‘Maar we moeten naar het restaurant, naar de juf!’

Het is woensdagmiddag 12:00 uur en ik ga Skyler ophalen van school. Ik besluit met de auto te gaan omdat de stoepen méga glad zijn en Maddox ook ziek is. Met de auto ben ik even sneller heen en weer dan glibberend schuiven over de stoepen met een kinderwagen. Lijkt me ook prettig voor Maddox, die toch flinke koorts heeft. Ik ga richting school en moet vier rondjes door de wijk rijden voor een plekje. Uiteindelijk sta ik praktisch voor de deur en glij ik op mijn Uggs, met gevaar voor eigen leven en die van Maddox die ik op mijn arm heb, richting het schoolplein. Twee minuten later gaat de bel en zie ik Skyler naar me toe lopen. ‘Hey vriend, kom we gaan naar huis! De auto staat om de hoek.’

Skyler geeft me een hand, ik draag Maddox op mijn andere arm en samen glibberen we naar de auto. Eenmaal in de auto zegt Skyler ‘Zo, nu gaan we naar het restaurant, hè mama?’ Eh, wattes? Restaurant? We gaan naar huis. Ik vertel Skyler dat hij vrij is en dat we lekker naar huis gaan om een broodje te eten. ‘Maar we moeten naar het restaurant! Alle kindjes gaan naar het restaurant want daar wacht de juf op ons en gaan we met zijn allen een broodje eten!’ Als ik zeg dat dat echt niet waar is begint Skyler te huilen. Het is me te glad om terug naar de juf te gaan om uitleg te vragen en dus zeg ik tegen Skyler dat hij vast een week in de war is. Volgende week is het Kerstdiner. Eenmaal thuis is hij nog steeds aan het huilen en stapt ‘ie boos naar binnen. ‘Echt waar, mama. We gaan zo naar het restaurant! Dat heeft de juf gezegd.’ Omdat de tranen over zijn wangen rollen en hij er echt heilig van overtuigd is dat hij naar het restaurant moet, begin ik aan mezelf te twijfelen. Oh, shit. Heb ik tussen die tig mails van school die ik wekelijks ontvang iets over het hoofd gezien? Is er wél iets vandaag waarvan ik niet op de hoogte ben? Is dit mijn eerste fail als basisschoolmoeder?

Skyler kijkt me inmiddels niet meer aan, ik heb Maddox in de stoel gezet en ik duik achter de computer, speurend naar het mapje Skyler in mijn mailbox. Ik lees alle laatste nieuwsbrieven door en zie niks anders staan dan 4 december Sinterklaasfeest, 6 december een feestje voor de juf en 20 december het Kerstdiner. Precies zoals ik direct in de agenda heb gezet. Wat is er dan in hemelsnaam met woensdag 13 december en een restaurant? Welk restaurant? Als ik Skyler nogmaals vraag over deze dag krijg ik alleen maar te horen ‘we moeten naar het restaurant. Niet het restaurant waar wij altijd naartoe gaan (?) maar die andere!’ oké, daar kan ik dus ook niets mee. Er staat me maar één ding te doen: de klassenouder app’en. En hoe je het ook wendt of keert; daar kom ik als ouder natuurlijk niet zo lekker uit. Want óf ik ben de slechte ouder die de nieuwsbrieven niet goed leest en niks noteert in de agenda óf ik ben die moeder van het kind dat alles bij elkaar verzint.

‘Hey! Misschien een heel gekke vraag maar Skyler vertelt me net dat hij vandaag na school naar ‘het restaurant’ gaat met de juf om broodjes te eten. Dat we daar zo heen moeten. Nu weet ik daar zelf niks van en ben ik toch redelijk op de hoogte van alles. Zit mijn kind dingen te verzinnen of mis ik echt iets?’ Verzonden om 12:46 uur. Ondertussen heb ik Skyler rustig, zit hij aan een broodje en krijg ik alleen nog een ‘nu ben ik de enige die alleen thuis is en niet mag van zijn mama!’ naar mijn hoofd geslingerd. Hij is er zó van overtuigd, dat ik mezelf de meest slechte moeder op aarde vind en ik neem mezelf voor om een mega grote familyplanner aan te schaffen, deze op te hangen in de keuken en alle nieuwsbrieven drie keer te lezen en uit te printen.

Om 15:43 uur hoor ik uiteindelijk een app’je binnenkomen. ‘Nee hoor, vandaag is er niks! Hij is vast in de war met het Kerstdiner volgende week. Dat is ook op woensdag. En over dat Kerstdiner: in de gang hangt een lijstje met hapjes waar je je voor kunt intekenen. Misschien kun jij ook iets maken?’

Shit. Basisschool-life is on.

Het mysterie werd ’s avonds ontrafeld. Skyler heeft twee juffen, eentje op maandag, dinsdag en vrijdag en iemand op woensdag en donderdag. Zij gingen samen lunchen, oftewel een broodje eten in het restaurant. Skyler, en nog een aantal kleuters die hetzelfde verhaal tegen hun ouders vertelden, namen samen wel heel letterlijk. Er was een aantal kinderen net als Skyler overtuigd van het feit dat zij ook uitgenodigd waren. Dat wordt leuk in de kring morgen! Oh, en over dat Kerstdiner? Ik regel 25 Danoontjes. Dat kan ik!