Na de positieve zwangerschapstest in Griekenland kon ik niet wachten om terug naar Nederland te gaan om Raymond op een leuke manier te vertellen dat hij weer papa zou gaan worden. Eenmaal de woorden uitgesproken kon het genieten beginnen! Op dat moment beslisten Raymond en ik om het nog heel even tussen ons te houden en niemand om ons heen, ook Skyler niet, te vertellen over de nieuwe zwangerschap. Alles even laten bezinken en de onzekere weken afwachten. Uiteindelijk lichtten we mijn ouders in rond week 6, vlak voordat we op vakantie gingen naar Italië. Dit wilde ik zelf heel graag, omdat ik tegen mijn moeder maar moeilijk mijn mond kan houden. Skyler wist het op dat moment ook nog niet; dat wilden we gaan vertellen na een goede termijnecho.
Skyler was de allereerste echo, die plaatsvond rond week 7, wel mee. Het was een afspraak op woensdag in de vroege ochtend en ja, dan is hij gewoon thuis. Omdat Raymond ook meeging en we niet echt een oppas in de buurt hebben, vonden we het net zo makkelijk. Echter was Skyler zó druk met het spelen met de dokterset en de brandweerauto, dat hij niet eens besefte waar we waren. Ook heeft Raymond hem een beetje beziggehouden, omdat er op dat moment een inwendige echo plaatsvond. Niet iets interessants om je peuter aan bloot te stellen. Het gebeurde heel discreet in het donker met een jurk aan en een doek eroverheen waardoor hij echt niks heeft kunnen zien (Raymond niet eens), maar alsnog hoefde Skyler niet naast me te zitten om dit spel te aanschouwen. We waren dus gewoon ‘even bij de dokter voor mama om naar de buik te kijken’.
De tweede echo vond plaats op een avond rond week 10 en toen we, weer samen met Skyler, binnenstapten, wist hij niet hoe snel hij naar de speelhoek moest toe rennen. Hij vond het veel interessanter om te kijken of ‘zijn’ speelgoed er nog lag, dan om te zien waar we eigenlijk écht voor kwamen. Toch vonden we dat Skyler het na deze termijnecho wel mocht weten, aangezien de baby goed groeide en het vrijwel zeker was dat alles goed zat. Even de onzekerheid van het open buikje daargelaten. Hoe sneller hij het wist, des te langer hebben we de tijd om hem voor te bereiden op deze grote verandering.
Op Bol.com bestelde ik drie boekjes, die volgens andere ouders interessant waren voor kinderen die een broertje of zusje verwachten. Tijd om voor te lezen! Skyler luisterde aandachtig, vond alle flapjes en verhalen enorm interessant en wilde keer op keer dat ik opnieuw begon met het verhaal. Tot ik opeens het boek dicht sloeg en Raymond en ik Skyler vertelden dat mama ook een baby in haar buik had en dat Skyler grote broer zou worden. Zijn reactie? ‘Neeee, kan toch niet baby in de buik?’
Niet lang daarna lag ik op de bank en kwam Skyler plotseling naar me toe gelopen. Hij deed zijn shirt omhoog, stak zijn buik naar voren en riep; ‘kijk mama, Skyler ook baby in de buik!’ Vanaf dat moment proberen we het er steeds even over te hebben. Als iemand aan hem vraagt wat mama in haar buik heeft, weet hij duidelijk baby te zeggen. Maar dat is volgens mij wel echt meer omdat wij dat een aantal keer verteld hebben. Want hij snapt er naar ons idee gewoon he-le-maal niks van.
Skyler wordt volgende maand drie jaar en zijn leven draait om brood eten, Brandweerman Sam, buiten spelen en treinbanen bouwen. Als hij een kindje hoort huilen heeft hij het over een baby en als hij een klein kind in een kinderwagen ziet liggen, hoor ik al gauw ‘aaahhhh, baby’ met een heel klein piepstemmetje. Hij is duidelijk geïnteresseerd in kleine kindjes, wordt er op het kinderdagverblijf ook mee geconfronteerd en toen ons buurjongetje vorig jaar werd geboren, wilde hij hem vasthouden en werd het jongetje bedolven onder de kusjes. Hij was zo lief! Maar ja, dat kindje vroeg niet om mama, kreeg niet zoveel aandacht van mama en woont niet bij hem. Dat gaat straks natuurlijk wel anders zijn.
