Zwanger! #29

Na een persoonlijke brief aan de baby vorige week, is het nu weer tijd voor een normaal weekverslag. Ik probeer er een beetje variatie in te houden aangezien de weken veelal hetzelfde zijn, maar vooralsnog weet ik iedere week wel iets leuks te vertellen over deze tweede zwangerschap. Zo ook nu weer. De teller staat op 29 weken en volgende week tikken we dus de 30 weken aan. Dat is voor mij wel even een ‘o jee!’-grens. Dertig weken, mijn god. Wanneer en hoe is dat gebeurd?

Over 2.5 maand is de baby er en terwijl ik enerzijds heel nieuwsgierig ben naar het kleine mannetje en niet kan wachten tot ik hem vast kan houden, ben ik anderzijds als de dood voor wat komen gaat. Of anders gezegd: ik vind het retespannend. Twee kinderen, ons leven dat weer gaat veranderen, Skyler die de aandacht moet gaan verdelen. Zoals ik gisterochtend al tegen Skyler zei: ‘ik ben jouw mama, maar straks ook de mama van de baby.’ Hij was het daar absoluut niet mee eens en bleef maar ‘mijn mama!’ roepen. Gelukkig wist hij me na een uur te melden dat ik ook de mama van de baby mocht zijn, dus dat stelde me al iets gerust. Het moest waarschijnlijk nog even landen en zal na de geboorte ook zeker tijd nodig hebben.

Het fijne van de afgelopen weken vind ik het feit dat Skyler ontzéttend veel bezig is met de baby in mijn buik. Iedere dag kusjes geven, steeds vaker de boekjes over grote broer worden willen lezen, steeds meer interesse tonen in de nieuwe kinderkamer (en daar zelfs verschoond willen worden) en constant willen knuffelen. De baby wordt niet meer overgeslagen. Papa en mama een kus? Baby ook een kus. En dat is wel heel aandoenlijk en heel erg fijn. We merken ook wel dat ‘ie wat ongeduldig wordt. Tsjah, zo’n zes maanden wachten op je baby broertje is natuurlijk ook lang. Maar voor ons is dat het alles behalve. Nog maar 2.5 maand te gaan en ik heb het idee dat we nog moeten beginnen met alles. Dat maakt me ook wel een beetje nerveus.

Anyway: ik ga weer even puntsgewijs behandelen wat er de afgelopen twee weken heeft gespeeld. Voor zover ik dat nog weet met de zwangerschapdementie die weer in vol ornaat aanwezig is;

– Ik ben een paar dagen geleden ziek geweest en man, man: wat kost dat een energie. Het is normaal al geen pretje maar als je zwanger bent, is je energielevel helemaal gezakt naar 0. Ik kotste de longen uit mijn lijf, stond te wankelen op mijn benen en had ontzettend veel last van mijn buik. Gelukkig bleef een echte griep me bespaard en duurde het slechts twee dagen. Het had ook niet veel langer moeten duren…

– Ik was weer bij de verloskundige voor een controle-afspraak. Dit keer was mijn moeder even mee, wel zo gezellig! Mijn bloeddruk is de hele zwangerschap al stabiel, het hartje van de baby klonk weer fantastisch en hij groeit goed. Momenteel ligt ‘ie met zijn billen omhoog en zijn hoofdje naar beneden. Skyler lag ook al vrij snel in de juiste positie, dus ik ben heel benieuwd of de baby nu nog veel gaat draaien of zo lekker blijft liggen. Omdat ik best klein ben, ligt de baby zowel hoog als laag. Hij neemt alle ruimte in beslag en dat is te voelen aan mijn blaas én maag.

– De 3D-echo was, net als toentertijd met Skyler, een pareltje en een moment dat ik voor geen goud had willen missen. Wat is het fantastisch om je kindje op zo’n manier te kunnen bewonderen. Ik kijk regelmatig even naar de foto’s en vind het nu al de meest knappe baby die er bestaat. Naast Skyler dan. Zoals iemand op het kinderdagverblijf al zei: leuker dan Skyler kan ‘ie gewoon niet worden. En dat kan ook helemaal niet. Toch? Hoe dan?

– De horrormonen zijn echt flink aanwezig. Ik ben enorm prikkelbaar, kan heel snel huilen om alles (mijn god, die aflevering van GTST met de euthanasie was echt killing) en muziek doet momenteel ook veel met me. Ook merk ik aan mijn huid dat de hormonen met me aan het fucken zijn. Mijn eczeem is flink aanwezig en zonder sterke hormoonzalf kom ik de dag niet door. Ach, alles voor het kindje!

