Nederland was lange tijd het land waar de meeste thuisbevallingen plaatsvonden. In de jaren negentig lag het percentage rond de 35 procent maar in 2015 koos nog maar 13 procent van de moeders voor een bevalling in de thuisomgeving. Volgens de NVOG, de koepel van gynaecologen, is de afnemende populariteit onder meer te verklaren door de toenemende vraag naar pijnstilling. Omdat die thuis niet kan worden toegediend, kiezen vrouwen vaker voor een bevalling in het ziekenhuis (bron: NOS). Ook ik ben de eerste keer in het ziekenhuis bevallen en ga deze tweede keer weer voor een poliklinische bevalling. Niet zozeer vanwege de pijnbestrijding, maar gewoon voor de veiligheid in het algemeen. Ook speelt mee dat ik thuis graag ‘thuis’ wil houden. Ik heb eigenlijk nog nooit echt over mijn keuze gesproken en wil daar vandaag eens meer over vertellen.
Geen optie
Toen de bevalling tijdens mijn eerste zwangerschap ter sprake kwam bij ons thuis, riepen Raymond en ik eigenlijk al direct tegen elkaar; ziekenhuis. Raymond vond het een zeer prettig idee dat ik direct op een goede plek lag waar de juiste zorg verleend kon worden en waar ik de juiste mensen om me heen had voor het geval dat de bevalling iets minder soepel zou gaan verlopen. Omdat ik vrij stellig was in pijnbestrijding en dolgraag het ‘pompje’ wilde hebben na alle lyrische verhalen, was thuisbevallen al direct geen optie. We voelden ons daar beiden erg prettig bij en hebben geen moment nagedacht over het eventueel thuis bevallen van Skyler. Achteraf was dat ook helemaal geen optie. Niet omdat ik per sé koos voor pijnbestrijding, maar omdat ik met 36 weken en 3 dagen werd overgedragen aan de gynaecoloog vanwege gebroken vliezen. Het gebeurde voor de 37 weken en dus mocht de verloskundige mijn bevalling niet doen. Voor mij geen grote ramp, aangezien de thuisbevalling dus al van de baan was. De pijnbestrijding is er uiteindelijk niet geweest omdat de bevalling zo snel ging, dat ik al moest gaan persen op het moment dat ik om het pompje vroeg. ‘Sorry, schat. Het is te laat. Je gaat al bevallen.’
Gelijk op de juiste plek
Achteraf kijk ik terug op een fijne en voorspoedige bevalling. Het ging goed, het ging snel en ik kreeg de juiste zorg. Ondanks dat ik de gynaecoloog helemaal niet kende en zelfs de avond daarvoor nog iemand anders had gezien, voelde ik me prima op mijn gemak en was ik blij dat ik in het ziekenhuis lag. Ik kon het ook vrij snel van me afzetten dat mijn eigen verloskundige niet bij de hele happening aanwezig was. Ik had de juiste mensen om me heen en kon direct na de eerste paar weeën op het knopje drukken om te vertellen dat de bevalling was begonnen. De lijntjes waren een stuk korter en dat voelde veilig en erg prettig.
Schoon en fris
Het was heerlijk om na de bevalling te douchen in het grote hok in het ziekenhuis en de bende te laten voor wat het was. Geen viezigheid in mijn eigen bed of in mijn eigen badkamer. Het klinkt misschien raar maar ik hou mijn thuisomgeving het liefst zo ver mogelijk bij dit soort associaties vandaan. De volgende dag mochten Skyler en ik naar huis, een plek waar alles zou gaan beginnen. De bevalling hoorde in het ziekenhuis en de periode daarna was voor thuis. Zo voelde dat ook echt. Ik vond het zelfs prettig om even een nacht in het ziekenhuis te blijven om op adem te komen, even alles te laten bezinken en de volgende dag in de auto te stappen naar mijn vertrouwde omgeving. Ik had het niet anders gewild. Ik weet dat thuis ook alles netjes wordt achtergelaten, maar ergens krijg ik dat beeld van mij, bevallend in mijn eigen bed, niet van mijn netvlies.
