!
Ik at vroeger alleen blokken kaas, peer en soepstengels en later jarenlang pasta met vleesjus en ik ben er ook nog steeds! 😉
Haha die laatste zin! Maar hier exact hetzelfde vanaf 1 jaar NIKS meer in de avond. Wij gaven dan ook echt niks. En hij werd nooit wakker van de honger. Nu na bijna 2 jaar wordt er af en toe iets geprobeerd, precies wat jij beschrijft! Dus echt medemoeders: negeren, niet moeilijk erover doen en wel of geen boterham smeren, it’s all good. Maar houd er wel rekening mee dat dit LANG kan duren :).
Hier hetzelfde met onze oudste. Weigert al vanaf dat hij 18 maanden is elke vorm van avondeten. Een heel enkel keertje wil er wel een hap in maar thats it. Ook wij maken er geen strijd van, want daar hebben we helemaal geen zin. Hij eet vanzelf wel een keer als hij honger heeft en inderdaad overdag word er genoeg fruit en brood gegeten. Hij word in september 5 en houd dit nog steeds vol. Ben heel benieuwd wanneer wij verandering gaan zien. Zn broertje van 2,5 eet nog steeds goed dus hopelijk slaat hij deze fase over
Hier ongeveer hetzelfde alleen begon het rond de 14 maanden. Van de ene op de andere dag werd er geen hap groente meer genomen. Vlees en aardappel of pasta werd meestal nog wel wat van gegeten. En nu sinds een week of 3 (hij is nu ruim 2.5) begint hij weer groente te eten. Ik heb al die tijd gewoon opgeschept zoals normaal, maar heb er nooit strijd van gemaak dat hij er niks van at. Hij kreeg als toetje meestal een schep extra yoghurt of fruit zodat hij toch met een volle buik naar bed ging. We vonden het belangrijker dat het gezellig was aan tafel en dat hij zag dat wij er wel gewoon van aten. Ik ben er van overtuigt dat strijd voeren om eten averechts werkt. Bij de oudste (5) hebben we inmiddels wel de regel dat hij 1 hapje moet proeven voor hij mag zeggen dat hij het niet lekker vind. En vind hij het niet lekker dan hoeft hij het ook niet op te eten, maar zonder te proeven roepen dat het vies is (waardoor de jongste ook niks meer wilde) is nu wel voorbij.
Heel herkenbaar! Bij ons ook vanaf 2 jaar geen avondeten meer. Ik liep laatst tegen het winner dinner bord aan, en dat werkt dus echt zo goed! Iets lekker onder de finish, en nu wil hij redelijk goed eten!
En eerlijk is eerlijk, het eet en stuk lekkerder aan tafel als iedereen vrolijk is en eet!
Hier precies zo. Nasi en spaghetti gaan er wel goed in. Maar rijst of aardappelen wat minder. Ik geef hem meestal 1 aardappel en die moet hij eten en 1 stukje groente en 1 stukje vlees. Als hij die op hebt krijgt hij pas een toetje. En het gaat nu goed. Die van mij word volgende week zaterdag 4.
lekker doen waar jij je goed bij voelt meis, jij kent je kind het beste!! hier nooit echt zoveel drama gehad en als ze drama gingen maken dan was het oke, zolang je bord niet leeg is (waar echt 4 happen op lagen) dan biljf je aan tafel zitten. nou we weten altijd om 1600 en gebeurde echt dat er wel eens eentje pas om 2100 of later pas van tafel kon 😉 ja dat ging vervelen en sindsdien eten ze gewoon hahaha
Ik mag niet klagen want mijn peuter eet meestal wel. We scheppen altijd op. Eet hij niks? Ook goed. We eten altijd een toetje, en dan krijgt hij wat meer. Maar niet als in extra vla (want we willen het niet belonen), maar dan yoghurt met muesli en wat fruit ofzo. Omdat we toetjes veel variëren, valt hem dat ook niet op. Bij mijn zoon zou ik geen pannenkoek met suiker geven omdat hij dat een traktatie vindt en dan wordt het niet-eten beloond.
Goede instelling lijkt me 🙂 je leest het volgens mij tegenwoordig ook in de opvoedboeken… eten mag geen strijd zijn. En wij volwassen lusten sommige dingen toch ook niet? Waarom zou een kind geen recht hebben om iets niet te lusten.
Ik kreeg eens de tip om groente te “verstoppen”. Lusten ze wel (zelfgemaakte) soep > allemaal groenten in verwerken. Zelfde geldt voor pastasaus. Paprika’s, wortels of courgettes (;)) koken, pureren en door de tomatensaua gooien.
Ik at als baby alles en naarmate ik ouder werd lustte ik ook vrij weinig nog. In het begin was het strijd aan tafel. Ook ik was dol op brood en fruit. De dokter zei op een gegeven moment dat ik gezond was en groeide als kool dus qua gezondheid was er geen gevaar. Ik heb heel wat broodmaaltijden gegeten. Uiteindelijk ben ik meer gaan proeven maar als ik niet wilde of het niet lustte dan mocht ik een boterham. Het enige wat mijn ouders nooit deden was apart koken of zo. Het is gewoon eten wat de pot schaft of een boterham. Ik ben nooit een fan geworden van warm eten tot op de dag van vandaag maar lust een stuk meer Sommige mensen zijn minder van warm eten i guess. Geen reden tot zorgen.
Fijn dat Skyler weer beter eet 🙂 Hier is het ook iedere avond weer raak met de jongste. Ze eet ook zo ontzettend slecht, maar wat je zegt…met krampachtig lopen doen over het eten bereik je niets. Dus ook hier wordt de boterham gesmeerd, altijd beter dan met honger naar bed sturen.