De komende maanden zullen we Skyler goed bij de zwangerschap betrekken. Zijn ledikant staat al in de andere kamer voor de baby en dit hebben we hem ook verteld. Ook tijdens het inrichten van de rest van de kamer zal hij er gewoon bij zijn, net als met de echo’s en afspraken als dat zo uitkomt. Ik plan veel op dagen dat hij op het kinderdagverblijf zit, maar wil ook zeker regelen dat hij een aantal keer mee kan. Hij zal dan wel meer oog hebben voor de dokterset en brandweerauto, maar wie weet begint ‘ie toch interesse te krijgen in wat de verloskundige aan het doen is en hoop hem dan hier en daar naast me te krijgen om samen naar de baby te luisteren. Voor de rest lezen we lekker voor uit de boekjes die we hebben, spreken ze op het kinderdagverblijf toch wel vaak met hem over de nieuwe baby, ziet hij natuurlijk ook die groeiende buik wel waar ik veel met hem over praat en als we dingen kopen of Raymond en ik het ergens over hebben, zullen we duidelijk zeggen dat het voor de baby is. Wie weet kan Skyler helpen met het uitzoeken van leuke pakjes, alhoewel we momenteel niet echt dezelfde smaak qua kleding delen.
Voor nu zegt Skyler wel vaak baby, maar beseft ‘ie totaal niet wat een broertje of zusje inhoudt. Ik denk dat het voor zo’n kleintje abstract blijft tot er daadwerkelijk een baby thuis is. Hem bij de zwangerschap betrekken en erover praten; heel veel meer kunnen we nog niet doen. Waarschijnlijk komt er straks wat meer aandacht, als ik een stuk verder ben in de zwangerschap en ook hij die groeiende buik gaat zien. Voor nu is het vooral veel ongeloofwaardigheid en heeft ‘ie een wat ongemakkelijke houding als iemand vraagt naar de baby. Maar dat shirt van hem gaat wel soms omhoog om even te wijzen naar zíjn baby. Dat is dan wel héél erg mooi om te zien. Is ‘ie er toch ergens wel mee bezig…
Ouders met meerdere kindjes: hoe hebben jullie dat aangepakt?
wat leuk om te lezen hoe jullie dit doen. Volgens mij wordt Skyler een geweldige grote broer. Ik heb zelf 1 kindje maar zou ook veel voor gaan lezen als er een 2e op komst was. Jullie manier spreekt mij wel aan!
Wat leuk om te lezen hoe je dit aanpakt, en volgensmij echt op een top manier. Leuk die boekjes en dat Skyler het toch wel over de baby in zijn buik heeft. Ben heel benieuwd of jullie het over een babypakje eens kunnen worden, haha.
Hier zwanger van ons eerste kindje, dus geen tips of ervaringen.
Wij hebben een groot leeftijdsverschil tussen onze 1ste en de 2e (namelijk 11 jaar) waardoor het gewoon verteld kon worden komt ook bij dat ons dochtertje van nu 4 een IVF kindje is dus het hele proces heeft mijn oudste zoon heel bewust meegemaakt.
Mijn 3de zwangerschap was heel onverwacht na ons IVF avontuur ons meisje was dan ook nog maar een baby dus dat kon niet verteld worden maar ze wreef wel over mijn buik en legde haar oortje wel tegen mijn buik aan legde die link met het woord “baby” wel wat ik allemaal op zich al knap vond aangezien haar leeftijd.
Ze ging ook telkens mee op echo gynaecoloog zei dat ze het harttoontje herkende en dat merkte je ook aan haar.
Mijn dochter is geboren op 20 mei 2012 en mijn zoontje op 15 mei 2013 😉
Onze laatste zoon nu 18 maanden zou ook een IVF kindje worden ik was al volop bezig met spuitjes zetten maar op de controle echo voor het beginnen stimuleren bleek ik al spontaan zwanger te zijn dus werd de IVF poging afgebroken.