Veilige haven
Omdat mijn eerste ervaring zo positief was, was het al vrij snel duidelijk dat ik ook deze tweede zwangerschap in het ziekenhuis wil bevallen. Het is niet zozeer dat ik pijnbestrijding wil (ik heb eigenlijk geen idee?) maar omdat ik weer dat veilige gevoel voor mezelf wil creëren. Thuis ben je ook veilig, dat snap ik wel, maar het voelt prettiger als ik in een ziekenhuisomgeving ben met de juiste mensen, voor het geval er ingegrepen moet worden. Dat ik niet halverwege de bevalling vanuit mijn eigen huis evengoed nog naar het ziekenhuis gebracht moet worden als er complicaties zijn. Dat ik direct op de juiste plek met de juiste mensen lig. Ook al gaat alles voorspoedig, dan vind ik dat een erg prettig idee. Wat ook weer meespeelt, is dat mijn bed mijn bed blijft en mijn douche mijn douche. Ik kan het idee gewoon niét loslaten dat ik in mijn eigen bed lig te bevallen met al die viezigheid om me heen, haha. Ik wil gewoon met een baby kunnen binnenstappen in mijn eigen huis om de kraamtijd te beginnen, zonder dat ik mijn bed associeer met bevallen. Dat idee staat me niet aan.
Nadelen
Waar ik wel een beetje tegenop zie, is dat ik nu natuurlijk niet al in het ziekenhuis lig zodra de bevalling begint. Bij Skyler was ik echt de avond daarvoor opgenomen en mocht ik het ziekenhuis niet eerder verlaten dan met een baby. Nu zal ik de eerste weeën thuis moeten doen en moeten afwachten wanneer de bevalling dusdanig begint dat we gaan rijden naar het ziekenhuis. Je mag gerust weten dat dingen als ‘hoe snel zal het gaan?’, ‘halen we het ziekenhuis wel?’, ‘wanneer moeten we dan gaan?’ en ‘moet ik weeën opvangen in de auto?’ regelmatig door mijn hoofd spoken. Ook de uren ná de bevalling zullen dit keer misschien anders verlopen. Moest ik na de bevalling van Skyler nog in het ziekenhuis blijven omdat hij voor de 37 weken geboren was; ga ik nu richting de 40 weken en zal ik hoogstwaarschijnlijk snel weer naar huis moeten. Ik vond het heel erg fijn dat ik de tijd had om bij te komen, lichamelijk ietsje kon herstellen en rustig weer op aarde kon landen alvorens ik ‘moest’ vertrekken. Het is dan ook een gek idee dat ik na een paar uur plaats zou moeten maken en de auto in moet om terug naar huis te keren. Het komt allemaal wel goed, maar dat zal toch even een heel andere ervaring zijn dan de eerste keer. Dat zijn natuurlijk wel grote voordelen van een thuisbevalling, dat je direct in je vertrouwde omgeving bent. Desalniettemin kies ik volmondig voor de ziekenhuisbevalling. Vanwege het veilige, steriele, prettige gevoel, het feit dat ik in goede handen ben, eventueel voor pijnbestrijding kan kiezen, mijn huis mijn huis blijft en ik een bevalling in mijn eigen huis absoluut niet zie zitten.
Ik ben benieuwd: hebben jullie gekozen voor een thuis- of ziekenhuisbevalling? Of voor de toekomstige moeders: hebben jullie al een eventuele keuze gemaakt?
Beide keren ziekenhuis.! Alsof ik dit geschreven heb. Ik deel jou meningen ook. Heel veel succes de komende tijd Shirley!!! You got this.
