Relatie met vrienden na kindje

Afgelopen week was ik gezellig koffie drinken met medeblogger Melle. We hebben dezelfde leeftijd en alhoewel zij nog niet wanneer en of ze überhaupt wel kinderen wil, heb ik er al eentje van 2,5 rondlopen en kriebelt het als ik denk aan een tweede. Ondanks dezelfde leeftijd van 29 jaar, bevinden we ons in een heel andere levensfase. En dat is helemaal niet erg! Het zorgt in ieder geval voor leuk gespreksstof. Het komt heel veel voor op deze leeftijd; terwijl de één zich momenteel bezig houdt met huisje, boompje, beestje, is de ander vooral druk bezig met haar carrière en de vrijheid. Zo heeft Melle mensen om zich heen die kindjes hebben en heb ik mensen om me heen die geen kinderen hebben maar ben ik juist de moeder in het verhaal. Hoe hou je dan eigenlijk een vriendschap goed? Wat er veranderd is voor mezelf weet ik inmiddels wel, maar hoe is het eigenlijk écht om die kindloze vriendin ‘aan de zijlijn’ te zijn? Melle schreef haar ervaringen op en ik zal er als moeder zijnde eens ‘antwoord’ op gaan geven. Twee bloggers in gesprek!

Melle: Hoewel ik zelf nog niet weet of en wanneer ik aan kinderen begin, beginnen de eierstokken om me heen behoorlijk te rammelen. Zo zijn al verschillende vriendinnen zwanger of hebben een of twee kinderen. Toen ik afgelopen week met Shirley sprak, kwamen we op de vraag hoe de komst van een kindje, je vriendschap beïnvloedt. We bundelden onze krachten en delen in dit artikel onze observaties. Want als er een ding zeker is, is dat je relatie met vrienden verandert. Daar is geen ontkomen meer aan!

Dit gaat dus niet over ons aangezien we elkaar pas één keer gezien hebben, maar over hoe Melle dat ervaren heeft met haar vrienden en ik met de mijne.

De zwangerschap

Vanaf de zijlijn onderdeel zijn van een zwangerschap is echt mega bijzonder

Melle: Vanaf het moment dat ik voor het eerst hoorde dat een vriendinnetje zwanger was, sprongen de tranen in mijn ogen. Het idee dat twee mensen – twee mensen die je kent – samen een kindje krijgen is echt onwaarschijnlijk. Dat het nu daadwerkelijk gaat gebeuren is echt ontzettend bijzonder.

Shirley: Ik vond het onwijs leuk om vrienden in te lichten over de zwangerschap en merkte ook echt dat iedereen blij voor ons was. Het kwam niet uit de lucht vallen, zeg maar. Ze reageerden onwijs leuk en leefden ook echt met ons mee. We lichtten iedereen pas in na de goede echo in week 12 en dat gaf ons ook echt de kans om er goed de tijd voor te nemen en iedereen persoonlijk te spreken. Ik denk dat dat ook wel heel erg belangrijk is. Het is namelijk niet niks!

O god, het gaat echt gebeuren

Melle: Ik weet nog goed dat ik met een vriendinnetje op vakantie was. Zij nog even een paar dagen voordat het ‘straks’ even niet meer zou kunnen en ik omdat ik net mijn scriptie had ingeleverd. We zaten op het bed in de hotelkamer, een beetje te kletsen over van alles. Opeens stopt het gesprek. ‘Voel eens’, zegt ze. En ja hoor, een voetje schopt zo vanuit haar buik tegen mijn hand. Dit moment was voor ons allebei ontzettend bijzonder. Het idee dat er écht een klein mensje in haar groeide was een moment vol liefde, maar voor ons allebei ook een moment van ‘o god, het gaat echt gebeuren’. It’s alive and kicking!

Shirley: Ik denk dat het voor goede vrienden heel erg fijn is om bij de zwangerschap betrokken te zijn. Zo hield ik een paar vriendinnen die dicht bij me staan op de hoogte van iedere mijlpaal en vond ik het fijn om onzekerheden en leuke aankopen te kunnen delen. Het is voor een zwangere heel fijn om dit ook echt kwijt te kunnen bij een dierbare. Don’t worry, het zal zeker niet altijd alleen maar over de zwangerschap en kinderen gaan. Zo ja, dan kun je best eens beginnen over iets anders. Het is belangrijk en fijn, maar er is ook nog veel meer op de wereld. Het is juist fijn dat er kindloze vrienden zijn die je even uit die zwangerschapsbubbel kunnen halen.

