Mijn zwangerschap: week 36

Afgelopen week ontving ik een mail van de kraamhulp; ‘U gaat uw laatste maand in…’. En ja, natuurlijk wist ik dat stiekem al. Ook mijn eigen kalender vertelde me dat het november was en met in mijn achterhoofd de uitrekendatum van 30 november, kon ik niet anders dan concluderen dat het moment écht nadert. Maar de mail deed me even beseffen dat het echt heel erg snel gaat allemaal. Dat ik daadwerkelijk nog maar vier weken hoef voordat ik een kleine in mijn armen kan houden. En aangezien ik nog steeds het idee heb dat de baby eerder komt, kan het zelfs over twee of drie weken al zijn. Bizar. Echt. Ik kan er niet over uit hoe snel alles is gegaan. Mijn lichaam laat me goed merken dat de laatste loodjes zijn aangebroken terwijl ik in mijn hoofd voor mijn gevoel pas drie maanden zwanger ben. Ik heb het idee dat ik nog zeeën van tijd heb voordat het moederschap zich aandient. Maar niets is minder waar. Met nog vier weken op de teller kan ik letterlijk spreken van hoogzwanger. Spannend, doodeng, leuk en prachtig tegelijk.

• Maandagnacht werd ik wakker en dacht ik dat het moment was aangebroken. Dat ik die nacht een baby ter wereld zou brengen. Ik had gigantische krampen en liep maar door het huis heen te puffen en te steunen tegen de stoelen en de muur. Ik ging naar de wc, ging liggen in bed, ging er weer uit, ging zitten en liep ijsberend door het huis heen. Af en toe zakte het af maar een uur later kwam het weer. Waren dit weeën? Het voelde als gigantische menstruatiekramp en ik stond op het punt om mijn vriend wakker te maken zodat we ons voor konden bereiden. Maar opeens viel ik weer in slaap toen ik in bed lag en ’s ochtends werd ik wakker van de wekker. Wat een nacht! Ik heb het idee dat het voorweeën waren en dat mijn lichaam zich goed aan het voorbereiden is voor het echte werk. Maar als dit ‘slechts’ voorwerk was, dan wil ik niet weten hoe het echte werk voelt. Mijn hemel…

• Het was een spannend moment toen ik dinsdag naar het ziekenhuis moest. Mijn bloeddruk werd weer gecontroleerd en als dit te hoog zou zijn werd ik overgedragen aan de gynaecoloog en kon ik er rekening mee houden dat ik zou worden ingeleid bij week 37. Ik ben dan wel heel nuchter; op dit soort momenten kan ik echt een behoorlijke stresskip zijn. Gelukkig heeft mijn schoonvader een bloeddrukmeter thuis en konden we deze een paar dagen lenen. Iedere avond checkte mijn vriend de waarden en steeds weer was het onder controle en gewoon helemaal prima te noemen. Gelukkig, maar dat gaf natuurlijk geen garantie. Het echte moment was in het ziekenhuis. En hoe dat is afgelopen konden jullie eerder deze week lezen. Alles was goed en ik mag gewoon gezellig bij de verloskundige blijven. Wel waren er andere dingen in mijn urine gevonden; zogenoemde leukocyten. Met deze boodschap ging ik weer naar huis en moest ik me de volgende dag met een potje urine bij de huisarts melden om een eventuele blaasontsteking uit te sluiten.

• Omdat ik zelf te lui en te moe was besloot ik het potje pies in mijn vriends tas te stoppen zodat hij het even af kon geven bij de huisarts. Hij komt er tenslotte toch langs als ‘ie naar zijn werk rijdt. Na 13:30 uur kon ik bellen en dat deed ik dan ook direct. De assistente wist me te melden dat er inderdaad iets verhooogde waardes waren gevonden, maar dat dit nog geen blaasontsteking was. Hoera! Ook dat kon ik van het lijstje afstrepen. Wel moest ik even flink goed drinken en cranberrysap gaan aanschaffen zodat de verhoogde leukocyten geen kans kregen om zich alsnog te ontwikkelen tot blaasontsteking. Geen zwangerschapsdiabetes, geen zwangerschapsvergiftiging en geen blaasontsteking. Ik ga gezond en wel de laatste vier weken in. Wat een fijn idee!