Ooh wat wilde ik graag thuis bevallen. Heel bewuste keuze. In het ziekenhuis is de kans op medisch ingrijpen groter (bij poliklinische bevallingen, dus als je gewoon gezond bent). Daarnaast is er niet per se 24/౭ een anesthesist of gynaecoloog beschikbaar. Die komt ook opafroep (hangt ook van ziekenhuis af en natuurlijk of er geen andere spoedgevallen zijn). In de auto met weeën leek mij niet zo tof en ik was jong en gezond en goed gevoel over de bevalling en geen behoefte aan pijnstilling. Maar ik kreeg zwangerschapsvergiftiging, en moest dus wel in het ziekenhuis bevallen! Overigens is het ziekenhuis heel dicht bij. De kleinere kans medisch ingrijpen en bevallen in een vertrouwde omgeving waren voor mij de belangrijkste argumenten.
Bij de eerste woonde in op een flat. De verloskundige wilde daar geen thuisbevalling doen en ik wilde pijnbestrijding. Een pompje net als jij. Uiteindelijk was ik ook al in het ziekenhuis, omdat ik daar een nacht was om bij te slapen, maar toen begon de bevalling. Ik kijk niet zo fijn terug op deze bevalling, ik was door de pijnstilling van de wereld, voelde me niet op de gemak omdat de verloskundige van het ziekenhuis steeds wegliep (ondanks dat het heel rustig was die nacht). Uiteindelijk eindigde dit hele circus in een totaal ruptuur en mocht ik ook de OK nog van binnen zien.
Mijn tweede zwangerschap ben ik vrij laat overgestapt naar een andere verloskundige die in principe hands-off werkt. Mijn eerste verloskundige wilde namelijk tegen mijn wensen in een preventieve knip zetten, terwijl wetenschappelijk bewezen is dat dit een tweede totaal ruptuur niet voorkomt. Bij mijn nieuwe verloskundige heb ik aangegeven dat ik veel liever thuis wilde bevallen, omdat er dan geen gynaecoloog is die in kan grijpen omdat het niet snel genoeg gaat oid. Van de tweede ben ik thuis bevallen heel relaxed. En niet in bed maar op handen en knieën in de gang. Heerlijk dat ik daarna in bed kon gaan liggen en nergens meer heen hoefde. Wat een verschil met mijn eerste bevalling.
Ik wilde graag thuis bevallen. Helaas niet gelukt bij beide vanwege keizersnede. Fijn en goed dat er de keus is. Ik koos voor thuis vanwege het aantal cm dat je moest wachten tot je naar t ziekenhuis mocht. Toen was dat tot 8 cm. Nou dacht ik, dan doen we die laatste 2 ook wel thuis. Maar dat is inmiddels 4 jaar geleden. Ik weet niet of datveramderd is nu.
Het lijkt me vooral ook heel speciaal om je kindje echt mee naar huis te nemen uit het ziekenhuis. En dan samen met hem vol trots je woonkamer in te stappen!
Goed en persoonlijk verhaal Shirley! Leuk om jouw gedachtengang te lezen, thanks!
Ik stond er ook altijd in zoals jij; bevallen doe je in het ziekenhuis. Dat komt waarschijnlijk ook door mijn achtergrond, ik ben nl zelf arts (anesthesioloog). Daardoor kom ik vaak op de verloskamers om vrouwen pijnbestrijding te geven. Maar zie ik ook veel keizersneden en andere bevallingsgerelateerde zaken op de OK. En ik denk dat daar heel lang mijn ideeën over bevallen door beïnvloed zijn. Toen mijn zus een aantal jaren geleden thuis ging bevallen riep ik dan ook “weet je het zeker… wat als het mis gaat?!?”. Precies eigenlijk zoals jij het beschrijft.
Maar… nu ik zelf zwanger ben krijg ik met de week sterker het gevoel dat ik vooral héél ver weg wil blijven van het ziekenhuis! Lekker thuis in mijn vertrouwde omgeving voelt op eens zoveel beter!
We zullen zien hoe het loopt… want één ding weet ik zeker, het gaat nooit zoals je vantevoren gedacht en gehoopt had dat het zou gaan!
In ieder geval fijn dat de keuze er nog steeds is en dat je in Nederland zelf actief mee mag denken over hoe en waar je wilt bevallen.
