Waarom ik als moeder een leuker mens ben

Ruim 2.5 jaar geleden bracht ik Skyler ter wereld en ik kan wel zeggen dat die gebeurtenis me enorm veranderd heeft. Natúúrlijk is dat logisch, je leven is compleet anders en je bent opeens moeder. Maar het heeft veel meer gedaan dan ik in eerste instantie had verwacht. Het moederschap heeft me namelijk een leuker mens gemaakt. In mijn ogen heeft het moederschap me in positieve zin veranderd en wel om het volgende;

Je weet opeens wat echt belangrijk is. Kleine dingen doen er veel minder toe en je kunt net even wat beter relativeren. Wat maakt het allemaal uit, jouw kind is jouw wereld! Voor hem of haar ben je de belangrijkste persoon op aarde en dat is het enige wat telt.

Voortbordurend op bovenstaande heb ik de laatste maanden enorm veel stappen gemaakt richting zelfacceptatie en dat heeft zeker te maken met mijn kind. Hij vindt mij prachtig zoals ik ben, dus waarom zou ik het daar niet mee eens zijn? Waarom zou ik continu onzeker moeten zijn om iets wat eigenlijk zo onbenullig en onbelangrijk is? Wil ik dat wel overbrengen op mijn kind, dat zijn moeder geen vrede heeft met zichzelf? Ik heb zo mijn buien en kan mezelf volledig de grond in praten, maar over het algemeen gaat het steeds beter en ga ik de goede kant op.

Kleintjes kunnen enorm je ogen openen. Hoe mooi is eigenlijk alles om je heen? Je gaat het kleine veel meer waarderen en kunt intens genieten van de meest kleine gebeurtenissen en dingen om je heen. Neem nu een wandeling dit weekend tijdens ons verblijf bij Het Land van Bartje. Het duurde allemaal veel langer, maar daardoor inspecteerden we het stenen varken, hoorden we de vogels fluiten en was het de bom om een paard te aaien.

Ik heb een veel grotere interesse erbij gekregen en sta meer open voor meningen van anderen. Ik lees veel over het moederschap, vind het leuk om dingen uit te zoeken, om met mensen te praten over opvoeden, verschillende technieken te horen. Maar ook is het des te leuker om me bezig te houden met mijn eigen kind. Wat zal hij al snappen? Hoe weet hij welk deuntje er bij welk nummer hoort? Ik luister ook veel meer naar anderen en naar wat zij te vertellen hebben. Het is niet meer gelijk ‘nee, ik wil het niet horen’, maar ‘hé, hoe doe jij dat dan eigenlijk?’

Zolang je kind gelukkig is ben jij dat ook. En dus neem je genoegen met minder en kun je veel sneller kiezen voor je eigen geluk. Je bent wat sneller tevreden met wat je hebt. Keuzes maken wordt soms net even wat makkelijker, je kunt sneller dingen naast je neerleggen en het lijkt opeens allemaal zo onbelangrijk. Ik ben in alles wat makkelijker geworden.

Mijn oordeel heb ik veel minder snel klaar en ik ben een stuk neutraler als het om anderen gaat. Ik ben zo iemand die altijd wel direct in de tegenaanval ging en iemand al gauw veroordeelde als ik hem of haar op televisie zag of iets las online. Nu probeer ik dat zeker te nuanceren want ik weet dat iedereen handelt vanuit eigen gevoel. Ik ben wat meer op de achtergrond te vinden en probeer me in te houden.

Ik ben meer dankbaar voor alles en iedereen om me heen. Ik waardeer mijn eigen moeder veel meer en zie alles minder als vanzelfsprekend. Vrienden zijn me veel dierbaarder geworden, ik ben blij dat het ons gegund is om een gezond en leuk kind op de wereld te zetten, dat Raymond en ik het zo goed hebben samen en dat ik in de gelegenheid ben om qua werk mijn eigen tijden en koers te bepalen.

De dagelijkse rompslomp kan opeens vervagen als sneeuw voor de zon als je al die kinderliedjes hoort en je kindje ziet dansen. Ik zing ze allemaal mee, huppel mee rond, speel ontzettend graag met auto’s, bouw de ene na de andere amazing treinbaan en word dolgelukkig van het voeren van babygeitjes. Kortom: het moederschap houdt me jong en fris. En dat is fijn als je volgend jaar ‘al’ de 30 aantikt.