De laatste zwangere dagen #2

Op het moment dat dit artikel online komt ben ik 40 weken en 4 dagen zwanger en is er nog geen baby. Wat bizár. Ik blijf het maar zeggen, haha. Het is gewoon echt een gevoelsdingetje dat dit termijn voor mijn gevoel helemaal niet klopt. Skyler was op dit moment al een maand oud, dat is toch gek? Ik was er natuurlijk in het begin al voor gewaarschuwd dat een eerste bevalling niks zegt over een eventuele volgende keer, maar probeer dat maar eens uit je hoofd te zetten als je niet alleen zélf zo vroeg bent bevallen, maar ook je moeder beide keren tussen week 36 en 37 beviel. Daar moet toch enige structuur in zitten, dacht ik nog. Niet dus!

Van het zwangeren ben ik al enige tijd afscheid aan het nemen. Ik vind het heel mooi, vind het jammer dat het (tot maand acht…) zo snel ging en dat ik het nooit meer zal ervaren aangezien de wens voor een derde kindje nog steeds uitblijft, maar de nieuwsgierigheid wint het momenteel heel erg. Hoe gaat de baby eruit zien? Is het een kopie van Skyler of toch een totaal ander kindje? Hoe gaat Skyler reageren? Hoe groot is ‘ie? Ik ben er heel erg aan toe om kennis te maken met de baby die het veel te goed heeft in mijn buik en dat is toch wel een tijdje anders geweest. In het begin, vooral de eerste helft van de zwangerschap, vond ik het idee van een tweede kindje maar gek en een beetje eng en mocht de zwangere tijd wel even op pauze omdat ik maar niet aan het idee kon wennen. Wie weet blijft hij daarom wel lekker warm binnen zitten. Bij Skyler kon ik werkelijk niet wachten en was ik sinds dag 1 al helemaal klaar om hem ter wereld te brengen. Nu had ik daar meer tijd voor nodig en ben ik dus gewoon al vier weken langer zwanger. Moeder Natuur is slim, heel slim.

De laatste dagen is de baby enorm druk in mijn buik. Volgens de verloskundige heeft hij nog steeds alle ruimte en dat is flink te merken. Hij draait constant om zijn as en het ene moment liggen de billen rechts en dan opeens krijg ik links weer een bult omdat meneer zijn billen wil showen. Dit zorgt er ook voor dat ik weer flink misselijk ben, vooral als ik opsta. Ik hou het allemaal nog binnen, maar ben wel heel erg aan het kokhalzen. Ondanks dat de baby is ingedaald en eigenlijk al weken klaar ligt om geboren te worden, ligt ‘ie ook nog heel erg hoog. Dat krijg je nu eenmaal als je maar 1.60 bent en je bovenlijf niet zo groot is, haha. De baby moet toch érgens heen. Dit resulteert in veel trappen en bewegingen tegen mijn maag aan, wat dus de misselijkheid kan veroorzaken. En het maagzuur, maar dat houden we redelijk onder controle met Maalox (dikke, vette aanrader voor de medezwangeren!). Het beperkt in ieder geval nog steeds de kilo’s; ik sta nog/weer op -1 kilo. Ook al zo’n gekke wending van deze tweede zwangerschap. Net als het feit dat ik zó zeker was van een meisje. Mijn gevoel zit echt heel erg verkeerd, zo blijkt.

Vrijdag was een vrijdag zoals altijd. Ik startte met flink wat voorweeën in de nacht maar uiteindelijk waren dit slechts wat krampen die niet door wilden zetten. Mijn moeder was heel fijn hier thuis, ik was lekker aan het werk en ’s middags bezochten we toch weer even het centrum van Aalsmeer voor wat boodschappen. Tsjah, de hele dag binnen zitten is af en toe wel fijn, maar echt niet íedere dag aan me besteed. Om het toch wat rustiger aan te doen liepen we niet ons gewoonlijke rondje maar ploften we halverwege neer bij een tentje voor een heerlijke lunch. De rest van de dag spendeerden we thuis. Het lopen zorgt voor flink wat harde buiken, steken downunder en ook de waterige afscheiding (TMI) is niet mis. Maar hé, het hoort allemaal bij de laatste loodjes en ik hoop dat het allemaal bijdraagt aan een bevalling een dezer dagen.

Ik merk dat ik het niet meer red om iedere dag actief te zijn en dus was de zaterdag een dag thuis en op de bank. Terwijl Raymond en Skyler even de hort op waren samen, zette ik Netflix aan voor wat afleveringen van 13 Reasons Why. Lekker in joggingbroek en mijn buik en benen wat rust gunnen. Zoals ik al tegen Raymond zei afgelopen week: ‘wat een wereld van verschil is vier weken in een zwangerschap toch. Met Skyler nog zó actief en totaal geen klachten tijdens het lopen of de activiteiten rond week 36 en nu in week 41 een oud wijf met allemaal lichamelijke mankementen’, haha. Maar het is wat het is. Totaal niet gek zo’n protesterend lichaam in week 41, dacht ik zo.

Ik gooi er voor de verandering maar weer eens een buikfoto tegenaan, gemaakt met 40 weken en 3 dagen. Het staat op knappen…