• Hebben jullie de aflevering van Operatie Live gezien, waarin we live konden meekijken met een keizersnede? Wauw, wat was dat bijzonder! Ik vind dit soort programma’s heel interessant en helemaal als het met baby’s te maken heeft kan ik fascinerend aan de buis gekluisterd zitten. Ook mijn vriend keek mee en het eerste wat ‘ie zei toen de baby ter wereld kwam, was dat ‘ie dat absoluut niet hoefde te zien. Dat ‘ie baby’s dan zo lelijk vindt en zo’n ‘blauw aangelopen mormel’ echt niet mooi kan vinden. Zelfs zijn eigen kind niet. Nou, gaf me dat even hoop! Hoe gaat dat in godsnaam als ik onze baby ter wereld breng? Gaat ‘ie dan ook de eerste paar minuten roepen dat het zo’n lelijk kind is? Of zal het echt waar zijn: dat je je eigen kind niet lelijk kán vinden?! We hebben maar even afgesproken dat meneer bij mijn hoofd blijft staan en lekker niet meekijkt naar het gedoe wat plaatsvindt tussen mijn benen. Ik denk serieus dat hij dat niet aan kan en dat hij de weken daarna niet in slaap te krijgen is van de nachtmerries.

• O, ik heb weer zulke leuke babykleertjes gekocht! Dit keer was mijn vriend erbij en heeft hij de leukste setjes uitgekozen. We waren bij Baby Dump en daar hebben ze momenteel fijne kortingen op merken als Baby Mexx. Ik kocht een donkerrood broekje en een supermooi, gevoerd vestje voor aankomende winter. Bovendien zagen we nog een prachtig haremachtig joggingbroekje en zwichtten we voor een leuk shirtje. Ik kan niet wachten tot ik hem mooi aan kan kleden. Soms loop ik de babykamer in om in zijn kledingkast te gluren. Ik maak in mijn hoofd al leuke combinaties en verheug me op het moment dat ‘ie alles aan kan. Wel kwam ik tot de conclusie dat we erg veel donkerblauw en grijs hebben. Prachtig, maar daar kunnen wel wat andere tinten bij. Mintgroen, bijvoorbeeld! Ik wil niet zoveel meer kopen en even afwachten hoe groot hij wordt en hoe hij gaat groeien, maar de komende weken hou ik mijn ogen toch nog even open voor leuke setjes. Gelukkig heb ik nog wat fijne cadeaubonnen over van de babyshower!

• Na de uitspraak ‘hoe krijg je een meloen uit een citroen?’ zie ik toch wel een beetje op tegen de bevalling. Helemaal na de boodschap dat onze kleine knul volgens een voorspelling rond de 7 pond plus gaat zijn (die plus probeer ik écht te vergeten…) Maar nadat ik bij medezwangere Shanna las dat iemand haar had wijsgemaakt dat het voelde alsof er een piano op je doos wordt stukgeslagen heb ik er al helemaal geen zin meer in. Lieve help?

• ‘Die nesteldrang zal ik nóóit krijgen!’ Ik hoor het me nog zo zeggen. Ik ben niet zo opruimerig en heb een pesthekel aan schoonmaken dus vandaar dat ik dacht dat dat heus wel mee zou vallen met de nesteldrang waar veel zwangere vrouwen last van krijgen. Nou, daar kom ik even op terug. Afgelopen week was daar dé drang om alles spik en span te maken. Ik pakte een vuilniszak, gooide alles weg wat maar in de weg stond en ging vervolgens met een poetsdoek door het hele huis. Nog steeds irriteren de kleine prulletjes me mateloos en vind ik mijn overvolle kledingkast een drama. Maar ik probeer me er even overheen te zetten voordat ik spijt krijg van alle zakken die in de prullenbak verdwijnen. Volgens mij ben ik momenteel niet heel erg objectief. Of juist wel? Hmm, misschien toch van de week even een beginnetje maken aan project closet…

