Een jaar later

Als ik een favoriete app moet noemen, is dat absoluut Timehop. Ik hou van terugblikken! Helemaal sinds ik moeder ben vind ik het fantastisch om te zien wat er vorig jaar en twee jaar geleden zoal gebeurde. Ook is het grappig om te zien hoe anders mijn leven er vijf jaar geleden uit zag. Ik ging naar Fashionweek, liep rond op hoge hakken en was helemaal in de ban van de modewereld. Zo gek hoe dat ineens kan omslaan. Of deed ik dat misschien meer om er echt bij te horen? Ik weet het niet. Feit blijft dat ik voornamelijk geniet van de terugblikken van Skyler. Dat ik weer even kan kijken hoe klein hij is geweest en wat we op dat moment aan het doen waren. Vanmorgen vertelde Timehop me dat het precies een jaar geleden is dat Skyler onder narcose ging om buisjes in zijn oren te plaatsen en zijn neusamandel te laten verwijderen. Vandaag wil ik daar nog even kort iets over vertellen.

Maandenlang hebben we ellende gehad met Skyler. Hij kreeg de ene oorontsteking naar de andere. We hebben er uiteindelijk zes geconstateerd in drie maanden tijd, maar daarvoor heb ik er geen weet van gehad. Wie weet wat voor pijn hij de tijd daarvoor had. Hij was ontzettend vaak ziek met hoge koorts en alhoewel wij vaak dachten dat dat gewoon een griepje was, vertelde de KNO-arts dat dat hoogstwaarschijnlijk ook oorontstekingen zijn geweest.

Skyler sliep al sinds de geboorte heel erg slecht, daar hebben jullie alles over kunnen lezen. Het was een lange zoektocht en uiteindelijk begon er na al die oorontstekingen een belletje te rinkelen. Wat nou als de oorontstekingen of de continue druk achter zijn oren hem uit zijn slaap hielden? De huisarts twijfelde geen moment langer en stuurde ons naar de KNO-arts. Diezelfde week hadden we een afspraak en niet veel later lag Skyler onder narcose op de operatietafel. De arts vertelde ons dat de neusamandel er sowieso uit ging omdat de verkoudheden vaak de oorzaak van de oorontstekingen waren, maar dat hij nog twijfelde aan de buisjes. Dat zou hij ter plekke bekijken. Na een paar minuten was Skyler klaar en werd hij naar ons toe gebracht. Toen de dokter naast zijn bedje kwam staan en ons vertelde over wat hij zoal had gedaan, viel er een last van mijn schouders. Hij wist ons te vertellen dat er ook buisjes waren geplaatst omdat hij enorm schrok van de hoeveelheid vocht achter zijn oren. Zijn letterlijke woorden: ‘ik snap wel waarom dat arme mannetje geen oog dicht doet’. Een paar uur later waren we weer thuis en had Skyler gelukkig geen last van zijn ingreep.

Ik krijg vaak de vraag of het de slapeloze nachten heeft verholpen. Het heeft inderdaad wel iets gedaan, maar helaas was Skyler teveel uit zijn slaapritme getrokken dat we er uiteindelijk toch weinig van hebben gemerkt. Een paar weken ging het goed, maar uiteindelijk viel hij weer in het oude patroon. Momenteel zijn we aan de visolie capsules (ik zal jullie later een update geven!) en is de rust weer teruggekeerd. De ingreep heeft dus de druk weggehaald maar omdat ‘ie zo van slag was ’s nachts, was het vooral heel belangrijk dat hij de rust weer vond. Dat heeft hij door de visolie capsules. Ik zeg dus nog steeds dat het een combinatie van beiden is. De druk is weg achter zijn oren en dat moét natuurlijk van invloed zijn geweest.

Maar eigenlijk, nog veel belangrijker: Skyler heeft geen oorontstekingen meer. Laat ik het heel snel afkloppen op hout, maar tot op de dag van vandaag gaat het enorm goed. De buisjes zitten nog goed op zijn plek, de oorontstekingen zijn verleden tijd, de simpele snotneuzen hebben geen ergere gevolgen meer en Skyler is amper nog ziek. Moesten we hem eerst nog regelmatig thuis houden van de crèche omdat ‘ie continu koorts had en naar zijn oren greep; is dat nu verleden tijd. Al met al dus een goede keuze geweest. Mocht je twijfelen; vraag altijd een doorverwijzing zodat de KNO-arts even kan kijken. We kunnen nu eenmaal niet álles zelf ruiken, zien of voelen en dan kun je maar beter even een specialist laten kijken!