Zwanger! #23

De urineweginfectie is achter de rug, het kokhalzen gaat de komende weken hoogstwaarschijnlijk niet meer weg en voor de rest kwakkelen we gezellig door de weken heen met de ene verkoudheid na de andere. Momenteel ben ik alweer 23 weken zwanger, is de baby zo groot als een bospeen, weegt ‘ie zo’n 500 gram en gaan we richting de zes maanden. Ik heb niet heel veel nieuwe dingen te vertellen. Ik ben snel moe en doe het rustig aan, maar voor de rest gaat alles wel zijn gangetje. Einde blogpost. Nee, grapje. Ik heb het weekverslag van mijn eerste zwangerschap erbij gepakt van week 23 en vond het wel weer eens leuk om te vergelijken. Wat speelde er toen en waarin verschilt dat, en wat komt er overeen, met deze zwangerschap?

Zwangerschapscursus
Tijdens mijn eerste zwangerschap vond ik het interessant om in de verschillende zwangerschapscursussen te duiken. Uiteindelijk koos ik voor Mom in Balance en ondanks dat het echt heel erg leuk was in het Vondelpark en ik genoot van de Bolle Buiken Bootcamp, heb ik me uiteindelijk niet ingeschreven en het bij een proefles gelaten. Volgens mij vond ik het op dat moment te duur of was ik gewoon een beetje lui. Dat laatste is nu trouwens ook het geval. Voor de zwangerschap ging ik natuurlijk twee keer per week naar de sportschool maar door de misselijkheid heb ik mijn abonnement voor een half jaar op stop gezet. En eerlijk? Ik vind het wel even prima zo. Ik ben lekker aan de wandel buiten en voor de rest vind ik het gewoon heerlijk om me over te geven aan de luiheid. Mijn rug en bekken spelen een beetje op, dus ik heb ook nog eens een goed excuus om het iets rustiger aan te doen. Na de zwangerschap loopt mijn abonnement op de sportschool weer verder en kan ik het allemaal weer oppakken. Ik wil in 2018 natuurlijk wel strak in mijn trouwjurk! Voor de rest heb ik me helemaal niet verdiept in al die clubjes tijdens deze zwangerschap. Ik geloof het allemaal wel. Geen zwangerschapscursus voor mij, dus.

Gewicht
Tsjah, het blijft toch een terugkomend onderwerp iedere week, maar ik blijf me er gewoon constant over verbazen. Ook nu weer. In het weekverslag over week 23 tijdens mijn vorige zwangerschap heb ik het over +7 kilo op dat moment. PLUS ZEVEN KILO. Op dat moment voelde dat prima en vond de verloskundige ook dat ik een mooie lijn aanhield. Momenteel staat de teller nog steeds op -1.5 kilo en dat vind ik héérlijk. Het betekent ook dat ik nu net zo zwaar ben als toen tijdens de zwangerschap met Skyler in week 23 omdat ik toen een lichter startgewicht had. Best een gek idee, omdat ik op mijn lichtst was toen ik de zwangerschap aankondigde en dat dat tijdens deze tweede zwangerschap alles behalve het geval was. Ik maakte me daar ontzettend druk om maar dat is dus nergens voor nodig geweest. So far, so good. Ik eet goed en gezond, neem wat vaker kleinere porties en meer kan ik niet doen. Ik merk wel aan mijn kleding dat mijn benen en armen iets zijn afgeslankt maar hé, daar zeuren we al helemaal niet over! We zullen zien hoe mijn gewicht de komende weken gaat veranderen. Of niet. De baby groeit goed en daar gaat het om.

Geitenkaas
De mensen die mij tijdens de eerste zwangerschap al volgden hebben kunnen lezen dat ik obsessed was met geitenkaas. Ik at overal broodjes geitenkaas, vaak in combinatie met een versgeperste jus d’orange. Momenteel is deze craving helemaal niet aanwezig. Ik geniet zeker nog van een broodje geitenkaas, maar sowieso laat ik de verse jus al staan. Dat maagzuur, hè… Dit keer ben ik dól op de pittige kip samba salade van Johma. Het is wel iets afgenomen in vergelijking met afgelopen week maar nog steeds is het iets dat ik graag op mijn crackers smeer en heb ik het altijd in huis. Wat wel héél erg is veranderd deze zwangerschap, is dat ik een afkeer heb gekregen tegen een frikandel speciaal. Terwijl ik dat normaal dag en nacht wel kon eten, ga ik nu bijna over mijn nek bij de gedachte. Ik at vorige week patat en wilde daar graag een frikandel speciaal bij, maar na een hap is de frikandel in de prullenbak beland. Gad-ver-dam-me! De komende weken geen frikandel meer voor mij.