• Iedere avond als ik in bed lig en ik helemaal tot rust kom, voel ik de kleine man flink bewegen. Hij mag dan flink zijn ingedaald en klem liggen met zijn hoofdje naar beneden; van links naar rechts draaien kan meneer nog wel. De ene controle ligt hij dus met zijn billetjes rechts en een week later weet hij mijn linkerkant helemaal beurs te schoppen. Ik vind het allemaal wel best; zolang ik hem goed voel en er nog optimaal van kan genieten kan hij me niet druk genoeg zijn.

• De klossen zijn binnen waarmee we het bed kunnen verhogen. Ik heb dan wel voor een ziekenhuisbevalling gekozen; voor de kraamhulp moet het bed ook minstens 70cm omhoog. Voor nu staan ze nog naast het bed. Vanaf week 37 is het verplicht en wordt mijn bed een paar centimeter de lucht in gezet. Als ik kijk naar de klossen vraag ik me af hoe ik überhaupt dat bed nog in kom. Met mijn 1.60m is een trampoline een vereiste… Ik zie een beetje op tegen de nachtelijke klimsessies, aangezien ik er toch wel minimaal vier keer per nacht uit moet om te plassen.

• Over dat plassen gesproken. Wat is dat verschrikkelijk ’s nachts! Ik moet er ontzettend vaak uit en dat verklaart ook wel waarom ik zo moe ben overdag. Voordat ik namelijk weer een goede lighouding heb gevonden en in slaap val ben ik minimaal een half uur verder. En dat dus een paar keer per nacht. Het breekt me wel een beetje op moet ik eerlijk bekennen. Nu heb ik geprobeerd om ’s avonds niets meer te drinken in de hoop dat mijn blaas zich dan niet vult, maar ook dat werkt niet. Ik plas ontzéttend veel en vraag me af waar het vandaan komt. Anderzijds is het natuurlijk wel goed; ik hou nog steeds geen vocht vast, heb geen opgeblazen gevoel en plas de leukocyten zo de pot in. De eerste uurtjes als ik net in bed lig tot het eerste moment dat ik moet plassen zijn het fijnst. Zo vroeg mogelijk naar bed, dus!

• Stand van de weegschaal: +11 kilo bij 36 weken. Nou, dat gaat vooralsnog helemaal goed!

• Afgelopen week heb ik twee keer opgepast op ons buurjongetje, een schatje van bijna vier maanden. En oohh, wat kriebelt het als ik met dat kleine ventje op de bank zit. Ik heb hem de fles gegeven, gezellig met hem gespeeld, samen Woezel & Pip gekeken en lekker tv gekeken terwijl hij in mijn armen in slaap viel. Iedere keer als ik naar hem keek dacht ik aan het moment dat ik over een paar weken gewoon zo’n kleintje voor mezelf heb. Zo’n heerlijk, naar baby ruikend kind wat ik gewoon niet meer hoef af te geven en wat bij mijn vriend en mij hoort. Het blijft een heel bizar idee maar hoe dichter ik bij de 40 weken kom, hoe erger ik eraan toe ben. Ik ben nieuwsgierig en ben stiekem wel klaar met het zwanger zijn. Begrijp me niet verkeerd: ik vind het fantastisch om een kindje bij me te dragen maar de nieuwsgierigheid wint het momenteel. Ik wil hem zien, met hem knuffelen, hem aankleden, met hem wandelen en gewoon heerlijk met hem op de bank kruipen en uren naar hem kijken terwijl hij slaapt. Of terwijl hij al lurkend aan mijn borst zijn maagje vult. Ik ben er eigenlijk wel klaar voor. Meer dan ooit. Laat maar komen!

• O shit, nog steeds die verdomde vluchttas. Zo’n week gaat ook veel te snel! Misschien wekt het de bevalling op zodra dat ding klaar staat? Ik ga hem dit weekend nog gereed maken. Promise!