Zwanger! #31

Het is woensdag 15 februari, de dag na Valentijnsdag. Gisteren ben ik op bezoek geweest bij Joolz om de kinderwagen en autostoel op te halen voor de baby. Súperleuk en toch ook weer een mijlpaal. Een geweldig Valentijnscadeau! Op dit soort momenten besef ik me altijd extra wat een geweldig werk ik heb. Naast het feit dat ik heerlijk thuis aan de slag kan werken aan artikelen, iets wat ik het liefste doe, werk ik samen met de meest mooie merken. Joolz is daar één van. Ik ga jullie morgen veel meer vertellen en natuurlijk laten zien. Eerst is het tijd om jullie bij te praten over afgelopen week. Ik ben inmiddels 31 weken zwanger en er zijn weer wat dingetjes de revue gepasseerd, waaronder de intake bij de kraamzorg, bloedprikken, een controle-afspraak bij de verloskundige én een groeiecho. O, en ik schrok enorm van de hoeveelheid kleding die ik heb aangeschaft, haha.

Klem tussen mijn bekken
Ik ben dus alweer 31 weken zwanger. Ik roep het iedere week weer maar mijn hemel, wat gaat de tijd snel. Zoals ik van de week al aangaf bij de verloskundige vind ik het zwangeren heerlijk en baal ik er een beetje van dat de tijd zo voorbij vliegt. Ze begon een beetje te lachen toen ik haar vertelde dat ik nog wel een paar maanden zwanger wilde zijn in plaats van de negen weken die nu nog op de planning staan. Of zoals mijn gevoel zelf zegt: misschien nog maar een week of zes. Nog steeds heb ik sterk het idee dat ook deze baby eerder zijn opmars gaat maken, helemaal toen ik hoorde dat ‘ie al flink ingedaald was en met zijn hoofdje naar beneden tussen mijn bekken lag. Maar ik was dus bloedserieus. Voor mijn gevoel ben ik deze zwangerschap te kort zwanger en dat heeft er natuurlijk alles mee te maken dat ik thuis al een kindje heb rondlopen en mijn dagen vul met hem. Ik kan niet anders dan het accepteren, maar ik blijf het onwijs jammer vinden dat de beleving een tweede keer zo verschrikkelijk anders is.

Heel gemiddeld
Behalve dat ik weet dat de baby al goed is ingedaald en met zijn koppie naar beneden ligt, weet ik ook dat ‘ie bijna 30 centimeter is en zo’n 1600 gram weegt. Als we de gemiddelde lijn erbij pakken kán het gewoon niet mooier. Met alles ligt baby twee precies rond het gemiddelde en dat zou betekenen dat ‘ie rond de uitgerekende datum met een gemiddeld gewicht van zo’n 3400 gram ter wereld gaat komen. Mits we dus tot week 40 rond gaan lopen. We gaan zien wat de tijd ons gaat brengen! De groeiecho zag er dus perfect uit en het was een aangename verrassing dat de verloskundige even het beeld op 3D zette omdat ze wilde oefenen. Oefen er maar op los, hoor! Ik geniet onwijs van die mooie plaatjes. Ik probeer het allemaal ontzettend goed in me op te nemen en overal echt heel bewust mee bezig te zijn. Dat helpt me wel enorm, om te accepteren dat het gewoon ontzettend snel gaat.

De 3D-echo: je ziet hier een slapend kindje, dat iets naar beneden kijkt <3

Een ietwat creepy foto maar de baby kijkt nu precies naar voren, dus je ziet een oog en neus van de voorkant, haha.

Overige cijfertjes
Naast dit alles ben ik ook weer helemaal goedgekeurd. Mijn bloeddruk is al de hele zwangerschap 120/70, mijn ijzer en suiker stonden gemiddeld en ik kom qua gewicht nog steeds niks aan. Zoals de verloskundige ook al vertelde: ik kwakkel heel veel qua verkoudheden en hoesten, kom er niet echt vanaf en de zwangerschap kost me onwijs veel energie. Mijn lichaam moet hard werken voor alles en dat gaat ‘ten koste’ van mijn  eigen gewicht. Nou, ik vind het allemaal prima. Ik sta op -2.5 kilo en maak me dus helemaal niet meer druk om het eindgewicht dat ik ga behalen. Wel ben ik héél benieuwd of ik daadwerkelijk lichter ben na de zwangerschap maar die kans zit er dik (ha!) in. Had ik het me mooier kunnen voorstellen?