Ik kon gewoon vertellen er een babytje in mama haar buik zat waarop ik een blik kreeg van “heu een baby?!”
Ze keken ook meteen met grote ogen en open mond naar mekaar 🙂
Er werd heel veel aandacht aan mijn buik gegeven er werd samen spulletjes gekocht en klaargezet ja ze waren er mee bezig zelfs in hun dagelijks spel 🙂
Maar boekjes of zo nee dat werd hier niet speciaal voor aangekocht omdat ik het gevoel had het zo ook prima ging.
Ik heb natuurlijk nog géén idee, maar ik denk dat het zo veel mogelijk betrekken van zo’n kleintje bij de zwangerschap inderdaad het ‘beste’ is. Ben ook erg benieuwd hoe Skyler het gaat vinden als zijn broertje of zusje er is!
Lekker doen wat goed voelt en past bij jullie en jullie leven! Koesterend en met oog voor allebei je kinderen en jezelf, dat doe je mooi.
Wij hebben onze oudste zoon bewust minder intensief betrokken bij de twee zwangerschappen ‘na hem’.
Dit paste bij hem, bij ons en ons leven. Bij de dankbaarheid, vreugde en ook bij de spanning en onzekerheid die tijdens de derde zwangerschap voor ons speelden na het overlijden van ons tweede kindje na een zeer onverwachte complicatie. Dat heeft ons zeer diep geraakt en alles ook in een ander licht gezet van ‘niet te veel gedoe’, niet te veel aannames, doe maar gewoon, nieuw leven op zich is bijzonder genoeg.
We hebben onze zoon (ruim drie) gevolgd en zijn aangesloten bij zijn beleving en vragen. Daar bleek geen boekje voor nodig. En op een dag had hij zelf bedacht dat het ledikant nu voor de baby was, had hij zelf regelmatig ‘ ook een baby in zijn buik’ en hoopte hij eerst vurig op een zusje (sorry vent:)).
Onze ervaring: kinderen ‘weten’. Aan ons om ze ruimte te geven en mee te nemen in deze nieuwe fase van het gezin, zonder ze te overladen met ‘baby gedoe’:) dat doet de maatschappij al wel (‘word jij grote broer?’ ongeveer tien keer per dag).
Hier nu een trotse grote broer van een drie maanden oud broertje die er voor hem gelijk ‘bijhoorde’, die hij het liefst overal mee naar toe neemt! En dan mag mama thuisblijven:)
Twan is nu 2 jr en 5 maanden en z’n broertje is nu 3 maanden… Eigenlijk ging het hier vanzelf… Boekjes gelezen. En hij had het steeds over de baby. Toen de baby geboren was keek ie even en daarna ging ie snel weer met duplo spelen. We hebben hem erbij betrokken maar Twan ging lekker z’n eigen gang.
Belangrijk is wel dat kraamvisite ook een klein cadeautje meeneemt voor de oudste. Het is best wel sneu als de baby steeds cadeautjes krijgt. Alles is al nieuw dus dan is dat zielig om te zien vond ik.
Alicia was nog jong dat Chloë werd geboren en zij vond het heel interessant, maar kon ook met een vinger naar de box wijzen en streng zeggen; Chloë box!! Mijn man gaat nu elke zaterdag naar de bakker met de oudste voor wat tijd samen en ik neem haar in d’r eentje mee boodschappen doen. Tijdens de zwangerschap heb ik het niet elke dag over de baby gehad. Het duurt nog zo lang! En al helemaal voor zo’n kleintje. Ik zou er tot de laatste maand zelf niet zo’n ding van maken.
Mijn zoontje was wat jonger toen ik zwanger was van m’n dochtertje. Hij was namelijk 13,5 maand toen we er achter kwamen. We hebben het hem dus ook niet echt verteld, maar legde wel uit dat er een baby in mama’s buik zit. Naarmate mijn buik groter werd, aaide hij ook over m’n buik en kreeg mijn buik kusjes. Bij de gastouder waren ook 2 baby’s en daar was Djaïro dol op. De hele dag door werden ze overladen met kusjes. Toen eenmaal Zaria was geboren, kreeg zij ook heel veel kusjes en viel het met de jaloersheid echt mee. Hij was alleen lastig als de kraamhulp er was.
