Ik zal mezelf even voorstellen voordat ik jullie overlaad met al mijn persoonlijke hersenspinsels. Mijn naam is Eliza Mels, ik ben 44 jaar en moeder van een prachtige dochter van 7 jaar. Ik woon samen met mijn vriend die tevens ook de vader van mijn dochter is. Ik ben een vriendin van Shirley en we kennen elkaar uit de cosmeticabranche. Ik schrijf als hobby en omdat Shirley druk is met een niet slapende baby, ritjes naar het ziekenhuis en bezoekjes aan de huisarts dacht ik haar te helpen door zo nu en dan een artikel te schrijven. Ik hoop dat jullie het ook een goed plan vinden. Door jullie eerlijke en directe commentaar op de artikelen van Shirley ga ik er vanuit dat we het vanzelf horen als jullie mij liever niet meer voorbij zien komen.
Ik ben lang niet zo goed als Shirley in schrijven. Ik zal mijn best doen om open en eerlijk te schrijven over mijn belevenissen als moeder. Shirley en ik zijn twee volslagen tegenpolen dus dat kan weleens een onverwachte kijk op zaken geven van mijn kant. Het enige wat ik achterhoud is de naam van mijn dochter. Mensen die mij kennen weten haar naam natuurlijk maar de grote online wereld vind ik nog een beetje eng.
Sporten
Ik werk fulltime als managing director voor French House Cosmetics en samen met mijn vriend heb ik een bedrijf in Personal Training. Als je nu denkt dat ik daarom in top-shape ben kan ik je al direct uit de eerste droom halen. Door een burn-out heb ik de afgelopen periode bijzonder weinig onze Personal Training Studio bezocht met als gevolg dat ik uitgedijd ben. Zo’n 10 kilo, om precies te zijn. Het blijkt namelijk, dat je toch echt zelf je gewichten moet tillen om in shape te blijven. Beetje jammer, maar helaas. De burn-out is achter de rug en ik mag (lees: moet) nu dus weer aan de fitness. Dat valt niet mee. Omdat manlief vooral in de avonden werkt ben ik dan aan huis gekluisterd aangezien onze dochter nog te klein is om alleen thuis te blijven. Dit betekent dat ik ‘s morgens om 6 uur uit bed stap om te sporten. Drie keer per week krachttraining en drie keer per week hardlopen. Het hardlopen ben ik aan het opbouwen. Dat wil zeggen dat ik waarschijnlijk 5 minuten hardloop en de rest van de tijd op adem probeer te komen. Ik laat me echter niet ontmoedigen, ik moet ergens beginnen. Hopelijk bouw ik snel op. Voor nu ben ik blij dat er om 6 uur ’s morgens weinig mensen buiten zijn die mij voor gek kunnen verklaren.
Fulltime werken
En ja, ik werk dus fulltime. Dat is nogal eens een discussie op het schoolplein, zeker toen ik nog in mijn burn-out zat. De meest gehoorde opmerking was toen: ‘ja, je snapt zelf toch ook wel dat dat allemaal niet kan, fulltime werken, een eigen zaak én een kind opvoeden. Je gaat nu zeker minder werken? Dat laatste werd zelden als echte vraag gesteld maar meer als een statement. Mijn reactie was dan: ‘nee hoor, ik ga er vanuit dat ik 100% herstel en dus ook weer 100% mijn werk kan hervatten.’
Shock, want hoe kan je nu een goede moeder zijn en tegelijk zoveel werken? Ik zeg dus dat dat kan. Ik ben iedere avond na mijn werk voor de volle 100% bezig met mijn dochter. We dansen, maken samen huiswerk, tekenen en doen samen yoga voor de televisie. Mijn dochter weet dat ik veel werk en dat ik dat leuk vind. Maar totdat zij op bed ligt is er geen werk. Zodra haar lieve hoofdje haar kussen raakt, moet mijn laptop echter wel nog even open. Ik vind het niet erg. Ik heb de leukste baan ter wereld.
Alles samen
Ik wil graag 100% zelfstandig zijn en mezelf blijven ontwikkelen op zakelijk vlak. Mijn dochter ziet me met plezier naar mijn werk gaan en met plezier thuiskomen. Ik wil dat ze later als ze groot is, weet dat ze zelf een keuze kan maken. Ze mag een thuisblijvende moeder zijn, parttime werken of fulltime. Haar leven, haar keuze. En dat vind ik voor iedereen. Je moet doen waar jij gelukkig van wordt zonder dat daar je kinderen onder lijden. Ik kan oprecht zeggen dat onze dochter niet lijdt. Omdat ik overdag werk hebben we onze eigen zaak alleen in de ochtenden en avonden open. Dit betekent dat ze iedere dag van school wordt gehaald door haar vader. Die is de hele middag samen met haar, ze doen samen spelletjes en kijken graag samen films. Ze gaat nooit naar de BSO en wij hebben geen oppas. We doen alles samen. We zijn of met zijn drieën of een van ons is met onze dochter. Ze gaat mee als we een etentje met vrienden hebben. Uitgaan naar de kroeg doe ik zelden maar als de een uit wil, blijft de ander thuis. Ik weet dat dit niet ieder zijn keuze is, maar voor ons is het prettig. Als we eens een keer per jaar met zijn tweeën uit eten willen gaan, willen we meestal weer snel naar huis omdat het raar voelt.
Ik geloof dus niet dat ik een mindere moeder bent omdat ik meer werk. Ik geloof dat je de dingen die je doet met passie, plezier en focus moet doen. Als ik werk doe ik dat met passie, plezier en focus. Als ik met mijn dochter ben doe ik dat passie, plezier en focus. Dat rennen om 6 uur ‘s morgens is met wat minder passie en plezier maar dan heb ik mijn focus op het hopelijk toekomstige resultaat.
