Zodra je kindje geboren wordt ben je verliefd. Ondanks de gebroken nachten, ondanks de huilbuien, ondanks het feit dat je je kindje nog helemaal moet leren kennen. Het is bijzonder hoe krachtig jouw liefde voor dat kleine wezentje kan zijn. Maar hoe leuk ik de babyperiode ook vond en hoe fijn ik dat kleine hummeltje in mijn armen hield; ik vind de peuterleeftijd waar Skyler zich nu in bevindt fijner. Niet zozeer leuker, maar wel makkelijker. Het werd me duidelijk na de dagen in Zeeland, waar een paar jongere kindjes aanwezig waren.
1. Die onwetendheid in het begin is lastig. Je kent je kindje nog niet goed genoeg om alles maar aan te kunnen voelen. Het is en blijft gissen als het begint te huilen. Is het koud? Warm? Heeft het honger? Dorst? Een vieze broek? Momenteel ken ik Skyler goed en kan hij zelf ook duidelijk aangeven wat er aan de hand is. ‘Bah’ en wijzen naar zijn luier, roepen om eten, wijzen naar zijn beker. Het praten gaat nog met vallen en opstaan maar we zijn goed op elkaar ingespeeld. Skyler heeft aan een paar woorden en gebaren genoeg zodat ik hem begrijp. Toch wel makkelijk.
2. Je wordt zelf een stuk makkelijker. In het begin was ik heel paniekerig als het om eetmomenten ging of als Skyler niet wilde slapen. Bovendien hield ik met alles rekening met Skyler en dat is nu echt wel anders. Moeten we even weg terwijl het zijn slaapmoment is? Dan verschuiven we alles gewoon even. Ben ik een drinkbeker vergeten? Kan gebeuren. Wil Skyler ieder uur eten? Of bijvoorbeeld helemaal niet? Komt helemaal goed. Na twee jaar ben ik een stuk losser en word ik niet meer panisch bij weigeringen, verkeerde planningen of een kind dat de hele dag door zeurt.
3. Je kan nog weleens wat vergeten. De eerste paar maanden verliet ik het huis niet zonder overvolle luiertas. Momenteel is dat echt wel anders. In iedere tas zit een luier en ook in de auto heb ik een luieretui liggen, maar voor de rest stap ik vaak genoeg de deur uit zonder bomvolle tas over de schouders. Sterker nog: de luiertassen staan ergens op zolder in de opslag. Een koekje in de zak en onderweg kopen we wel wat drinken en eten als ik de beker ben vergeten. Geen melktorentjes en flessen, geen spuugdoekjes en geen –eigenlijk overbodig- speelgoed. Het enige wat ik nóóit vergeet is een speen. Die moeten we hebben, anders keer ik om en ga ik hem halen.
4. Het wordt wat gezelliger. Of ik nu in de auto naar een afspraak stap, in de bus zit, een wandeling maak of naar de stad vertrek; met Skyler is het gewoon echt gezelliger. Het is fijn om de luxe te hebben om hem vaak bij me te hebben en leuke dingen te ondernemen. Om hem te zien genieten van een wandeling door het bos, een bezoek aan de geitenboerderij of een indoor speeltuin. Want ja, zelfs dat laatste vind ik leuk als ik zie dat Skyler zich vermaakt en continu trots naar me roept als hij weer eens van de glijbaan af gaat.
5. Je neemt wat beter afstand. In het begin vond ik het echt heel lastig om Skyler bij iemand achter te laten maar het gaat me gelukkig een stuk beter af. Helemaal na onze trip naar New York is dat beter geworden. Hij logeert af en toe bij opa en oma, hij bleef bij oma terwijl ik naar een afspraak ging, ik zet hem makkelijk af bij het kinderdagverblijf, tijdens de retreat in Zeeland ondernam ik dingen terwijl hij bij de babyverzorgster was en ik ga over een paar weken een weekendje alleen naar Zeeland terwijl hij met Raymond alleen thuis is. Ik moest er een paar maanden geleden niet aan denken om hem een paar dagen te moeten missen. Dan vond ik zelfs een dagje alleen op pad al enorm zielig. Maar hij is niet zielig, want mama komt altijd weer terug. En dat begrijpen ze op deze leeftijd toch een stuk beter dan als baby zijnde.
6. Hij is wat minder afhankelijk. Ik kan wel zeggen dat ik in het begin echt 24 uur per dag met hem bezig ben geweest. Je leeft middels een vast ritme en doet er alles aan om hem te entertainen. Nu doe ik dat niet meer. Natuurlijk draait de dag (en nacht…) voornamelijk nog om hem, maar Skyler heeft nu ook een leeftijd bereikt dat hij prima alleen kan spelen zodat ik wat voor mezelf kan doen. Hij kijkt af en toe een filmpje, speelt met Duplo, bouwt een trein, speelt in zijn keukentje, vermaakt zich met auto’s. Ik hoef hem niet meer de hele dag te entertainen en dat vind ik toch ook wel heerlijk.