Goede bevalling gewenst!
Ik ben beide keren in het ziekenhuis bevallen. Dat wilde ik al om dezelfde redenen als jij maar uiteindelijk ben ik twee keer ingeleid dus had ik eigenlijk ook geen keuze.
Eerste keer met ruggeprik: heerlijk! Ik ben toen een nachtje gebleven omdat het te laat was voor de kraamzorg.
Tweede keer met pompje omdat ik al te laat was voor ruggeprik. Dat pompje zou ik nooit meer doen. Ik was van de wereld en mijn ademhaling viel steeds weg dus ik moest aan het zuurstof en het hielp ook nog maar matig tegen de pijn. Nee niet voor herhaling vatbaar. De tweede bevalling en kraamtijd was trouwens een eitje vergeleken met de eerste. Meteen erna was ik weer gewoon op de been en ook diezelfde avond weer lekker thuis.
Heel veel succes! Hoop dat jouw tweede ook zo makkelijk gaat!
Ik kies deze keer voor een thuisbevalling. De vorige keer was ik 15 minuten in het ziekenhuis en toen was ze er al en daar heb ik veel spijt van!
Ik mocht bij de 2e niet meer naar het ziekenhuis. Toen de VK aankwam bleek ik al 8cm te hebben. Dus zo kan het ook nog. Achteraf ben ik heel blij dat ik in ieder geval 1 thuisbevalling heb meegemaakt. Het is echt wel aan te raden (mits alles natuurlijk goed gaat). En de zooi? Ach, mijn bed heb ik niks aan gemerkt. En de kraamverzorgster heeft alles alweer aan kant voordat je het door hebt. Maar waar je ook bevalt, het is altijd goed 🙂
Interessant om te lezen! Ik kies ook voor het ziekenhuis. In principe wil ik weg blijven van medische dingen, maar mocht het dan toch nodig zijn dan is hulp in elk geval dichtbij. Ik ben benieuwd hoe je het deze tweede keer gaat ervaren!
Mooi dat je in NL kunt kiezen waar je wilt bevallen. Ondanks mijn medische achtergrond koos ik heel bewust wel voor het ziekenhuis. Een thuisbevalling is nooit een optie geweest, en zal het zeker voor mij ook nooit zijn. Stel dat het verkeerd gaat ? .. Nee, dat kon ik niet van mn afzetten en daarom een zkh bevalling. Achteraf gezien had ik ook keus, omdat de kleine al in de vw had gepoept en m’n nieren niet meer helemaal prima functioneerde …
Ik ben hier blij dat ik de keuze nooit heb hoeven maken, door dat ik een medisch gevalletje ben moet ik in het ziekenhuis. Maar het wachten tot het begint… Dan naar het ziekenhuis vind ik wel een beetje eng…
Mooi artikel! Ik koos bewust voor een thuisbevalling en vond dat heel bijzonder om mee te maken. Gewoon, in ons eigen bed, met onze eigen verloskundige. Ik was compleet op mijn gemak, en binnen 6 uur was Morris er. Ik ging douchen en kwam terug in een schone slaapkamer; zo fijn! We maakten die keuze overigens omdat de kans op medisch ingrijpen in het ziekenhuis groter is, ik me totaal niet op mijn gemak voel bij mensen die ik niet ken én omdat we maar vijf minuten van het ziekenhuis vandaan wonen, mocht het nodig zijn. Nu de tweede onderweg is gaan we weer voor een thuisbevalling. Zo’n eerste fijne ervaring is echt onbetaalbaar.
Altijd in het ziekenhuis.
Ik heb het altijd iets geweldigs gevonden thuis bevallen (mijn grote voorbeeld mijn grootmoeder is thuis 5x bevallen) maar dat was door mijn zwangerschapsproblemen geen optie en ja ergens heb ik het spijtig gevonden maar ik weet niet of ik het dan uiteindelijk ook wel zou doorgevoerd hebben want het is zoals je zegt” in het ziekenhuis ben je meteen op de juiste plek.”