Tjonge, het eerste stukje zit erop. Ik schrijf snel meer in de hoop dat jullie het leuk vinden om mij en mijn gezin beter te leren kennen.
Liefs, Eliza
Hoi Eliza,
Wat bijzonder dat je the good and the bad times zo openhartig deelt. Je lijkt me een mooie aanvulling op de site, leuk om te lezen hoe jij als moeder alle ballen in de lucht houdt en het commentaar over een drukke baan buitenshuis is zo herkenbaar… veel plezier met schrijven en succes met het opbouwen van alle bouwsteentjes in je leven
Leuk om te lezen, welkom! Ik ben wel benieuwd hoe jij het combineren van werk en gezin en zaak praktisch vormgeeft. Zoals je het nu schetst klinkt het beeld ideaal! Helaas ben ik ook burn out gegaan (toen ik net een baby had en drie dagen werkte), mij lukte het dus niet zo makkelijk… Petje af en inderdaad, ieder moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt en wat je voor jezelf en je kind kan managen!
Hoi Eliza, wauw, wat ben jij een ondernemende moeder! Wat ik zo leuk vind om te lezen, is dat jij als moeder helemaal doet wat bij jou past. Dat is denk ik wat ons moeders tot een goed voorbeeld maakt voor onze kinderen: dat we durven zijn hoe we zijn. Of dat nu een ambitieuze, fulltime werkende moeder is of een huismus.
Ik kijk uit naar meer van je stukken! En fijn Shirley, dat jij zo een klein beetje meer lucht krijgt.
Leuk geschreven! Ben benieuwd naar meer 🙂
Laat maar komen ! 😉
hey wat leuk!! en welkom en su6 😀 fijn dat je shir zo wilt helpen 😉
Welkom Leuk dat we stukjes van je mogen lezen.
Mensen die je voor gek verklaren omdat je om 6 uur gaat rennen? Ik zou langs rijden en terug rijden om je een lintje te geven! (Hoop niet teveel op dat lintje. Als mijn planning goed gaat (lees: mijn jongens meewerken aan deze planning) lig ik nog in bed
Leuk stukje alleen wil ik even zeggen je hoeft geen verantwoording af te leggen. Doe wat voor jullie goed is!
Vreselijk die opmerkingen onder ons moeders omdat een andere moeder het op een andere manier doet! Zoals jij nu Shirley laat weten even bij te springen zo moeten wij moeders meer onder elkaar zijn
Ik vind je nu al leuk
Wat een openhartige kennismaking, aangenaam!! 😉
Hier houd ik ook niet zoveel van sporten, maar door een trage schildklier word ik direct met m’n neus op de feiten gedrukt als ik het laat verslappen. Dat betekend dat ik het vooral met regelmaat vol moet houden en het dus als vaste agendapunten steeds terug laat komen in m’n ritme. Anders zitten de kilo’s er héél snel aan (en ze gaan er dus weer héél langzaam af)..
Echt een diepe bewondering voor het combineren van al die taken.. voor mij maakte m’n 40urige baan (plus 15 uur reistijd elke week) me erg ongelukkig. Ook toen ik nog niet samen woonde en alleen was.. omdat het echter gewoon lijkt te zijn en iedereen dat zo doet bleef ik ook doorwerken. Nu is er na de geboorte van de eerste veel meer rust gekomen met een 20urige werkweek. En alhoewel ik misschien in de toekomst naar 24 of 32 uur zou kunnen gaan als de kinderen groter zijn, zou ik nooit meer naar 40uur willen gaan. Iedereen wil iets van je in de weekenden, ze zitten continue vol met sociale verplichtingen en van tenminste één vrije dag voor mijzelf als introverteling 😉 word ik heel gelukkig en laad ik weer helemaal op..
Veel plezier bij het schrijven, ik hoor graag snel weer wat van je 😉 En lief dat je als vriendin zo Shirley wilt ontlasten in deze voor haar zo hectische periode..!!
@Shirley: vraagje.. een hele tijd geleden hebben zich (uit mijn hoofd gezegd) vier vrouwen voorgesteld die meer zouden vertellen over het fertiliteitsproces waar zij in zitten of mee te maken kregen.. ga je hier nog iets mee doen? Ben wel benieuwd naar verdere verhalen van hen..
Auteur
Dat moet ik ook nog even oppakken inderdaad! Was steeds miscommunicatie waardoor de vorige mails wat lang duurden en ik het eigenlijk nu een beetje vergeten was 🙂
O haha, ik was al bang dat je er geen vervolg meer aan wilde/ kon geven, maar dan wacht ik het geduldig af 😉
Ja dit vroeg ik me ook af! Ik vond hun verhalen heel interessant om te lezen, dus hopelijk komt er een vervolg 🙂
Leuk dat je gastblogger bent. Jammer dat mensen toch altijd een burn out aan werk koppelen. Ik ben wel benieuwd hoe je tijdens de burn out met het moederschap bent omgegaan.
Welkom! En inderdaad niks mis met fulltime werken, iedereen mag zijn eigen keuzes maken en alles is ok. Ik zeg, leuk dat je er bent en Shirley af en toe zo ondersteunt.
Leuk stukje om te lezen. Graag vaker ajb.
Ik hou ervan om te lezen hoe alle mama’s hun werk met hun huis/man/kids combineren> of dat nu parttime of fulltime werken is. Ik vind het inspirerend hoe jullie het allemaal uitvogelen en ook nog tijd voor jezelf hebben (of niet… 😉 en daar nog zoekende naar zijn)
Keep the blogs coming 🙂