7. Geen apart eten meer. Skyler eet met de pot mee, drinkt wat er op dat moment in huis is, eet fruit gewoon in stukjes en eet zijn eigen maaltijden. Geen potjes, geen gepureerde groenten, geen geprakt fruit. Het enige wat we apart voor Skyler aanschaffen is melkpoeder voor zijn flesje ’s avonds. Ik weet dat hij dat niet meer nodig heeft, maar hij vindt het nog heerlijk om zo samen op bed nog even te knuffelen, een verhaaltje te lezen en zijn warme melk te drinken. Alhoewel ik het idee heb dat dat ook eerdaags stopt. Hij laat zijn fles steeds vaker staan en wil alleen nog maar liggen en een boekje kijken. Oohhh, ik vind deze leeftijd toch wel leuker, maar mag dit momentje nog heel even blijven? Het gaat allemaal al hard genoeg…
Hier eentje van 1 en 4 en lijkt het echt wel makkelijker te worden met de jaren. Al komen er daar bij een 4-jarige weer nieuwe zaken boven 😉
Ik merk nu al een enorm verschil in vergelijking met een paar maanden geleden en Melle is nu 10 maanden. Ook inderdaad die zelfstandigheid en communicatie die het allemaal een stuk makkelijker maakt. Ook dat hij zelf een beetje kan aangeven wat hij wel en niet wil maakt dat ik minder beschermend ben en het hem af en toe zelf even laat uitzoeken zodat hij ook leert zijn grenzen aan te geven bij anderen. Stukje bij beetje loslaten zodat hij zelf de wereld kan ontdekken. Dat vind ik wel fijn aan het ouder worden van mijn baby. En toch kijk ik wel uit naar nog vaker die babytijd mee te mogen maken, want iedere leeftijd heeft zo zijn charme. 🙂
Dat heb ik dus ook ook al is mijn dochter net 1,5 jaar geweest. Heb je dan ook niet zoiets van, ik moet er niet aan denken om weer opnieuw te beginnen? Echt dat baby is natuurlijk ook geweldig maar ik vind deze leeftijd inderdaad een stuk gezelliger, soms ook veel uitdagender als mevrouw een ‘driftbui’ heeft maar je kunt gewoon veel meer!
Auteur
Dat heb ik inderdaad ook wel.. Dat zwanger zijn zou ik zo overdoen. Liever gisteren dan vandaag. Maar de periode daarna houdt me enorm tegen nog 🙂
Dat vind ik dus ook! Zwanger zijn vond ik prachtig en zelfs de bevalling zou ik zo weer overdoen haha! Maar heb echt een pittige dochter dus nu nog even niet!
Lijkt mij ook best pittig, nog een keer de babyfase terwijl er ook nog eentje rondloopt. Maar een tweede baby is natuurlijk niet hetzelfde als de eerste, dus wie weet is die tweede wel een voorbeeldige slaper in jouw geval ;).
Ik heb het juist net andersom. Ik heb een dochter van net 2 en een dochter van 3 maanden. Ik vind een baby juist erg makkelijk. Ze slaapt nog erg veel, drinkt alleen nog maar melk en is als ze haar natje en droogje krijgt erg tevreden. Onze oudste begint ons nu uit te testen en is het echt opvoeden, terwijl ik de jongste alleen maar hoef te voeden en te verzorgen.
Wauw en ik vind de leeftijd van mijn zoontje al leuk! (1,5jaar) Alle leeftijden zullen wel iets hebben waarschijnlijk :-)))
Wat een leuk en ook herkenbaar artikel, deze peuterfase vind ik ook zo leuk! De zelfstandigheid, samen wat beter communiceren, je wordt zelf als moeder makkelijker erin, al mis ik het baby’tje in haar soms ook wel. Ik ben benieuwd naar de aankomende fases
Ik vond de echte baby periode (eerste 3 maanden) helemaal niet zo leuk. De eerste weken moest ik onwijs wennen aan het moederschap en dan dat gejank! Alicia huilde gewoon non stop. Na 3 maanden ging alles een stuk beter en soepeler. Nu, bijna een jaar later, gaat het helemaal makkelijk. We houden wel rekening met slaapjes etc als we weggaan. Ik kan me nu voorstellen dat ik bij een tweede kindje meer zal genieten van de babytijd, omdat ik nu (achteraf) weet hoe snel dat gaat. Ik heb ook zoveel overbodige stress gehad.
Mijn dochter is 1,5 en geniet ook nog heel erg van haar flesje voordat ze naar bed gaat.
In plaats van melkpoeder, geef ik nu alleen normale (warme) melk.
Is dat wellicht ook niet een optie voor jullie?
Auteur
Zou ik kunnen proberen, nooit echt over nagedacht. Thanks voor de tip 🙂
Heb ik zelf ook nooit over nagedacht, tip kwam van het consultatiebureau. (soms hebben ze nog wel eens goede ideeën :P)
Ik heb een zoontje van 8mnd en herken me heel erg in hoe jij alles hebt ervaren, maar sinds een paar maandjes denk ik iedere keer nu kan het niet leuker en dan wordt het toch weer leuker en bijzonderder! Heb ook al reuze zin in de 24mnd! Ik kan iig nu al een beetje via jullie mee genieten!
Ik ben zo benieuwd hoe ik dit straks ga ervaren. Enerzijds kijk ik er heel erg naar uit zo’n minibaby’tje in mijn armen te hebben, maar anderzijds lijkt het me ook pittig dat ze zich inderdaad alleen kunnen uiten door te huilen en je dan maar moet zien uit te vogelen wat de reden daarvan is. We shall see..