Vergeetachtigheid
In de weekverslagen van de vorige zwangerschap is vergeetachtigheid net zo’n terugkerend onderwerp als het kokhalzen tijdens deze tweede zwangerschap. En nu ik erover nadenk is de vergeetachtigheid eigenlijk nooit meer goed gekomen. Nadat Skyler geboren was is het er niet veel beter op geworden en nu ik weer zwanger ben, doen we er een schepje bovenop. Als ik in de keuken sta weet ik niet meer waarvoor en als ik iets niet opschrijf, gebeurt het sowieso niet. Ik vergeet de meest kleine en grote dingen, van een afspraak tot aan ‘ik zal even een koekje meenemen voor Skyler’ en dan in de auto stappen zonder koek. Terwijl ik het tien seconden daarvoor nog bedacht. Alles, alles, álles opschrijven.

Plassen en bandenpijn
Naast vergeetachtigheid had ik met dit termijn last van twee dingen; héél veel plassen en bandenpijn. Ook dit is niet heel veel anders. Ik plas, vooral ’s avonds en ’s nachts, ontzettend veel en de bandenpijn is ook flink aanwezig. Het hoort er alle twee bij en ik maak me er zeker niet druk om, maar soms is het wel wat vervelend. Als ik wat meer of sneller wandel voel ik al gauw mijn banden opspelen en moet ik echt even stilstaan om de pijn te laten afzakken. En ja, overal en altijd moeten plassen is ook gewoon een beetje lastig, haha. Ik zei het de vorige keer al: alles voor het goede doel en als het de komende weken alleen nog maar hier bij blijft, ben ik een gelukkig mens.

Voedingskussen
Oh jongens, het voedingskussen en ik waren de grootste vrienden tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik schreef zelfs een hele ode aan deze moordende concurrerende. Wat genoot ik ervan om hier tegenaan te liggen en het te gebruiken om in een bepaalde en goede houding te komen voor een goede en fijne nachtrust. Ik weet nu waar het voedingskussen ligt en dat is zeker niet bij ons in bed. Ik heb er geen behoefte aan en vooralsnog ligt ‘ie op zolder. Wel binnen handbereik voor het geval ik denk er baat bij te hebben, maar eigenlijk gaat het prima zonder. Grappig hoe dat zo per zwangerschap toch nog kan verschillen. De vorige keer zwoor ik erbij en nu wil ik niets in mijn bed hebben liggen. Soms zelfs Raymond niet. Oké, dat was een grapje.

Bewegingen in mijn buik
Skyler was fanatiek in mijn buik, heel fanatiek. Ik kon er ’s avonds de klok op gelijk zetten en Skyler begon om 22:00 uur met trappelen. Maar niet alleen ’s avonds; ook overdag ging mijn buik regelmatig tekeer door een baby die even wilde laten weten dat ‘ie er was. Momenteel zijn de bewegingen ook zeker aanwezig, maar baby twee is een stuk rustiger. ’s Avonds laat ‘ie zich even voelen en overdag zijn er wat plopjes die voorbij komen, maar voor de rest is dat het wel. Pas als ik écht ontspannen in bed lig, zonder telefoon en alleen gefocust op de baby, beginnen de bewegingen te komen. Ik ben benieuwd hoe en of dat in de loop van de weken nog anders gaat zijn. Voor nu geniet ik er maar van wanneer baby twee zich wél eventjes laat voelen. Heerlijk!

Sluit ik weer af deze week met de buikfoto. En ja, als het om vergelijken gaat, dan mag de buikfoto tijdens de eerste zwangerschap niet ontbreken. Tot volgende week!

Ander seizoen, andere kleding en andere hoek, maar toch leuk om zo naast elkaar te zien!