Jij bent degene die er al was voor de geboorte

Melle: Het idee dat je onderdeel bent van het kinds leven, zelfs voordat het geboren is, is echt ontzettend bizar en bijzonder tegelijk. Ik denk dan wel eens na over de fotoalbums bij mijn ouders thuis. Dat mijn broertje toen hij kleiner was eens vroeg waar hij toen was. Toen was hij nog niet geboren. En nu, flash forward, ben jij die vriendin die er toen wel al was.

Shirley: Dat is absoluut waar. Denk dan ook niet dat je zomaar aan de kant wordt gezet als de baby er eenmaal is. Ook jij bent belangrijk. Je moet misschien de aandacht delen, maar na mijn zwangerschap was ik nog veel meer dankbaar voor de mensen om me heen.

Een hele dag op pad? Vergeet de plaspauze niet

Melle: Een dagje lekker de hele dag samen aan de wandel zal er niet meer in zitten. In ieder geval niet zonder minstens 20 keer een plaspauze in te lassen.

Shirley: Haha, sorry…

Een kind maken kost heel veel energie

Melle: Het kost hartstikke veel energie om een kind te ‘maken’, dus terwijl jij zin hebt om veel te ondernemen als je je vriendinnetje weer ziet, moet zij vroeg naar bed, goed eten en regelmatig uitrusten. Maar aan de andere kant kun jij dan ook lekker ontspannen.

Shirley: Ik was tijdens mijn zwangerschap niet héél moe, maar snap wel wat Melle bedoelt. Een hele dag wandelen, ’s avonds tot laat uit eten en misschien wel stappen; het is gewoon iets lastiger omdat het kind energie vreet, vooral als je wat verder komt in de zwangerschap. Maar hé, een ontbijtafspraak, gezellig samen lunchen of even een rondje door een winkelcentrum is altijd leuk. Denk dus niet: ik vraag het maar niet want ze zal wel moe zijn. Maar: kom op, even een uurtje gezellig eruit!

Je vriendin mag niet meer alles eten

Melle: Laat die stokbroodjes met brie en de pastasalade met gerookte zalm maar achterwege als ze komt eten. Er zijn stiekem best wat dingen die je vriendin niet meer mag eten als ze zwanger is. Daar zul je rekening mee moeten houden.

Shirley: Het is heel fijn als er met het eten rekening wordt gehouden, vooral als het etentje bij de vriendin thuis is. Ga je uit eten samen, dan kun je eigenlijk overal wel reserveren; er staat genoeg op iedere kaart voor zwangeren, zelfs bij de plaatselijke sushitent!

Je krijgt oneindig veel respect voor je vriendin

Melle: Kinderen krijgen en verzorgen is hartstikke moeilijk! Naast dat de bevalling zo’n enorme prestatie is, is opvoeden dat zeker ook. Kinderen die niet willen eten, willen slapen of middenin hun peuterpubertijd zitten; mijn respect voor mijn vriendinnen maar ook voor moeders in het algemeen is echt enorm gestegen.

Shirley: LIEF.

Je vriendin wordt jouw vraagbaak over alles wat je over kinderen wilt weten

Melle: Je leert ontzettend veel. Over kinderen, over het vrouwelijk lichaam en waar het toe in staat is, over borstvoeding, over kolven, over kinderopvang. Je vriendin wordt een soort wandelende encyclopedie voor al je vragen over kinderen. Mocht je zelf ooit kinderen krijgen dan weet je wat je te doen staat!

Shirley: Ik denk dat het onwijs fijn kan zijn als je al iemand in je omgeving hebt die zwanger is geweest. Er komt een hoop op je af en het is leuk als je dan iemand hebt om op terug te kunnen vallen.

Je krijgt ein-de-lijk het échte verhaal te horen

Melle: Gesprekken gaan vanaf dat moment veel over zwanger zijn, de baby, voorbereidingen, de kwaaltjes etc. Natuurlijk is dat echt helemaal niet erg. Het is immers je vriendin. Alles wat haar bezighoudt, vind je nu eenmaal interessant. Dat heet vriendschap. Er ging werkelijk een wereld voor me open. Die hele ontwikkeling, alle kwaaltjes, de grappige details. Jup, dat is direct het voordeel. Je kunt eens het échte verhaal horen, in tegenstelling tot het ‘toen-het-kind-op-mijn-buik-werd-gelegd-was-ik-alles-vergeten’ verhaal. Alle ongemakken, alle grappige details, alle momenten bij de verloskundige. Alles.

Shirley: Ja, dat doe ik ook wel. Ik deel wel heel veel met vrienden. Maar ik waak er ook voor dat het niet de hele tijd over de zwangerschap of bevalling ging en nu veel over Skyler. Er wordt veel over gevraagd, maar ik vind het ook heerlijk om even weg te zijn met de vriendin en het ergens anders over te hebben. Om weer even kindvrij te zijn.