Het geboortekaartje
Terwijl ik met Skyler in de kraamweek met mijn laptop op schoot zat om het geboortekaartje uit te zoeken, wilden we dit keer iets beter voorbereid zijn. Na wat struinen door de wereld die geboortekaartjes heet, hebben we inmiddels een mooi proefdruk in huis en op het formaat na –ik wil hem toch iets kleiner- hoeft er niks meer veranderd te worden. Het is heel gek om de naam officieel op papier te hebben staan en dat het kaartje alleen nog een geboortedatum en gewichtgegevens nodig heeft om het compleet te maken. Het is in ieder geval weer iets dat we af kunnen strepen van onze to do-lijst. Niet dat daar nog heel erg veel op staat (het is toch anders met zo’n tweede, hè?), maar het zorgt voor ietsje meer rust en een betere voorbereiding dan die we bij Skyler kenden.

Kraamzorg
Maandag had ik ook het intakegesprek met de kraamzorg, dit keer telefonisch. Vorige keer hadden we zó’n leuke kraamverzorgende, dat we dit keer het verzoek hebben ingediend om haar weer te mogen ontvangen. Helaas zijn er meer gezinnen die haar willen en tegelijkertijd met mij zijn uitgerekend, waardoor het nu maar gewoon duimen draaien is. En zo niet, dan ontvangen we vast weer een andere, fijne hulp. We hebben wat dingen besproken qua borst- of flesvoeding, het slapen en natuurlijk de praktische zaken als klossen, kraampakket en dat soort dingen. Ik heb onwijs veel zin in de kraamweek, juist omdat ik de vorige keer zo’n leuke, gezellige en fijne week heb gehad. Ik ga er vanuit dat het nu niet veel anders gaat zijn. Ik hoop wel dat alles iets relaxter gaat verlopen en dat ik mezelf ook meer de rust kan gunnen om ervan te genieten. Maar ook dat zien we allemaal wel!

Lichamelijk
Het wordt lichamelijk allemaal iets zwaarder. Zoals ik eerder al vertelde kost deze zwangerschap me toch een hoop meer energie dan bij Skyler het geval was. Doordat de baby nu al zo laag ligt drukt ‘ie behoorlijk tijdens het lopen, ik heb veel last van mijn buik doordat ik maar blijf hoesten, moet ’s nachts ontzettend vaak plassen en ben aan het einde van de dag toch echt heel erg moe. Gelukkig ben ik in de gelegenheid om het iets rustiger aan te doen en daar probeer ik toch wel wat mee te doen. Sneller toe te geven en toch even op de bank te kruipen. Gelukkig loopt er een peuter in huis die maar al te graag een filmpje kijkt met mama. Wil ik achter de computer om een artikel te schrijven, word ik tegengehouden omdat ‘ie samen met mij Super Wings wil kijken. Nou, zeg dan maar nee tegen zo’n heerlijk koppie.

Kleding genoeg
Ik kwam wat laat op gang, maar uiteindelijk is het helemaal goed gekomen met dat shoppen. Sterker nog: ik geloof dat de baby iedere dag wel vier keer omgekleed kan worden. Gisteren ben ik aan de slag gegaan met de kledingkast, heb ik alle kleding verzameld die ik had gekocht en alles gesorteerd op stapeltjes. Resultaat: een enorme berg. Ik heb aardig wat in 50, maar voornamelijk aan maat 56 ontbreekt het ons niet. Ach, we hebben lekker de keuze, zullen we maar zeggen. Nu maar hopen dat de baby daadwerkelijk ietsje eerder komt, zodat ‘ie overal wat langer plezier van heeft. Zou heel fijn zijn! Voor nu zit er écht even een stop op. Of alleen maat 62/68 kopen, dat kan natuurlijk ook nog. Alhoewel ik het nu best lastig vind qua seizoen. Is het dan hoogzomer? Gaan we richting de herfst? Kortom: NIKS.MEER.KOPEN. Ik show jullie later de kast en wat leuke setjes die klaar liggen. Voor nu vind je een kleine preview hierboven.

Zoals je leest gaat alles wel zijn gangetje. Ik kwakkel nog steeds een beetje door de zwangerschap heen en hoest de longen uit mijn lijf, maar voor de rest valt er weinig te ontdekken dat ons in de weg zit. Het lijkt me vrij normaal dat ik met 7.5 maand zwangerschap een beetje rustiger aan doe en dat het toch wat zwaarder wordt. Gelukkig gaat alles met de baby helemaal goed, groeit hij lekker door, beweegt hij er flink op los en ben ik me heel erg bewust geworden van het feit dat de laatste weken zijn aangebroken. Dat wordt echt nog even keihard genieten, voordat het alweer tijd is om opnieuw een baby boy op de wereld te zetten.

Tot volgende week X

Je zal wel denken, heb je haar weer met haar blauwe jurk! Maar ik probeer op de meeste buikfoto’s toch een beetje hetzelfde te dragen, haha. Leuk voor de afsluitende collage die er na de bevalling zit aan te komen!