Lijkt me erg dramatisch moest het fout lopen complicaties zijn en je dan per ambulance nog evengoed in het ziekenhuis terecht komt.
Dat ik zwanger was inmiddels 2 jaar geleden. Koos ik voor een ziekenhuis bevalling. Maar dat liep anders, toen de verloskundige kwam en de controle’s deed had ik al voorledige ontsluiting en 1 min later al p3rs drang. Dus naar het ziekenhuis gaan was geen optie meer. Het ging heel snel allemaal binnen 2 uurtjes was ze er.
Ik deel jou mening ook wat betreft dat je alle viezigheid lekker in het ziekenhuis achterlaat en dat thuis dan je kraamtijd kan beginnen. Mijn bevalling was dan ook lekker ziekenhuis en als er een tweede komt wil ik gewoon weer naar het ziekenhuis.
Ik geloof dat ik een afwijkend geval ben hier, maar ik heb mijn beide thuisbevallingen als zo fijn ervaren! De eerste keer zou ik naar het ziekenhuis moeten door complicaties tijdens de zwangerschap. Uiteindelijk ben ik daar nooit aangekomen, want toen de vk na mijn telefoontje naar ons huis was gecrosst, bleek ik al volledige ontsluiting te hebben. Vond dat stiekem erg prettig, want ik zag het echt niet zitten om toen nog ergens heen te moeten. Ook daarna was het zo relaxt. Lekker in je eigen bed, het was heel rustig en knus.
De tweede keer koos ik voor een thuisbevalling en binnen twee uur na de eerste wee waren baby en placenta geboren. Onze oudste lag in de kamer ernaast te snurken en de volgende ochtend had ze ineens een zusje. Haar verwondering was echt fantastisch. Mocht er hier een derde komen, dan hoop ik weer thuis te kunnen bevallen. Ik hoef geen pomp en wil het liefst geen toeters en bellen. Laat mij maar lekker mn ding doen 😉
Ziekenhuis en heel blij mee. Wel wat andere overwegingen dan jij, maar het is ‘goed bevallen’.
Mijn oudste zoon is in het ziekenhuis geboren. Dat was een bewuste keuze en beviel ons prima. Bij mijn tweede zoon koos ik weer voor een ziekenhuisbevalling, echter had ik thuis al zoveel ontsluiting, dat de weg naar het ziekenhuis waarschijnlijk langer zou duren dan de bevalling. Mijn jongste zoon is thuis bevallen en ook dat is heel bijzonder. In je eigen douche opfrissen, ondertussen werd de slaapkamer opgeruimd en vervolgens lekker in je eigen schone bed. De vluchttas stond de volgende dag nog op dezelfde plaats, alleen de babykleertjes waren eruit gehaald 😉
Ik denk dat het belangrijkste is dat je kiest voor waar jij je prettig bij voelt. Uiteindelijk wordt er op beide plaatsen goed voor je gezorgd en draait alles om jou en je baby. Succes!!
Ik moest in het ziekenhuis bevallen bij beiden kindjes. Bij mijn oudste, omdat ik zwangerschapssuiker had. Maar ik wilde ook al in het ziekenhuis bevallen hoor, dat voelde veilig voor mij. En achteraf ook goed, want het werd een spoedkeizersnede. Bij m’n jongste moest ik ivm de keizersnede bij m’n oudste bevallen in het ziekenhuis. Van haar ben ik wel gewoon via de natuurlijke weg bevallen!
Leuk alle verhalen zo te lezen, hier eerste ziekenhuis bevalling. Vond het een fijner idee dat alles bij de hand was mocht er iets niet goed gaan. Uiteindelijk was het zo druk dat ik echt super lang heb moeten wachten tot er iemand bij mijn bed kwam. Niet echt een pretje. Tweede dus lekker thuis, verloskundige bijdehand wanneer nodig en niet onnodig hoeven wachten. Fijn het zo allebei de keren mee gemaakt te hebben. Lekker je eigen gevoel volgen, het is het belangrijkst dat je jezelf er prettig bij voelt.
