Volgend jaar is het zover: basisschool

Na de vakantie is het zover; dan gaan we bij een basisschool kijken voor Skyler. Wait, what?! Basisschool? Dat lees je helemaal goed. Skyler wordt volgend jaar vier (!) en dan ga je in Nederland dus voor het eerst naar school. Voor mijn Belgische lezeressen is dit misschien wat verwarrend; daar gaan de kinderen al naar school als ze 2,5 zijn. Hier in Nederland is het dus dat ze pas met vier jaar gaan en dat ze daarvoor naar een peuterspeelzaal of kinderdagverblijf kunnen. Maar goed, een basisschool voor Skyler. Ik was even bang dat we er iets te laat mee waren maar gelukkig zijn er geen wachtlijsten in Aalsmeer en hebben we de scholen voor het kiezen. Ik vind het een onwijs gek idee en toch wel een moeilijke keuze. Want waar gaat Skyler de komende acht jaar vijf keer per week naartoe om onderwijs te volgen? Het is niet zomaar iets wat je kiest.

Ik wilde een heel artikel schrijven met tips maar weet je wat het is? Een basisschool kiezen gaat geheel op gevoel. Je zoekt iets bij jullie in de buurt, doet een paar bezichtigingen, vraagt wat rond in de buurt, kijkt wat het beste bij jullie en jullie opvoeding past en hakt de knoop door. Zo ging het met het kinderdagverblijf van Skyler en zo zal het ook voor een basisschool gaan. Er zitten hier in de buurt een aantal scholen en een paar daarvan vallen voor ons al direct af door het gevoel wat we erbij hebben. Ook zijn er een paar die we eigenlijk hartstikke leuk vinden en die nog in de buurt zitten ook. Bovendien kunnen we nog kiezen uit openbare, Protestants-christelijke en Katholieke scholen. Maandag na de vakantie hebben we dus de eerste bezichtiging. We willen niet al teveel scholen bekijken omdat het al moeilijk genoeg is en we hebben tot nu toe alleen die maandag een afspraak staan. Daarna kijken we nog even of we er misschien nog één of twee gaan bezoeken en dan moeten we hem, voor zijn derde verjaardag, toch wel in gaan schrijven. Tijd voor een nieuwe fase…

Het is een heel gek idee dat mijn baby volgend jaar met een rugzak om een klas binnenstapt. Een klas waar hij heel nieuwe dingen gaat leren, waar hij vrienden gaat maken en waar hij een hoop tijd gaat doorbrengen. Maar aan de andere kant vind ik het ook wel weer heel erg leuk. De ontwikkelingen die zo’n school met zich meebrengt, de groei die hij gaat doormaken en natuurlijk de tijd die ik er zelf weer een beetje voor terug krijg. Het hoort er allemaal bij. Ondanks dat ik behoorlijk nuchter ben en toch ook wel weer uitkijk naar deze nieuwe fase, zal ik toch even een traantje moeten laten als ik hem voor de eerste keer ga zie plaatsnemen achter zijn eigen tafeltje. Maar na een tijd zal het gaan wennen, net zoals het kinderdagverblijf, en vind ik het misschien wel vreselijk als de vakantie begint. Voor nu moet ik er echter nog niet aan denken om samen naar een school te lopen en hem daar in de klas achter te moeten laten. Wat een gek idee!

Ik loop een beetje op de feiten vooruit. Eerst maar eens kijken naar een school. Of de omgeving ons bevalt, de leraren die we gaan zien, de sfeer die er hangt. En dan gaan we daarna nog even keihard genieten van het jaar dat ‘ie om me heen is en we de vrijheid hebben om alles te doen en laten wat we willen. Geen wekker, niet al teveel verplichtingen en vooral geen lesuren. Nog even… Laat het jaar vooral maar voorbij kruipen, dan heb ik in ieder geval tijd om te wennen aan het idee. Mijn kleine baby alweer bijna drie. Volgend jaar is het zover.