Ik zal het op precies dezelfde manier doen zoals jullie het doen met Skyler als we een tweede kindje verwachten.
Dat boekje van de foto heb ik toevallig ook gekocht gisteren. Wil het vandaag gaan voorlezen. Onze dochter wordt ook bijna 3 en is ook meegeweest naar de eerste vroege echo. Net als bij jullie heeft zij er ook niks van meegekregen en was ze fijn aan het spelen. Toen het goed was mocht zij het als eerste weten zodat zij het ook weer door kon vertellen aan familie. We hadden haar geleerd om “mama baby buik” te zeggen. Super schattig! En nu komt ze helemaal uit zichzelf elke dag mijn buik kusjes geven en zegt ze “ik hou van jou baby” zo schattig! Ze is dan ook gek op baby’s dus dat is misschien toch wel anders dan bij een jongen…
leuke aanpak meis en wij hebben het ongeveer zo gedaan alleen niomi was nog heel klein toen ik zwanger werd van rashel, er zit maar 13 maanden tussen, we hebben haar overal bij betrokken en waar ze mee kon helpen laten helpen
Ik zit op dit moment in precies dezelfde situatie. We verwachten in januari onze tweede zoon en de eerste zoon wordt in maart 3 jaar. Hij zegt steeds ‘mama baby kijken’ dan moet ik mijn buik vrijmaken. Hij geeft dan kusjes of zeg ‘hoi baby’. Ook “pakt” hij vaker de baby uit de buik en zegt kom baby! Als ik dan vraag wat hij gaat doen, gaat hij samen met de baby in bed liggen of spelen. Echt schattig om te zien laten we hopen dat het zo blijft haha! We praten er ook vaak over en ik ga de boekjes ook bestellen want hij is gek op lezen dus goed idee! Proberen met alles en dus ook met het krijgen van de baby hem overal bij te betrekken en dingen uit te leggen in simpele taal. We zien wel dat dit vaker (misschien niet na 1x) goed werkt. Natuurlijk zijn wij de ouders maar je kunt je kinderen ook bewust maken van dingen ipv alleen maar nee te zeggen of opdrachten te geven. Zo proberen we nu al aan te geven dat mama straks veel voor de baby moet zorgen want die kan nog niet lopen of zelf eten en hij wel. Zal zeker niet altijd goed gaan maar helpt waarschijnlijk al wel. En hem betrekken bij dingen ook al gaat alles minder snel hij is wel trots op zichzelf en we hebben het samen gezellig.
Geniet van je zwangerschap!
Boekjes werden hier ongeïnteresseerd aan de kant gegooid. Maar naarmate de buik groeide (en ik minder kon, op het einde was ik zo opgeblazen, dat ik niet op de grond kon gaan zitten en weer recht komen, waardoor we moeilijker konden spelen samen – en voetballen/rennen/samen op wandel lukte ook al niet meer) kwam het besef wel. En nu is hij heel erg fantastisch lief voor zijn babyzusje!
Leuk om dit te lezen. Bij ons ging het een beetje vanzelf. Onze zoontje ging soms mee naar de verloskundige en dan mocht hij op de knopjes drukken van het hartapparaatje, vond hij natuurlijk geweldig. We praatten er met hem over wat hij dacht dat het ging worden en hoe hij de baby zou noemen etc. Hem een beetje overal bij betrekken. Skyler wordt vast een hele lieve grote broer. Onze kindjes schelen straks ongeveer evenveel. En ik moet zeggen vind deze leeftijdsverschil wel leuk en fijn, hij snapt (bijna) alles al en hij weet dat het echt zijn broertje is. Hij is heel beschermend en super lief voor zijn broertje.
Leuk om te lezen hoe skyler reageert! Ik denk dat je als ouders altijd het beste doet wat in jouw situatie het beste lijkt…
Ik ben nu ook zwanger van ons 2e kindje (meisje), ben vandaag 38 weken en 3 dagen, dus kan ieder moment gebeuren haha.