Ik ben in het ziekenhuis bevallen en achteraf erg blij dat ik deze keuze had gemaakt. Mijn dochter had een enorme slok vruchtwater ingeslikt en was daardoor zo van slag dat ze niet uit zichzelf wilde ademen. Binnen no time stond de kinderarts en een team van assistenten in de kamer om haar longen schoon te maken en zorg te verlenen. Ze heeft daarna nog 3 dagen in de couveuse moeten liggen, en alles is helemaal goed afgelopen. Maar ik had er niet aan moeten denken om dat thuis mee te maken! Nu hadden wij meteen met 1 druk op de knop de juiste zorg en kon er direct worden ingegrepen. Een eventuele volgende bevalling zou ik daarom ook weer in het ziekenhuis willen doen.
Toen ik zwanger was van Alicia had ik om mij heen wat negatieve verhalen over thuisbevallingen gehoord. Het leek mij sowieso helemaal niets. Ik moest en zou naar het ziekenhuis. M’n vliezen braken en ik verloor veel bloed, dus meteen medisch. Lange bevalling gehad, maar hele goede ervaring met het ziekenhuis. Volgende keer zou het weer ziekenhuis worden. Tot ik weer naar de bevallingsinformatie avond ging en ik toch wel een ander gevoel kreeg bij thuis bevallen. We gaan het gewoon proberen spraken mijn man en ik af (hoewel wij altijd super tegen waren) en vertelden het aan niemand (m’n moeder zou al bij het idee in paniek raken). Uiteindelijk thuis bevallen en dat beviel (ha) mij/ons echt super. Zou chill om in mijn eigen douche te kunnen hangen. Toen de VK kwam zat ik op 7 cm en een uur later beviel ik. Alicia was bij oma, dus we waren lekker alleen. Alleen ivm met het geboortegewicht (4,5 KG) moest ik alsnog een nachtje naar het ziekenhuis, omdat Chloë om de zoveel uur geprikt moest worden. Dat was jammer, maar bij een derde zou ik weer graag thuis bevallen. Ik was altijd bang voor de troep etc. Maar 20 minuten na de bevalling ging ik douchen. Toen ik uit de douche kwam was mijn bed verschoond en alle ‘zooi’ weg.
Doe inderdaad wat jij prettig vindt! Dat lijkt me het allerbelangrijkste voor een fijne bevalling 🙂
Ik ben thuis bevallen, ik wilde juist niet in het ziekenhuis. Daar horen zieke mensen, niet ik. Ik word van ziekenhuizen altijd een beetje naar. En ik ben niet bevallen in bed maar op de baarkruk (ik wilde zoveel mogelijk gebruik maken van de zwaartekracht 😉 met daaronder een opengeknipte vuilniszak. En dat werd allemaal keurig opgeruimd. Ik heb er niks van mee gekregen, eerlijk gezegd. Daarna op bed hechten en de placenta moest er nog uit, samen met zoontje bijkomen en vervolgens douchen. In de tijd dat ik onder de douche stond, is het bed verschoond. Ik heb geen spoortje bloed meer terug gevonden 😉 Leek echt net of er niks gebeurd was.
De kraamhulp weet precies wat er allemaal gewassen moet worden en met welk wasprogramma, dus daar maakte ik me ook geen zorgen over.
En verder vond ik het heerlijk dat we gewoon al thuis waren! Geen gedoe met een taxi (wij hebben geen auto) en maxi cosi als je zelf nog staat na te trillen op je benen. En als ik aan de bevalling terug denk, vind ik het gewoon heel bijzonder en tegelijkertijd doodgewoon dat mijn zoontje thuis geboren is. Bij een eventuele tweede zou ik het zo weer doen! (ook omdat mijn bevalling erg snel ging, ik denk niet eens dat ik het ziekenhuis zou halen dan…).
mooi dat je zegt dat je thuis je thuis wilt houden. Dat gevoel heb ik ook, maar daar hoor ik weinig mensen over …