Na de bevalling

Je vriendschap moet opnieuw vorm krijgen

Melle: Een bevalling is niet niks. Een kind eten geven, verzorgen en opvoeden ook niet. Vooral niet als het allemaal nieuw is. Er moet een nieuw ritme gevonden worden en ja, vriendschappen moeten dan ook opnieuw vorm krijgen.

Shirley: Ja, dat heeft hier wel echt even tijd nodig gehad. De eerste weken waren zo intens. Eigenlijk was ik het eerste jaar zo goed als alleen maar met mijn kind bezig, het vinden van een ritme, weer de oude worden. Ik heb daar ook al eerder over geschreven. Het is dan ontzettend fijn dat de vriendin daar begrip en vooral geduld voor heeft. Helemaal niks laten horen is niet oké, maar ik merkte ook dat ik gewoon niet stond te springen om iedere week maar gezellig te moeten doen. Het was echt even zoeken naar mezelf en hoe ik alles moest combineren. Daar kan een vriendschap wat door veranderen en soms kan dat er ook voor zorgen dat het contact minder wordt. Been there, done that. Ik kan alleen maar zeggen tegen de mensen zonder kinderen: heb geduld en begrip, maar laat niet teveel over je heen lopen. Probeer zelf ietsje vaker contact te zoeken. Iets meer geven dan nemen kan niet zo heel veel kwaad, mits het niet alleen maar geven gaat worden. Negen van de tien keer trekt dat na het eerste jaar wel weer bij. En anders kun je dat gewoon eerlijk zeggen. Dat je het heel jammer vindt, maar dat je merkt dat er veel veranderd is en dat je niet zo blij bent met de situatie.

Soms is het ook gewoon moeilijk

Melle: En natuurlijk. Soms is het ook lastig, laat ik daar eerlijk over zijn. Je wilt je vriendinnetje gewoon altijd kunnen zien, je wilt ‘s avonds kunnen afspreken en leuke dingen ondernemen. Op het moment dat er kinderen zijn, is dat gewoon lastig. Vooral in het begin en vooral als je vriendin borstvoeding geeft zul je je flexibel moeten opstellen. Ze kan niet zomaar weg van huis, dus zul je naar haar moeten komen.

Dat vond ik soms best wel jammer. Ik ben bijvoorbeeld zo’n 3 jaar geleden verhuisd naar Amsterdam. In die periode kreeg een van mijn beste vriendinnetjes een kindje. Ik wilde haar toen zo graag mijn nieuwe huis laten zien. Ze is één keertje in dat huis geweest. Vanuit Utrecht naar Amsterdam met de baby met de trein, met de bus en bij mij thuis drie steile Amsterdamse trappen omhoog. Zo superleuk en mega lief! Maar ik voelde me ook ontzettend bezwaard. Met een baby op bezoek gaan is een volksverhuizing. Topsport.

Shirley: Dit snap ik helemaal. De baby is te allen tijde nummer één en dat is best even lastig. De spontane dates zijn verleden tijd, je springt niet meer even op de fiets voor een lunch en een berichtje sturen om elkaar over een half uur ergens te treffen zit er ook niet meer in. Het is plannen, plannen en nog eens plannen. En dan nog dient er rekening gehouden te worden met een kind. Ik kan alleen maar zeggen: ik snap dat het heel moeilijk is als je zelf geen kinderen hebt, maar ik vond het mét kind zelf ook heel vervelend. Ik mis dat spontane nog steeds wel een beetje en baal als ik niet naar een verjaardag kan omdat ik met Skyler zit en geen oppas heb. Laat ik voorop stellen dat de wil er wel vaak is, maar dat het er niet altijd in zit. Als vriendin zonder kind mag je dat best eens uitspreken. Krop het vooral niet op, want meer irritaties wil je gewoon niet. Dat zou heel zonde zijn!

Zij verandert wel maar blijft tegelijkertijd dezelfde persoon

Melle: Hoewel de komst van een kindje ontzettend veel impact heeft op je vriendin en op je vriendschap, is het misschien goed om je te realiseren dat je vriendin niet verandert. Ze is nog steeds die lieve, leuke, grappige lieverd waar je altijd alles mee kan bespreken. Natuurlijk zullen de gesprekken veel gaan over het kind, want dat houdt haar nu eenmaal bezig. Maar vergeet niet dat jij haar ook bezig houdt. Ze wil ook weten hoe het met jou gaat. Wat je onderneemt, hoe het gaat op je werk en waar je heen gaat op vakantie. Jij zorgt ervoor dat ze naast moeder ook gewoon een vriendin blijft.

Shirley: AMEN!

Afbeeldingen via Oudersvannu.