Onze oudste dochter is net 4, dus die gaat nu net naar school. Toen wij er achter kwamen dat ik zwanger was, hebben we t niet meteen verteld, maar wel al best snel. Ze vond het heel erg leuk en was gelijk enthousiast. Ze kreeg toen een shirt met daarop “ik word grote zus!” En mocht het daarmee bij iedereen bekend maken. Wat was ze toch trots!!! Ook wij hebben met boekjes en filmpjes uitgelegd wat er nu gaat gebeuren.
Nu ze eenmaal op school zit, is het enthousiasme voor de baby wat minder, want school is natuurlijk veel leuker. Wel vraagt ze bijna iedere ochtend wanneer de baby komt haha.
Ben echt heel erg benieuwd hoe ze dadelijk reageert als haar kleine zusje er eenmaal is, ze is namelijk totaal niet geïnteresseerd in baby’s en wil altijd alleen maar met grotere kinderen spelen…
Ik ben net een paar dagen geleden bevallen van onze tweede (onze oudste is een maandje jonger dan Skyler) en wij hebben het ongeveer vergelijkbaar aangepakt als jullie nu doen. Veel boekjes gelezen (begonnen we overigens wel wat later mee), regelmatig mee naar het ziekenhuis voor controles en veel uitgelegd wat er zou gaan gebeuren, zeker in de laatste fase van de zwangerschap. Ik vond boekje ‘babytje op komst’ trouwens heel fijn later in de zwangerschap om voor te lezen, omdat het wat praktischer is over wat er allemaal gaat veranderen (mama wat zit er in je buik hadden we ook en is heel leuk, maar is wat dat betreft wat minder informatief zeg maar…). Alle voorbereiding ten spijt… het is gewoon een mega verandering voor je kind, dus onze dochter was (en is) echt hyper door de komst van haar broertje. Ze is heel lief, maar vraagt en wil ook veel aandacht. Wij geven die ook (je bent bijna meer bezig met je peuter dan met die baby) en we doen ook even niet zo moeilijk over opeens weer een luier aan willen, minder goed eten etc (allemaal dingen die nu een paar dagen overigens ook weer ‘gewoon’ weggetrokken zijn). Oh ja, ik merkte trouwens wel dat mijn dochter het op een gegeven moment lang vond gaan duren voordat de baby echt kwam, dus we probeerden wel een beetje een balans te houden in hoeveel we het erover hadden! En verder vooral genieten, de kusjes en het meevoelen met het getrappel in je buik vond ik zo bijzonder!
Volgens mij doen jullie het heel fijn. Geen drama van maken. Gewoon lekker mee laten gaan! Bij ons ging het een beetje hetzelfde door een hele vroege bloeding. Oudste was toen al 4, maar was ook aan het spelen, dus maakte het niet heel bewust mee. De hele zwangerschap is ze regelmatig mee geweest naar afspraken! Bij de geslachtsbepaling echo zei ze ook heel triomfantelijk ‘ik zei het toch’ toen de echomevrouw vertelde dat ze een zusje zou krijgen. Uiteindelijk ben ik thuis bevallen en heeft ze gewoon in haar eigen bed geslapen. Wel werd ze 2 minuten na de geboorte wakker en heeft samen met de mannelijke huisgenoot de navelstreng doorgeknipt. Wij hebben haar bewust overal meegenomen zodat het echt iets van ons allemaal zou zijn. Ook omdat ze al wat ouder was. Voor ons heeft dit goed uitgepakt!
Jullie klinken erg goed voorbereid! En het komt allemaal goed, dat voel je ook vanzelf aan. Hier schelen mijn kindjes 19 maanden. Mijn oudste scheelt twee maanden met Skyler. En ik heb het op me af laten komen want mijn oudste was niet echt geïnteresseerd in boekjes lezen. Maar wel zoveel mogelijk bij betrokken en aangeven dat er een baby’tje in mijn buik zat. Langzamerhand merkte je ook dat hij steeds kusjes gaf en dat hij mijn buik gingen aaien. En eigenlijk is het altijd goed gegaan.