Er is een tijd geweest waarin mijn wishlist eindeloos was. Er stonden diverse tassen op en dan waren dat niet zomaar H&M’tjes. Keer op keer zag ik weer designerpareltjes die ik moest en zou hebben. Qua schoenen was dat iets minder, maar er stond altijd wel een paar op mijn lijstje dat minimaal 300 euro kostte. Hoe anders is dat nu? Als mensen me vragen welke tas ik nog graag zou willen hebben, zijn er uiteraard wel exemplaren die ik ‘wel leuk’ vind, maar echt sparen doe ik er niet meer voor. Ik denk dat ik voor nu voorzien ben. Dat ik dat ooit nog eens zou zeggen.
Dat de tassenliefde een beetje bekoeld is heeft meerdere redenen. Ten eerste: ik gebruik mijn Louis Vuitton Pochette Metis ontzettend vaak en graag. Het is mijn favoriete tas in mijn collectie en ondanks dat ik af en toe nog mijn Givenchy (op werkdagen), Proenza Schouler of Céline gebruik, komt er niets in de buurt van de LV. Ik heb na de Metis nog een andere tas gekocht, de Chloé Faye, en die heb ik helaas maar enkele keren gebruikt. Hij is prachtig, hij staat mooi en hij is prima in gebruik, maar de Louis Vuitton tas blijft maar lonken en is ruim genoeg voor alles dat ik mee wil nemen. Daarnaast heb ik, heel simpel, minder te besteden. Ik werk minder, werk niet samen met een mediabureau en heb wat minder (grote) campagnes. Een designertas is dan echt een hap uit mijn budget. Als laatste is er nog de reden dat ik gestopt ben met Styleguide en minder verleidingen ken. Eigenlijk een beetje sneu, maar waar. Ik bezocht andere modesites, las veel artikelen qua trends voor mijn eigen blog en was veel in de winkels te vinden. Hoe anders is dat nu? Ik doe nog steeds graag mijn rondje Bijenkorf, maar dat is een winkel met een heel ander assortiment dan die in Amsterdam. Minder pareltjes waar ik door verleid kan worden, minder Instagram-accounts, minder modebloggers. Paul Warmer in Amstelveen heeft wel wat moois, maar doordat de lat heel erg hoog ligt door de Metis en doordat het budget dus wat lager ligt, is de verleiding een stuk minder groot.
Ook de komst van de kinderen hebben het een en ander aan mijn uitgaven veranderd. Als ik shop, shop ik graag voor hen. Ik vind het opeens, helemaal na de komst van Maddox, best moeilijk om veel geld aan items uit te geven. Shopte ik voor Skyler nog regelmatig pakketten vol Mini Rodini; neem ik nu veel meer genoegen met een Zara’tje en soms een broekje van Tumble ’n Dry. Ik ben me bewuster van wat ik koop, alhoewel ik me nog regelmatig laat leiden door een leuk, betaalbaar item. Ik blijf een impulsieve shopper, maar dan wel een impulsieve shopper bij bijvoorbeeld H&M.
Mijn stijl is de afgelopen jaren veranderd en ik hou nu veel meer van basic. Ik word gelukkig van een jeans met een sweater en vind het perfect dat daar mijn Louis Vuitton tas bij past. Of soms dus een van mijn andere designerstukken. Het scheelt ook dat ik niet tot nauwelijks outfitfoto’s maak en dat de lat niet meer zo hoog ligt. Ik kom uit een wereld waar de designerstukken je om de oren vlogen en ja, daar was ik toch wat gevoelig voor. Momenteel heb ik een selectie van heel mooie tassen waar ik gelukkig van word en voor mijn gevoel is dat compleet. Of er ooit nog een Saint Laurent tas, een Céline parel of bijvoorbeeld een Gucci exemplaar bij komt? Misschien eens als ik echt een grote, gróte campagne binnenhaal. Of de Staatsloterij win. Maar dan nog denk ik nu sneller aan de kinderen. Ik zal nu sneller geld wegzetten om de slechtere maanden te compenseren dan om direct naar de Bijenkorf te rennen voor een tas die net een maand op mijn lijstje staat. God, wat word ik oud en wijs. Neemt niet weg dat ik onwijs gelukkig ben met alle tassen die ik momenteel bezit en dat ik nog steeds erg blij kan worden van de stukken om mijn arm.
Qua schoenen zijn er altijd wel leuke exemplaren te vinden. Ik pas ieder seizoen weer de boots van Chloé, vind de laarsjes van Balenciaga nog steeds top en geniet ook steeds weer van de sneakers die Isabel Marant uitbrengt. Maar ik heb inmiddels mijn favoriete paren, heb veel meer oog voor de meer betaalbaardere merken en loopt net zo lief op mijn Nikes. Misschien wel het allerliefst.
Je hoort het, er is een hoop veranderd. Mensen die mij al volgen sinds Styleguide hadden misschien verwacht dat ik dit nooit zou zeggen. Maar kleine meisjes worden groot. En verstandig. En hebben opeens heel andere dingen om zich mee bezig te houden dan welke designertas de volgende aankoop wordt. Alhoewel… Een Céline tas… Grapje.
Mooi te lezen en heel herkenbaar. Geen Michael kors tassen meer. Geen MSGM jurkjes of Patricia Pepe. De designwereld voor mij achter me liggen, alleen hier wel een groot bedrag naar kinderkleding mede door wat jij zegt over het wereldje waar ik me in begeef. Gelukkig een hoop gesponsord want anders was ik chronisch blut. Mocht ik een keer echt geld over hebben hoop ik ooit nog een classy Céline trio in huis te halen
Wijsheid en daarmee bewustzijn komt met de jaren. Lijkt me alleen maar een mooie verandering! Ik geef zelf nu ook liever geld uit aan een paar mooie kledingstukken, dan vijf truitjes bij de H&M. Designerstukken heb ik niet, want dan heb ik al snel andere prioriteiten om mijn geld aan uit te geven.
Ik ben je gaan volgen toen Styleguide al aan het afbouwen was. Je echte fashiontijdperk heb ik dus helaas gemist. Ik ben stiekem wel benieuwd naar oude outfitfoto’s en de “oude Shirley” (Of eigenlijk dus de jonge Shirley, haha).
heel herkenbaar hihih als je kids hebt ga je meer daar voor shoppen maar geloof mij shir als ze wat ouder zijn straks kom je toch mss wel weer terug 😉 had ik wel in ieder geval. ik kocht heel weinig voor mijzelf en tegenwoordig is het meer zo van ja doei jullie mama wil die en die schoenen haha met als gevolg….ja maar die wil ik dan ook hahaha
Ironisch genoeg wordt dit artikel omringd met reclames van tassen :’) – maar dat ligt natuurlijk aan mijn cookiefootprint haha.
Ik ben nooit van de hele dure tassen geweest, maar wel de 100 tot 200 euro range. En ook ik ben al een tijdje verzadigd. Behalve dan nu in de zoektocht naar dé perfecte luiertas… Maar ik merk dat ik daar ook wel erg veel eisen aan heb omdat ik al zulke fijne tassen gewend ben.