– Mijn buik begint aan een groeispurt en ik geniet er intens van. Wil ik normaal mijn flubberbuik het liefst verstoppen onder wijdere kleding; kan ik het nu niet laten om er flink mee te pronken. Ik vind het gewoon zó mooi. Ik heb sowieso een zwak voor zwangerschapsbuikjes en nu helemaal, nu ik er zelf eentje mag dragen. Het wordt allemaal wat onhandiger met opstaan, bukken en bepaalde bewegingen, maar dat maakt me voor nu even helemaal niks uit. Hij is groot genoeg om te zien dat ik inmiddels al flink wat weken zwanger ben, maar nog klein genoeg om er aardig mee uit de voeten te kunnen. Ja, de leukste periode van de buik is nu wel aangebroken. Vind ik!

– De bewegingen in mijn buik! Wat een heerlijkheid!

– Met Skyler wilde ik graag een zwangerschapsshoot plannen. Ik wilde de buik vastleggen en zou de afspraak rond week 36/37 hebben. Echter kwam daar niks meer van vanwege de eerdere bevalling. Voor deze tweede zwangerschap was ik er nog niet echt mee bezig maar een tijd geleden ontving ik een mail van Happix, dat ik een zwangerschapsshoot mocht gaan plannen. Heel erg leuk! Voor nu staat er een afspraak voor dinsdag 6 maart, dan ben ik precies 34 weken zwanger. Hoe en wat weet ik nog niet want ik vind heel veel dingen niet zo leuk en te zoetsappig. Bovendien heb ik geen stevige zwangerschapsbuik maar is alles een beetje slapjes. Even kijken of ik met de buik bloot ga of dat ik bijvoorbeeld in één van mijn favoriete jurkjes op de foto ga. Ik weet zeker dat we er samen uit gaan komen en dat het resulteert in een fantastisch aandenken aan de mooie buik. Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte.

– Van het kraambureau ontving ik een mail voor een telefonisch intake-gesprek. Omdat het ons tweede kindje is, kan dat nu telefonisch. Wel zo prettig. We zitten bij hetzelfde bureau als de vorige keer en misschien krijgen we dezelfde kraamhulp. Ik hoop het zo! We hebben haar als voorkeur opgegeven en ook zij heeft ons genoemd als voorkeursgezin voor 2017 (ze mogen een voorkeursgezin per jaar). Laten we hopen dat dat doorgaat en dat we Cerise weer mogen verwelkomen tijdens de tweede kraamweek. Dat zou wel de kers op de taart zijn.

– De kinderkamer is nog niet helemaal gereed, maar we beginnen stappen te maken. Het kleurtje zit op de muur, de commode is ingedeeld, de kledingkast ligt gevuld en nu is het alleen nog een kwestie van wat dingen ruimen en alles netjes maken. Ik hoop toch wel dat we heel snel verdere stappen kunnen gaan maken. Als ik het weekverslag van de eerste zwangerschap terug lees, zie ik dat we op dat moment ongeveer even ver waren. Gelukkig, want ik heb het idee dat we echt tijd tekort komen.

– Nog steeds ben ik vrij zeker van de namen die ik heb voor ons kindje. Het voelt goed, het klinkt goed en het past goed bij ons. Af en toe roep ik nog eens een andere naam naar Raymond maar steeds weer hoor ik ‘ook leuk, daar moet ik even over nadenken.’ Volgens mij denkt hij dat ‘ie nog een jaar heeft tot hij voor de tweede keer vader wordt. Nadenken is verleden tijd, vriend. We moeten opschieten! Voor nu staan er dus namen onder voorbehoud en zal ik Raymond de aankomende dagen weer even het briefje onder zijn neus duwen. Ik wil een officiele ‘JA!’ horen alvorens ik definitief kan zeggen dat we de naam hebben. Voor nu is dat nog niet het geval.

– Even afsluiten met de zwangerschapskilo’s dan maar? Met Skyler stond ik in week 29 op +9 kilo. Voor nu zijn we weer iets gedaald omdat ik ziek ben geweest. Terwijl ik bijna weer op mijn startgewicht stond, ben ik nu weer 1.8 kilo lichter dan voor de zwangerschap. Bizar, maar waar… Ik heb het wéér genoemd bij de verloskundige maar hoorde ook weer dat ik me geen zorgen hoefde te maken omdat de baby goed groeit. Daar vertrouwen we dan maar op. De zwangerschap kost me gewoon onwijs veel energie en de baby vreet lekker aan me. Ach, ik had het slechter kunnen treffen…

Tot volgende week!